بخشی از مقاله
چکیده
در میان مقاطع تحصیلی، مقطع ابتدایی یکی از حساس ترین مقاطع آموزشی محسوب می گردد و آموزش این دوره از اهمیت خاصی برخوردار است. آشنایی دانش آموزان این مقطع با فناوری های جدید باعث بروز خلاقیت ها و استعدادها در آینده می شود، زیرا دانش آموزان آینده سازان فردا هستند. امروزه تحولات علمی فرهنگی و فناوری های جدید از جمله تحولات در آموزش های عمومی و پایه، فناوری اطلاعاتی و ارتباطی، دیجتالی و الکترونیکی در بسیاری از حوزه های علمی امکان دسترسی دانش آموزان را بدون هیچ گونه محدودیتی به اطلاعات مختلف فراهم کرده است
فناوری اطلاعات یکی از پدیده های جدید است که همه جای دنیا با ارتباطات تار عنکبوتی و تودرتو و در هم بافته، به هم وصل کرده و به سرعت تمام جوانب زندگی امروزی از جمله آموزش و پرورش را تحت تاثیر قرار داده است. از این روی، آموزش و پرورش باید هر چه بیشتر و بهتر از این پدیده جهت نیل به آرمان های خود استفاده نماید و از آنجا که آموزش و پرورش از طریق برنامه درسی، رسالت خود را انجام می دهد، برنامه درسی جهت تحقق این هدف باید کارایی و اثربخشی لازم را داشته باشند.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع کیفی می باشد
نتیجه گیری: رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور عمیقی فرایندهای تعلیم و تعلم را تغییر شکل داده اند.نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات امروز حساس تر از هر زمان دیگری است، ازآن هنگامی که قدرت و رشد آن و توانمندی هایش شانس هایی را برای رسیدن به اهداف آموزشی به دست می دهد.
مقدمه
فناوری اطلاعات و ارتباطات مانند فناوری های دیجیتال جدیدتر مانند کامپیوتر و اینترنت، به عنوان ابزارهای بالقوه نیرومند و فعال کننده اصلاح و تغییرات آموزشی تعریف می شوند.یکپارچه سازی موثر فناوری اطلاعات و ارتباطات در سیستم آموزشی خود فرایندی پیچیده ای است که نه تنها فناوری را درگیر می کند بلکه برنامه درسی و فن آموزش، آمادگی نهادی و سازمانی، شایسگی معلم و سرمایه گذری دراز مدت را نیز در بر می گیرد
آموزش فناوری در دوره ابتدایی
در بخش آموزش نیازمند ابزارهای نوین و فناوری های جدید برای رسیدن به اهداف مورد نظر و تحقق اخلاق، اعتقاد، ایمان، تفکر و تعقل در دانش آموزان هستیم.امروز دغدغه اصلی تمام نظام های آموزش و پرورش در دنیا آموزش کیفیت است. امروزه علمای تعلیم و تربیت و معلمان با تجربه اعتقاد دارند سنجش و ارزیابی دانش آموز، سنجش عملکرد معلم است چون دانش آموز محصول تلاش و نتیجه معلم است لذا وقتی دانش آموز را ارزیابی می کنیم در واقع محصول خودمان را ارزشیابی کرده ایم. و هدف این است که معلم بداند آیا دانش آموزان به آنچه که لازم بوده دست پیدا کرده یا نه و اگر این کار ممکن نشده علت چیست و سهم معلم چه میزان است.
در بسیاری از کشورها بهکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات - فاوا - در نظامآموزشی به منظور ارتقاء کیفیت روش های یاد دهی-یادگیری موردتوجه خاصی قرار گرفته است. استفاده از این فناوری در مدارس بهدلایلاثبات شده تربیتی،اجتماعی و اقتصادی بهعنوان یک ضرورت اساسی تلقی شده و بسیاریازدولت ها به منظور حمایت از پروژههای توسعه فاوادرآموزش و پرورش اقدام به سرمایه گذاری و برنامهریزیهایعمدهوکلان نمودهاند
با توجه به قابلیتها و امکاناتی که فناوریهای جدید اطلاعاتی و ارتباطی دارند، مسأله مهم و اساسی ایناست که چگونه می توان از آن در ترویج و تشویق تفکرانتقادی و تفکر خلاق استفاده کرد؟ هدف از نگارش مقاله حاضر این است که ابتدا با طرح مباحث نظری و دیدگاههای مبتنی بر یافته های علمی به تبیین و تحلیل نقش فناوریهای جدید اطلاعاتی در ترویج مهارتهای فکری سطح بالا از جمله تفکر انتقادی و خلاق بپردازد و سپس یک مدل یا نقشه مفهومی از این نقش را ارائه نماید. این مدل میتواند به عنوان راهنمای عمل متخصصان و برنامهریزان درسی درآموزش و پرورش که از حوزههای علوم انسانی است استفادهشود.
