بخشی از پاورپوینت
--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----
اسلاید 1 :
آيين‌نامه تاسيس مراكز بهداشت كار كه مشتمل بر شش فصل و 28 ماده و 6 تبصره مي‌باشد به استناد ماده 47قانون كار تدوين و در سيصد و پنجاه و هفتمين جلسه شورايعالي حفاظت فني مورخ 20/5/49 به تصويب نهايي رسيد و قابل اجرا است.
ماده 47 قانون كار سابق به استناد مصوبه جلسة مورخ 12/5/83 شوراي عالي حفاظت فني به ماده 85 قانون كار مصوب آبان ماه 1369 تغيير يافته است.
اسلاید 2 :
فصل اول - كليات
1- به استناد ماده 47 قانون كار آيين‌نامه تأسيس مراكز بهداشت كار در كارگاه‌ها به‌منظور انجام مقاصد زير تهيه و تصويب مي‌شود.
الف - تأمين سلامت و بهداشت جسمي و رواني كارگران در هر شغلي كه باشند و ارتقاء سطح آن.
ب - پيش گيري از حوادث و بيماري‌هاي ناشي از كار و حفاظت كارگران از خطراتي كه سلامتي آنان را تهديد مي‌نمايند.
ج - به كار گماردن كارگران بكاري كه متناسب با استعداد جسمي و رواني آنان باشد و به عبارت ديگر تطبيق كار با كارگر و بالعكس.
2- از نقطه نظر اين آيين‌نامه اصطلاح مركز بهداشت كار در كارگاه به مراكز اطلاق مي‌شود كه در محل كار يا در نزديكي آن تشكيل گرديده و فعاليت عمده و اساسي آنها امور بهداشتي و پيش گيري بيماري‌ها و حوادث ناشي از كار باشد.
3- با توجه به اهميت كارگاه مركز بهداشت كار مي‌تواند منحصر به يك كارگاه بوده (مركز مستقل) و يا مشترك بين چند كارگاه (مركز مشترك بهداشت كار) باشد مركز مشترك ممكن است صنفي يا منطقه اي باشد.
4- تعيين نوع مراكز مشترك بهداشت كار به‌وسيله پزشك بازرس كار منطقه و در صورت نبودن پزشك مزبور توسط اداره بهداشت صنعتي وزارت كار و امور اجتماعي تعيين مي‌شود.
5- مراكز مشترك بهداشت كار نمي‌توانند از قبول عضويت كارگاهي كه واجد شرايط باشد امتناع نمايند.
اسلاید 3 :
6- مراكز بهداشت كار اعم ازمستقل و مشترك به‌وسيله يك يا چندپزشك اداره مي‌شود. در صورت تعدد پزشكان بايد يكي از آنها به عنوان سرپرست مركز بهداشت كار تعيين‌شود.
7- پزشكان كارگاه‌ها بايد داراي اطلاعات كافي در زمينه بهداشت كار باشند و مادام كه متخصص بهداشت كار براي اشتغال در كليه كارگاه‌ها وجود نداشته باشد پزشكان عمومي پس از طي دوره اختصاصي كه با نظر مراكز دانشگاهي به وسيله وزارت كار و با همكاري وزارت بهداري و ساير مؤسسات صلاحيت دار تشكيل مي‌گردد مي‌توانند عهده‌دار امور مراكز بهداشت كار باشند.
8- وزارت كار و امور اجتماعي داشتن ديپلم بهداشت كار را براي مسؤولين مركز بهداشت كار به تدريج و با توجه به امكانات اجباري اعلام مي‌نمايد و براي كارگاه‌هايي كه خطرات شغلي بيشتري دارند اولويت قائل مي‌گردد.
9 - پس از اعلام مراتب مندرج در بند 8 پزشكاني كه با طي دوره اختصاص در مراكز بهداشت كار مشغول انجام وظيفه ميباشند در صورتي كه بخواهند به كار خود ادامه دهند بايد دوره تكميلي بهداشت كار را بگذرانند.
وزارت‌كار واموراجتماعي حتيالامكان تسهيلات لازم را برايانجام اينامر فراهم خواهدآورد.
