بخشی از مقاله
چکیده
سابقه و هدف: گفتار فرآیند ساده ای نیست. گفتار نیازمند حرکات هماهنگ، سریع و ظریف اندام های گویایی نظیر زبان، لب ها، فک حنجره و تارهای صوتی و دندان دارد. علاوه بر این، زمان بندی دقیق عضلات برای تنفس و تولید صوت جهت گفتار ضروری است. عوامل زیادی می توانند این فرآیند را مختل نمایند. لکنت زبان که به عنوان تکرار یا کشیدن غیر ارادی صداها یا هجاها شناخته می شود، یکی از آنهاست.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مروری بوده که بر اساس پیش زمینه و دانش قبلی مؤلفین و بررسی مقالات موجود و در نهایت بحث و جمع بندی آنها تهیه گردید.
یافته ها: لکنت زبان را می توان به سه نوع تقسیم نمود: لکنت زبان با منشاء رشد - اولیه - ، لکنت زبان با منشاء عصبی - ثانویه - ، لکنت زبان با منشاء روانی. علت یا علت های دقیق لکنت زبان هنوز ناشناخته است. پیشامدها و حوادث خاص در زندگی افراد مستعد لکنت، می تواند باعث بروز این اختلال شود. هنگامی که لکنت شروع شد، عوامل دیگر می تواند منجر به ادامه یافتن و یا حتی تقویت آن شود.
نتیجه گیری: در حال حاضر درمان قطعی برای لکنت زبان وجود ندارد. چرا که ماهیت دقیق بروز این اختلال هنوز ناشناخته است. اما مداخله سریع و پیگیر می تواند لکنت را بطور کامل کنترل نماید و در نتیجه حاصل یک گفتار طبیعی و روان باشد.
مقدمه
قرن ها و شاید بیش از دو هزار سال است که لکنت زبان مورد توجه قرار گرفته و عقاید مختلف بسیاری در مورد طبیعت، علت و درمان آن پیشنهاد شده است. اگرچه اختلال لکنت زبان گاهی ممکن است با نابهنجاری ها و یا مشکلات فیزیکی همراه باشد، ولی در اکثر موارد هیچ گونه ضایعه یا بیماری در شخص نمی توان یافت. مگر تنها لکنت زبان که آن هم تحت تأثیر عوامل متعدد طبیعی شدت و ضعف می یابد. کوپر معتقد است که لکنت زبان نمره اثر زبانبخش عوامل متعدد روانی فیزیکی است.
بنابراین تا آنجا که امکان دارد باید علت اختلال را یافت و بر مبنای آن درمان مناسب را انتخاب کرد. لکنت زبان می تواند یکی از مهمترین دلایل شکست و ناکامی برای شخص باشد. به ویژه وقتی به آن بی توجهی گردد و یا به اشتباه به معلولیت ذهنی یا جسمی ربط داده شود. چنانچه درک و آگاهی صحیحی در خصوص ویژگیهای افراد به وجود آید بدون شک راه بر بسیاری از مشکلات روحی و گاهاً بیماری های شخصیتی که این افراد با آن روبرو هستند بسته میشود
زبان وسیله بیان عقاید و نظرات است که به کمک علائم و بر طبق قواعد و دستور زبان و علم معانی به کار می رود. و پیچیده ترین فرایندی است که انسان در طول حیات خود آن را می آموزد، در واقع یکی از وجوه تمایز انسان و حیوان و یکی از راه های ارتباط برقرار کردن، با خود و دیگران است. لکنت زبان را می توان اختلال در ساخت گفتار که فاقد روانی طبیعی است، به حساب آورداین. ویژگی به واسطه تکرار صداها، هجاها و معمولاً کل کلمه یا عبارت و نیز از طریق انسداد صدها یا هجاها یا واژگان اولیه و کشش صداها به وجود می آید و از طریق قطع عبارت مشخص می شودلکنت. زبان از نظر رانداشتروم اختلالی است که غالباً بار عاطفی شدید توأم است و موجبات پرورش ناکامی زبان را فراهم می شازد. لکنت زبان اختلالی است که به طور موقت یا دائمی در تلفظ کلمات و سیلاب ها به وجود می آید
از آنجایی که لکنت زبان شایع ترین اختلال از نظر روانی در گفتار می باشد و گریبانگیر درصد زیادی از افراد جامعه، مخصوصاً کودکان است در صورت بی توجهی به آن ممکن است این نقص در تکلم به یک اختلال پایدار در فرد تبدیل شود. اشخاصی که دچار لکنت زبان هستند این نقص موجود در تکلم آنها ممکن است باعث لطمه هایی به آنان می شود. لکنت زبان پدیده پیچیده روانی حرکتی و خاص دوران کودکی است که معمولاً از سن 2 تا 5 سالگی، یعنی سن آغاز سخن گفتن شروع می شود. تقرباًی از هر صد کودک یک نفر مبتلا به لکنت زبان است. پژوهش های مختلف نشان داده اند که شیوع آن در جوامع دوزبانه بیشتر است. پیش آگهی این نارسایی مثبت است؛ زیرا حدود 74-80 درصد از افراد مبتلا به لکنت زبان به طور طبیعی بهبود حاصل می کنند
اختلالهای لکنت زبانمعمولاً بسیار فراوانند و به آسانی مهار نمیشوند. بر اساس چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا، اختلال سیالی بهنجار و آهنگ سخن گفتن که با سن فرد نامتناسب است، ویژگی اصلی لکنت زبان را تشکیل میدهد. این اختلال با تکرارها و تطویلهای صوتها و هجاها و دیگر اختلالهای سیالی گفتار همراه است.
