بخشی از مقاله
چکیده
یکی از عمده ترین ریسک های که بانک ها با آن روبرو است ریسک اعتباری یا ریسک ناتوانی در بازپرداخت می باشد در سیستم بانکی ایران تجهیز منابع و تخصیص آن در قالب تسهیﻻت مالی کماکان اصلی ترین وظیفه بانک هاست که نرخ سود تسهیلات اعطائی فراتر از سیاست های اقتصادی در بخش های مختلف اقتصاد مورد استفاده قرار می گیرد و این امکان که ریسک عدم بازپرداخت تسهیﻻت از طریق نوسانات نرخ سود جبران می شود تا حد زیادی از بانک های اعطا کننده تسهیﻻت سلب شده است.در صورتی که بتوان از طریق سنجش مدل پویایی شبکه پیش بینی شود احتمال از به هدر رفتن ثروت در قالب سرمایه فیزیکی و انسانی جلو گیری بعمل می آورد .
جامعه اماری برای انجام پژوهش شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی دو ساله 1390 تا 1392 می باشد.مقاله حاضر از نوع توصیفی کاربردی است.یافته هانشان داد مدل پویایی شبکه توانایی طبقه بندی شرکتها را به دو گروه ورشکستگی و عدم ورشکستگی داشته باشد و هم چنین میزان پیش بینی بر اساس اطﻻعات یک سال قبل از ورشکستگی به صورت معناداری قوی تر از اطﻻعات دو سال قبل از ورشکستگی بوده است
مقدمه
سود اوری شرکتها همیشه مورد توجه افراد ذینفع در شرکتها بوده و قابلیت سوداوری شرکتها در اینده و توان پیش بینی ان می تواند کمک بسیار مفیدی به تصمیم گیری انها در خرید و فروش سهام و دادن اعتبار به شرکتها و همچنین هشداری به مدیران جهت بهبود عملکرد خود و... باشد
همچنین در حوزه مدیریت مالی استفاده از تکنیک ها ،روش ها ومدلهای علمی،عموما در جهت کمک به اخذ تصمیمات معقول در حیطه امور مالی شرکتها و سایر سازمانها به شدت رواج پیدا کرده است و از یک سو پیشرفت سریع فناوری رشد اقتصادی را سریع تر نموده و از سوی دیگر رقابت افزون شرکتها دستیابی به سود را محدود و احتمال ورشکستگی را افزایش داده است،بدین ترتیب تصمیم گیری های مالی نسبت به گذشته راهبردی تر شده است و بدنبال ان تحقیقات حسابداری و مالی متعددی معطوف به ایجاد کردن مدلی برای پیش بینی وضعیت مالی و اقتصادی شرکتها گردیده است.
در این رابطه نسبتهای مالی و نسبتهای جریانات نقدی از مهم ترین ابزارها در پیش بینی وضعیت مالی، توقف فعالیت و بحران های مالی شرکتها محسوب میشود،شواهد نشان می دهد که وجود یک ترکیب خطی از نسبتها هم در ارتباط با تامین مالی و سرمایه و هم در ارتباط با سوداوری و جریانات نقدی و رشد،در ارزیابی های مالی موثر و کارامد می باشد و با استفاده از ان میتوان شرکتهای سالم را از شرکتهای ناسالم متمایز نمود
از میان مجموعه اطﻻعات مدیریت،اطﻻعات مالی و حسابداری به دلیل نقش گزارشگری و کنترلی انها از اهمیت بیشتری برخوردار است و حسابداران که اطﻻعات این منابع گرانبها را در اختیار خود دارند باید ان را به صورتی مفید،مربوط و به موقع به دست تصمیم گیرندگان برسانند.مهم ترین محصول حسابداری،صورت های مالی اساسی می باشد.
