دانلود مقاله بررسی صنعت ماشین سازی در ایران و تحقیقی بر چند ماشین صنعتی

بخشی از مقاله

بررسي صنعت ماشين سازي در ايران و تحقيقي بر چند ماشين صنعتي

مقدمه:
راندن در جاده ها حركت در مسير خطر،«كم نياوردن» در رانندگي
راننده تريلر وقتي تابلوي جاده كم عرض مي شود را مي بيند، مي آيد وسط جاده را مي گيرد. او اتومبيل زانتيا را از آينه بغل سمت چپ ديده است كه با چه سرعت بالايي نزديك مي شود. بوق هاي ممتد و چراغ زدن هاي پي در پي سواري تيز رو اثري در رفتار راننده تريلر ندارد. سواري مي خواهد از چپ يا راست سبقت بگيرد اما اين امكان وجود ندارد چرا كه يك طرف جاده كوه است و سوي ديگر دره. پس از مسافتي حدود 500 متر، تريلر كه يك پيچ خطرناك را پشت سر گذاشته كنار مي رود و راننده سواري تيزرو ناسزاگويان و بوق زنان سبقت مي گيرد جلوي تريلر كمي ويراژ مي دهد و ترمز مي زند و راننده تريلر را به زحمت مي اندازد سپس پا روي پدال گاز مي فشارد و نقطه مي شود...

دقايقي بعد تريلر به قهوه خانه بين راهي مي رسد و راننده به قصد سبك كردن استخوان و تجديد قوا توقف مي كند. ناگهان راننده زانتيا را مي بيند كه دوان دوان و معترض به سوي او مي آيد. مي خواهد با راننده تريلر گلاويز شود كه چند نفر واسطه مي شوند و آنها را از هم جدا مي كنند. وقتي عصبانيت راننده سواري فروكش مي كند تريلرران ميانسال مي گويد: 20 سال است كه اين جاده را مي روم و مي آيم. آنجا كه راه را بستم جاده كم عرض است به شكلي كه دو خودرو خيلي سخت از كنار هم عبور مي كنند. يك طرف كوه است و سوي ديگر دره و يك پيچ هم چند متر جلوتر قرار دارد كه ديد را كور مي كند. ديدم داري با سرعت بالايي مي آيي كه سبقت بگيري. جاده را بستم چون مي دانستم نمي تواني رد بشوي بنابراين يا مي رفتي زير ماشين من و يا پرت مي شدي ته دره و اگر ماشيني از روبرو مي آمد شاخ به شاخ مي زدي به آن.

چند راننده ديگر و صاحب قهوه خانه هم با شنيدن نام دره و آن پيچ، حرف راننده تريلر را تاييد مي كنند.
راننده زانتيا فهميد كه اشتباه كرده اما گويي نمي خواست به آن اعتراف كند. بي هيچ حرفي سوار ماشينش شد، در را به هم كوفت، پا روي پدال گاز فشرد و باز نقطه شد.

اين نمونه اي است از رفتار حرفه اي يك راننده باتجربه در جاده هاي ما كه گاه از سوي رانندگان كم تجربه فهميده نمي شود. هر چند كه اين رفتار از نظر قانون خلاف است و پليس توصيه مي كند كه رانندگان قانون را اجرا كنند. راننده اي كه در شهر قدرت ويراژ دادن و تند رفتن ندارد، وقتي به جاده مي رسد هوس سرعت به سرش مي زند و پا روي پدال گاز مي فشارد اين در حالي است كه به دليل كم تجربگي و ناآشنايي با رانندگي در خارج شهر، خطرات بسياري را براي خود و ديگران مي آفريند. مشكلاتي كه رانندگان وسائط نقليه سبك و سنگين براي هم به وجود مي آورند، ناشي از كم تجربگي يا نبود فرهنگ صحيح رانندگي و گاه خرابي و استاندارد نبودن جاده هاست. اشكالات فني خودروها و فرسودگي ناوگان حمل و نقل جاده اي نيز از ديگر مشكلات رانندگي در جاده ها و اتوبان هاي خارج شهر است.

گله سنگين ها از سواري ها
رانندگي با تريلر و كاميون، كاري بسيار طاقت فرسا و جوان پيركن است. ساعت ها رانندگي، مواجهه با انواع خطرات، دوري از خانواده و مشكلات معيشتي در كنار بيماري هاي ناشي از اين شغل، به اندازه اي زياد است كه روح و روان اين قشر زحمتكش را به شدت مي آزارد. حال اگر قرار باشد رانندگان ناشي و عجول خودروهاي سبك، مشكلات را مضاعف كنند گلايه هاي رانندگان سنگين را صد چندان مي كند.

