بخشی از مقاله
ورزش شنا
بهترين سرگرمي مؤمن شنا كردن است . ( پيامبر اکرم (ص) )
به فرزندان خود شناکردن و تيراندازي بياموزيد. ( پيامبر اکرم ) )
تاريخچه :
شواهد باستان شناسي نشان مي دهند كه قدمت شنا و شنا كردن به 2500 سال قبل از ميلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن هاي آشور و يونان و روم باستان باز مي گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا مي دانيم بر اساس يافته هايي است كه از « حروف تصويري » هيروگليف مصريان به دست آورده ايم. يوناني هاي باستان و رومي ها شنا را جزو برنامه هاي مهم آموزش نظامي خود قرار داده بودند ، و مانند الفبا يكي از مواد درسي در آموزش مردان بوده است. شنا در شرق به قرن اول قبل از ميلاد باز مي گردد. ژاپن جايي است كه شواهد و مداركي از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمي حكومتي شنا به صورت اجباري در مدارس تدريس مي شد .
مسابقات سازمان يافته شنا در قرن 19 ميلادي قبل از ورود ژاپن به دنياي غرب شكل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشين اقيانوس آرام، به كودكان هنگامي كه به راه مي افتادند يا حتي پيش تر شنا
مي آموختند. نشانه هايي از مسابقات گاه و بي گاه ميان مردم يونان باستان وجود دارد و همچنين يكي از بوكسورهاي معروف يونان شنا را به عنوان تمرين در برنامه ورزشي خود گنجانيده بود. رومي ها اولين استخرهاي شنا را بنا كردند و گفته مي شود كه در قرن اول پيش از ميلاد « گي يس مي سي ينس » Gaiusmaecenas اولين استخر آب گرم را ساخت.
برخي عدم تمايل اروپائيان به شنا را در قرون وسطي ترس از گسترش و سرايت عفونت و بيماري هاي مسري مي دانند از طرفي شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد در سواحل
بريتانياي كبير در اواخر قرن 17 ميلادي از شنا در آب به عنوان وسيله اي براي درمان استفاده مي شود. البته تا پيش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفريح و ورزش در ميان مردم جايگاهي پيدا نكرد. زماني كه نخستين سازمان شنا در سال 1837 تأسيس شد در پايتخت بريتانيا يعني لندن ، 6 استخر سر پوشيده وجود داشت كه مجهز به تخته شيرجه بودند. در سال 1846 اولين مسابقه شنا در مسافت 440 يارد در استراليا بر پا شد كه بعد از آن هر ساله نيز به اجرا در آمد. باشگاه شناي « متروپوليتين » Metropolitan لندن در سال 1869 تأسيس شد كه بعدها به انجمن شناي غير حرفه اي تغيير نام پيدا كردكه در واقع هيئت رئيسه شناي غير حرفه اي بريتانيا بود. فدراسيون هاي ملي شنا در چندين كشور اروپايي در سال 1882 تا 1889 شكل گرفتند.
مقدمه
هر کسی و در هر سنی باید چگونه شنا کردن را بیاموزد. بچه ها باید هر چه زودتر با آب آشنا شوند، چرا که این کار ، هم موجب شادابی بسیار آنها می شود و هم پیش از رسیدن به سن مدرسه اعتماد به نفس برخوردار می شوند.
شنا ورزشی است که افراد، در هر سنی و در هر سطحی از توانایی، می توانند در آن شرکت جسته و ضمن انجام تمرینات بدنی بسیار نیز احساس لذت کنند.
در مدرسه ها، شنا کردن به ویژه در سن یازده سالگی و هنگامی که بچه ها از مرحله ی ابتدایی خارج می شوند، مهمترین بخش «آموزشهای جسمانی ملی» را به ویژه برای سنین بالای یازده سال تشکیل می دهد.
زمانی که بچه ها مدرسة ابتدایی را ترک می کنند، در پایان مرحله ی کلیدی دوم باید بتوانند دست کم 25 متر شنا کرده و نسبت به امنیت آب شناخت پیدا کنند. این کتاب می تواند بهترین منبع برای والدین و مربیان در یاری دادن دانش آموزان برای رسیدن به این اهداف باشد.
آغاز شناگری
نخستین گام آموزش
کودکان از نخستین روزهایی که به حمام می روند، غوطه ور شدن در آب را تجربه می کنند. آنها با حمایت آرام والدین، از شلپ شلب کردن، پا زدن و شناور شدن در آب لذت می برند. این نکته بسیار مهم است که بدانیم، آب باید از هر گونه اشیای محرک عاری بوده و دمای آن نیز دلپذیر باشد، چرا که هر فعالیتی در یک محیط آرام، می تواند با احساس لذت همراه باشد.
