دانلود مقاله دوپینگ چیست

بخشی از مقاله

اقدام به مصرف اين داروهاي غير مجاز ومصيبت بارميكنند واگر كسي باشد كه در مورد خطرات وعوارض اين داروها با دلايل و مدارك سخن بگويدميزان مصرف كاهش مي يابد زيرا ورزشكار حاضر نخواهد بود يك عمر اتهام و بد نامي و عوارض كشنده اين داروهارا بر خوشي لحظه اي قهرمان دوپينگ عبارت است ازتخديرنمودن وافزايش كاذب قدرت ونيروي بدن با استفادهاز داروها وعوامل مختلف.اكثريت مردمو حتي ورزشكاران اطلاعات زيادي در مورد دوپينگ ونحوه انجام ان ندارند وفقط اسمي از ان شنيده ويا فقط مي دانند كه با دارو دوپينگ مي كنندولي اينكه با چه دارويي ،بر ايشان علامت سوال است.

ثابت شده است كه اكثر ورزشكاران از روي حس كنجكاوي وحتي در حين تمرينات عادي شدن در اثر مصرف اين داروها ترجيح دهد .اصولا اولين سوالي كه براي هر فرد مطرح مي شود اين است كه چرا ورزشكاران از اين داروها استفاده ميكنند وبه كدام دارو ها،محرك ودوپينگ اطلاق مي شود ؟

مردم عادي وتماشاگراني كه به ورزشگاه واستاديوم ورزشي مي آيند تا بيشترين احساسات وتشويقهاي خود را نثار قهرمان كنند هرگز از عمق واندازه رقابت سهمگيني كه در ميدان ورزشي جريان دارد آگاه نيستند.آنچه كه در صحنه يك رقابت ورزشي مي گذرد هيچ چيزي كمتر از يك جنگ واقعي وتمام عيار كه چند سانتي متر،چندكيلو،چند گرم وچند ثانيه اختلاف مي تواند يكي را قهرمان وديگري را مغلوب،يكي رابه اوج و ديگري را به حضيض بر ساند اينجا است كه معلوم مي شود چرا شعار (پيروزي به هرقيمت) هدف ورزشكاران قرار مي گيرد ومصرف انواع داروهاي زيان بخش ومهلك رواج مي يابد.

اين موضوع بديهي است كه هر ورزشكاري الزاما قهرمان نيست ولي چون امروزه فقط قهرمانان را تحويل مي گيرند و براي انها ارزش قائل مي شوند ونه بازندگان را،لذا به هر قيمتي كه شده سعي در قهرمان شدن دارندوقيمتي كه برخي از ورزشكاران به شوق قهرمان شدن مي پردازند بسيار گران است .

جواني كه تمام نيروي فكري ،روحي وجسمي خود را روي يك رشته از ورزش سر مايه گذاري كرده و نهايت آرزويش كسب يك مدال قهرماني است ودر عين حال هم مي بيند كه اگر فقط چند كيلو اضافه تر،چند سانتي متر بلند تر وچند ثانيه زودتر به ثبت برساند به ارزويش مي رسد ديگر هيچ ترديدي در مصرف قرص وامپول به خودراه نخواهد داد .چنين ترديدي را تنها يك شخصيت بارز ،اراده قوي وانديشه اي پر بار مي تواند رقم بزند ومتاسفانه اينها را در دنياي حرفه ايها و نيمه حرفهايهاي امروزي به مفت نمي خرند .

كميته بين المللي المپيك ويا مقامات وترتيب دهندگان بازيها و مسابقات هر چه مي خواهند بگويند و هر كاري مي خواهند بكنند قدر مسلم اين است كه روزبه روزبر مصرف انواع مختلف داروها با تركيبات استروئيدهاي انابوليك،كوكائين،آمفتامين وساير داروها ييكه در بيش از صدها نوع قرص و آمپول به كارمي روند افزايش خواهد يافت .

ورزشكاري كه روزانه چندين ساعت تمرين ميكند لا زم است تا مواد مورد نياز سوخت وساز بدن وي تامين گرددو آيااين امر تنها با خوردن انواع غذاهاي مختلف و رنگارنگ ميسراست ؟البته كليه نيازهاي متا بولتيكي پايه بدن از طريق مصرف غذاهاي پر پروتئين وانواع ميوه ها امكان پذير است ولي ايا همه افراد و ورزشكاران توانايي تهيه يك غذاي گران قيمترا دارند و در ثاني ايا هر نوع مواد غذايي براي رفع احتياجات فيزيولوژيك بدن

كه بالطبع به هنگام ورزش وفعاليت بالا مي رود كافي است؟ پاسخ منفي است .حتي گاهي اوقات لازم مي گردد ورزشكار روزانه قرصهاي حاوي ويتامين واملاح مصرف نمايد ولي متاسفانه همين مصرفها وحس كنجكاوي وچشيدن مزه (احساس قدرت)وي را به سوي استفاده نابجا ودوپينگ سوق مي دهد وپيشگيري از چنين امري تقريبا بنا به دلايل گفته شده محال است .

