بخشی از مقاله
آبیاری
اولین بار که برگها بیرون آمدند، زمین کشت باید با انواع مواد مغذی عنی شود، که این عمل از طریق کود شیمیایی EC 2.0 صورت می گیرد و به تدریج غلظت و تراکم آن تا 3 bs/m هم افزایش می یابد. زمین کشت در این مرحله نباید زیاد آبیاری شود زیرا که زیادی آب در ناحیه ریشه دما و املاح مغذذی را کاهش می دهد که این 2 عامل خود نیز باعث کاهش رشد ریشه می شود. بیش از حد خنک نگه داشتن زمین هم نیز منجر به کاهش رشد خواهد شد و رشد برگ ها را کاهش می دهد و افزایش میزان EC می شود که یکی پس از دیگری باعث از بین رفتن بقاء نهال و جوانه ها شود.
بعد از نشاء زدن
میزان دسترسی به آب
سیستم آبیاری گلخانه ای باید قادر باشد حداقل در روز 2m /1h را فراهم آورد. یک محصول گوجه فرنگی 2 تا 3 I از اب را در هر گیاه در هر روز بکار می برد. و این در حالی است که سطح نور در بالاترین حد خودش است. (OMAFRA 2003 ) تصویر 2-6 یک راه کاربرد آب را برای گیاهان گلخانه ای نشان می دهد که در اُنتاریو و کانادا به کار گرفته شده و در حدود 2m/I 1000 برای فراوری محصول در طول 1 سال به کار برده شده است . گیاه اکثر آب را در تراوش (90٪) به کار می برد و تنها 10٪ آن را برای رشد به کار می برد. اگر چه این نمایانگر حجم زیادی از آب است ، بازده استفاده آب در گلخانه ها بیشتر از زمین کشت محصول است. برای تولید 1 کیلوگرم گوجه فرنگی تازه 60 I از آب آبیاری در زمین های اسرائیل 40I در
خانه های پلاستیکی غیر گرمایشی اسپانیا، 30I در خانه های شیشه ای غیر حرارتی در اسرائیل ، 22I در خانه های شیشه ای ، با دمای کنترل شده در هلند و تنها 15I از آن وقتی آب زهکشی در آن خانه های شیشه ای دوباره استفاده شود نیاز است.
تصویر 2-6 جدول نحوة کاربرد آب برای گیاهان (OMAFRA 2003 )
آبیاری براساس اشعة خورشیدی
میازن تراوش به اشعه بستگی دارد کابود فشار بخار (VPD) و دیگر شرایط در گلخانه مثل جریان هوا و موقعیت گرمایشی ساقه توصیر 3-6 رابطة نزدیک بین تراوش در محصول گوجه فرنگی در هلند و الگوهای تابشی فصلی را در یک روز را نشان می دهد ، که تغییر در تراوش به صورت تنگاتنگ منجر به تغییرات اشعة خارجی می شود ( تصویر 4-6)
وقتی تابش بالاتر است، دمای برگ ها افزایش می یابد که یکی پس از دیگری VPD و تراوش را افزایش می دهد. (تصویر 5-6) . به خاطر این رابطة نزدیک در بین اشعة خورشیدی وارد شده و آب تلف شده طی تراوش ، آبیاری مکانیزه در گلخانه های تجاری معمولاً بر مبنای میزان اشعة خورشیدی است. اگر چه فاکتورهایی مثل دمای هوا ، میزان رشد محصول، جمعیت گیاهان و رشد آنها نیز ممکن است در نظر گرفته شود. در سیستم پشم کوهی ، ml 100 از آب طی هر دورة
چرخه فراهم می شودة اما مقدار فراهم شده طوری تنظیم شده باشد که مطابق میزان نور دریافتی در یک ساعت خاص از روز باشد. آبیاری صبحگاهی اغلب بعد از 200 – 650 j شروع می شود. که روی هم انباشته شده باشند. مطابق یک حساب سرانگشتی از میزان آبیاری 3 بار با سطوح مختلف تابشی در روز است . به عنوان مثال، برای 1000j 3000 ml/m2 باید فراهم شود. در تابش های بالاتر (J2000 > ) هر چه نسبت تابش بیشتر باشد میزان آبیاری هم بیشتر است.
تصویر 3-6 تراوش یک نوع محصول گوجه فرنگی به صورت گلخانه ای در طول یکسال در هلند و اهمیت اشعة خورشیدی و گرمایشی در تراوش را نشان می دهد.