وقتی بچه ها بزرگ می شوند و توانایی استفاده از حمام خانوادگی را پیدا می کنند، می توانند، با حمایت دیگران، حرکاتی بر روی سینه و پشت انجام دهند.
آنها می توانند با تشویق برای ایجاد حباب درآب، حرکت و جنب و جوش در هنگام استفاده از اسباب بازیها و بالا آوردن اشیای فرو رفته در آب، دلگرم شوند.
کودکان به تدریج به شادابی و سرزندگی که آب به آنها ارزانی می دارد پی می برند. این نخستین و مهمترین گام در آغاز شنا است.
روابط شاد و دوستانة فرزندان و والدین یک عامل مهم است. هنگامی که کودکان در حال یادگیری شنا هستند، والدین باید با شرکت در فعالیتهای آنها و با اطمینان دادن به آنان در مورد اینکه وقت حمام، یک زمان خوشایند و لذت بخش است، آنها را تشویق نموده و از این طریق، آنان را به آب علاقه مند و دلبسته کنند.
نخستین تجربة شنا در استخر
به طور کلی پیشنهاد می شود کودکان را زمانی که دست کم دو مرحله از مراحل سه گانة واکسیناسیون را پشت سر گذاشته باشند، یعنی در سن شش ماهگی به استخر ببرید. این دو مرحله، سیستم ایمنی بدن را به مقاومت در مقابل بیماری ها تحریک می کند.
یکی از راههای ایده آل برای انتقال فعالیتهای انجام شده در منزل به استخر شنا، تشکیل یک کلاس شنا با حضور کودک و والدین است.
شروع
برای تضمین این که نخستین تجربه موفق و مفرح باشد، والدین باید فرزند خود را به اندازه کافی آماده کنند. برآورده شدن این هدف از طریق کمک لازم و مناسب آنها برای روی آب ماندن میسر می گردد. اگر بچه آن قدر کوچک است که نمی تواند به لبه استخر برسد، پشتیبانی مناسب والدین به بچه ها، در حالی که دیگران حالت عمودی دارند، ممکن است حرکتی افقی را اتخاذ کنند. از همین وضعیت ها باید بچه به حرکات ضربه ای ساده پا و کشیدن دست تشویق شوند، و به این ترتیب احساس نوعی پیشرفت را تجربه خواهند کرد. با نشان دادن اینکه والدین چگونه می توانند اعضای خود را برای کشیدن و ضربه زدن به کار گیرند، زمینه پیشرفت بچه ها نیز حاصل می شود. در حقیقت وقتی والدین نشان می دهند که چگونه اعضایشان را برای کشیدن و ضربه زدن به کار می گیرند، زمینه پیشرفت فرزند خویش را فراهم می کنند. اگر لازم باشد، والدین با نگهداشتن دستها یا پاهای بچه ها و راهنمایی آنان در داخل آب، می توانند به فرزندان خود برای یادگیری صحیح حرکات کمک کنند.
اعتماد به نفش و توانایی یادگیری باید پیوسته ارزیابی شود و گام های بعدی درست بعد از استعداد حاصله بچه ها برداشته شود.
انواع شنا
1) روی سینه 2) روی پشت 3) سر خوردن بر روی سینه
4) ضربه های پدالی 5) پدال سینه 6) پدال پشت و پارو زدن
7)کرال سینه 8) کرال پشت 9)حرکت پروانه
اینک به طور خلاصه در خصوص شنای رقابتی توضیحاتی به شرح زیر جهت اطلاع کودکان و نوجوانان داده می شود :
بیشترین مردم از شنا به عنوان وسیله ای برای تأمین تندرستی، دستیابی به اوقات فراغت لذت بخش، ایمنی ، یا به عنوان پیش نیازی برای دیگر ورزش های آبی استفاده می کنند.
برخی از ذوق و استعدادی خدادادی بهره مند می باشند. به طوری که درجه ای از مهارت و تجربه را در یک یا دو زمینه از چهار ضربة اصلی ، بدون دیدن آموزش دارا هستند. این گونه افراد دوست دارند چالاکی و زبردستی خود را با دیگران مقایسه کنند و از این طریق به شنای رقابتی جذب شوند. اما به هر حال این انتخاب چندان هم ساده نیست و لازمة آن رسیدن به سطح بالایی از فداکاری، نظم و ترتیب و انگیزه های شخصی است.