در يك مجله خارجي نوشته بود:كسي كه دوپينگ هم نكند بد بخت مي شود و كسي كه دوپينگ بكند هم بد بخت مي شود .در حالت اول به خاطر اينكه هيچوقت طعم قهرمان بودن را نخواهد چشيد !البته اين طور نيست كه كسي ورزش بكند وقهرمان نشود بدبخت وبيچاره است بلكه اين در دنياي ورزش است و مهمتر از ان بستگي به درك ،استنباط واحساس فرداز ورزش دارد

.تجليات خارجي زندگي يك شخص باز تاب وانعكاسي از افكار و احساسات دروني فرد استلذا اگر احساس بد بختي و در ما ندگي نمايد بطور اتو ماتيك در زندگي بيروني وي متجلي خواهد شد و اين امر نا گزير از بروز است .

در حالت دوم ،علت بد بختي به خاطر عوارض خطر ناك اين دارو ها در دراز مدت است عوارضي كه دو عضو حياتي بدن يعني كبد وكليه در معرض ان قرار دارند و حالت رواني همچون افسردگي و كاهش شديدنيروي جنسي.

در مورد زنان ورزشكاري كه دوپينگ مي كنند عوارض خطر ناكتروشديدتر است كه بعدا گفته خواهد شد ولي مسلما در خانمها تغيير صدا و خشن شدن ان و علائمي مانند Virilism (پيدايش حالت مردانگي درزن)وHirsutism (رويش غير طبيعي مو) از عوارض جانبي اجتناب پذير است .

ورزشكار از خود مي پرسد :از دارو استفاده كنم و به مدال برسم يا منصف باشم و نفر اخر شوم؟اين يك سوالي است كاملا شخصي و اگر هدف مدال طلا باشد پاسخ به سوال انتخاب بين مرگ وزندگي است.با همه اينها ايا باز هم ورزشكاران بايد چشم خود را بر روي حقايق تلخ ببندند و به شوق شهرت و عنوان ومدال همه چيز را زير پا بگذارند حتي اخلاق وسلامتي خود را ؟البته دوپينگ واستفاده از اين داروهاي محرك حداقل سالي يك بار اشكال عمده اي ايجاد نمي كند ولي بدبختي اينجاست كه وقتي يك بار از دارو استفاده كرد واثرات ان را ديد ديگر براي بار دوم نمي تواند خود را متقاعد سازد كه دو پينگ نكند اينجا ست كه عوارض كشنده به سراغ وي خواهد آمد .

در اوايل اوريل 1987 بريژيت درسل چهره درخشان دو وميداني المان غربي به درد شديدي در ناحيه پشت مبتلا شد وتلاش پزشكان در درمان وي به نتيجه اي نرسيد ودرسل در دهم آوريل 1987 در حاليكه فقط 26 سال داشت در گذشت ومدتي بعد در سپتامبر همان سال معلوم شد كه بريژيت در حدود 100 نوع دارو ميخورده وتزريق مي كرده است تا مدال طلاي المپيك 1988 سئول را به چنگ اورد .

كارل لوئيس دونده مشهور امريكايي كه در المپيك لوس آنجلس 1984 چهار مدال طلا را تصاحب كرد مي گويد :بسياري از برندگان مدال طلا از داروهاي محرك و تقويت كننده استفاده مي كنند اين را همه ميدانند و مانند روز روشن است .

نعيم سليمانوف كه به عنوان بهترين وقويترين وزنه بردار جهان شناخته شده وبنا به 0دلايلي به تر كيه پناهنده شد مي گويد : ما مجبور بوديم داروهاي محرك وتقويت كننده مصرف كنيم وهر كسي كه از اين امر سر پيچي ميكرد از تيم اخراج ميشد واين پزشكان ودارو سازان هستند كه با هم رقابت مي كنند نه ورزشكاران و قهرمانان !

دكتر اندره اس ملنيك ،اهل شوروي سابق كه اكنون به غرب پناهنده شده و قبلا در امور پزشكي ورزشي فعاليت مي كرده است ميگويد :به قهرمانان تيمهاي شوروي استروئيدهاي انا بوليزان وداروهاي ديگر داده ميشود تا به مدال برسند وي ميگويد كه مقامات شوروي بدون اعتنا به بهايي كه براي اينكار مي پردازند فقط به دنبال يك چيز هستند وان هم پيروزي است وبراي سلامتي وتندرستي ورزشكاران خود كوچكترين اعتنايي ندارند .

