بخشی از مقاله
چکیده
همگام بارشد جمعیت وپیشرفتهاي تکنولوژي ارائه خدمات بهداشتی درمانی بیشتراحساس می شود. اطلاعات بهداشتی رکن اساسی نظام بهداشتی کشور و ابزار اصلی مدیریت و کلید پیشرفت جامعه می باشد . پیشرفت علم پزشکی و بهبود روشهاي تشخیصی و درمانی تخصصی ، نیاز به پردازش هر چه دقیق تر اطلاعات بهداشتی درمانی را موجب گردیده است.استفاده بهینه از منابع موجود به منظور ارتقاي کیفیت زندگی انسانها تنها با استفاده از این اولویت امکان پذیر خواهد بود به منظور دستیابی به حداکثر بهره وري از منابع موجود باید ضرورت اولویت هاي بهداشتی و درمانی جوامع از طریق روشهاي علمی و با استفاده از شاخصهاي بهداشتی تعیین گردند. در این زمینه مهم ترین رسالت برنامه ریزان بهداشتی استفاده از اطلاعات موجود و پراکنده در جوامع تحت پوشش می باشد . این اطلاعات باید از اعتبار بالا و قابل برخوردار باشد تا آنچه براساس این اطلاعات به عنوان مهم ترین اولویت ها مورد توجه قرار می گیرند بیشترین بازدهی لازم را از منابع انسانی و مالی در برداشته باشند.
کلمات کلیدي: :نمونه گیري احتمالی،قاعده شمارش،نسبت بروزبیماري
مقدمه
در اواخر دهه 1950 واوایل دهه 1960 براي پاسخ به مشکلات پی درپی ایجاد شده در نمونه گیري ازجمعیت هاي نادر، سیرکن وهمکارش درمرکز ملی سلامت آماري - NCHS - 1 آزمایش هایی رابانمونه گیري شبکه اي شروع کردند. اولین کار آن ها مشخص کردن برآوردهاي میزان شیوع علل تشخیص داده شده تورم بافت مثانه اي بوده است.2تاآن زمان استفاده نمونه گیري سنتی براي برآورد بیماري نادر با نمونه گیري در اندازه بزرگ و گزارش خطاي قابل توجهی همراه بود،تا اینکه مزایاي نمونه گیري شبکه اي یا طرح هاي چند بارگی به سرعت ظاهر شد هرچند که این طرح نیز مشکلات ومحدودیت هاي مخصوص به خودشان را داشتند.
مدل چندبارگی استفاده شده اولین بار توسطسیرکن1979 مطرح شد و جزئیات بیشتر درمورد آن توسط کسدي، سیرکن، ناتان - 1985 - و زاجا، کسدي، اسنودن - 1986 - بیان شد.یک مشکل اساسی دربررسی نمونه گیري ازجمعیت نادر تعیین موقعیت مناسب وکارآمد براي نمونه گیري وبرآورد اندازه نمونه است. اگر جمعیت موردنظر یک زیرمجموعه کوچک از یک جامعه اصلی باشد، براساس این نظریه می توانیم یک نمونه گیري احتمالی از جامعه اصلی انجام دهیم وجمع آوري کنندگان اطلاعات را به سمت تعریف گروههاي هدف هدایت کنیم هرچند که درعمل این فرآیند به تعداد نمونه زیادي نیاز دارد.
متداول ترین استفاده از این قاعده براي ارتباط بین افراد و خانوارهاي خویشاوندي است.در این روش نمونه گیري اگرچه همه عناصر احتمال مشابه براي انتخاب شدن ندارند ولی این نمونه گیري یک نمونه گیري احتمالی است که در تجزیه و تحلیل داده ها مسئله به طور مناسب وزن دار می شود تا احتمال هاي متفاوت براي انتخاب را متعادل کنیم.در این تحقیق چهار شرط زیر رعایت شده است:-1پاسخ دهنده هاي شبکه باید دربارة بیماران اطلاع داشته باشند. -2پاسخ دهنده ها باید به گزارش دادن مایل باشند.-3پاسخ دهنده ها باید از دوره زمانی که بیماري رخ داده است آگاهی داشته باشند. -4پاسخ دهنده ها باید تعداد اشخاص - بیماران - گزارش شده شبکه را بدانند.
تفاوت اصلی بین نمونه گیري شبکه اي و نمونه گیري مرسوم در تعداد واحدهاي سرشماري شده - فهرست برداري شده - که با مخاطب موردنظر در ارتباط هستند،می باشد. در نمونه گیري مرسوم قاعده شمارش به این صورت است که هر پاسخ دهنده به یک واحد فهرست برداري در مکان سکونتش ربط داده می شود، ولی در نمونه گیري شبکه اي پاسخ دهنده ها به واحدهاي فهرست برداري شده بیشتري ربط داده می شوند که این به خاطر استفاده از قاعده شمارش چندبارگی در این روش نمونه گیري است.قاعده شمارشی که براي گزارش گیري درنمونه گیري شبکه اي استفاده می شود.
نقش بسیار مهمی در نمونه گیري دارد. در مقاله هاي علوم اجتماعی راهنمایی هایی درمورد چگونگی گسترده کردن یا کوچک کردن قاعده شمارش براي موضوع هاي تحقیقی وجود دارد. استفاده از قاعده شمارش گسترده اجازه می دهد تا افراد یا خانوارهاي موردنظر توسط چندین پاسخ دهنده گزارش شوند هرچند که افزایش تعداد پاسخ دهنده ها بالقوه خطاي گزارش را افزایش می دهد.در این تحقیق نمونه گیري شبکه اي رابه مصاحبه تلفنی ارتباط داده ایم تا ببینیم آیا این دو روش به کمک هم می توانند میانگین تعداد بیماران را در تعدادي بیمارستان درحالی که دقت برآورد نمونه افزایش یافته است به دست آورند.
