بخشی از مقاله
خلاصه
در این مقاله اثرات جنسیت و سن مسافرین بر روی احتمال تصادفات مرگبار رانندگان جوان مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد. رانندگان جوان بر حسب جنسیت به سه گروه 16، 17 و 18 تا 20 ساله تقسیم بندی می شوند. مسافرین نیز بر حسب جنسیت به دو گروه سنی 15 تا 17 و 18 تا 20 سال طبقه بندی شدند. تحلیل های متعددی بر روی رانندگان جوان و نیز مسافرین جوان انجام گرفت تا احتمال وقوع تصادفات مرگبار بررسی گردد. احتمالات مربوط و تعداد تصادفات بعنوان معیارهای ریسک وقوع حادثه انتخاب گردیدند.
در این تحلیل ها به صورت گام به گام ویژگی های مسافرین و رانندگان تفکیک شده که از این میان می توان به تعداد مسافرین، سن مسافرین، سن و جنسیت مسافرین بر حسب رده های مختلف سنی و جنسیت رانندگان اشاره شده است.
در نتیجه مشخص شد که رانندگان جوان از مسافرین جوان تاثیرات منفی بیشتری می پذیرند به ویژه از مسافرین در رده سنی خود. البته حضور بزرگسالان در میان مسافرین احتمال وقوع حادثه را کاهش می دهد. رانندگان رده سنی 16 تا 17 سالدارای روند تقریباً مشابهی بوده که بسیار نسبت به رده 18 تا 20 سال ریسک بالاتری را نشان می دهد.
بیشترین احتمال خطر زمان است که رانندگان رده سنی 16 تا 17 سال با مسافرین هم جنس و هم رده سنی خود همراه می شوند که البته دو جنس مذکر نسبت به دو جنس مونث بازهم احتمال خطر بیشتری را نشان می دهد. با افزایش میزان سن، اختلاف بین احتمال حادثه بین رانندگان زن و مرد نیز افزایش می یابد.
.1 مقدمه
حمل و نقل علت اصلی و درجه یک جراحات و مرگ و میر در افراد بین 15 تا 19 سال می باشد. در این میان رانندگان جوان آمار بیشتری نسبت به رانندگان مسن تر به خود اختصاص داده اند. این امر به ویژه درخصوص رانندگان 16 تا 17 سال صدق می کند بدون توجه به اینکه از چه شاخصی برای محاسبه حوادث تصادف استفاده شده است - مثلاً تعداد جمعیت، تعداد رانندگان دارای گواهینامه و یا تعداد وسیله نقلیه- مایل- سفر - . در این مقاله افراد از 16 سالگی دارای گواهینامه رانندگی هستند.
رانندگان جوان روند تصادفات بیشتری را در شب هنگام نشان می دهند به ویژه زمانیکه با مسافرین هم رده سنی خود همراه می شوند و یا هنگام استفاده از مشروبات الکلی که چندی از عوامل تاثیر گذار هستند. به منظور کاهش تعداد تصادفات در نوجوانان ها، بسیاری از ایالتها سیستم اعطای گواهینامه از روی تحصیلات را به کار گرفته اند.
اخیراً مطالعات گسترده ای بر روی رانندگان رده سنی 16 تا 17 سال انجام گرفته به ویژه در خصوص اثرات ایمنی تعداد مسافرین، سن مسافرین و جنسیت مسافرین. برخی از محققین از بانک های اطلاعاتی ملی از جمله سیستم گزارش تحلیل های مرگ و میر و یا سیستم ارزیابی عمومی استفاده کرده اند. تنها تعداد اندکی از مسافرین از اطلاعات در سطح استان ها بهره گرفته اند.
چن و همکاران از ریسک های مرتبط با سفر جهت مطالعه اثرات تعداد مسافرین بر روی تصادفات مرگبار رانندگان بین 16 تا 17 سال استفاده نمودند. در این مطالعات مسافرین به سه گروه سنی 13 تا 19 سال، 20 تا 29 سال و بالای 30 سال طبقه بندی شدند. آنها دریافتند که بدون توجه به زمان در روز آمار تصادفات مرگبار به شدت در این رانندگان حامل مسافرین افزایش می یابد که این مورد درخصوص رانندگان مرد وضعیت بدتری را نشان می دهد.
برای رانندگان 16 تا 17 سال خطر نسبی مرگ در ده میلیون سفر با افزایش تعداد مسافرین افزایش نشان می دهد که البته در این میان رانندگان 17 ساله آمار بیشتری را نسبت به رانندگان 16 ساله به خود اختصاص داده اند. با استفاده از روش شبیه سازی القایی، آلدریج و همکاران مطالعه ای را بر روی تاثیر مسافران در احتمال تصادف رانندگان جوان با استفاده از گزارشات پلیس در شهر کنتاکی در سال های 1994 تا 1996 انجام دادند
در این مطالعه رانندگان در رده سنی 16 تا 20 سال بودند. مسافرین نیز به 3 گروه تقسیم شدند: -1 بدون مسافر - راننده تنها - ؛ -2 مسافرین هم سن راننده؛ و -3 بزرگسال یا بچه، در نتیجه مشخص گردید که احتمال حادثه هنگامی که راننده ها با مسافرین هم سن خود همراه هستند افزایش می یابد و در صورت همراه بودن با بزرگسال یا بچه این احتمال کاهش می یابد. در این مطالعه مسافرین بین 12 تا 24 سال هم رده سنی راننده تلقی می گردند. به منظور طبقه بندی گروه مسافرین در رده سنی راننده کلیه مسافرین بایستی بین این رده سنی باشند.
