بخشی از مقاله
چکیده
شبکه سازی حرفه ای از رویکردهای اجتماعی یاددهی یادگیری، اشاره به تبادلات مزیت بخشِ اطلاعات، خدمات و منابع بین مجموعه از افراد، گروهها و موسسات حرفه ای دارد که هدف آن تسهیل توسعه صلاحیت عاملان یک حرفه خاص می باشد.
هدف مقاله حاضر معرفی شبکه سازی حرفه ای و و سطوح و طرق مختلف آن به همراه نتایج آنست. روش به کار گرفته مروری است؛ بررسی متون مرتبط نشان می دهد که طرق مختلف شبکه سازی اعم از منفعلانه-فعالانه، ارتباطی - ابزاری، هدفمند-خود بخودی، عمودی - افقی و شبکه سازی علاقه محور یا مبتنی بر وظیفه، در سطوح مختلف بین فردی، بین حرفهای، بین موسسه ای و بین المللی رخ می دهد و نتیجه آن فراهم آوری فرصت و شرایط لازم از طریق حمایت انگیزشی، روانی و علمی برای ارتقای صلاحیت دانشجویان و هویت یابی حرفه ای آنان است.
مقدمه
وجود مشکل در آمادهسازی دانشجویان، به عنوان مهم ترین عنصر در قضاوت در مورد کیفیت آموزش تحصیلات تکمیلی، به معنی وجود نقصان عمده در آموزش عالی است که نتیجه نهایی آن، عدم تحقق اهداف تحقیقاتی، آموزشی و خدمت رسانی خواهد بود. آسیبهای مترتب بر آموزش عالی و مشخصاً دوره های تکمیلی در سطح کلان، مشتمل بر انعطافناپذیری نظام علمی کشور و عدم انطباق با تحولات جهانی، برنامه ریزی برای تصدیگری به جای اشتیاق به تقسیم وظایف و مدیریت پویا، غلبه فضای اداری بر فضای علمی در دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی و اتکا به آموزشهای کلاسیک به جای اشتیاق به ورود عرصههای جدید - ترابی، - 1386 می باشد.
دانشجویان تحصیلات تکمیلی نیز با مسائلی مانند فقدان فرصت و انگیزه برای درگیری و مشارکت در فعالیتها و برنامههای مربوطه، نارسایی برنامه های آموزشی، ضعف گروههای آموزشی، محدودیتهای اقتصادی - شخصی و تعدد زیاد دانشجویان کلاس ها، امکانات ناکافی دانشگاهی، ارتباطات محدود دانشگاهی، مقررات و رویههای ناقص و بورکراسی اداری و ناهماهنگ با اهداف و هنجارهای علمی و حرفهای - تقوی و همکاران، - 1394روبرو هستند.
اگر به این مسائل توسعه سریع و روزافزون تکنولوژیهای برخط و پدیداری شیوههای نوین مرتبط با آن را اضافه نماییم، پیچیدگی محیطی که عاملان آینده حوزه تعلیم و تربیت با آن درگیر خواهند بود، آشکارتر میشود. آماده سازی عاملان حرفهای شایسته در چنین شرایطی نمی تواند محدود به روش های رسمی و برنامه های از قبل تعیین شده ای باشد که گاهاَ سال ها پیش طراحی شده اند. اکنون ما برای تربیت عاملان تربیتی علاوه بر رویکردهای ساختارمند مانند برنامههای رسمی دورههای دانشگاهی، نیازمند توجه به رویکردهای اجتماعیِ عاملمحور و به تعبیر دی لات » - 2012 - پائین به بالا« و به تعبیر ونگر » - 2003 - مبتنی بر زمینه« و جمعی هستیم. خود رویههای رسمی آمادهسازی نیز نیازمند تعامل افراد هستند که شکل گیری نظامهای یادگیری نوپدیدی که غیر رسمی هستند را منجر میشوند.
شبکه سازی حرفهای1 مفهومی برای تبیین و توضیح چنین تعاملاتی است. شبکهسازی حرفهای به شکل ساده به عنوان »فرایند شکلدهی به رابطهای متقابل و سودمند با همکاران و سایر افراد حرفهای« تعریف شده است - گویلر و همکاران، . - 2007 چنین تعاملاتی در زمان کنار هم آمدن دانشجویان تعلیم و تربیت با هم و با سایر حرفهایها نظیر معلمان شکل میگیرد. اما، چنین فرایندی اساسا در ادبیات تحقیق به چه نحوی معرفی شده و مشتمل به چه عناصر و سطوحی بوده و از طریق چه استراتژی هایی تحقق می باید؟ اینها مسائل اصلی هستند که در مقاله حاضر به دنبال پاسخگویی به حداقل بخش هایی مهمی از آنها هستیم. در این راستا با مروری بر ادبیات متاخر در این زمینه سعی شده است، دیدگاه روشنتری نسبت به شبکه سازی حرفهای دانشجویان تحصیلات تکمیلی به ویژه در حوزه تعلیم و تربیت حاصل شود.
روش
در مطالعه حاضر ادبیات موجود و تحقیقات مرتبط به روش کتابخانه ای مرور و به بررسی اسناد مرتبط پرداخته شده است. در این راستا مطالعات انجام شده بر روی شیوه های آماده سازی دانشجویان و عاملان حرفه ای از یک طرف و از طرف دیگر مفاهیم اساسی و مولفه های مورد تاکید در ادبیات و تحقیقات انجام شده در زمینه شبکه سازی اجتماعی و حرفه ای بررسی شده و با یکپارچه سازی متون و تحقیقات انجام شده، یافته ها ارائه شده است.
