بخشی از مقاله
اثار معمار ژاپنی کنزو
آشنايي با معماري ژاپني با تاخير زماني صورت گرفت . يكي از معماران مشهور قرن بيستم كه مي توان آن را نماينده اين نوع معماري ناميد كنزوتانگه است . وي در سال 1913 در ژاپن متولد شد . ساختمانهاي طراحي شده توسط او تركيبي است زنده از تكنولوژي پيشرفته ساختمان سازي با معماري سنتي ژاپني .
كنزوتانگه و همكاران ايده هايي جديد و انقلابي را در زمينه شهرسازي بسط داده و نسبت به تحقق آن كوشيدند .
برنامه ريزي با توجه به انفجار جمعيت در زمينه مسائل مختلف شهرسازي ، از جمله عبور و مرور (ترافيك) ، استانداردسازي با توجه به مقياسهاي انساني و ... از ديگر فعاليت هاي اين معمار و شهرساز بزرگ است . وي علاوه بر فعاليت هاي حرفه اي سالها نيز به تدريس در دانشگاه مشغول بود .
آثار معمار ژاپني كنزو تانگه (متولد 1913) كه در اينجا تحت عنوان كارهاي كامل سالهاي 1949 -1976 ، ارائه شده اند گواه جهت گيري معماري بين‌المللي است .
طراحي تانگه بيش از معماران هم عرض داراي علايم تحول كنوني است : صرفه جويي در وسايل ، انعطاف پذيري احساس ، نمايشگاه عناصر نمادين ، بهره گيري از علم شهرسازي در جهت ساختار و كارهاي معمار به نحوي كه خلاصه اي از ارتباط او با معماراني چون Mies van der , Le Corbudier , W.Gropius , Oscar Niemeyer Aivar Aalto , Rohe Louis I. و Eero Saarinen , Johnnes Duiker kahn مي باشد . طرح ها و بناهاي تانگه نه تنها در سطح بالاتري قرار دارند بلكه آزادي نهايي معماري ژاپني راكه آوازه جهاني به دست آورده است خاطر نشان مي سازند . بناهايي نظير شهرداريها ، سالنهاي اجتماعات و سالنهاي ورزشي ، تعبيري منطبق با اهداف خود را يافته اند ، لكن جدا از اين ساخت و سازها دروسي كه
تانگه در دانشگاه ژاپن تعليم داده است راههاي جديدي را ارائه داده و كتب متعددي در روشن ساختن ارتباط بين سنت و زمان كنوني فراهم كرده اند . مفاهيم تانگه كه مرتبط با شهرسازي هستند از اهميت ويژه اي برخوردارند . اين مفاهيم گواه كيفيت‌هاي بارزي از تخيلي هستند كه در مكانهاي ايجاد شده براي آرزوهاي انساني تعبير مي شوند و تمامي داده ها را در يك مجموعه پيوسته براي شاخصهاي آماري ، جامعه شناختي و اقتصادي كه تا اين زمان شهرسازان دنياي مدرن از آن الهام مي گرفتند ، نظم مي بخشد . تانگه با شناخت كاملي كه از فشارهاي جامعه ژاپني دارد ، معماري را با استفاده از منابع سنتي و با مشاركت نبوغش احيا مي كند .
خانه معمار در توكيو
اين خانه كه طرح آن در سال 1951 تهيه شد و ساخت آن در سال 1953 خاتمه يافت ، قابل مقايسه با نخستين ساختمانهاي هيروشيما است با اين تفاوت كه كنزو تانگه در اينجا بتن مسلح را عنصر غالب نمي داند بلكه مصالح سنتي نظير چوب ، و ورق را غلبه بخشيده است . اينها ، سازه ها را تشكيل مي‌دهند . خانه به نحو كامل به صورت جزئي از طبيعت اطراف در آمده است . حاصل معماري ، نشان از مهارتي دقيق را با خود دارد . رطوبت شديد فصل تابستان و نيازي كه ژاپنيها به كناره گيري از همسايگان دارند توجيه گر ارتفاع بنا از زمين است . ترتيب ساخت ، امكان چينش آزاد را در پلان فراهم مي آورد . اتاق بزرگ به تنهايي داراي يك عملكرد نمي باشد . اين اتاق بوسيله جداره هاي متحرك مي تواند به سه اتاق كوچك تقسيم شود .
مقياس تناسب قسمتهاي مختلف بنا برگرفته از بافت خانه قديمي ژاپني است . ابعاد خانه كمي بزرگتر شده تا پاسخگوي نيازهاي مدرن باشد . سقف ، داراي پيشامدگي نسبت به خانه است و بالكن هايي را كه در طول نماهاي شيشه اي طبقات امتداد يافته اند نيز محافظت مي نمايد . به مدد شفافيت نماها بخشهاي داخلي به سوي قسمت بيروني امتداد يافته است ، ترتيب قرارگيري ، بسيار نمايان و روشن است . جداره هاي بزرگ تركيبهايي غير تصويري از مركب چيني را بر خود دارند . اين خانه براي من نشانگر تلفيق سنت ژاپني با شرايط جديد است .
طرح خانه مسكوني
مشاهده شد كه طرح مسابقه معماري براي سازمان جهاني بهداشت در سال 1959 مفهوم ويژه اي را توصيه كرده بود كه در زمستان 1959 در مطالعه براي يك واحد مسكوني ، زماني كه كنزو تانگه دروسي را در مدرسه پلي تكنيك كمبريج در «ماساچوست» ارائه مي داد از نو طرح گرديد . وي ضمن اعمال برنامه ژنو در بنا به صورتي نو ، ايده بناهاي روي هم چيده شده به صورت مدولار را توضيح داد . كنزو تانگه دو ساختمان هلالي شكل را كه پيرامون يك محوطه بزرگ ، از يك نقطه به نقطه ديگر آن ، رو به سوي هم داشتند ، بنا كرد . اين ساختمانها بناهاي مدوله هستند كه در كنار خود فضايي آزاد پديد مي آورند . اين ساختمانها پشت به تپه هايي دارند كه در قسمتهايي از زمين چنين به نظر مي رسد كه نقطه آزاد ساختمانها هستند .
