بخشی از مقاله
پرستاری
پرستاری رشته‌ای است که در کشور ما ناشناخته مانده است و بیشتر افراد با شنیدن نام پرستار تنها تزریقات و کمک‌های اولیه در ذهنشان نقش می‌بندد.
برخلاف این تصور ناقص، پرستار یک عضو مهم در تیم مراقبت بهداشتی است و نقش ارزنده ای در پذیرش، آماده سازی، مراقبت و حمایت‌های روحی، جسمی و اجتماعی بیمار دارد.
تلاش پرستار برای پذیرش واقعیت‌ها و تطبیق با تغییرات بالقوه و پذیرش زندگی جدید و یا تحمل طول دوره درمان وظیفه سنگین و ارزنده پرستار است.
پرستاری علم است چون نیازمند فراگیری علوم مرتبط با این رشته است و هنر است چون توانایی ارتباط خوب و سنجیده با بیمار و اطرافیانش را می‌طلبد.
این رشته در مقطع کارشناسی پیوسته، کارشناسی ارشد ناپیوسته و دکتری با گرای
ش‌های مختلف در کشور دائر است.
اخیرا مرکزی به نام نظام پرستاری مانند سازمان نظام پزشکی تأسیس شده است.
در خصوص این رشته صبر و حوصله و مطالعه دقیق در ابعاد این شغل سنگین را توصیه میکنیم.
طول دوره تحصیل (برای مقطع کارشناسی) حدود 4 سال است.
صنعت و بازارکار
به‌طور کلی فارغ‌التحصیلان این رشته در مقطع کارشناسی به‌عنوان پرستار در کلیه بخشهای بیمارستانها و درمانگاهها (به‌طور مثال در بخش تنظیم خانواده و بهداشت مادر و کودک) و مربی دروس علمی پرستاران، مربی بهداشت مدارس و تدریس کودک‌یاری و زیست شناسی در مدارس انجام وظیفه می‌کنند. فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناس ارشد می‌توانند به‌عنوان مدرس نظری در دانشکده‌ها و مربی آموزشی در بیمارستانها مشغول بکار شوند. لازم به ذکر است در صورتی که فارغ‌التحصیلان گرایش‌های مختلف مایل به‌کار درآن قسمت نباشند، می‌توانند در بیمارستان، کاربالینی(کار با بیمار) انجام دهند .
مقدمه
به منظور تامین نیروی انسانی متعهد و متبحر در رشته پرستاری و دستیابی به راههای تحقیق و تتبع در علوم وابسته به آن برای نیل به خودکفایی جهت جبران کمبود نیروهای متخصص آموزشی، خدماتی در مراکز آموزشی ، بهداشتی درمانی جمهوری اسلامی ایران و در نتیجه حفظ و ارتقای سطح علم در نظام جمهوری اسلامی، دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) رشته مدیریت خدمات پرستاری با مشخصات زیر ارائه می گردد.
تعریف و هدف
کارشناسی ارشد پرستاری (ناپیوسته ) به دوره هایی اطلاق می شود که تحصیلات بالاتر از کارشناسی را در بر می گیرد و اولین مقطع تحصیلی پس از کارشناسی م
ی باشد. هدف از ایجاد آن تربیت افرادی لایق ، متعهد و متبحر می باشد بطوریکه بتوانند برمبانی علوم پرستاری و متون علمی موجود احاطه یافته در اثر آشنایی با روشهای پیشرفته تحقیق در علوم و بدست آوردن کارایی و لیاقت و مهارت علمی و عملی لازم ، مجموعه را بگونه ای کسب کنند که بخوبی بتوانند در هر یک از ابعاد پرستاری ، آموزش ، پژوهش و مدیریت فعالیت نموده و بدین ترتیب کمبودهای موجود اعضای هیئت علمی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و نیروی انسانی و متبحر مراکز بهداشتی درمانی را جبران نمایند و از مقالات علمی و تحقیقات علوم پرستاری و علوم وابسته در جهت پیشبرد دانش و کمک به ایجاد روح علمی در جامعه استفاده کنند.
طول دوره و شکل نظام
براساس آئین نامه آموزشی دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) مصوب شورایعالی برنامه ریزی انقلاب فرهنگی حداقل طول دوره کارشناسی ارشد (ناپیوسته ) رشته پرستاری 2 سال و حداکثر مجاز طول تحصیلات این دوره برای دانشجویان تمام وقت 3 سال و برای دانشجویان نیمه وقت برابر مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی می باشد.