بدين ترتيب انديشه هاي پاك كساني كه در 3 قرن پيش از ميلاد مسيح بازي هاي المپيك را پايه گذاري كردند ،اكنون جلوه خود را از دست داده است .
قهرماناني كه قرار بود نمايندگان ملتها باشند وبر پايه دوستي و صلح وصفا رقابت كنند اكنون به دستور مقامات كشورهاي خود به تمامي شيوه هاي پسنديده و نا پسند متوسل مي شوند تا بر سكوي قهرماني با يستند واهداف سياسي دولتها را جامه عمل بپو شانند

ودر اين راه جان خود را نيز مي بازند . بنا بر اين داروهاي مخدر ومحرك نه تنها جان قهرمانان بلكه هدف و نفس ورزش واينده را به مخاطره انداخته است ،باشد كه ورزشكارا ن با درك نفس عمل و بالا بردن سطح فكر خويش جلو اين اهداف را سد كرده و ابهت وصفا وصميميت اخلاقي از دست رفته ورزش را به جاي اول خود باز گردانند .

انواع دوپينگ :
دوپينگها به دو گروه عمده تقسيم ميشوند :1-دوپينگ داروئي يا Stimulant drugs و
2-دوپينگ خوني يا Blood induced doping دوپينگ با داروهاي

دوپينگ خوني
اين روش براي اولين بار در المپيك مونترال 1976 توسط لاسه ويرن دونده فنلاندي به كار گرفته شد .روش دوپينگ خوني بدين ترتيب است كه چند روز قبل از مسابقه ،ورزشكار به ارتفاع بلندتري برده مي شود وبه علت بلندي وكاهش فشار اكسيژن خوني شرياني ،ماده اي به نام اريترو پويتين ازاد مي شود «اين ماده در كبد ساخته شده ودر كليه فعال مي شود »

ودر نتيجه تأثير اين ماده روي مغز استخوان توليد گلبول هاي قرمز كه عمل انتقال اكسيژن را به عهده دارند زياد مي شود تا عمل اكسيژن رساني به بافتهاي بدن مختل نگردد در اين حال كه تعداد گلبولهازياد شده از ورزشكار خون ميگيرند وآن را غليظ ومنجمد ميكنند وبراي روز مبادا نگه مي دارند و درست پيش از مسابقه دوباره همين خون به بدن ورزشكار تزريق مي شود

در نتيجه اين عمل ،ظرفيت اكسيژن گيري خون تا 20 درصد افزايش مي يابد ودر نتيجه افزايش اكسيژن رساني شخص ديرتر خسته مي شود .بنا براين ،دوپينگ خوني ذخيره اكسيژن بدن را زياد ميكند و در نتيجه كار دوندگان مسافتهاي طولاني ودوچرخه سواران را آسان ميكند .اين روش در آن موقع ورزشكاران زيادي را دستخوش وسوسه كرد ولي امكان استفاده براي همه وجود ندارد زيرا احتياج به تجهيزات پزشكي وپزشك متخصص ووارد به اين كار دارد كه براي همگان ميسر نيست .

اين نوع دوپينگ كه امروزه خيلي كم ويا اصلا ديده نمي شود بيشتر در رشته هاي ورزشي دو وميداني بخصوص دوهاي استقامت و دوچرخه سواري مورد استفاده قرار مي گيرد و با هيچ آزمايشي نيز نمي توان آن را اثبات نمود زيرا هيچ ماده خارجي يا متابوليتي در نمونه ها يافت نمي شود.

خطرات و عوارض دوپينگ خوني:
به دليل خونگيري و انبار آن و تزريق مجدد آن به فرد دو خطر عمده اي كه جان ورزشاران را تهديد مي كند عبارتند از:
1. ورود ويروس هپاتيت و ويروس آنفلوانزا به بدن همراه با تزريق خون.

2. احتمال ابتلاء به بيماري ايدرژز در اين افراد افزايش مييابد زيرا يكي از راههاي انتقال بيماري ايدز از طريق ترانسفوزيون يا انتقال خون مي باشد و اين امر در مورد خونهاي كهنه تر كه براي مدت زمان درازتري انبار شده اند به مراتب بيشتر صدق مي كند.
از طرف ديگر از آنجايي كه نيمه عمر بعضي از فاكتورهاي انعقادي پايين است مخصوصاً فاكتور انعقادي 5و8 لذا در كساني كه خون انبار شده دريافت مي دارند حتي اگر خون خودشان به دليل كاهش فاكتورهاي فوق، در اين افراد خطر خونريزي وجود دارد.

دوپينگ دارويي:
تاريخچه مصرف داروهاي محرك در المپيك تقريباً به همان قدمت المپيكهاي جديد است. در سال 1904 توماس هيكس آمريكايي برنده دو مارتن در سنت لوئيزاز معجون محرك و نشئه آور استريكنين و كنياك كمك گرفت تا به امروز كه شيوع وسيع تري در بين ورزشكاران و حتي افراد عادي دارد.در گزارشي كه دو سال پيش انتشار يافت آمده بود كه از هر 15 دانش اموز آمريكايي يك نفرشان با استفاده از دارويي به نام Gevral protein كه در بازار آمريكا زياد است دوپينگ مي كند.