اسلاید 4 :
فصل دوم - سازمان
ماده 1: كارگاه‌هاي مشمول قانون كار بايد داراي مراكز بهداشت كار باشند اين مراكز بايد طبق مقررات اين آيين‌نامه تشكيل گرديده و مورد تأييد و قبول وزارت كار و امور اجتماعي قرار گيرد.
ماده 2: مادام كه ايجاد فوري مراكز بهداشت كار در كليه كارگاه‌ها و موسسات ميسر نباشد اين مراكز در وهله اول و حداكثر در مدت دو سال از تاريخ تصويب اين آيين‌نامه در كارگاه‌هاي زير تشكيل مي‌گردد.
الف - در كارگاه‌هايي كه تعداد كارگران آن بيشتر از 200 نفر باشد.
ب - در كارگاه‌هايي كه از لحاظ حفظ سلامتي كارگر مستلزم مراقبت مخصوص است.
تبصره - نوع كارگاه‌هايي كه اشتغال در آنها مستلزم مراقبت مخصوص است از طرف وزارت كار و امور اجتماعي تعيين و اعلام خواهد شد.
ماده 3: تعداد پزشكان مراكز بهداشت كار به نسبت تعداد كارگران و بر طبق حداقل وقتي كه پزشك بايد صرف رسيدگي باين كارگاه‌ها نمايد بشرح زير تعيين مي‌شود.
الف- برايكارگاههايي كه اشتغال در آن مستلزم مراقبت مخصوص بوده و يا حداقل10 درصد كارگران آن زن يا كارآموز باشند حداقل يك ساعت كار پزشك براي 10نفر كارگر در ماه.
ب - براي ساير كارگاه‌ها و موسسات بازرگاني و غيره يك ساعت كار پزشك براي 20 نفر كارگر در ماه.
ماده 4: در صورتي كه ساعات كار لازم براساس ماده 3 برابر با بيش از چهل ساعت كار در هفته براي يك پزشك باشد در آن كارگاه بايد مركز مستقل بهداشت كار تشكيل گردد كه شامل يك يا چند پزشك باشد.
اگر ساعت كار لازم كمتر از حد فوق باشد كارفرما مي‌تواند مركز مستقل بهداشت كار تشكيل دهد يا در مركز مشترك بهداشت كار شركت نمايد.
تبصره - ساعت‌خدمات پزشكان تمام‌وقت براساس40 ساعت كار در هفته محاسبه مي‌گردد.
اسلاید 5 :
فصل سوم - وظايف
ماده 5: كارگران و كارآموزان قبل از اشتغال به كار يا كارآموزي بايد مورد آزمايش‌هاي پزشكي قرار گيرند اين آزمايش‌ها شامل پرتونگاري ريتين نيز خواهد بود مگر در نقاطي كه به تشخيص وزارت كار امكان انجام پرتونگاري وجود نداشته باشد.
اين آزمايش‌ها بايد در درجه اول نكات زير را مشخص نمايد.
1- اعتياد به الكل و مواد مخدره.
2- ابتلاء به بيماري رواني.
3- ابتلاء به بيماري سل ريوي يا بيماري‌هاي مسري ديگر.
4- قدرت انجام كار مورد نظر.
ماده 6: پس از انجام آزمايش‌هاي مندرج در ماده 5 در صورت پذيرش برگ گواهي صلاحيت اشتغال به كار از طرف پزشك كار صادر و به كارفرما داده مي‌شود كه در پرونده كارگر بايگاني و در هنگام بازرسي در اختيار بازرسان كار گذاشته شود. علاوه بر گواهي فوق نتيجه آزمايش‌ها در برگ آزمايش پزشكي كه حاوي تمام نكات باشد منعكس مي‌گردد. اين برگ آزمايش كه جزء اسرار پزشكي محسوب مي‌گردد فقط ممكنست در اختيار پزشك كارگاه و پزشك بازرس كار و يا مقامات پزشكي صلاحيتدار قرار گيرد.
تبصره1- مواردي كه اعلام بيماري اجباريست از اين قاعده مستثني است.
تبصره2- نمونه برگ‌آزمايش و گواهي نامه توسط وزارت‌كار تعيين‌و اعلام خواهد شد.