تصویر 4-6 تراوش در طول مدت نور و رابطة قوی آن با اشعة خورشیدی
( محصول گلخانه ای گوجه فرنگی در هلند) (چاپ مجدد، دخل و تصرف از جملة Exporimantal Botany 56/45 / .... )
یکی دیگر از واحدها در آبیاری گلخانه ای تراکم و غلظت محلول کودهای شیمیایی است. وقتی درجة هوا افزایش می یابد. میزان افرایندة آب از میزان افزایندة مادة مغذی بیشتر می شود. از این رو ، غلظت مواد مغذی باقیمانده در ناحیة رشد افزایش یافته و درجة شوری افزایش می یابد. اگر این فرایند کنترل نشود مواد مغذی اضافه شده و آب ممکن است کاهش یابد و منجر به پلاسیده شدن و رشد کندتر گیاه شود. به طور کلی این تمایل و گرایش از طریق افزودن محلول های متراکم و مغذی در زمستان خنثی می شود. وقتی دما و نور در ناحیة ریشه کم شود ممکن است مادة مغذی را کاهش دهد و افزودن محلول های مغذی تر در ماه تابستان وقتی سطح بالا رفتن جذب بالاست لازم شود.
کثرت آبیاری نیز همچنین یک راهی در مدیریت محصول است. با آبیاری مکرر، گیاهان فشار کمتری را تحمل می کنند زیرا پایگاه های آبی خیلی ثابت هستند.در هر حال ، اگر دستگاه تشعشع فشار را تنظیم نکند. آبیاری مکرر می تواند تأثیرات تغییرات کوچک را در تشعشع و عملکرد آن تأکید کند. با آبیاری مکرر ، همچنین فرصت کمتری برای رویانیدن ناحیه ریشه است و منجر به نتیجة بالقوه در ساخت EC می شود. در مدیریت رشد گیاه در سیستم های رویان بدون خاک ، عوامل استرس زا در هنگام کمبود آب یا میزان شوری و غلظت بالا گیاه را در یک مسیر تولیدی مفیدی اندازد ، وقتی قابلیت استفادة آب و سطوح آن بالاتر است رشد گیاه را مطابق به عوامل تسریع می کند.
تصویر 5-6 فشار بخار آب به عنوان یک تابع حرارتی ، کمبود فشار بخار و از این جهت القای نیرویی برای تراوش ، با حرارت در رطوبت نسبی (RH ) افزایش
می یابد، همان طور که می بینید با 2 منحنی نشان داده شده.
آبیاری براساس زهکشی
مدیریت آبیاری در واسط های بدون خاک ممکن است براساس مقدار و میزان زهکشی آبی ، برخی از آبیاری های چند باره نیاز است. مخصوصاً در سیستم های آبیاری قطره ای ، برای جبران کمبود پوشش دهی در سیستم آبیاری ، گیاه به گیاه متغیر است و در هر جا تفاوت دارد. به عنوان مثال ، خطوط بیرونی به آب
بیشتری نیاز دارد. ندرتاً ، محصولات از پشم کوهی در گلخانه 30- 50 درصد به آبیاری روزانه ، در هوای آفتابی و 10- 20 درصد آبیاری در هوای بارانی احتیاج دارند و به طور متوسط 20-30 درصد آبیاری نیاز دارد. مطابق آبیاری زهکشی همة گونه ها در مقطع خاصی از روز آبیاری می شوند. معمولاً دورة آبیاری 1 تا 2 ساعت بعد از طلوع آفتاب شروع و 1 تا 2 ساعت قبل از غروب آفتاب ادامه می یابد. این امر باعث کاهش آسیب های رودتایی به میوه و شکاف و ترک آن در فصل تابستان می شود به همان میزان از مقدار آفت به گیاه و میوه جات کاسته می شود. در طی ماههای زمستانی آبیاری در شب صورت می گیرد، زیرا که سیستم های