«مجيد بهارلويي» راننده تريلر است. او با گله از رانندگان كم تجربه سواري مي گويد: «رانندگي در شب از حيث خلوت بودن جاده خوب است، اما در ايام مسافرت مردم، ما بيچاره مي شويم. هجوم رانندگان كم تجربه و ناآشنا به جاده ها كه تعداد دفعات رانندگي جاده اي آنها در سال از تعداد انگشتان يك دست هم تجاوز نمي كند، براي ما كابوس وحشتناكي است. وي با اشاره به جاده هاي دوبانده (يك خطه) مي افزايد: «سواري ها چه بخواهند سبقت بگيرند و چه از روبرو بيايند و رد بشوند، با نور بالا حركت مي كنند. و مدام چراغ مي زنند. ماشين هاي جديد چراغ هاي زيادي دارند چه جلو و چه عقب. رانندگان تريلر، كاميون و اتوبوس هم متكي به آينه بغل ها هستند بنابر اين وقتي خودرويي با نور بالا مي خواهد سبقت بگيرد انعكاس نور خودرو در آينه بغل وسيله نقليه سنگين، چشم راننده را از كار مي اندازد و براي چند ثانيه جايي را نمي بيند. همچنين وقتي از روبرو با نور بالا مي آيند، همين اتفاق رخ مي دهد.

سواري ها علاوه بر اين مزاحمت ها لايي كشي، سرعت غيرمجاز و بوق زدن هاي ممتد را نيز چاشني رانندگي شان مي كنند. كورس گذاشتن با يكديگر، تخلف ديگر آنهاست كه البته با حضور پليس راه اين مسئله كمتر شده است. مجيد بهارلويي دراين زمينه مي گويد:«اگر به سواري ها راه ندهيم، آنقدر بوق مي زنند كه آدم سرسام مي گيرد. وقتي هم كه راه مي دهيم، جلوي ما ويراژ مي دهند تا تلافي كنند يا سبقت هاي خطرناك مي گيرند و ما براي اينكه آنها آسيب نبينند خطرات بسياري را براي خود مي خريم». او مي افزايد: «از خانه كه خارج مي شوم و پشت فرمان مي نشينم، مي گويم: خدايا به اميد جاده بي سواري!».

اتوبوس و مصيبت چراغهايش
رانندگان تريلر و كاميون، اتوبوس را وحشتناك ترين كابوس شب جاده ها عنوان مي كنند. آنها معتقدند وقتي وسيله نقليه اي با 40 مسافر از روبرو مي آيد، بايد تمام حواسمان جمع باشد تا اتفاقي نيفتد و اين غول 12 متري به سلامت از كنارمان بگذرد «علي اميني»، راننده تريلر مي گويد: «چراغ هاي اتوبوس هاي مسافربري دو كنتاكت است. وقتي از نورپايين مي خواهد به نور بالا تغيير وضعيت بدهد

در ميانه راه ابتدا خاموش شده و به يكباره نور بسيار زيادي را به چشم راننده مقابل مي كوبد. اينجاست كه راننده مقابل براي لحظاتي كاملاً كور مي شود چرا كه نور اتوبوس خيره كننده است و ناخودآگاه ما را به طرف خودش مي كشاند». وي مي افزايد: «اكثر اتوبوس ها در مواجهه با كاميون ها و تريلرها و حتي سواري ها اين كار را مي كنند». وقتي به مجيد «بهارلويي» گله اتوبوس ها را مي گويم كه از نور بالاي تريلرها و كاميون ها شكايت مي كنند، پاسخ مي دهد: «پيشگيري مي كنيم. قبل از اينكه اتوبوس يا سواري چشم ما را كور كند، نورمان را بالا مي گيريم. هر چه باشد ما با تجربه تريم و جاده را بهتر مي بينيم. مطمئن باشيد اگر چشم ما كور نشود. حادثه اي رخ نخواهد داد». رانندگان تريلر با اتوبوس هايي كه مي خواهند سبقت بگيرند نيز به همين ترتيب مشكل دارند. نور بالاي ناگهاني اتوبوس در آينه بغل كاميون و تريلر، چشم راننده را از كار مي اندازد و ممكن است خطراتي را براي سبقت گيرنده و يا خودروهاي روبرو ايجاد كند. چراغ زدن هاي