هر سال تحصیلی شامل دو نیمسال می باشد و در هر نیمسال 17 هفته کامل آموزشی وجود دارد . نظام آموزش این دوره واحد است و برای هر واحد درسی نظری در هر نیمسال 17 ساعت آموزش کلاسیک در نظر گرفته شده است و دانشجو باید به ازای هر سال درس نظری حداقل سه ساعت وقت صرف مطالعه ، بحث و تجزیه و تحلیل در درس بنماید.
ضرورت و اهمیت
با توجه به گسترش روز افزون دامنه علم پرستاری و تحقیقات دامنه داری که طی صد سال اخیر انجام گردیده و نیاز به شناخت عوامل مختلف بیماری زا و ارتباط آنها با انسان و نیاز روز افزون موسسات آموزش عالی و مراکز بهداشتی درمانی به مدرس و مدیر پرستاری متعهد و متبحر جهت کوشش در پژوهشهای علمی برای نیل به خودکفایی و آماده نمودن افراد جهت ادامه تحصیل تا مرحله دکتری علمی، دایر نمودن این دوره و اهمیت آن مشخص می گردد و تاسیس این دوره در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران کاملا ضرورت دارد.
تعريف پرستار(Nurse): پرستار فردي است با تحصیلات دانشگاهی در رشته پرستاری در مقاطع کاردانی ؛کارشناسی ؛کارشناسی ارشد و دکترا و حرفه اي كه در هر پست و
مقام و محيطي در كار قادر است نقش شش گانه ذيل را در مواجهه با مددجويان ايفا نمايد:
1- نقش مراقبتي: به بيمار كمك ميكند تا آن دسته از كارهائي را كه در حال سلا
مت به تنهائي انجام ميداده ولي به علتي قادر به انجام آنها نميباشد به مرحله عمل درآورد.مثل غذا خوردن.
2- نقش درماني: گر چه درمان به عهده پزشكان است ولي پرستار با مشاهدات دقيق از وضع بيمار و با داشتن مهارتها و گذراندن وقت زياد بر بالين بيمارو تأثير معالجات و غكس العمل بيمار به درمان رل مهمي در كمك به طرح برنامه درماني يا تغيير و اصلاح آن دارد.
3- نقش حفاظتي: كمك به بيمار براي مصونيت وي از عوامل محيطي مثل عفونت ، آتش سوزي ، افتادن و ...
4- نقش آموزشي: آموزش و راهنمائي بيمار يكي از مسؤليتهاي مهم پرستار است مثل آموزش در مورد مراقبتهاي لازم در منزل يا اقدامات بهداشتي
5- نقش هماهنگي: هماهنگي كار تيم پرستاري در رابطه با برنامه ريزي برنامه كار بهياران و كمك بهياران و ساير پرسنل خدماتي وهماهنگ كردن كار گروه هاي ديگر در رابطه با تيم درمان مثل مشاوره با قسمتهاي مختلف تغذيه ، مددكاري ، آزمايشگاه ، فيزيو تراپي ، راديولوکي و ...
6- نقش حمايتي: پرستار كسي است كه بيش از افراد ديگر با بيمار در ارتباط بوده و خواسته هاي او را به روشني ميداند و به همين جهت ميتواند مدافع و حامي او باشد و واسطه مؤثري براي بيماربا نهاد هاي مختلف درماني به حساب مي آيد .مثل مركز مبارزه با سل
بطور كلي حيطه خدمات پرستاري نه تنها در بيمارستان بوده ، بلكه وارد اجتماع شده و پرستاران در محل هاي زير ميتوانند خدمت كنند:
بيمارستانها ، كلينيكها ، مدارس ، سازمان هاي بهداشتي ، كارخانه ها ، منازل ، مطبها ، در كشتي و هواپيما و قطار و...، مهد كودكها ، خانه سالمندان .
کسانی که در این شغل مشغول بکار هستند؛ نه تنها در جایگاه واقعی یک پرستا
ر قرار ندارند بلکه بر اثر عدم امکان تحصیل در زمان کار ؛ دچار بیماریهای مختلف واگیر در و کمر درد و امراض عصبی میشوند. شغل آنها هرگز بعنوان یک شغل که میتواند در ابداع روشهای پیشگیری بیماران به مراحل خطرناکتر کمک نمایند انگاشته نمیشود .بنا بر همین اصول است
که ارتقاء کیفیت و بهبود سبک کار پرستاری بدون نقش آنان در همان سطوح بدوی باقی میماند.
