مقاله در مورد قارچ های سمی

بخشی از مقاله

قارچ های سمی

مسموم كنندگي قارچ ها:
مسموم كنندگي قارچ يك معضل و نگراني در سرتاسر جهان است. مصرف روزافزون قارچ ها به عنوان جزء اصلي و سازنده رژيم غذايي مواد آلي به منظور درمان هاي جايگزين و به وسيله كودكان بي سرپرست بويژه به منظور توجه به مسموميت قارچي به جساب مي آيد. در حالي كه خوردن

اكثر قارچ ها موجب مسموميت نمي شود. اما امكان كشنده و مهلك بودن و مسموم كنندگي قارچ ها وجود دارد. شيوع سمي شدن قارچ ها در قله هاي آمريكا مطابق با قارچ هاي ناحيه اي وجود دارد كه به صورت معضلي رشد مي كنند و اين مورد معمولاً در ساحل كشورهاي غربي افزايش يافته است. اين سموم اغلب از راه خوردن وارد بدن مي شوند اما تزريق داخل رگي توكسين قارچ و افشره هاگ قارچ نيز گزارش شده است. سمي بودن قارچ ها ممكن است مطابق توكسين و نحوه ارائه پزشكي طبقه بندي شود. توكسين هاي قارچي به 7 گروه اصلي ذيل تقسيم شده اند:
1- آماتوكسين (سيكلوپيته)

2- ارلانوس (گونه هاي كورتيناريوس)
3- گيرومتيرين (مونتوميتيل – هيدرازين)
4- موسكارين
5- اسيد ايوتنيك
6- پسيلو سيبين
7- كوپرين (دي سولفيرامليك)

برخي از نويسندگان گروه هشتمي را هم در نظر گرفته اند كه تنها موجب علائم بيماري زا در ناحيه معده و روده مي شود. نشانه هاي بيماري آمانيتين فالويدها 90 تا 95 درصد از مرگ و ميرهاي ناشي از مسموميت قارچي در آمريكاي شمالي را در بر مي گيرند. اين بحث و بررسي يك مورد پزشكي مي باشد زيرا قارچ هاي خراب اغلب براي تشخيص در دسترس نيستند و سمي شدن آنها ممكن است از طريق يك گونه جداگانه يا تركيب گونه هاي مختلف صورت پذيرد. اطلاعات

Treastrail نشان مي دهد كه تنها احتمال تشخيص و در دسترس نبودن قارچ 4/3 درصد مي باشد.
بيماران اين تحقيقها با مشخصات پزشكي قابل مقايسه در مورد خوردن قارچ به اين مركز مراجعه مي كنند حتي يك تكه كوچك از يك قارچ سمي نيز ممكن است موجب مرگ شخص گردد. پختن، نمك زدن و خشك كردن، تمام سموم قارچ را غيرفعال نمي كند و حتي بوي دود حاصل از پختن برخي از قارچ هاي سمي نيز مي تواند موجب مسموميت شود.

فيزيولوژي بيماري:
هر گروه قارچ اثر سمي بودنش را به وسيله يك مكانيسم متفاوت نشا مي دهد و توكسين هاي خاص تمايل به سيستم هاي اندام هاي فردي دارند. آماتوكسين هايي كه شامل amannitin، verotoxin و phalloide هستند موجب آسيب شديد به سلول ها از طريق جلوگيري كردن از RNA پلي مر از II مي شوند كه از سنتز پروتئين در سطح سلول جلوگيري مي كند كه موجب مرگ سلول مي شود. اندام هاي ديگر با سرعت با بوي نقل و انتقال (مثلاً ناحيه معده و روده و كليه ها) نيز

بشدت تحت تأثير قرار مي گيرند. اسيد ايبوتنيك به ترتيب Muscimol با اسيد گلوتاميك و گيرنده هاي GABA با مداخله گوينده هاي CNS پيوند برقرار مي كنند. مونومتيل هيدرازين از قارچ هاي حاوي گيدوميترين ناحيه روده و معده جگر.كبد و كليه ها را تحت تاثير قرار مي دهد و از راه وابسته به