پي در پي در هنگام سبقت، ديد راننده تريلر يا كاميون را صفر مي كند. مشكل ديگر كه البته تمامي رانندگان سبك و سنگين به آن مبتلايند، نداشتن گذشت در رانندگي است. علي اميني در اين زمينه به رفتار ناشيانه سواري ها و اتوبوس ها در سبقت اشاره مي كند و مي گويد: «بارها خواسته ام از يك سواري يا اتوبوس سبقت بگيرم. تا متوجه شده مي خواهم سبقت بگيرم، حس مسابقه دادن و عقب نماندن در راننده كناري رخ مي داده و ناگهان سرعتش را زياد كرده است تا من نتوانم از او جلو بزنم. در اين حالت اگر خودرويي از روبرو بيايد و من فرصت برگشتن به لاين خود را نداشته باشم، فاجعه رخ مي دهد».

رانندگان اتوبوس چه مي گويند
سخت ترين و حساس ترين نوع رانندگي سنگين، راندن اتوبوس هاي مسافربري بين شهري است. وقتي حدود 40 نفر، عنان جان خود را به يك راننده مي سپارند تا آنها را سالم به مقصد برساند، مسئوليت اتوبوس ران بسيار سنگين مي شود. مواجهه با كاميون و تريلرها بزرگترين دغدغه رانندگان اتوبوس هاي مسافربري است. مسافر اتوبوس مسافربري از ترمينال بيهقي به طرف اصفهان هستم و تلاش مي كنم تا راننده ميانسال را به حرف بياورم. شاگرد خوش اخلاق اتوبوس با لهجه اصفهاني چيزهايي مي گويد اما از دادن جواب اساسي طفره مي رود. در نگاه او مي خوانم كه باورش نشده كه من يك خبرنگارم و شايد تصور او چنين است كه من مأمور مخفي پليس راه هستم.

چنين حسي به راننده خوزستاني غول 12 متري هم دست داده و او سرعتش را بين 70 تا 80 كيلومتر نگه داشته است. او كه خود را «علي پيروزي» و بچه مسجد سليمان معرفي مي كند، مي گويد: «اين جاده - جاده اصفهان به تهران و بالعكس- چهاربانده است و مشكلات رانندگي در آن كمتر از دوبانده هاست. با اين حال كاميون ها و تريلرها موقع سبقت با بوق هاي گوشخراش بياباني خود، مسافران را مي ترسانند. اكثر آنها اين كار را مي كنند چون خود را صاحبان جاده ها مي دانند». علي آقاي قانون مدار ادامه مي دهد: «در جاده هاي يك خطه، كاميون ها و تريلرها وقتي از روبرو مي آيند، نورشان بالاست و چشم ما را كور مي كنند، سبقت غير مجاز و خطرناك مي گيرند و با ما شاخ به شاخ مي شوند و وقتي مي خواهيم از آنها سبقت بگيريم، سرعت خود را افزايش مي دهند تا از ما عقب نيفتند كه اين كارشان خطرات زيادي را براي ما به وجود مي آورد. هر چه باشد پاي جان 40 مسافر وسط است.»

رانندگي اتوبوس، كاميون، وانت بار و تريلر در اتوبان هاي خارج شهر تابع مقرراتي خاص است. رفتن اين نوع وسائط نقليه به لاين سوم- لاين سرعت- ممنوع است. اين مسئله را رانندگان سواري گاه نمي دانند و يا به آن بي توجهي مي كنند. در راه سفرمان به اصفهان، بارها پيش آمد كه اتوبوس مسافربري در لاين دوم اتوبان تهران - قم مي خواست از سواري سبقت بگيرد اما خودروي كوچك كنار نمي رفت. گاهي اوقات راننده سواري با دست اشاره مي كرد كه لاين سوم باز است در حالي كه اتوبوس و ديگر وسائط نقليه باري و مسافري حق رفتن به آن لاين را ندارند.

گلايه هاي رانندگان تريلر و اتوبوس از يكديگر در چند مسئله مشترك است. حركت با نور بالا در شب، عدم گذشت در رانندگي و سبقت هاي خطرناك و غير مجاز از جمله مسائلي هستند كه هر دو طرف به عنوان گله از يكديگر به آنها اشاره مي كنند.