شغل آنان چنان انگاشته میشود که گوئی ارتباطی به سلامتی بیماران ندارد و تنها بعنوان یک مستخدم و یا کمک به وظائفی بسیار ساده ای در بیمارستان مشغولیت دارند.کادر شاغل در پرستاری بخاطر دیدگاه مذهبی در حکومت و قوانین جاری در مملکت بیشترین فشار را تحمل مینماید و نه تنها از مزایای کافی برای کار مشقت بار خود برخوردار نیستند بلکه هیچ گونه امکان واقعی برای ادامه تحصیل ندارند.از این گذشته در ایران هیچگونه احساسی که نیاز به ادامه تحصیل کادر پرستاری باشد را نیمتوان یافت. فرای این مسائل عدم تامین مایحتاج زندگی آنان بدلیل حقوق اندکشان ؛ با دشواری بسیاری انجام میشود. بر این اساس است که نام بهیار و یا پرستار و کمک پرستار در جایگاه ارزشی میمانند که با معیار های بین المللی مطابقت ندارد.این در حالی است که در کشور های پیشرفته سرمایه داری بر نو آوری در شیوه ها و بر خورد و همچنین ارتقاء کیفی کار پرستاری در ابعاد مختلف ؛ تاکید و همواره امکاناتی برای ارتقاء دست اندرکاران آن فراهم میگردد. اکنون در جهان به پرستاری بعنوان یک علم و نه فقط بعنوان یک کار توجه میشود.هم اکنون هر کس میتواند برای ارتقاء سطح معلومات خود و همطراز کردن خود با دستآوردهای جدید علمی ؛ در انستیتوهای مختلف پرستاری مراجعه و در هم زمان با کار به ادامه تحصیل مشغول و یا به هزاران کتاب ؛ مقاله و سایت های اینترنتی ؛ مراجعه نماید. حاصل این تلاش وجود پرستارانی دانشمند و متفکر است که هریک هزاران صفحه کتاب نوشته اند.
ما مایل هستیم در راه ارائه مطالب جدیدی که هم اکنون در سراسر جهان وجود دارد و روزانه در سایت های اینترنتی به زبانهای مختلف درج میشود کوشش کنم تا از این طریق به همه آن کسانی که بدلیل زندگی در رژیم بقایت ارتجاعی جمهوری اسلامی از همه مواهب طبیعی یک
انسان محروم میباشند کمک کنیم. ما از این طریق مایل هستیم همکاران خود را بهتر شناخته و در راه ارتقاء عملی و جمعی آنان و دست در دست هم ؛ قدم هائی برداریم.
این کار بسیار مهم البته نمیتواند بوسیله یک یا دو نفر پیش برده شود از این روست که دست خود را بسوی همه کسانی که در این راه کار کرده و به سلامتی شغل پرستاری و ارتقاء
لازم به ذکر نیست که پرستاری چیز جدائی از پزشکی نیست ؛ از اینروست که از کلیه پزشکانی که به یک کار با ارزش چه در بیمارستان و چه در مطب های پزشکی و یا در عیادت بیماران در منزل اهمیت میدهند ومایل هستند با پرستارانی که همواره خود را با شیوه های نوین پرستاری تطبیق مینمایند ؛ کار و همفکری نمایند؛ تقاضای همکاری و همفکری مینمائیم.
پرستاران، خادمان بي‌منت و فرشتگان سپيدپوش جامعه هستند كه لباس خدايي بر تن دارند، آنان حمايت و پشتيباني جامعه را مي‌جويند و خواهان ارج نهادن جامعه به جايگاه واقعي خويشند، همچنان كه مقام معظم رهبري مي فرمايند:
"طرف حساب پرستار فقط خداست.
" حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی پرستاری را شغلی دارای قداست و شرافت و یكی از سخت‌ترین مشاغل دانستند
.