گرمایشی در حرکت هستند و نیز رطوبت کم است. در برخی مواقع ، آبیاری در شب در فصل تابستان هم صورت می گیرد وقتی که نور خورشید و درجة حرارت هوا بسیار بالا است. اغلب چندین بار زهکشی در اوج روشنایی هوا صورت می گیرد (1200 – 1600 h ) ، با حداقل زهکشی (1/2 % ) در هر صبح گاه . اگر هیچ زهکشی مجددی بعد از نوبت سوم نباشد، مسلماً کیسه های آبی بسیار کم شده و برنامة آبیاری باید موکول می شود به عصر یا اوایل روز . اگر تخت سنگ ها خیلی خشک هستند، سر ریشه ها ممکن است آسیب ببیند، و ممکن است EC بیش از اندازه شود. و افزایش کلسیم ممکن است تقلیل یابد و رشد گیاه به
کندی صورت گیرد. در این هنگام ، گیاهان ساقه کوتاه و نازکی داشته و برگ هایشان کدر است. اگر بعد از اولین نوبت شستشو صورت گیرد ، کیسه های آبی پر آب شده و شروع را به تأخیر انداخته و یا آبیاری زودتر تمام می شود. خیس بیش از حد تهویه را کاهش خواهد داد، میزان بیماری ریشه را افزایش خواهد داد و منجر به رشد گیاهی نرم تر با شیار زنی قلیل تر می شود. مطابق با مقدار آب فراهم شده مطابق نیاز گیاه ، استفاده از جریان آب و کود شیمیایی کاهش می یابد. به عبارتی دیگر برای مخالفت با تماس های محیطی، تهیة آب در انبوهی نیاز گیاه می تواند میزان دسترسی هوا را در ناحیه ریشه کاهش دهد. در
سیستم خاکی و بدون خاک میزان اکسیژن کم ( < 6 gm /I ) نه تنها فراوری مادة مغذی را کاهش می دهد بلکه رشد و بازدة خوب آن را نیز کاهش می دهد. در زمین کشت ، این اغلب یک معظل با زهشکی نسبی خاک یا سطح خاک صورت می گیرد. در پرورش بدون خاک میزان اکسیژن کم معمولاً در هوای گرم صورت می گیرد زیرا دسترسی اکسیژن در ماده با توجه به افزایش دمای ناحیه ریشه کاهش می یابد ، حرارت های ناحیة ریشة در حدود 23 گفته شده که برای تولید محصول گوجه فرنگی خانگی زیان بار است. اکسیژن کم قسمت ریشه می تواند هم در زمین کشت هم در گلخانه اتفاق بیافتد اما اغلب در زیر لایه های شیمیایی گلخانه ای صورت
می گیرد ، زیرا آنها دارای ظرفیت بالای نگه داری آب هستند. زهکشی بدون محدودیت تراز پشم کوهی و سنگ آذرین است.
تأثیر رطوبت در تراوش
رطوبت هم بر افزایش آب تأثیر می گذارد. این چنین می توان بیان کرد که در رطوبت مطلق ( 2g/ m ) رطوبت خاص ( g watol / kg ar ) یا رطوبت نسبی (RH ) نسبت بین خرج بخار آب در هوا و جرمی که می توان آن را در نقطة اشباع رساند. میزان رطوبت آبی که بتوان سطح هوا را نگه دارد وابسته است به حرارت ،و اغلب 2 برابر کردن این میزان برای هر 10 افزایش حرارت صورت می گیرد نرخ تراوش به خاطر تفاوت بین اشباع کامل اتمسفر داخلی از برگ (RH ٪ 100 ) و محتویات بخار آب خارجی بر رگ افزایش می یابد. به طور ریاضی ، این تغییر به صورت کسری بخار تعریف شده و یا کسری فشار بخار (VPD ) و تا تطبیق
ترمومترهای نشانگر آبی و کم آبی اندازه گیری شد. هنگامی که بخار آب از فشار استفاده می کند VPD در بخش های فشاری نمایان می شود. میلی بارها (mbar ) یا کیلوپاسکال (kpa ) . اثرات رطوبت نسبی و حرارت در VPD در تصویر 2-6 نشان داده شد. و تصویر 5-6 برای همان رطوبت نسبی ، VPD در حرارت های بالا در بالاترین حد خودش است که تراوش را کاهش می دهند افزایش مواد مغذی و فتوسنتز به حد مطلوب 4-8 (mbar ) است. وقتی VPD خیلی کم است تراوش کاهش می یابد. ساقه کلفت است اما قسمت های ریشه ممکن است ضعیف باشد و گیاهان به بیماری بسیار حساس هستند تراوش معمولاً برای افزایش کلسیم مهم است. وقتی ساخته شد تنها در بافت چوبی می رود. نبود آن در شکوفه های گل ها است.