سنگين ها زور مي گويند
اكثر رانندگان سواري، كمبود تجربه رانندگي در جاده دارند بنابراين حضور آنها در جاده براي خودشان و رانندگان ديگر پرخطر است ليكن در ميان آنان، كساني هستند كه از تجربه كافي براي راندن در جاده ها و اتوبان هاي خارج شهر برخوردارند. آنان نيز گله هايي از نحوه رانندگي، مردان هميشگي جاده ها به زبان مي آورند. رسول پاريزي راننده پژو مي گويد: «من هميشه با خودروي شخصي مسافرت مي كنم. سالي حدود 20 مسافرت جاده اي دارم و بيشتر در مسير تهران- اهواز و بالعكس. بارها ديده ام كه تريلرها و كاميون ها، به ويژه آنهايي كه خالي از بار هستند با سرعت بسيار بالا حركت كرده و چون جاده هاي لرستان، دست اندازها و چاله چوله هاي زيادي دارد اقدام به رد كردن اين دست اندازها با همان سرعت بالا مي كنند و در واقع ويراژ مي دهند.»

صحبت هاي اين راننده با تجربه وقتي بيشتر اهميت مي يابد كه تصور كنيم، جاده تهران- اهواز يك مسير ترانزيتي بين المللي و بسيار شلوغ است. حالا اگر كساني بخواهند در اين نوع جاده ها، هنرنمايي! كنند، خطرات زيادي را براي خود و ديگران به وجود مي آورند. رانندگان سواري از برخورد قلدرمابانه سنگين ها شكايت دارند حامد رضاپور مي گويد: «آنها خود را صاحب جاده ها مي دانند. اگر راست مي گويند و با تجربه هستند بايد مراعات رانندگان كم تجربه را بكنند نه اينكه با بوق هاي وحشتناك و سبقت هاي غيرمجاز، گوشت تن زن و بچه مردم را بريزند.»

آمارها نيز نشان مي دهد انحراف به چپ كاميون ها و تريلرها، عامل اصلي تصادفات شاخ به شاخ است دراين نوع حوادث اگر خودروي مقابل اتوبوس باشد عمق فاجعه، وحشتناك خواهد بود.
شكايت سنگين ها از يكديگر
اكثر رانندگان تريلر، كاميون و اتوبوس معتقدند كه بيشتر حوادث جاده اي، محصول عمل رانندگان ناشي و كم تجربه است. آنها انكار نمي كنند كه رانندگان وسائط نقليه سنگين نيز از اين قاعده مستثني نيستند اما معتقدند وسائط نقليه سنگين جديد كمتر خطر آفريني مي كنند. مجيد بهارلويي كه خود راننده يك دستگاه تريلر جديد است مي گويد: «اكثر راننده ها صاحب ماشين نيستند. كسي تريلر گرانقيمت خود را به دست يك راننده ناشي و كم تجربه و يا بدسابقه نمي دهد. رانندگان ماشين هاي نو، اهل ريسك و آرتيس بازي نيستند.

حتي برخي ماشين هاي كهنه هم اين كار را نمي كنند». آقا مجيد با گله از رانندگان كاميون ها،موسوم به «تك» مي افزايد: «رانندگان اين نوع خودروها يا كم تجربه اند و يا اصول رانندگي با وسائط نقليه سنگين را رعايت نمي كنند. در سوداي در آوردن پول زياد رفته اند كاميون خريده اند. برخي از اين ماشين ها، قديمي اند و مشكلات فني دارند. در گردنه ها مي مانند و راننده خود را كلافه مي كنند بنابراين وقتي از سربالايي به سرازيري مي رسند، اختيار از كف داده و گاز مي دهند. سيستم ترمز آنها هم كه بادي است. حالا اگر ترمز خالي كند، يا حسين! اما تريلرها وكاميون ها و اتوبوس هاي جديد با سيستم هاي بازدارنده ABS و EBS كار مي كند و ماشين درجا مي ايستد.»

مجيدي رانندگان تريلر را با تجربه تر از كاميون رانان مي داند و مي گويد: «كاميون ها وقتي بار ندارند و خالي هستند خيلي خطرناكند به ويژه كهنه ها كه
كنترل شان سخت است.»
مشخصات راننده حرفه اي

بعضي ها ويراژدادن، كورس گذاشتن و رانندگي با سرعت بالا را حرفه اي بودن تلقي مي كنند درحاليكه راننده حرفه اي آن است كه در مواجهه با خطر، بهترين راه را انتخاب كند و خود و خودروهاي ديگر را از خطر برهاند. نيز با شعور و تجربه بالاي خود، به ترافيك جاده و اتوبان نظم ببخشد و حق ديگران را ضايع نكند. راننده حرفه اي وسيله سنگين نبايد بار اضافه بزند و به يكباره وارد جاده شود. حتماً راهنما بزند، وقتي جاده شلوغ است كنار بكشد تا سواري ها بروند و ترافيك جاده روان شود. اين ها حرف هاي احمد رضاپور راننده تريلر است.

