بخشی از مقاله
چکیده
امروزه با توجه به پیشرفت پرشتاب تکنولوژی بخصوص در عرصه فناوری اطﻻعات و ارتباطات دگرگونی های بی شماری در نحوه اداره شهرها ، نهادها و دولت ها بوجود آمده است. همه این تحوﻻت در راستای ایجاد رفاه بیشتر برای ساکنان سیاره است.تکنولوژی بعنوان ابزاری کارآمد در راستای اعمال مدیریت بهینه در اختیار مدیران قرار گرفته و به نظر می رسد بی توجهی، کناره گیری یا مخالفت با این روند چیزی جز واپسگرایی و عقب ماندگی به بار نخواهد آورد.
در عرصه مدیریت شهری نیز ابزار مدیریت واحد شهری، فنآوری اطﻻعات است و ایجاد شهر الکترونیک میتواند در کاهش ناهماهنگی بین مدیران و ایجاد یکپارچهسازی مؤثر باشد. استفاده از فناوری ارتباطات و اطﻻعات - - ICT در زمینه مدیریت امور شهری یکی از موضوعات مهم و کاربردی در اداره شهرهای جهان است. با توجه به تجارب موفقیت آمیزی که در زمینه استفاده از این فناوری در نقاط مختلف جهان موجود است بحث در این رابطه خالی از لطف نخواهد بود.
مقدمه
شهر الکترونیک - - e-city یکی از خاستگاههای مدیران شهری و شهروندان در عرضه کردن و مورد استفاده قرار دادن خدمات شهری است. شهر الکترونیک عبارت از شهری است که اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرویسهای دولتی و سازمانهای بخش خصوصی بصورت برخط - online - و بطور شبانهروزی، در هفت روز هفته با کیفیت و ضریب ایمنی باﻻ با استفاده از ابزار فناوری اطﻻعات و ارتباطات و کاربردهای آن انجام میشود . به عبارت دیگر میتوان گفت در شهر الکترونیک تمام خدمات مورد نیاز ساکنان از طریق شبکههای اطﻻعرسانی تأمین می شود.
کارکرد رایانه و فضای مجازی - اینترنت - مبنای شکل گیری چنین شهرهایی است؛ که بدون وجود این تکنولوژی، ایجاد اینگونه شهرها ناممکن خواهد بود . به این ترتیب دیگر نیازی به حرکت فیزیکی شهروندان برای دسترسی به خدمات دولت و نهادهای خصوصی نیست. در این شهر ادارات دیجیتالی جایگزین ادارات فیزیکی میشوند و سازمانها و دستگاههای اجرایی، بیشتر خدمات خود را به صورت مجازی و یا با استفاده از امکاناتی که ICT در اختیار آنان قرار میدهد، به مشترکین و مشتریان خود ارائه می دهند .
نکته قابل توجه اینکه این سکه دو رو دارد. باید توجه نمود که در یک سو ایجاد چنین فضایی و ارائه خدمات در آن به کاربران - شهروندان - قرار دارد و در سوی دیگر کاربرانی - شهروندانی - قرار دارند که باید توانایی استفاده از این تکنولوژی را داشته باشند. بنابراین طرح چنین پروژه ای نیاز به بررسی عوامل و زمینه های آن نیز دارد. عواملی چون ایجاد زیرساخت های ﻻزم، دست یابی به تکنولوژی ﻻزم، تربیت و آموزش شهروندان الکترونیک و ...
این مقاله در پی آن است تا ضمن پاسخ به این سؤال که: آیا توجه به ایجاد شهر الکترونیک در ایران امری ضروری است؟ به معرفی و تبیینِ اهمیت شهر الکترونیک در دنیای امروز - که در آن نیاز بشر به تکنولوژیِ به سرعت در حال پیشرفت گریزناپذیر و غیرقابل انکار است- و ضرورت توجه به آن پرداخته و ایجاد و توسعه آن را مورد بررسی قرار دهد. به نظر می رسد توجه به ایجاد شهرهای الکترونیک در ایران امری ضروری و گریزناپذیر است که بی توجهی به آن می تواند این کشور را در مسیر حرکت به سوی پیشرفت و توسعه دچار خلل کند.
هدف از نگارش مقاله، در گام اول ارائه تصویری روشن از شهروند و شهر الکترونیک است، در گام بعد ارکان شهر الکترونیک و تاریخچه ای مختصر از آن معرفی خواهد شد و در نهایت با معرفی مثال هایی از شهرهای الکترونیکی تجربه شده در دنیا به ضرورت توجه به آن پرداخته می شود. همچنین به مزایا و چالش های ایجاد یک شهر الکترونیک و خدماتی که به شهروندان ارائه می شود اشاره می شود.
مبانی نظری تحقیق
تعریف شهر الکترونیک
شهر الکترونیک، شهری است که اجرای اکثر فعالیت های آن از طریق امکانات مبتنی بر اینترنت و سیستم های الکترونیک امکان پذیر باشد. در چنین شهری ضرورتی ندارد مردم برای انجام کارهای روزمره خود وقت زیادی را صرف کنند. بلکه تمام این کارها را می توانند از طریق سخت افزارهای فناوری از جمله رایانه های شخصی و اتصال به شبکه جهانی انجام دهند.
شهر الکترونیکی را می توان شهری دانست که در آن دسترسی شهروندان به خدمات شهری به صورت شبانه روزی و هفت روز در هفته به شیوها ی با ثبات،قابل اطمینان، امن و محرمانه امکان پذیر است. - شهر الکترونیک، آقازاده - شهر الکترونیک عبارت از شهری است که اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرویسهای دولتی و سازمانهای بخش خصوصی بصورت برخط - online - و بطور شبانهروزی، در هفت روز هفته با کیفیت و ضریب ایمنی باﻻ با استفاده از ابزار فناوری اطﻻعات و ارتباطات و کاربردهای آن انجام میشود، یا به عبارت دیگر می توان گفت در شهر الکترونیکی تمام خدمات مورد نیاز ساکنان از طریق شبکههای اطﻻعرسانی تامین شود.به این ترتیب دیگر نیازی به حرکت فیزیکی شهروندان برای دسترسی به خدمات دولت و نهادهای خصوصی نیست
با عملی شدن نظریه ایجاد شهرهای الکترونیکی،شهروندان می توانند از طریق اینترنت - در هر زمان و یا هر مکانی - به اطﻻعات و یا خدمات آموزشی،تفریحی، تجاری، اداری و بهداشتی دسترسی پیدا کنند. در شهر الکترونیکی خدمات از طریق سامانه های الکترونیکی و یا به تعبیر دیگر، با استفاده از فناوری نوین اطﻻعات و ارتباطات به مردم و شهروندان ارائه می شود.به نظر می رسد زندگی هوشمند، صنعت هوشمند،اداره های هوشمند و زیرساخت های شهری هوشمند ارکان اصلی شهر الکترونیکی هستند.
در این شهر الکترونیکی ادارات دیجیتالی جایگزین ادارات فیزیکی میشوند و سازمانها و دستگاههایی همچون شهرداری، حمل و نقل عمومی، سازمان آب منطقهای و ... بیشتر خدمات خود را به صورت مجازی و یا با استفاده از امکاناتی که ICT در اختیار آنان قرار میدهد به مشترکین و مشتریان خود ارائه میدهند.