واحدهاي مسكوني در Takamatsou
در سال 1959 ، كنزو تانگه دكتراي خود را اخذ كرد . وي برنده جايزه بين‌المللي «معماري امروز» گرديد و به مدرسه پلي تكنيك كمبريج در ماساچوست دعوت شد . اين مهم ترين سال براي معمار بود . در آن سال ، خانه هايي در Takamatsou مركز ناحيه kagawa بر روي جزيره Shikokou در درياي جنوبي بنا گرديد . تانگه پيشتر از اين ، بين سالهاي 1955 تا 1958 مركز اداري آنجا را ساخته بود وي در اينجا يك شهر سنتي را با خانه هايي در رديفهاي دو طبقه پديد آورد . او بتن مسلح را استادانه به كار برد .
طرح جامع Tsoukiji
كنزو تانگه بر اساس پلان توكيو ، طراحي محله Tsoukiji را كه يكي از فعال‌ترين بخش هاي بين Ginza و بندر است ، مورد مطالعه قرار داد .
اين مطالعه بسيار مهم ، بين طرح مبتكرانه سال 1960 و پلان بازسازي Skoplie واقع مي گردد . معمار به دنبال به كارگيري بالاترين ضريب تراكم در پديد آوردن پل هاست . وسعت تقريبي اين ناحيه برابر 300*300 متر مربع مي‌باشد و 100.000 نفر در آن مشغول به كارند . رفت و‌آمد روزانه در اين محل 5/2 برابر ، بيشتر ات ، اين رفت و آمد بايستي با اتصال به بزرگراه شماره 1 كه از اين منطقه مي گذرد و به وسيله يك خط مترو هدايت گردد . پيرامون ايستگاه اين مترو گردشگاهها و اماكني جهت گذراندن اوقات فراغت و ميل ارتباط به معبد
Tsoukiji-Honganji پيش بيني شده بود . ساختمانها به واسطه دفاتر كار از يكديگر تمايز مي يابند و پلهاي ارتباطي طبقات سطوح را پديد مي آورند . طرح هنگام مطالعه مقر مركزي موسسه Dentsou شكل گرفت. ساختمان اداري بزرگي به ارتفاع 100 متر با 21 طبقه بنا مي گرديد كه با داشتن 31 متر عرض ، امكان نوآوري را در زمينه سازماندهي پديد مي آورد . البته تعداد طبقات در سالهاي 196768 طبقه كاهش يافت و بخش عظيمي از معناي خود را در پلان عمومي از دست داد .
نما يا جزئيات : دفترها با راهروهاي باريكي به يكديگر متصل شده اند و همين حالت در طبقات بالا وجود دارد .
طرح كوي مسكوني Hokousetsou
بزرگراه به دليل گذر از كوهستانهاي فاقد ساختمان ، با بزرگراههاي ديگر تفاوت دارد . ايده گذرگاههاي سبز به منع ساختمان سازي ناپيوسته در طول جاده يكسان سازي جايگاه انساني گرايش دارد . در سال 1968 دفاتر استانداري طرحي را براي 150.000 ياكن ارائه كردند . تانگه در سال 1973 مامور مطالعه طرح جامع ناحيه 5 گرديد كه شامل درياچه Odara مي شد . سال بعد موسسه Hyogo ، ساخت مجموعه اي را در شيب جنوبي كناره شمالي درياچه آغاز كرد : 60 منزل و 80 خانه كوچك . ايجاد ارتباطي ميان خانه ها و يك راه باريك براي عابرين پياده كه پارك ، مدارس و ميادين را به يكديگر متصل مي سازد ، حائز اهميت بود . منازل با زاويه بر روي شيب و مثابل منطقه اي مشجر قرار گرفته اند .
مكانهايي براي توقف و بازي ، به صورت متناوب وجود دارند . اقامتگاهها واقع بر روي شيب قرار گرفته اند . منازل به صورتي چيده شده اند كه ديگر مكاني مشرف به اتاقهاي خواب نباشد . طبيعت و سكوت دور از سر و صدا در اين شهر ، پيوند محكمي با يكديگر يافته اند .
برجهاي آپارتماني در تهران
اين برجها يك پارك و بلوار قرار گرفته اند ديد هر يك نسبت به ديگري بايستي تامين گردد . اختلاف سطح ايجاد شده سه تراز متفاوت را ممكن ساخته است . برجها بر روي پيلوت قرار گرفته اند ، 50 ، 40 ، 30 طبقه دارند ميدانهايي كه دااي شش يا هفت سطح مي باشند شامل فروشگاهها ، پاركينگ ، رستوران و مكانهايي جهت گذراندن اوقات فراغت هستند .
در مركز ، آسانسورها ، پلكانها وسرويسها قرار گرفته اند . واحد مسكوني داراي سه يا چهار اتاق (دو اتاق خدمتكار) مي باشد . در مجموع ، 500 واحد در سه برج قرار گرفته اند . سيستمي از ديوارهاي داخلي ، ساختار را تثبيت مي سازد ، بالكنها و پنجره هاي واقع در كنج ، ديد به سوي پارك و شهر را در جهت جنوب فراهم مي آورند.