او مي افزايد: «ماشين هاي ديزل، دير دور مي گيرند بنابراين وقتي پشت سر خودروي ديگري قرار مي گيرند سرعت خود را كم نمي كنند و با همان وضعيت سبقت مي گيرند كه بسيار خطرآفرين است». حالا معلوم مي شود كه چرا در تصادفات شاخ به شاخ، سنگين ها بيشترين تقصير را دارند. اين راننده جوان با گلايه از ده چرخ ها مي افزايد: «بدون چراغ راهنما و كاملا بي احتياط از شانه خاكي وارد جاده مي شوند».

مجيد بهارلويي با ذكر مثالي از رانندگي حرفه اي مي گويد: «در گردنه هاي با زاويه كم و شيب زياد، ماشيني كه به سرازيري مي رود در موقعيت بهتري نسبت به خودرويي كه سربالايي را مي آيد، قرار دارد. من به شخصه وقتي با كاميون يا تريلري كه با بار، سينه كش گردنه را بالا مي آيد، روبرو مي شوم چند متري مانده به پيچ، كاملا به طرف راست خود مي روم و توقف مي كنم تا خودروي روبرو، بدون ترمز زدن دور بگيرد و بالا بيايد. چون اگر ترمز بزند ممكن است نتواند ماشين را كنترل كند و يا فشار زيادي به ماشين وارد شود تا دوباره به راه بيفتد و راننده را دچارمشكل نمايد».

اين عمل در مواقع شلوغي جاده، باعث ايجاد ترافيك شديد مي شود و از نظر پليس خلاف است بنابراين مسئولان راه و ترابري كشور بايد براي تعريض جاده ها چاره اي بينديشند.
درك متقابل عامل جلوگيري از حادثه
رعايت حقوق يكديگر در رانندگي جلوي بسياري از حوادث را مي گيرد. گذشت نسبت به يكديگر و پرهيز از اعمال خطرناك و لج و لجبازي در هنگام رانندگي، مسئله مهمي است كه در صورت توجه به آن، بخش اعظم تصادفات رخ نخواهد داد.
جاده هاي ما درهر ساعت 3 كشته مي گيرد حال آن كه 90 درصد سفرها در كشور ما، جاده اي است. عامل 50 درصد از تصادفات منجر به مرگ شامل شتاب و سرعت غيرمجاز، سبقت غيرمجاز، حركت مارپيچ، خستگي و بي حوصلگي و نداشتن ديد كافي عنوان مي شود.

ركود توليد داخلي اتوبوس و كاميون در ٧ ماه امسال
در هفت ماهه امسال ۱۰هزار و ۴۵۹ دستگاه كاميون در ايران توليد شد و از طرفي توليد اتوبوس نيز به يك هزار و ۸۶۸ دستگاه رسيد كه نشان دهنده ركود توليد خودروهاي كار است. صنايع خودروسازي سنگين به‌ويژه كاميون‌سازان كه گفته مي‌شود به دليل كاهش رونق حمل و نقل جاده‌اي ايران با مشكل توليد مواجه شده‌اند، تيراژشان را به شدت كاهش داده‌اند؛ به طوري كه سايپاديزل كه در سال گذشته ميلادي پايگاه چهارم توليد كاميون ولوو در جهان بود، با كاهش توليد طي هفت ماه، يك هزار و ۵۱۱ دستگاه كاميون توليد كرده است.

البته مديران شركت هاي كاميون ساز اميدوارند با شروع طرح خروج كاميون هاي فرسوده، رونق دوباره‌اي در كسب و كارشان ايجاد شود. گفتني است، در اين مدت سايپاديزل ۶۵۳ دستگاه كاميون بادسان، ۱۴۴ كاميون ولوو FH۱۲ ؛ ۴۱۷ كاميون NH۱۲ و ۲۰۰ كاميون ميدلام، ۴۸ دستگاه كاميون ولوو FM۹ ۲*۶ و ۴۹ دستگاه كاميون ولوو FH۱۶ توليد كرده است. از سوي ديگر شركت ايران خودرو ديزل با توليد ۳ هزار و ۶۷۹ دستگاه كاميون از رقيب اصلي‌اش - سايپاديزل - پيشي گرفته است. البته اين كاميون‌ساز به لطف واردات كاميون‌هاي چيني و مدل قديمي‌ خود كه داراي قيمت پايين ‌هستند، توانسته همچنان خود را سرپا نگه دارد.

