بخشی از مقاله
چکیده
تحلیل توانمندی ها و منابع نشان دهنده اولین گام مهم در توسعه و مدیریت مقاصد گردشگری ورزشی است. گردشگری ورزشی، به عنوان سومین صنعت رایج در جهان، با دو هدف درآمدزایی واشتغال زایی یکی از منابع مهم هر جامعه در راستای نیل به اهداف اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی قلمداد می شود. این نوع گردشگری، در چند دهه اخیر رشد فراوانی داشته است.
بسیاری از کشورها در این زمینه اقدام به پژوهش، برنامه ریزی، سرمایه گذاری و به ویژه بازاریابی می کنند و از این محل توانسته اند گردشگری را در کشور خود توسعه داده و از فواید زیاد آن در زمینه های اقتصادی بهره برداری کنند. با توجه به این که گردشگری ورزشی صنعت خدماتی است، کیفیت خدمات رسانی در آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ زیرا دست یابی به موفقیت برای یک سازمان ورزشی، با رضایت مندی و تمایل به خرید مجدد مشتریان که از طریق کیفیت خدمات بهتر بدست می آیند در ارتباط است. کیفیت خدمات، نه تنها برای سازمان ها از اهمیت راهبردی برخوردار است، بلکه برای اقتصاد ملی اهمیت دوچندانی دارد.
رضایتمندی مشتری نیز موضوعی ضروری است، زیرا در صنعت خدمات، حفظ مشتری مهم تر از جذب مشتریان جدید است. روش نگارش پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی است و با استفاده از جداول و نمودار و تصاویر به بیان موضوع پرداخته شده است. ابتدا تاریخچه گردشگری و مفاهیم مرتبط با آن و سپس موضوعاتی از قبیل وضعیت کنونی گردشگری ورزشی در جهان، نقش صنعت گردشگری در گسترش ورزش، مشارکت گردشگری و ورزش، مشارکت گردشگری و ورزش، جنبش المپیک و گسترش گردشگری ورزشی پایدار و فرصت های گردشگری ورزش در ایران مورد بررسی قرار گرفتند. در پایان پژوهش راهکارها و پیشنهادهایی به منطور گسترش گردشگری ورزشی ارائه شده است.
مقدمه
با اینکه رویدادهای ورزشی، درآمد و سود اقتصادی خوبی برای شهرها و مناطق دارند، اما درحال حاضر تعداد گردشگران ورودی به کشور در مقایسه با ظرفیت های موجود بسیار کم است. تعداد تماشاگران رویدادهای ورزشی، حتی مسابقات مهم و پر اهمیت، روز به روز کمتر می شود. به همین دلیل، افزایش یا حفظ تعداد تماشاگران و گردشگران ورزشی مشکل است و جلب دوباره آنها، جهت برگزاری موفق رویداد اهمیت زیادی دارد. در صنعت گردشگری ورزشی، ادراک مشتریان از تجربه خدمت رسانی، برای موفقیت یک سازمان خدماتی اهمیت ویژه ای دارد و فراهم کردن کیفیت نیز برای رضایت مشتریان و بازگشت مجدد آنها بسیار مهم است.
یاماگوشی - - 2002 مدلی از متغیرهای اثرگذار بر بازدید مجدد از رویدادهای ورزشی ارائه نمود و آنها را به دو دسته متغیرهای مثبت و منفی تقسیم نمود. متغیرهای مثبت شامل پاداش ها و اجناس، امنیت، تسهیلات، دسترسی آسان، میزبانی با استفاده از نیروهای داوطلب، برنامه های اجتماعی، خدمات مناسب به خانواده ها، خدمات مربوط به غذا و نوشیدنی می شود؛ متغیرهای منفی نیز پاسخگویی بی ادبانه کارکنان، نامناسب بودن زمان برگزاری، مراسم های طولانی مدت، ضعف اطلاع رسانی به گردشگران، دستشویی های نامناسب، خدمات نامناسب در هتل ها و کمبود تبلیغات را دربرمی گیرد. توجه به این عوامل، می تواند بازدید مجدد را تسهیل نماید.
شکل - 1 - مدل مفهومی تاثیر ابعاد کیفیت خدمات گردشگری ورزشی بر تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی
ورزش یکی از فعالیتهای مهم گردشگران درحین گردشگری است و گردشگری و مسافرت نیز با انواع مختلف ورزش همراه است . گردشگر کسی است که برای مدتی، دست کم یک شب، و نه بیش از یک سال به کشوری غیر از وطن یا محل سکونت معمولی خود مسافرت می کند و هدف او کارکردن و پول درآوردن در آن کشور نیست. هم چنین گردشگر ورزشی بازدیدکننده موقتی است که حداقل 24 ساعت در محل رویداد اقامت می کند و از عوامل مهم در بازاریابی گردشگری ورزشی در ایران است.