به زبان ساده، این اختلال موجب تکرار و طولانی شدن کلمات و از بین رفتن روانی کلام می شود. لکنت زبان در میان پسران 3 تا 4 برابر دختران است. سن آغاز بین 2 تا 7 سالگی و بیشترین فراوانی در حدود 5 سالگی ذکر شده است.
به طور کلی در %98 موارد لکنت زبان قبل از 10 سالگی آغاز شده و به تدریج استقرار مییابد. این اختلال در آغاز موقت، وهلهای و ناآشکار است و به تدریج بصورت مزمن در میآید. معمولاً اختلال با تکرار حروف صامت آغاز کلمه یا تکرار بعضی از کلمات - نخستین کلمه یا طولانیترین کلمه جمله - شروع میشود
لکنت زبان درمانپذیر است و روشهای مؤثری برای درمان وجود دارد که یکی از آنها آموزش فن بیان است و توسط کارشناسان این رشته انجام میشود. با این حال آنچه در درمان لکنت زبان اهمیت دارد این است که والدین بدانند - یا اطرافیان بیمار و خود فرد مبتلا - که درمانهای لکنت زبانمعمولاً طولانی است و برای تمام سنین - کودکان، نوجوانان و بزرگسالان - کاربرد دارد، با توجه به اینکه لکنت زبان هم مثل بسیاری اختلالات دیگر، درمان سریع و معجزه آسایی ندارد. فرد دچار لکنت زبان، به مرور زمان دچار مشکلاتی از قبیل عصبانیت و پرخاشگری، گوشهگیری و منزوی شدن، عدم اعتماد به نفس در صحبت کردن و همچنین افت تحصیلی در مدرسه میشوند، در جهت درمان، ابتدا بایست مشکلات رفتاری و روحی حاصل از این عارضه رفع شود و در درجه بعد به فرد دارای لکنت تمریناتی داده شود تا بتواند شمرده صحبت کند. بنابراین، همزمان با آموزش فن بیان ضروری است تا به منظور درمان لکنت زبان، به ارائه مشاوره به فرد و خانواده وی در راستای افزایش اعتماد به نفس فرد و کاهش لکنت زبان تأکید نمود
در آغاز بروز لکنت، کودک ممکن است نسبت به مشکل خود هشیار نباشد اما به تدریج هشیاری نسبت به اختلال پیدا کرده و مکانیزمهایی برای اجتناب از ضایعات سیالی کلامی و پاسخهای هیجانی به وجود میآیند. تقراًیب 5/4 کودکان درمان می شوند. بر اساس DSM -TR4 نیزمعمولاً % 80 افراد الکن قبل از 16سالگی درمان میشوند که %60 این افراد بدون استفاده از روش درمانی خاصی بهبود مییابند.
ویژگیهای خاص لکنت زبان در افراد مختلف بسیار متغیرند. برخی از افراد الکن تنها در تلفظ هجاها مشکلاتی دارند و برخی دیگر، نخستین تکرارها و تردیدها با شکلکها و یا حرکاتی در قسمتهای مختلف بدن همراهند - مانند چشمک زدن، تیکهای مختلف، لرزش لبها یا چهره، تکان دادن سر، حرکتهای تنفسی، گره کردن مشتها و ... - . همچنین، اغلب دیده میشود که فرد دستخوش یک حالت هیجانی مانند ترس، خشم، شرم و ... میشود. تحقیقات نشان دادهاند که تنیدگی یا اضطراب، لکنت را تشدید میکند