بعداً در مورد اين دارو صحبت خواهد شد.
داروهاي محرك كه به عنوان دوپينگ مورد استفاده قرار مي گيرند به 5گروه تقسيم مي شوند:
1. استروئيدهاي آنابوليك
2. داروهاي محرك سيستم اعصاب مركزي
3. داروهاي قلبي عروقي
4. داروهاي ويتامين دار و پروتئين ساز
5. داروهاي متفرقه

استروئيدهاي آنابوليك:
استروئيدهاي آنابوليك پر مصرف ترين داروي محرك در بين ورزشكاران مي باشد و از همان موقعي كه قدرت پروتئين سازي اين داروها شناخته شدمصرف آنها بطور وسيع گسترش يافت.
دكتر ويليام تيلور از مشاوران كميته المپيك ايالات متحده در خصوص اين داروها مي گويد: اگر كودكي را با تركيبي از هورمون رشد و استروئيدهاي آنابوليزان پرورش دهند غولي با قد 2متر و 25سانتي مترو 160 كيلو وزن از آب در مي آيد.

كن پارسا ريللو دارنده عنوان(آقاي جهان) در سال 1981 در رشته پرورش اندام مي گويد: ارزش و اهميت استروئيد را همه قهرمانان به خوبي مي دانند. من به شخصه اين دارو را فوق العاده كار ساز مي دانم.

البته مصرف استروئيدهاي آنابوليزان فقط آقايان را شامل نمي شود بلكه زنان ورزشكار در سطح وسيعي از اين آنابوليكها استفاده مي كنند بطوريكه پروفسور(ويلدور هولمان) رئيس فدراسيون جهاني پزشكي در اين مورد مي گويد: من معتقدم كه امروز بسيار انگشت شمار هستند زناني كه ركورد دار دو و ميداني ، پرش ارتفاع،پرش طول، پرتاب وزنه و ديسك و حتي پرتاب نيزه هستند و از استروئيدهاي آنابوليك استفاده نمي كنند.

در المپيك مونترال 1976 هنگاي كه از مربي تيم شناي زنان آلمان شرقي پرسيدند كه چرا شناگران اين تيم اينقدر قوي هيكل هستند و بروبالاي مردانه دارند گفت: ما به اينجا امده ايم كه شنا كنيم نه اينكه آواز بخوانيم!

بطور كلي استروئيدها هورمونهايي هستند كه به طور طبيعي در بدن از كلسترول ساخته مي شوند. سلولهاي ترشح كننده هورمونهاي استروئيدي هيچگونه گرانول ترشحي و ذخيره اي ندارند لذا هورمون پس از ساخته شدن به داخل خون ترشح مي شود هورمونهاي غدد جنسي مرد و زن و هورمونهاي ناحيه قشري غدد فوق كليه از اين گروه هستند. شايع ترين و مهمترين انها تستوسترون است.

تستوسترون Testosterone
نامهاي تجاري: ORETON ,ORANABOL

تستوسترون جزء قويترين استروئيد آندروژني است كه مقدار آن در مرد 10برابر زنان است استروئيدهاي آندروژني روي تمام بافتهاي بدن اثر مي كند و داراي دو عمل آندروژني و آنابوليكي مي باشد.
در عمل اندروژني مسئول تغييرات صفحات ثانويه جنسي همراه با بلوغ جنسي تحريك اسپرماتوژنزو و افزايش توده عضلاني همراه با بلوغ مي باشد.

تستوسترون در خاصيت آنابوليكي مانند هورمون رشد سبب احتباس ازت در بدن و افزايش سنتز پروتئينها و تجمع انها در بعضي نسوج بخصوص عصلات بدن مي شود. لذا رشد و قدرت عضلاني پس از بلوغ افزايش مي يابد و وضعيت خاص مردانه را ايجاد مي كند.
تستوسترون همچنين سبب احتباس مختصر كلسيم،فسفر،سديم، و كلر و آب مي شود از طرفي سبب افزايش ميزان متابوليسم پايه بدن شده و در خونسازي دخالت دارد.

تستوسترون به دليل همين خاصيت انابوليكي و قدرت ساختن پروتئين به شدت مورد استفاده ورزشكاران است.
استفاده از آندروژنها توسط ورزشكاران توصيه نمي شود زيرا اين فرضيه كه داروها بطور قابل ملاحظه اي كارايي ورزشكاران را با افزايش دادن قدرت عضلاني زياد مي كند ثابت نشده و بر خلاف واقع است.