فعالیت عملی به عنوان روش یادگیری در مقطع ابتدایی
رشد و تحریک توانایی های کودک در سه حوزه شناختی، عاطفی و روانی حرکتی از جمله امور مهم در هر فعالیتی است که در آموزش و پرورش باید به آن پرداخته شود.آموزش فناوری از آنجایی که به کاربرد مواد و ابزارها و فهم تاثیر استفاده از فناوری در زندگی فردی و جمعی می پردازد به خوبی برآورنده رشد همه جانبه کودک است. مهمترین اهداف آموزش فناوری در دوره ابتدایی آمادگی هایی است که در اینده کودکان می تواند سودمند باشد.فرایندهای تفکرسطح بالا نظیر توانایی نوآوری، حل مسئله خلاق و نیز سواد فناورانه با یادگیری از جمله اهداف مهم آموزش فناوری در دوره ابتدایی است.
کودکان دوست دارند فعالیت کنند و خود به انجام کارها بپردازند.یادگیری آنان در جریان فعالیت و عمل روی می دهد.اما اینکه آموزش فناوری را چگونه شروع می کنیم که متناسب با رشد و توانایی های آنان باشد، و به یادگیری های بعدی آنها نیز کمک کند، مطلب مهمی است که در صورت بی توجهی به آن و یا اتخاذ راهبرد می تواند به بی علاقگی و حتی بیزاری نسبت به این حوزه از یادگیری بیانجامد.آموزش فناوری که منطبق بر حل مسئله خلاق باشد به بهترین منطبق با این ویژگی کودکان است و می تواند بسط ظرفیت های آنان را به دنبال داشته باشد.
رویکردهای استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش و پرورش
امروزه اهمیت آموزش و پرورش با نیازهای های فرد و جامعه، بیش از همه احساس می شود زیرا دنیایی که با شبکه های اطلاعاتی به هم پیوند خورده، متقاضی نیروی کاری است که بداند چگونه از فناوری، به عنوان ابزاری برای افزایش بهره وری و خلاقیت استفاده کند. این نیروها باید در آموزش و پرورش تربیت شوند؛ علاوه بر این همه افراد جامعه نیز برای رفع نیازهای روزمره خویش ناگریز هستند که مهارت ها استفاده از فناوری های نوین را فرا گرفته، از آن استفاده نمایند.فرایند یاددهی یادگیری مهم ترین فرایند آموزش و پرورش برای تربیت افراد است که در این فرایند، فناوری اطلاعات و ارتباطات به شکل زیر به کار می رود
الف - فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان هدف
کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش و پرورش به صورت یک هدف، به معنای یادگیری این فناوری و کاربرد آن در جامعه است و به ارائه دروس خاصی مثل آموزش و کامپیوتر محدود نمی شود بلکه هدف وسیعی را پیگیری می کند.همه افراد باید از دانش استفاده از کامپیوتر برخوردار باشند و آن را در زندگی به کار برند.
ب - فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان رسانه ای برای ارتقای فرایند یادگیری
شکل دیگر کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات، استفاده از آن مثابه رسانه ای برای تدریس و یادگیری و یادگیری است که از طریق آن معلمان بتوانند تدریس کنند و فراگیران یاد بگیرند.البته اگرچه فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش هایی مثل شبیه سازی، تدریس خصوصی، نظام های یادگیری انفرادی،شبکه های آموزشی، برنامه های چند رسانه ای و ... به کار برده می شود، کاربرد واقعی و رایج فناوری اطلاعات و ارتباطات به صورت یک رسانه، بسیار نادر است زیرا در این شیوه، شالوده و ساختار یادگیری تغییر خواهد کرد و این تغییر ارتباط مستقیمی با تغییر نقش معلم و دانش آموز و تحولات ساختار محتوا دارد.
ج - فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان ابزار
در این شیوه فناوری اطلاعات و ارتباطات، در سازمان و مدیریت نظام نظارتی دانش آموز محور به کار می رود. در این مورد فناوری اطلاعات، فرایند یادگیری را تشکیل نمی دهد بلکه استفاده از آن در کلاس درس یا مدرسه مورد حمایت دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت قرار می گیرد