در واقع ابزار اصلی انتقال اطﻻعات به اشخاص داخل یا خارج سازمان،صورتهای مالی اساسی مشتمل بر:ترازنامه،صورتحساب سود و زیان و صورت جریانات نقدی است که محصوﻻت نهایی فرایند حسابداری محسوب می شود.اهداف حسابداری و گزارشگری مالی از نیازها و خواسته های اطﻻعاتی استفاده کنندگان داخلی و خارجی سرچشمه میگیرد
هدف اصلی گزارشگری مالی بیان اشتراک اقتصادی در رویدادها و عملیات موثر بر وضعیت و عملکرد واحد تجاری برای اشخاص خارج از واحد تجاری جهت کمک به انان در اتخاذ تصمیمات مالی در ارتباط با واحد تجاری می باشد.صورتهای مالی اساسی مهم ترین بخش فرایند گزارشگری مالی هستند اگاهی از عوامل اثرگذار بر ماهیت و محتوای گزارشهای مالی،ارزش اطﻻعات حسابداری گزارش شده را باﻻ می برند
کیفیت مطلوب حسابداری به مفهوم رعایت معیارهای مفهومی اصول حسابداری می باشد.استفاده حرفه ای از ارقام حسابداری برای تحلیل های مالی مستلزم درک چارچوب زیربنای محاسبات ان ارقام است.این چارچوب شامل اصول اندازه گیری دارایی ها،بدهی ها،سرمایه،درامدها،هزینه ها،سودها و طیانهای غیر عملیاتی می باشد
در صورتهای مالی اساسی،ترازنامه وضعیت مالی یک واحد تجاری را در یک تاریخ مشخص را نشان می دهد که در ان کلیه دارایی ها به صورت بهای تمام شده ثبت می گردند.این صورت مالی تا حدودی بیانگر قدرت مالی و نقدینگی واحد تجاری است،با این حال ترازنامه نمی تواند به تنهایی مبنایی برای ارزیابی قدرت بازپرداخت دیون یک واحد تجاری باشد،زیرا صرفا بیانگر منابع نقدی واحد تجاری در یک واحد تجاری باشد.زیرادصرفا بیانگر منابع نقدی واحد تجاری در یک تاریخ معین می باشد.
صورتحساب سود و زیان منابع تحصیل شده از چرخه عملیات یا مصرف شده در ان را برای یک دوره معین نشان می دهد و بیانگر میزان موفقیت و عدم موفقیت در کسب سود می باشد لیکن نمیتواند اطﻻعاتی اطﻻعاتی را در این مورد که ایا سود تحصیل شده به تامین وجه نقد ﻻزم برای حفظ توانایی واحد تجاری در بازپرداخت بدهی ها در سر رسید منجر شده است یا خیر را ارائه دهد.
هندریکسون،این موضوع مهم را مطرح میکند که فرض بر این است که اقﻻم ترازنامه و سود که بر مبنای تعهدی اندازه گیری می شود فراهم کننده ارقام و اندازه گیری مفیدی از کارایی شرکت و تدارک جهت گیری های اختیاری و ذاتی که به واسطه استفاده از روش های تسهیم و کاربرد قیمت های تاریخی در معامﻻت ایجاد می شود شک و تردیدهایی در مورد اینکه روشهای سنتی کفایت ﻻزم را برای گزارش دهی در فعالیت های اقتصادی پیچیده امروزه را دارد مطرح شده است و به نظر هندریکسون یکی از راههای پرهیز از این اتحرافات و جهت گیری ها تاکید بر گزارش جریان وجه نقد به صورت ضمیمه سایر اطﻻعات و طبقه بندی های مناسب برای استفاده کنندگان است به گونه ای که استفاده کنندگان صورتهای مالی بتوانند پیش بینی هایی در ارتباط با اینده داشته باشند
محققان از طریق ترکیب نسبتهای مالی که یکی از ابزارهای تجزیه و تحلیل مسائل مالی هستند توانستند مدلهای چند متغیره ای برای پیش بینی بحرانهای مالی ارائه دهند بطوریکه با توجه به مشکل بودن پیش بینی و اهمیت تصمیم گیری یکی از موفقیت آمیزترین محصوﻻت آکادمیک و ابزارهای تصمیم گیری در عمل می باشند.تحقیقات زیادی در مورد مدل آلتمن انجام شده اما در مورد توقف فعالیت شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می باشدکه در رابطه با شرکتهای ورشکسته انجام نشده ومدلپویای شبکه یک مدل ورشکستگی است. در این تحقیق سعی می شود از جامعه آماری شرکتهای ورشکسته که به حکم دادگاه واقع و امور مربوط به ورشکستگی و انحﻻل شرکت به مدیر تصفیه احاله می شود.
بانکها همواره میخواهند با پیشبینی امکان ورشکستگی یک شرکت از ریسک سوخت شدن اصل و فرع سرمایه خود جلوگیری کنند. از اینرو، آنها درپی روشهایی هستند که بتوانند بهوسیله آن ورشکستگی مالی شرکتها را تخمین بزنند.
با توجه به مطالب گفته شده در این تحقیق ما به دنبال این موضوع هستیم که آیا بانکها با استفاده از اطﻻعات حسابداری می توان ورشکستگی شرکتها را پیش بینی کرد.
با این اوصاف سؤال اصلی تحقیق را می توان اینطور بیان کرد:
آیا با استفاده از نسبت های مالی می توان ورشکستگی شرکت ها را در آینده پیش بینی کرد؟
مبانی نظری پژوهش
روشهای قدیمی و سنتی ارزیابی مشتریان عمدتا ذهنی و متکی بر دیدگاه مسئول پرداخت وام بوده که بیانگر قضاوتی بودن نظام اعتباری است اکثر بانک های کشور به مقوله ریسک به طور اعم و ریسک تجاری به طور اخص بی توجه هستند.
