بخشی از مقاله
چکیده:
استفاده از تکنیک های مختلف برتری جویی - در این مطالعه تکنیک مهندسی ارزش - در دنیای رقابت پذیری شرکتها و دولتها باعث شده است که توجه به کاهش بهای تمام شده تولیدات به منظور افزایش میزان تولید، فروش و صادرات از اهمیت بالایی برخوردار باشد. در این بین یکی از صنایعی که تا حدی می تواند از این فرصت استفاده کند، صنعت انگور و کشمش استان آذربایجان شرقی می باشد که با استفاده از تکنیک های مهندسی ارزش تا حد قابل توجهی می تواند از هزینه های تولیدی خود بکاهد، کاری که در بیشتر کشورهای دارای مزیت رقابتی نیز اتفاق می افتد.
در این مطالعه ما به بررسی میزان کاربرد مهندسی ارزش در صرفه جویی های ناشی از بهای تمام شده تولیدات صنعت انگور و کشمش استان آذربایجان شرقی و به تبع آن به تاثیر این بهای تمام شده در گسترش میزان سرمایه گذاری و افزایش میزان تولید و صادرات این محصول پرداخته و بعد از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، مدل فرآیند تلفیقی مهندسی ارزش وافزایش صادرات صنعت انگور و کشمش استان آذربایجان شرقی را طراحی خواهیم نمود.
مقدمه:
با افزایش رقابت در عرصه تولیدات جهانی، شرکتها و دولتها مجبورند برای ماندن در عرصه تجارت داخلی و خارجی، از روشهای مناسبی برای گسترش تولیدات خود استفاده کنند که هم هزینه های تولیدی خود را کاهش دهند و هم باعث بسط و کسترش فعالیتهای تولیدی و صادراتی خود شوند. در این میان مهندسی ارزش یکی از موفق ترین متدولوژی های حل مسئله، کاهش هزینه ها و بهبود عملکرد و کیفیت می باشد.
مهندسی ارزش کمک می کند تا با توسعه کارگاه های کشمش در هزینه و زمان کاری خود صرفه جویی کرده و در نتیجه منجر به کاهش بهای تمام شده تولیدات خود شده و میزان رقابت پذیری خود را افزایش دهند. استفاده از نیروهای جویای کار فصلی این فرصت را برای شرکتها بوجود آورده تا بتوانند با ارائه اندک آموزش در سطح ابتدایی، بتوانند از این نیروهای بکر و ارزان قیمت استفاده کنند. در این میان صنعت انگور و کشمش یکی از صنایعی است که تا حد زیادی می تواند از این فرصت استفاده کرده و با اجرای تکنیک های علمی، تا حد زیادی باعث صرفه جویی های ناشی از مقیاس کاری خود شوند. در این مطالعه ما سعی می کنیم ابعاد مختلف موضوع را همراه با کاربردهای آن را در استان آذربایجان شرقی بررسی نموده و با الهام از مهندسی ارزش برای اجرای این کار، مدلی را برای توسعه هر چه بیشتر کارگاه ها در صنعت انگور و کشمش را ارائه دهیم.
رویکرد کارگرای مهندسی ارزش:
با سه روش متعارف زیر می توان میزان سود آوری بنگاههای اقتصادی را افزایش داد:
افزایش قیمت محصول
افزایش میزان فروش محصول
کاهش هزینه های تولید محصول
با توجه به وضعیت رقابتی امروز، استفاده از روش اول تا حد زیادی مفید و قابل استفاده نمی باشد.و شرکت هایی که از این تکنیک استفاده می کنند، در مدت زمان کوتاهی مجبور به کنار کشیدن از صحنه رقابت داخلی و خارجی خواهند شد. افزایش میزان فروش محصول نیز تابع محدودیت های تولید انبوه، توانمند سازی بازاریابی و سرعت فروش کالاهای تولید شده می باشد که شرکت ها برای اجرای این تکنیک باید از توانمندی های بالایی در زمینه های تولید، بازاریابی و صادرات باشند و در واقع باید جزء شرکتهای جانی باشند. از این رو تنها راه باقیمانده، روش کاهش هزینه های تولید محصول با استفاده از روشهای علمی تولید می باشد که بیشتر شرکتهای کشورهای در حال توسعه برای ورود و ماندن در بازار رقابتی امروزی مجبور به استفاده از روشهای علمی کاهش هزینه های خود می باشند که در این مطالعه مهندسی ارزش مورد مطالعه می باشد.
کاهش هزینه به روش سنتی با تحلیل کردن ساختار هزینه و اجزای شکل دهنده آن و در نتیجه تمرکز بر کم کردن هزینه هر یک از اجزا صورت می گیرد. این روش سالهاست که در بخشهای تولیدی مورد استفاده قرار گرفته است.
برخلاف رویکرد محصول گرا، مهندسی ارزش در برخورد با مسائل و مشکلات از رویکردی کارکردگرا بهره می گیرد. در مهندسی ارزش، هزینه محصول به دو بخش تقسیم می شود: هزینه های مرتبط با کارکردهای اصلی محصول و هزینه های مرتبط به کارکردهای ثانویه یا آن هزینه هایی که انجام کارکردهای اصلی را پشتیبانی می کنند.
کارکردهای ثانویه کارکردهایی هستند که در راستای طراحی محصول و تامین کارکردهای اصلی مورد نیاز مصرف کننده پدید می آیند و وجودشان ضروری می باشد. در کنار این کارکردها، دسته دیگری از کارکردها، موسوم به کارکردهای غیر ضروری نیز در اغلب محصولات رخ می نمایند. با چنین رویکرد کارکردگرایی، مهندسی ارزش اولا در صدد حذف کارکردهای غیر ضروری بوده و سپس با تعریف و شناسایی مناسب طراحی به کاهش هزینه های کارکردی هزینه های ثانویه می پردازد.