عصبي آتونوميك را تحت تأثير قرار مي دهد. از طريق دي پلاريزاسيون گيرنده هاي استيل مولين عمل مي كند و از طريق تحريك گيرنده تأثير جانبي خود را نشان مي دهد. Coprine از دهيدرژناتر آلدهيد جلوگيري مي كند كه يك واكنش دي سوافيدامليك توليد مي كند كه د ر آن اتيل الكل مصرف مي شود. Psilocybin تاثيرش را بر سيستم عصبي مركزي از طريق تحريك گيرنده هاي سروتونين

مي گذارد. Orellanine و Orelline توكسين هاي bipyridyl را از Cortinarius orellannus جدا مي كند. از طريق جلوگيري از آلكامين فسفات از سلول هاي پروكسي مال بر nephrotoxic تاثير مي گذارد. عوامل ژنتيكي ممكن است در نشان دادن اين توكسين شركت داشته باشند كه مسموم كنندگي دارند كه از طريق پختن يا خشك كردن كاهش نمي يابد.

در آمريكا: شيوع و بروز مسموم كنندگي قارچ در هر صدهزار نفر هرساله 5 نفر گزارش شده است. طبق تحقيق دوازده ساله اين كه Goldfrank و ديگران انجام دادند بيش از 50 درصد بيماران هيچ علائم و نشانه بيماري را نشان نمي دهند، 25 درصد با انجام مراقبت بهداشتي درمان شدند 1015 درصد علائم كمتري داشتند و كمتر از 5 درصد علائم متوسط و معمولي و 2/0 درصد از مسموميت شديد رنج مي بردند. در سال 1999 انجمن آمريكايي مركز كنترل سم 8996 مورد قارچ را گزارش داد كه 2930 مورد تحت مراقبت پزشكي درمان شدند و 6 مورد از بين رفتند.

ميزان مرگ و مير / بيماري زايي: ميزان مرگ و مير 016/ درصد تخمين زده مي‌شود.
نژاد: هيچ اطلاعات علمي يافت نشده كه نشان دهد كه نتايج مسموم كنندگي قارچ ها به نژاد مربوط شود.
جنسيت: اطلاعات علمي بدست نيامده كه حاكي از آن باشد كه نتايج مسموم كنندگي قارچ به جنسيت فرد بستگي داشته باشد.
سن: طبق گزارش مجموعه تحقيق مسمومميت انجمن آمريكايي مركز كنترل سم در سال 1999، 5976 مورد خوردن قارچ در سنين كمتر از 2 سال بود.

تاريخچه / شرح حال:
تلاش براي تحقيق و بررسي گونه ها يا تنوع قارچ هاي خورده شده، نوع آمادگي، ميزان و مقدار خورده شده و علائم ديگر و وعده هاي غذايي قارچ خورده شده. دارو درماني آلرژي و حساسيت نسبت به درمان دارويي و مصرف الكل و مواد مخدر ممكن است بر تصوير و شرح حال پزشكي تأثير گذارد. علائم و نشانه هاي مربوط به پس از خوردن قارچ به همراه اختلال در كار معده و روده مورد بحث و بررسي قرار مي گيرد. علائم اوليه ممكن است با خوردن قارچ هاي مخلوط شده مشاهده گردد و جلوي سم هاي كشنده نمي باشند.

- يك دوره كوتاه نهفتگي (3 تا 18 دقيقه) ممكن است در قارچ هاي GL مشاهده شود مثلاً Chlorophyllum molybdate، Entolima lividum، گونه هاي Bopletus گونه هاي Paxillus)، قارچ هيا حاوي آلكالوئيديهاي كشنده گونه هاي lnocybe، گونه هاي Clitocybe)، قارچ هاي جاوي پسيلوسيبين گونه هاي paneols گونه هاي Psilocybe، گونه هاي Gymnopilus) و قارچ هاي حاوي Gprine.