نیازمندیها
• داشتن دانش علمی و کاربردی از مهارت های شنا، تکنیک ضربات و شیوه های آموزشی.
• یک شناگر علاوه بر داشتن استعداد و خلاقیت، قدرت انعطاف و شکیبایی، باید از تناسب فیزیکی و قدرت بدنی نیز برخوردار باشد.
• اشتیاق به سخت فعالیت کردن و نظم در آموزش منافعی طولانی مدت دارد.
• داشتن شیوة زندگی سالم با عادت های منظم غذا خوردن، کار کردن و خوبیدن.
شرایط زمین
اگر چه بیشتر تمرینات شنا در آب انجام می شود، اما بسیاری از شناگران به منظور افزایش نیرو، قدرت، مقاومت و تحرک لازم جهت بالا بردن سطح آمادگی برای شنای رقابتی، از فرم هایی در شرایط خشکی استفاده می کنند. این شرایط می تواند شامل موارد زیر باشد :
• تنظیم وزن که به افزایش نیرو و طاقت کمک می کند.
• فعالیت های کششی شامل تمرین دادن ماهیچه های اصلی با استفاده از دستگاههای مخصوص آموزش.
• آموزش چرخش و دور زدن شامل فعالیت در یک سری تمرینات مختلف که برای افزایش قدرت و تحمل طراحی شده اند.
• تمرینات جنبشی برای افزایش دامنة حرکت مفاصل.
• بازی های پر انرژی علاوه بر توسعة تناسب کلی فیزیک بدن. بازی های گوناگونی مانند والیبال، اسکواش، بدمینتون و بسکتبال را انجام دهید.
ایمنی آب
یک بخش از امنیت آب منوط به درک این است که چگونه کنار آب و داخل آب ایمن بمانیم. و این یکی از موارد مهم در فهرست دروس ملی به شمار می آید : جنبه هایی که می توانند در خانه یا مدرسه و دور از محیط استخر آموزش داده شوند. اگر کودک به اندازه ای بزرگ شده باشد که بتواند اصول و قوانین را بفهمد، آموزش ایمنی می تواند قبل از اولین دیدار از استخر آغاز شود. این هدف می تواند با حالتی که در بچه ها شور و شوق و مبارزه طلبی را به وجود می آورد، به دست بیاید، در عین حال به آنها اجازه داده می شود تا از ذهنشان برای مقابله با خطرات بالقوه استفاده کنند.
ارتباط برقرار کردن با موضوع های مربوط به محیط می تواند از راه سؤال و فعالیت هایی بر روی موضوع امنیت داخل آب و کنار حوزه های محلی آب مثل دریاچه ها، معادن ، باراندازها، کانال ها و گودال های خاک رس ارتقا یابد.
قوانین مربوط به امنیت آب را می توان هنگامی که بچه ها کنار یک استخر آب و یا در حال تماشای یک برنامة تلویزیونی آبی هستند، به آنها آموزش داد.
در خاتمه از فعالیتهای بی شائبه و چشمگیر معلم عزیز و مهربانم خانم چاووشی به نوبه خود تقدیر و تشکر می کنم امیدوارم در تمامی مراحل زندگی موفق باشید.
شنا : شناي رقابتي
swimming : competitive swimming
شناي رقابتي با ورود به المپيك در سال 1896 در عرصه بين المللي داراي اهميت و موجوديت شد. مسابقات المپيك ابتدا تنها به مردان اختصاص داشت اما بعدها در سال 1912 مسابقات زنان نيز در اين رقابت ها جاي گرفت. قبل از تأسيس فينا( FINA ) بازي هاي المپيك ، شامل تعدادي از مسابقات غير متداول بودند. براي مثال در سال 1900 زماني كه مسابقات شنا در رودخانه «سن» Seine در فرانسه برگزار مي شد رقابت كنندگان بايد از تيرهاي چوبي خاصي بالا مي رفتند و زير صفي از قايق ها در آب شنا مي كردند.
پس از اينكه فينا تأسيس شد برخي از اين مسابقات عجيب برچيده شدند. تحت مقررات فينا هم در بازي هاي المپيك و هم در ديگر مسابقات ، طول مسابقات به تدريج با سيستم متر اندازه گيري مي شد. و در سال 1969 سيستم اندازه گيري يارد براي ركوردها منسوخ شد.
انواع حركت هاي شنا به شناي آزاد ، كرال سينه، كرال پشت ، قورباغه ، پروانه دسته بندي شدند.