اسلاید 6 :
ماده 7: كارگران كارگاه بايد لااقل سالي يك بار مورد معاينه پزشكي قرار گيرند و نتايج آزمايش در پرونده پزشكي آنها منعكس گردد.
ماده 8: پزشك كار بايد ترتيبي دهد كه كارگران شاغل در كارهاي سخت و زيان آور و كارگران كمتر از 18 سال، زنان باردار، مادران شيرده و معلولين تحت مراقبت مخصوص قرار گيرند. فواصل تجديد معاينات اين افراد نيز از طرف پزشك تعيين خواهد شد. كارفرما مكلف است نسبت به انجام دستورات پزشك كار در اين موارد اقدام لازم بعمل آورد.
اسلاید 7 :
ماده 9: بعد از غيبت مربوط به بيماري‌هاي حرفه‌اي و حوادث ناشي از كار با غيبت بيش از سه هفته مربوط به بيماري‌هاي غيرحرفه‌اي با غيبت‌هاي مكرر آزمايش پزشكي قبل از شروع مجدد به كار اجباري خواهد بود. اين آزمايش بايد مشخص نمايد كه كارگر مي‌تواند به كار قبلي اشتغال يابد يا لازم است موقتاً يا براي هميشه به شغل ديگري اشتغال ورزد.
اسلاید 8 :
ماده 10: در صورتي كه پزشك كار تشخيص دهد آزمايش‌هاي تكميلي ديگري از قبيل آزمايش‌هاي غيرباليني از كارگر بايد بعمل آيد كارفرما مكلف است هزينه مربوط به اين آزمايش‌ها را تأمين نمايد.
تبصره - مدت زمان لازم براي كليه آزمايش‌هاي پزشكي جزو مدت و ساعات كار و يا اضافه كار كارگران محسوب مي‌شود.
اسلاید 9 :
ماده 11: در موارد زير نظارت و مراقبت به عهده پزشك مركز بهداشت كار بوده و كارفرما مكلف به انجام دستورات پزشك مي‌باشد.
الف - بهداشت عمومي كارگاه از نظر وضع بهداشتي ساختمان، نظافت آب آشاميدني حمام، دستشويي، رخت كن، مستراح، دفع زباله، فاضلاب و همچنين بهداشت تأسيسات مربوط به رفاه كارگران از قبيل باشگاه، آشپزخانه، سالن غذاخوري، شيرخوارگاه، آسايشگاه، تغذيه و طرز تهيه و توزيع غذايي مصرفي كارگران.
ب - بهداشت محيط كار نسبت به كليه عوامل فيزيكي و شيميايي و بيولوژيكي كه ممكن است سلامت كارگران را مختل سازد مانند گرد و غبار، بخارات و گازهاي زيان آور، تشعشعات و صدا، حرارت، رطوبت، نور، تهيه و ارتعاش.
ج - انجام نمونه برداري و آزمايش‌هاي لازم.
د- بهبودشرايط كار ازنظرات اثراتنامطلوبيكهكارگران به‌مناسبت شغل،سن، جنس، ساعت كار، ميزان‌كار ومسائلي از قبيل نوبت‌كاري، كارمزدي و تسلسل كارها با آن مواجه مي‌شوند.
اسلاید 10 :
ماده 12: انجام كمك‌هاي اوليه در مورد تصادف و حوادث كار و مراقبت‌هاي فوري درباره مسموميت‌ها و بيماري‌هاي اتفاقي به منظور جلوگيري از تشديد وضع بيمار حادثه‌ديده.
ماده 13: مراكز بهداشت كار بايد آماده براي پذيرش فوري مصدومين و مسمومين باشد. مراكز بهداشت كار موسسات صنعتي كه به اقتضاء شرايط كار ممكن است مخاطراتي از قبيل مسموميت، خفگي به علت گازها، سوختگي، برق گرفتگي و غيره داشته باشند بايد مجهز به وسايل نجات حادثه ديده مخصوصاً سرم، اكسيژن، مقويات قلبي و تنفسي و همچنين افراد ورزيده و آشنا به نحوه تنفس مصنوعي باشند.
كارفرما مكلف است لوازم مورد نياز را تهيه و در اختيار مركز بهداشت كار بگذارد.