پریسر و همکاران همچنین از یک روش شبیه سازی جهت مطالعه اثرات مسافرین نوجوان بر روی احتمال تصادفات مرگبار رانندگان نوجوان انجام داده اند رانندگان نوجوان بین 16 تا 19 سال در این مطالعه استفاده شدند. آنها دریافتند که احتمال نسبی تصادفات مرگبار بصورت ویژه برای رانندگان نوجوانی که چه در روز و چه در شب رانندگی می کردند و همراه با 2 یا بیشتر مسافر نوجوان بودند افزایش می یابد
سن مسافرین نوجوان در این مقاله مشخص نشده بود. آگاهی از اثرات جنسیت های مختلف رانندگان جوان و نیز مسافرین بسیار محدود است. چن و همکاران دریافتند که حضور مسافرین مرد باعث افزایش تصادفات رانندگان زن و مرد می شود سایر محققین نیز به این نتیجه رسیدند که حضور مسافرین مذکر و جوان معمولاً منجر به کاهش ایمنی در مسافرین نوجوان می گردد.
رولز و اینگام نشان دادند مسافرین زن و یا حضور والدین تاثیرات مثبتی بر رانندگان مذکر جوان دارند. سیمونز مونتون و همکاران نشان دادند که حضور یک مسافر نوجوان زن باعث کاهش ریسک خطر در میان رانندگان نوجوان مرد می گردد
ویلیامز و ولز نشان دادند که بیشترین تعداد تلفات مسافرین چه در رانندگان زن و چه در رانندگان مرد در سن 16 سالگی اتفاق می افتد و اینکه این رانندگان همچنین بیشتر آمار تلفات مسافرین نوجوان را چه با گواهی نامه چه بدون گواهینامه نسبت به رده های دیگر سنی به خود اختصاص داده اند. ویلیامز نشان داد که رانندگان جوان مرد که مسافران زن همراه هستند در معرض ریسک کمتری از خطر قرار دارند بررسی مختصر نشان می دهد که با وجود مطالعات متعدد در رابطه با رانندگان جوان فقط تعداد کمی بطور جامع به اثرات جنسیت و سن مسافرین و رانندگان جوان پرداخته است.
بسیاری از این نتایج در سطوح کلی حاصل شده اند که نیاز است با جزئیات بیشتری بررسی گردند به عنوان مثال برخی مطالعات رانندگان را به رده 16 تا 20 سال تقسیم بندی کرده است. درخصوص مسافران این رده حتی بزرگتر هم بوده است مثلاً در مطالعات اندریج و همکاران مسافرین بین 12 تا 24 سال بعنوان یک رده سنی لحاظ شده اند برخی مطالعات نیز تنها به رده سنی به عنوان نوجوان کفایت کرده اند.
البته همانطور که ویلیامز نشان داد نفایس تعداد تصادفات می تواند بسته به نوع طبقه بندی مسافرین جوان دچار تغییرات عمده ای شود گذشته از این مطالعه بر روی اثرات مسافرین جوان و رانندگان جوان بر حسب ترکیبات مختلفی از سن و جنسیت بسیار محدود بوده استمثلاً. یک مطالعه جامع بایستی شامل موارد زیر باشد:
1. رانندگان مرد و مسافران مرد.
2. رانندگان مرد و مسافران زن.
3. رانندگان مرد و مسافران زن و مرد.
4. رانندگان زن و مسافران مرد.
5. رانندگان زن و مسافران زن.
6. رانندگان زن و مسافران زن و مرد.
هدف از این مقاله تحلیل ریسک حوادث در ترکیبات مختلف فوق الذکر می باشد. در این مقاله هدف از حادثه تنها تصادفات مرگبار است در ابتدا طرح جامعی از گروه های مسافر و راننده جوان همراه با مسافرین با ردهای سنی مختلف بررسی می گردد سپس تحلیل های مختلفی بر روی تعداد مسافرین و راننده ها انجام می شود و ریسک تصادفات مرگبار با احتساب ترکیبات مختلفی از جنسیت و سن مسافرین و رانندگان انجام می گردد در ادامه بصورت گام به گام ویژگی های مسافرین و رانندگان از جمله تعداد مسافران، سن مسافران و رانندگان و جنسیت آنها تفکیک می گردند.
.2 روش مطالعه و تحلیل داده ها
تعداد تصادف عبارت است از تعداد تصادفات منجر به فوت در هر صد هزار تصادف با راننده دارای گواهینامه که از این فاکتور جهت اندازه گیری احتمال نقش داشتن رانندگان جوان در تصادفات استفاده می شود احتمال نسبی حادثه برابر است با نسبت تعداد تصادفات بین گروه رانندگان مورد نظر - مثلاً رانندگان جوان - و یک گروه مرجع - مثلاً رانندگان بالاتر از 21 سال - . البته جهت کاهش اختلاف در نوع رانندگی، تعداد تصادفات با تقسیم این تعداد هنگامی که راننده به تنهایی سفر می کند، پیش از محاسبه ریسک نسبی حادثه که متعاقباً تعریف می گردد نرمال سازی می شود. فواصل زمانی اطمینان توسط روش جایگزینی که توسط آقای دال تعریف می شود محاسبه می گردد.
.1.2 مشخص نمودن گروه سنی مسافران و رانندگان
در این تحقیق تقسیم بندی رانندگان جوان، مبتنی بر برخی ملاحظات می باشد از جمله تشابه سنی، جنسیت، رفتار رانندگی، تعداد تصادفات، محدودیت های گواهینامه و نیز قابلیت تعریف ساده گروه های مسافران. با توجه به داده ها مشخص گردید که رانندگان 16 تا 17 ساله که بیش از سایر گروه های سنی در معرض خطر تصادف قرار دارند