سال ها از دورانی که شغل پرستاری در ايران برای عده ای شرم آور محسوب می شد، گذشته است. دورانی که فلورانس نايتنگل در جهان پرستيده می شد، در ايران اما، دخترانی که شغل پرستاری را برمی گزيدند، تحت تحقير افراد فاميل، دکترها در بيمارستان ها و حتی از جانب بيماران قرار می گرفتند. شغل پرستاری افتخاری برايشان محسوب نمی شد و تنها راهی بود برای تأمين معاش خود و خانواده شان. برخی پرستار بودنشان را مخفی می کردند. انتخاب رشته پرستاری "آخرين" راهی بود که برای يک دختر جهت ادامه تحصيل باقی می ماند. اکنون اما ، يک تاريخ از آن دوران گذشته است. خيلی چيزها تغيير کرده است. ديگر دختری از اينکه پرستار است شرم نمی کند. ديگر انتخاب رشته پرستاري، آخرين راه در تحصيلات نيست. ديگر دختری که پرستار می شود، زندگی او و خانواده اش از تضمين مالی برخوردار نيست، برعکس حقوقی که به او تعلق می گيرد،گاها مخارج شخصی وی را نيز تأمين نمی کند. حدود 130 هزار تومان ماهانه، آن هم به پرستارانی با سابقه شغلی پرداخت می گردد. برخی از پرستاران برا
ی اينکه بتوانند حقوق بيشتری داشته باشند، خود را به مناطق بد آب و هوا منتقل می کنند و در بدترين شرايط مجبور به کار می شوند. درحالی که کار يک پرستار در مجاورت بيمارها، خود کار دشواری محسوب می گردد، زيرا همواره با مشکلات جسمی و روحی ب
يمارو احتمال سرايت بيماری روبرو است و می بايست به طور ويژه به او پرداخت شود. ديگر مواظبت از چند بيمار در يک اتاق بيمارستان به عهده يک پرستار نيست، بلکه او بايد همزمان از 30 تا 40 تخت پرستاری کند. بيهوده نيست که وقتی پای بيماری به بيمارستان می رسد، اولين سئوال پرستاران از او اينست: "همراه داري؟ پس همراهت کو؟" اکنون بيمار در بيمارستان بدون همراه معنی ندارد. همراه جای خالی پرستار را در بيمارستان ها پر می کند. در حالی که طبق برنامه توسعه سوم و چهارم، هرگونه استخدام محدود شده است و پرستاری نيز از همين زمره است. پرستاران مدتی است که ديگر نه تنها استخدام نمی شوند، بلکه با کوچک ترين بهانه ای از کار برکنار می گردند. ديگر انتخاب کار در شب يا روز به عهده پرستار نيست، بلکه ماهانه 15-14 بار مجبور به شب کاری ست، در حالی که هيچ گونه مزايايی جهت شيفت شبانه به او تعلق نمی گيرد. ديگر مرخصی افسانه ای ست برای شغل پرستاری. او را حتی بخاطر بيماری نيز مرخص نمی کنند تا حدی که خود بر تخت بيمارستان جای گيرد و شايد ديگر بلند نشود. همان گونه که برای پرستاری 28 ساله اتفاق افتاد. او مريض بود ولی مجبور به کار. رئيس بيمارستان با مرخصی او موافقت نمی کند تا اينکه بر روی همان تخت هايی که روزانه مرتب می کرد، می خوابد و ديگر هرگز برنمی خيزد. ديگر شرايط کاری پرستار، ساعات کارش و وظائف روزانه اش که در قرارداد اوليه به ثبت رسيده است، قابل اجراء نيست. اين شرايط تنها بر روی کاغذ
باقی می مانند. پرستار در بيمارستان به يک ماشين متحرک بدل می شود واز شدت کار نمی تواند کمر راست کند. چه انتظاری می توان داشت که پرستار به بيماران توجه کند، محبت کند و به نيازهايش پاسخ دهد. پرستاری که اگر يک لحظه بيشتر وقت خود را در کنار تختی صرف کند، طبيعتا از وقت تخت های ديگر زده است، و اعتراض ساير بيماران را به دنبال خود دارد. پرستار می داند که با کوچک ترين نارضايتی از کار او، اخراج می شود. آری خيلی چيزها تغيابان و از همه بيشتر در شغل خود تحت ستم چندگانه قرار دارند. آن ها نه تنها به عنوان يک زن به طور مداوم سرکوب شده و مورد تحقير قرار می گيرند، بلکه مضافا به علت شغل خود نيز سرکوب و تحقير می شوند. آماری که از ميزان افسردگی زنان حکايت می کند، در ميان پرستاران به اوج خود می رسد. بيشتر از 85 درصد پرستاران از بيماری دپرسيون مزمن رنج می برند و روز به روز بر ميزان خودکشی بين آنان افزوده می گردد. علاوه بر تحقير و تبعيض های مردسالارانه، عدم امنيت شغلي، اخراج های پی در پی و بی آيندگی نيز باعث وجود افسردگی می شود. سرعت خصوصی سازی در امر بهداشت، درمان و پزشکی نيز يکی از عوامل مهم شدت گرفتن بی آيندگی در شغل پرستاری گشته است. پرستارانی که به استخدام بخش خصوصی در می آيند، از هيچ گونه امنيت شغلی برخوردار نيستند و مجبورند بسيار بيشتر از حد معمول کار کنند.
منابع :
www. javedane.adabkade.com
www.wikipedia.org
www.sadeghhedayat.blogfa.com
www.daily.ir
www.mehrnews.com
www.kabarchin.com
www.734.4t.com