اين شركت دو هزار و ۱۰۳ دستگاه كاميون هوو چيني در اين مدت وارد كرده است و از طرفي ۱۴۱۵ دستگاه كاميونت بنز، دو هزار دستگاه كاميون بنز و ۲۶۱ كاميون بنز كشنده توليد كرد. همچنين شركت ارس خودروديزل در اين مدت ۳۲ دستگاه كشنده ام.۲۶ ،۴۵ دستگاه كاميون كمپرسي ام.۲۶ ، ۵۵۱ دستگاه كاميون M۶ و ۲۴۷ كاميون M ۴.۵ توليد كرد. گروه بهمن، كاريزان خودرو و تراكتورسازي نيز به ترتيب ۱۲۷۶ دستگاه كاميونت ايسوزو، ۶۹۳ دستگاه كاميونت كاويان و ۱۶۴ دستگاه كاميونت آذرخش توليد كردند. در اين مدت شركت زامياد - كه ديگر كاميون‌ساز گروه خودروسازي سايپا محسوب مي‌شود - ۷۴ دستگاه كاميون يورو كارگو و 48 دستگاه كاميون كشنده ايويكو توليد كرد.

بر اساس آخرين آمار وزارت صنايع و معادن، در اين مدت همچنين يك هزار و ۸۶۸ دستگاه اتوبوس توليد شد كه نشان دهنده ركود اين صنعت در كشور است. البته شركت‌هاي اتوبوس ساز اميدوارند با فعال شدن تبصره ۱۳ كه در آن به خريد 6500 كاميون اشاره شده است كسب و كارشان رونق گيرد. در هفت ماه نخست امسال همچنين ۷۸هزار و ۵۴ دستگاه وانت توليد شد در مجموع طي اين مدت ۹۱ هزار و ۹۵ دستگاه خودرو تجاري در ايران توليد شده است.

بانك مسكن براي خريد ماشين آلات ساختماني تسهيلات مي دهد
مدير امور سرمايه گذاري بانك مسكن گفت، بانك مسكن تا 80درصد بهاي خريد ماشين آلات سبك و سنگين ساختماني را به فعالان بخش ساختمان وام مي دهد.وي افزود ، اين تسهيلات به افراد حقيقي و حقوقي فعال در بخش ساختمان اعطا مي شود تا صرف خريد ماشين آلاتي مانند بولدوزر، گريدر، لودر، ميكسر، بتونير، كاميون كمپرسي و موارد مشابه شود.

ماموت، برترين صادركننده سال
مديرعامل: مهرزاد فردوس
رييس هيات‌مديره: بهروز فردوس
پرسنل: تعداد افراد شاغل به طور مستقيم در اين مجتمع 1800 نفر و غيرمستقيم بيش از 4000 نفر است.
فروش خارجي و داخلي: ميزان صادرات اين واحد صنعتي در سال 1384 بالغ بر ميليون80 دلار و در سال جاري 100 ميليون دلار برآورد مي‌شود.
كالاي صادراتي اين واحد توليدي انواع تريلر، قطعات تريلر و ... به كشورهاي حوزه‌ خليج‌فارس، آفريقا، پاكستان، افغانستان، عراق و اروپا مي‌باشد.
ميزان فروش داخلي در سال گذشته بالغ بر 523646060586 ريال و در شش ماه سال جاري 135177388742 ريال بوده است و 95درصد از نيازمندي‌هاي داخلي در خصوص كالاهاي نام برده توسط اين مجتمع تامين و برآورده مي‌شود.
طرح آينده: خانه‌سازي به صورت صنعتي و در سطح انبوه با نازل‌ترين قيمت ممكن جز برنامه‌هاي آتي اين مجتمع صنعتي است.

ماموت برندي شناخته شده در پهنه صنعت بين‌الملل و نامي آشنا در عرصه جاده‌هاي كشور، به عنوان يكي از بزرگ‌ترين مجتمع‌هاي صنعتي كشور در سال 1371 فعاليت خود را در زميني به مساحت 50هكتار آغاز كرد و در حال حاضر پس از گذشت بيش از يك‌دهه با احداث چندين كارخانه در وسعتي بيش از يك‌ميليون مترمربع مشغول به فعاليت است.