• علائم بيماري در قارچ هاي Gl با ناراحتي در ناحيه شكم، گرفتگي عضلاني، تهوع، واستفراغ، يا اسهال همراه است. از دست دادن آب بدن شايع ترين عاره آن است. اكثر اين علائم طي 24 ساعت برطرف مي شوند و تشخيص آن توسط پزشك به طور كلي خوب و مناسب است.
• علائم Antocholinergic ممكن است همراه با خوردن ibotenic و muscimol صورت ميگيرد. سرگيجه، اثرات GABA. سكته، توهم، انقباض عضلاني ماهيچه، سرخ شدن صورت و بزرگ شدن مردمك چشم نيز ممكن است مشاهده شود

.
• اثرات Cholinegic ممكن است از خوردن آلكالوئيدهاي كشنده ناشي ‌شود. عرق كردن، ترشح بزاق، ريزش اشك،ؤ تنگ شدن مردمك چشم، كند شدن ضربان قلب و نبض و تنگي مجراي هوايي شش توضيح داده شده اند. اگرچه آلكالوئيهاي كشنده نخستين بار از قارچ Aminita در سال 1868 جدا شدند، علائم و نشانه هاي سمي بودن آلكالوئيد A مربوط به آلكالوييد نمي باشد.

• علائم و نشانه هاي Neuropsychiatric شامل توهمات مربوط به سمي بودن است كه به وسيله اسيد ايبوتنيك، muscimol، psiliculoin بوجود مي آيد. ضعف ماهيچه، خواب آلودگي و توهم برشمرده شده اند. بيماران ممكن در هنگام بيداري توهم داشته باشند و پس از آن به خواب طولاني بروند كه ساعت ها طول مي كشد، در هر صورت تشخيص و پيش آگهي پزشكي به خوبي صورت مي گيرد و علائم بيماري طي 24 ساعت با مراقبت و.يژه برطرف مي شود. اثرات باقي مانده ديگر به ندرت مشاهده شده اند.

• مسموم كنندگي آلكالوئيد هاي كشنده و Copric مربوط به علائم neurovrgitative مي باشد.
• علائم coprinus از طريق حالت تهوع، استفراغ. تند شدن ضربان قلب، سرخ شدن پوست مشخص مي شود. تنش زياد نيز ممكن است اتفاق افتد. به اين علائم به عنوان واكنش دي

سولفيد اماتيك اشاره مي شود. اين علائم مربوط به مصرف اتانل از سي دقيقه تا 5 روز پس از يك وعده غذايي قارچ دار مي باشد و به طور كلي علائم بيماري 2 تا 4 ساعت به طول مي انجامد. جالب اينكه اگر با وعده غذايي قارچ دار الكل مصرف شود اين علائم ممكن است صورت نگيرد.
• تزريق داخل رگي توكسين هاي قارچ از گونه هاي Psilicybe گزارش شده است. جريان پزشكي – استفراغ، تب و گرفتگي عضلاني ماهيچه را در بر مي گيرد.

- يك دوره نهفتگي طولاني مدت (بيش از 6 ساعت) همراه با علائم با آماتوكسين، Orellanus و gyromitrin را مي توان مشاهده كرد. اين امر به طور كلي يك خوراك زياد را مشخص مي سازد و بايستي به عنوان تهديد كننده زندگي مورد توجه و بررسي قرار گيرد.
• مسموم كنندگي آماتوكسين در 3 مرحله ذيل نشان داده مي شود:

مرحله دوم با بهبود پزشكي اختلال معده و روده پس از 24 ساعت آغاز مي شود و 2 تا 3 روز به طول مي انجامد كه در طي اين مدت آسيب كبد در حال پيشرفت است.
1- مرحله اول گرفتگي عضلاني ناحيه شكم، حالت تهوع، استفراغ و اسهال آبكي پس از يك دوره طولاني 6 تا 12 ساعته را نشان مي دهد.

3- در مرحله سوم آسيب به كبد و كليه كاملاً مشخص و مشاهده مي گردد.
• مسموم كنندگي Orellanine در ابتدا ممكن است با اختلال در كار معده و روده 24 ساعت پس از خوردن قارچ نشان داده

شود. نقض كليه نيز از 36 ساعت تا دو هفته پس از خوردن قارچ همراه با درد پهلو باشد.
• مسموم كنندگي Gyromitrin معمولاً 6 تا 10 ساعت پس از خوردن قارچ (اما ممكن است تا 48 ساعت نيز به تعويق افتد) همراه با اختلال در كار معده و روده باشد. بيماران ممكن است علائم و نشانه هايي چون كاهش حجم، آسيب به كبد و اثرات CNS مانند سكته، خون، هذيان و … را از خود نشان دهند.