هدف اصلی او شرکت در رویدادی ورزشی است، در عین حال جذابیت های ثانویه ای نیز ممکن است وجود داشته باشد. گردشگری ورزشی یکی از حیطه های رو به رشد گردشگری است که مسابقات و رویدادهای ورزشی تعداد کثیری گردشگر - چه داخلی و چه خارجی- را جلب می کند. پژوهش ها نشان داده اند گردشگری ورزشی یکی از بخش هایی است که در تمام دنیا در صنعت این بازار رویداد گردشگری ورزشی نقش مهمی ایفا می کند، به گونه ای که همواره بر تعداد مقصدهایی که رویدادهای ورزشی را در آمیزه، بازاریابی خود وارد می کنند افزوده می شود.
نظریه های جدید در زمینه گردشگری نشان می دهد جذابیت های گردشگری بر پایه ورزش، در مقایسه با دیگر جذابیت های فرهنگی، مزیت های اقتصادی،اجتماعی و سیاسی بیشتری دارد. از طرفی، کشور ایران با توجه به بررسی های صورت گرفته، یکی از 10 کشور اول جهان از نظر جذابیت های گردشگری است. از این رو، اهمیت دارد از قابلیت های خود در توسعه گردشگری استفاده کند. در این میان، بازاریابی گردشگری اهمیت ویژه ای می یابد. برنامه ریزی تهیه محصولات گردشگری و جذب گردشگر نیازمند عملیات و فعالیت های بازاریابی است
-1 تاریخچه گردشگری
انسان نخستین، از سرآغاز آفرینش همیشه در پی کنجکاوی و سفر به ناشناخته ها بوده است .این سفرها چه با مقاصد ویژه ای همچون پیدا کردن چراگاه ها، شکار یا مکان های زیستی بهتر بوده، چه از روی کنجکاوی، به هر روی نوعی سفر به شمار می رفته است .این پدیده در طول تاریخ بنا بر وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشورها به شکل های متفاوتی رومی های ثروتمند به منظور بازدید صورت می پذیرفت. برای مثال اماکن مقدس، حمام در استخرهای آب گرم و نیز به قصد استراحت، به مصر و یونان سفر می کردند. بعدها در قرون وسطی، مردمعمدتاً برای اهداف مذهبی به مسافرت می رفتند. در منابع معتبر، از کشیشی فرانسوی به نام ایمری دوپیکاد، به عنوان نویسنده نخستین راهنمای توریستی که در سال 1130 میلادی برای راهنمایی زائران مکان مقدس نوشته شده بود، یاد می شود .
در سده هایSantiago de Compostela بعد این گونه سفرها بیش تر با انگیزه های مذهبی ادامه داشت، تا این که در اوایل سده هفدهم، ایده تور بزرگ آغاز شد .انگلیسی های جوان و ثروتمند از طریق دریای مانش به فرانسه می رفتند و سپس از زیباترین و مهم ترین شهرهای اروپای آن روزگار بازدید می کردند. این تور 2 تا4 سال به درازا می کشید و توریست ها چند هفته یا چند ماه در هر شهر اقامت می کردند، تور بزرگ بخش مهمی از آموزش، البته تنها برای مردمان بسیار ثروتمند بود.صنعتی و اختراع وسایل نقلیه فراوانی همانند راه آهن، کشتی های بخار، هواپیما و اتومبیل تأثیر بسیاری بر گردشگری داشتند؛ به گونه ای که مسافران با استفاده از چنین وسایلی می توانستند به مکان های بیش تر و دورتری سفر کنند.
عمده تغییرات سفر و نیز انواع و نحوه آن در سده بیستم شکل گرفت. در سال 1949 ولادیمیر رایتز شرکتی به نام Horizon Holidays را بنا کرد و تعطیلات موسوم به پکیج از آن جا آغاز شد. در تعطیلات پکیج، این شرکت همه ملزومات، از قبیل بلیت هواپیما، هتل و حتی غذا را مهیا می کند و گردشگران پیش از آن که ترک مبدأ کند، همه هزینه ها را می پردازد. با گسترش این گونه تورها و شرکت ها در سده بیستم، صنعت گردشگری مدرن آغاز شد.
-2 مفاهیم و واژه ها
-1 -2 گردشگری
سفر یا جابه جایی موقت از محل مبدأ - محل کار و زندگی - به صورت انفرادی یا گروهی به مقصدی مشخص است که به صورت تجاری یا غیرتجاری و به منظور بازدید از مناطق دیدنی، استفاده های طبیعی، ورزشی، درمانی، فرهنگی، علمی، تاریخی، مذهبی و علمی انجام گیرد؛ به گونه ای که این اقامت کم تر از 24 ساعت نباشد و بیش از شش ماه نیز به درازا نکشد.
