بخشی از مقاله
چکیده :
زمینه و هدف : باتوجه به شیوع بالای دیابت ، اقبال عمومی بالایی برای استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان آن در جوامع آسیایی و نیز در دنیا وجود دارد اما مکانیسم عمل بیشتر گباهان مورد استفاده دقیقا مشخص نشده است. با توجه به اینکه مطالعات فراوانی به روی اثرات فارماکولوژیکی ضد دیابتی ترکیبات برگ گردو صورت گرفته است در این مطالعه بر آن شدیم تا به یک دیدگاه مشترک و جمع بندی درباره ی ترکیبات موثر آن در درمان دیابت و مکانیسم عمل آنها دست یابیم.
روش بررسی : اطلاعات این مطالعه مروری با کلیدواژگان Juglans regia L ، Walnut leaf extracte Alternative Threatment in diabetes , در کتب و مقالات منتشر شده در بانک های اطلاعاتی همچون Google Schular , Iran Medex , SID , Pubmed به دست آمد.
یافته ها : از برگ گردو در طب سنتی در کاهش قندخون ، فشارخون ، چربی خون و به عنوان مدر استفاده می شود. ترکیبات اصلی برگ گردو شامل گلیکوپپتیدها ، ترپنوئیدها و فلاونوئیدها می باشد که با مکانیسم های، تحریک گلیکوژنز ، مهار کانال های پتاسیمی در سلول های بتای پانکراس ، تنظیم جذب قند از روده ها و افزایش در قطر جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا عامل خواص ضد دیابتی این گیاه می باشد که در تحقیقات آزمایشگاهی به اثبات رسیده است.
نتیجه گیری :
وجود ترکیبات ضد دیابتی در عصاره برگ گردو و تشخیص مکانیسم اثر آنها این امکان را بدست می دهد که نسل جدیدی از داروهای گیاهی دیابت که با اثر داروهای شیمیایی برابری کرده اما عوارض آنها را ندارد ساخته شده، افق جدیدی برای درمان موثر و کم خطر دیابت پیش روی محققین و مددجویان گشوده شود.
کلمات کلیدی : طب سنتی - برگ گردو - دیابت ملیتوس
مقدمه
دیابت ملیتوس به گروهی از بیماری های متابولیکی گفته می شود که ویژگی مشترک آن ها افرایش سطح قندخون به علت نقص در ترشح انسولین یا نقص در عملکرد آن یا هر دو مورد می باشد، در سال 2000 میلادی ، تخمین جهانی شیوع دیابت 171 میلیون نفر بود و تا سال 2030 انتظار می رود که به 360 میلیون افزایش پیدا کند.1
در طب سنتی این بیماری با نام ذیابطیس شناخته می شود که در علایم بالینی ، پیشگیری و درمان مشابه طب کلاسیک است.2 درطب سنتی نسخه های بسیاری برای پیشگیری ودرمان بیماری های دیابتی یا همان ذیابطیس پیشنهاد شده است، که با جستجو در کتب ومنابع مربوطه گیاهان شنبلیله, خیار تلخ ,گینما سیلوستر, علف شوریا سلملکی بوته ای, سیاه گیله,خارمریم, ژینگو بیلوبا, گزنه, هندوانه ی ابوجهل, چای سبز, عدس الملک، جین سینگ، سیر کوهی و فلاونوئید ها که از ترکیبات مهم اکثر گیاهان دارویی, سبزیجات و میوه ها می باشند و برگ گردو برای درمان علایم وعوارض دیابت نافع معرفی شده اند.3 باتوجه به شیوع بالای دیابت ، اقبال عمومی بالایی برای استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان آن در جوامع آسیایی و نیز در دنیا وجود دارد اما مکانیسم عمل بیشتر گیاهان مورد استفاده دقیقا مشخص نشده است.4 باتوجه به تاثیر بالای عصاره ی برگ گردو در کاهش هایپر گلایسمی ناشی از دیابت، ترکیبات موثر ضد دیابتی ان و مکانیسم عمل انها در بدن حیوانات در تحقیقات ازمایشگاهی تشخیص داده شده است که در ادامه به شرح مکانیسم های پیشنهادی و اجماع نظر کلی خواهیم پرداخت.
برگ درخت گردو
درخت گردو با اسم علمی Juglans regia گیاهی است بزرگ و یک پایه که در مناطق معتدله زمین بـه خـوبی رشد می کند. در ایران به طور خودرو در جنگل های شمال ایران و مناطقی نظیر آستارا، طالش، رودبـار و بنـدر گـز وجود دارد و در باغ های سایر مناطق کشور نیز کاشته می شود. نام های دیگر این گیاه در ایران عبارتنـد از: جـوز، چارمغز، قز، گردکان، جویز و آقوز. در انگلیسی و فرانسه به درخت گردو به ترتیـب Walnut و Noyer مـی گوینـد. برگهای گردو متناوب مرکب فرد از 5 - 9 وحتی 11 برگچه سبز رنگ تیره تشکیل می شود. در طب سنتی برگ گردو برای معالجه ورم مفاصل، آنژین و شستشوی زخم ها به کار می رود. 5 در تحقیقات اخیر نیز اثرات ضد میکروبـی آن علیه باکتری ها گزارش شده است.7 همچنین برگ گردو غنی از ترکیبات آنتی اکسیدان است که مـی توانـد رشـد سلول های سرطانی را مهار کند.16 در طب سنتی برگ گردو به عنوان کاهنده قند خون شناخته شده است 5
ترکیبات شیمیایی
برگ گـردو حـاوی تـانن، اولئـوروپین 6 (Oleuropein) و ترکیبـات فنلـی نظیـر کورسـتین -3گالاکتوزیـد (Quercetin 3-galactoside)، کورستین -3آرابینوزیـد (Quercetin 3-arabinoside) ، مشـتق هـای کورسـتین پنتوزید، کورستین رامنوزید ، اسیدهای ضروری، اسید پاراکوماریک، اسید آسکوربیک، اسـید کافئیـک، ترکیبـات نفتالن به خصوص -5هیدروکسی 1و4نفتوکینون و ژوگلون است. 7و8
روش مصرف متداول برگ گردو
برگ گردو را می توان به صورت دم کرده استفاده نمود. به این منظور می توان مقدار 15-20 گرم از برگ گیاه را به یک لیتر آب جوش اضافه نموده به مدت یک هفته هر صبح و شب به مقدار یک استکان مصرف شود. 5