تمام اين حركات در مسابقات انفرادي چندگانه به اجرا در آمدند.
تاريخچه شنا در ايران :
تاريخچه شنا به عنوان يك ورزش ، در ايران ، بسيار كوتاه است و به طور كلي هم اين رشته از ورزش به نسبت ديگر رشته ها در كشور ما چندان پيشرفتي حاصل نكرده است. در حالي كه به جهت موقعيت جغرافيايي ايران كه در شمال و جنوب كشور به دريا متصل است و هم به جهت تأكيدات مذهبي، مي بايستي اين ورزش را مورد توجه قرار مي دادند.
در قديم ، مكان هايي شبيه استخر سرپوشيده در حمام ها مي ساختند ، به نام چال حوض.
اين چال حوض ها ، كه حداكثر از 10 متر تجاوز نمي كرد، براي شنا كردن و آب بازي بود.
در اطراف چال حوض ها، سكوهايي به ارتفاع 2 يا 3 متر وجود داشت كه از بالاي آن به درون آب مي پريدند و عملياتي مانند پشتك و وارو انجام مي دادند.
روشنايي چال حوض ها از سوراخ كوچكي كه در سقف بود، تأمين مي شد. در اين گونه آبگيرهاي غير بهداشتي ، هيچ گونه مقرراتي وجود نداشت و هر كس مي توانست قبل از استحمام يا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازي و شنا ( كه به معناي واقعي هم شنا نبود) بپردازد. تا سال 1314 در سراسر ايران حتي يك استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامي اقدسيه تهران يك استخر براي آموزش شنا به دانشجويان دانشكده افسري ساخته بودند.
در سال 1314 ، استخر ديگري در باغ فردوس شميران احداث شد كه به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستين استخري كه براي استفاده ورزشكاران و تعليم اصول جديد شنا به آنها به وجود آمد، در سال 1314در منظريه تهران بود كه يك مربي ورزش خارجي به نام « گيبسون » بر آن نظارت مي كرد. پايه هاي ورزش شناي نوين در ايران از همان استخر منظريه گذاشته شد.
در حال حاضر ، استخرهاي خصوصي ، آزاد يا دولتي بسياري در تهران و شهرهاي مختلف ايران هست و نوجوانان و جوانان ، به ويژه در فصل تابستان ، استقبال زيادي از ورزش شنا مي كنند.
مشخصات استخر :
استخر، محل خصوصي است براي شنا ، شيرجه ، و واترپولو كه در اندازه هاي مختلف ساخته مي شود. ولي ، استخرهايي كه در آنها مسابقات رسمي را برگزار مي كنند بايد داراي مشخصاتي معين باشد. اين مشخصات از طرف فدراسيون بين المللي شناي آماتور ، كه آن را فينا ( FINA ) مي خوانند به شرح زير تعيين شده است:
طول : 50 متر ؛ عرض: حداقل 21 متر
عمق : حداقل 80/ 1 متر
تعداد خطوط : 8 خط ( عرض هر خط 5/ 2 متر)
در استخرهايي كه ركوردگيري مي كنند، دماي آب بايد 22 تا 24 درجه سانتي گراد باشد.
لباس شنا :
لباس مخصوص شنا يك شلوار كوتاه و چسبيده به بدن است كه بايد وزن آن بسيار كم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بين المللي ، شلوار شنا هنگام مسابقات بين المللي و ركوردگيري ، بايد از پارچه اي به رنگ تيره و به صورت يك تكه باشد.
در حال حاضر لباس شناگران را از پوست كوسه ها درست مي كنند كه كل بدن را مي پوشاند.
فوايد ورزش شنا :
ورزش شنا يكي از محبوب ترين ورزشها در بين اقشار مختلف مردم است. فردي كه شنا مي كند، نه تنها از اين طريق احساس راحتي و نشاط مي كند بلكه در اثر شنا كردن قابليتهاي جسماني خود را از قبيل استقامت دستگاه گردش خون و تنفس، قدرت، سرعت و انعطاف پذيري مفاصل شانه و مچ پا افزايش مي دهد. ورزش شنا ورزشي است كه از سن نوزادي تا سن كهنسالي ميتوان آنرا انجام داد و به طور كلي ورزشي است كه هيجان و اضطراب را كاهش داده، عضلات را قوي و محكم كرده و بدن را نرم و انعطاف پذير مي سازد و باعث مي شود كه فرد انرژيي بيشتري براي انجام كارهاي روزانه خود كسب كند.
