بخشی از مقاله
چکیده فارسی
هدف از این بررسی تعیین فراوانی ژهنای کد کننده فیمﱪیه خانواده F17 و ﲢت تیپ های آن در جدایه های بیماریزای اشریشیاکلی از بره ها بود. در این بررسی 51 جدایه اشریشیاکلی از موارد اسهال - 22 جدایه - و سپتی ﲰی - 29 جدایه - بره ها مورد آزمایش قرار گرفته و به روش بیوشیمیائی API-20E تائید شدند. DNA از هر جدایه اسخراج شده و طی آزمایش PCR از نظر حضور ژن f17A مورد بررسی قرار گرفتند. جدایه های مثبت از نظر ژن کد کننده فیمﱪیه خانواده F17 جهت تعیین فراوانی ژهنای ﲢت تیپهای F17 مورد آزمایش مولتی پلکس و سیمپلکس PCR قرار گرفتند. بر اساس نتایج، فراوانی ژن f17A در جدایه ها % 11 - 21/56 جدایه - برآورد گردید.
فراوانی ژن مذکور در جدایه های اسهالی و سپتیﲰی بﱰتیب 6 - 27/27% جدایه - و 5 - 17/24% جدایه - بود. ژن ﲢت تیپ f17c-A به میزان%54/54 6 - جدایه - بیشﱰین فراوانی را داشت. ژهنای f111 و f17a-A بﱰتیب در%3 - 27 /27 مورد - و2 - 18/18% مورد - از جدایه ها شناسائی گردید. هیچیک از جدایه واجد ژن کد کننده F17b-A نبودند. با توجه به فراوانی قابل ملاحظه ژهنای کد کننده این عامل حدت در جدایه های بیماریزای اشریشیاکلی، اﳒام مطالعات بیشﱰ جهت شناسائی ویژگیهای فنوتیپی و ژنوتیپی این باکﱰی ضروری به نظز می رسد.
کلمات کلیدی: اشریشیاکلی، F17
مقدمه
سویه های بیماریزای اشریشیاکلی دارای عوامل حدت ﳐتلفی می باشند که فیمﱪیه ها، دسته ای از این عوامل هستند که امکان اتصال باکﱰی به رسپتورهای سلولی را فراهم می سازند. توانائی کلنیزه شدن باکﱰی در سطح سلوﳍای ﳐاطی روده یکی از اولین و مهمﱰین مراحل در بروز عفونتها می باشند . - 6 - سویه های اشریشیاکلی واجد فیمﱪیه خانواده - F17A - F17 قادرند به ترکیب -N استیل گلوکز آمین موجود در رسپتورهای سطح سلوﳍای ﳐاطی روده متصل شوند و باعث بروز عفونتهای گوارشی و خارج گوارشی در انسان و دامها گردند - . - 4 فیمﱪیه خانواده F17 که بوسیله ژن f17A کد می شود دارای ﲞش عملکردی و ساختمانی است.
گرچه دو نوع پروتئین عملکردی در فیمﱪیه خانواده F17 شناخته شده است اما براساس تفاوﲥای موجود در ﲢت واحدهای ساختمانی، به چهار دسته آنتی ژنی - ﲢت تیپ - تقسیم می گردد که عبارتنند از: F17a-A که عمدتا بوسیله سویه های انﱰوتوکسی ژنیک گاوها ﳕود می یابد، F17b-A که غالبا درسطح سویه های جدا شده ازموارداسهال و سپتی ﲰی گوساله ها و بره ها حضور دارد، F17c-A که درسطح سویه های جدا شده از موارد سپتی ﲰی دامها و ﳘچنین موارد نفروز بره ها گزارش شده است و F17d-A - F111 - که غالبا در سطح سویه های انﱰوپاتوژنیک و انﱰوتوکسی ژنیک گاوها حضور دارد - . - 5
ژهنای کد کننده F17A ﳑکن است بر روی کروموزم باکﱰی یا بر روی پلاﲰید حدت Vir قرار داشته باشد. ژهنای کد کننده هر یک ازﲢت تیپها را می توان با روشهای اختصاصی PCR شناسائی ﳕود . - 7 - با توجه به اﳘیت ﲠداشت عمومی از نظرمصرف فراوردههای گوسفندی - گوشت و مواد لبنی - و ﳘچنین اﳘیت اقتصادی ﲨعیت دامی کشورمان، بررسی فاکتورهای حدت اشریشیاکلی بعنوان یکی از عوامل بیماریزا در دامها ضروری به نظر می رسد، لذا هدف از این بررسی تعیین فراوانی ژهنای کد کننده فیمﱪیه خانواده F17 و هر یک از ﲢت تیپ های آن در سویه های اشریشیاکلی جدا شده از موارد اسهال و سپتی ﲰی گوسفندان - بره ها - بروش PCR می باشد.
مواد و روشها
جدایه - واین بررسی بر روی 51 جدایه اشریشیاکلی از موارداسهال - 22 سپتی ﲰی 29 - جدایه - بره ها اﳒام گرفت که در طی دوره زمانی 3 ساله - 1381-1384 - از موارد ارجاعی به درمانگاه دانشکده دامپزشکی کرمان جدا شده و طبق روشهای معمول میکروبیولوژی با آزمایشات بیوشیمیائی مورد بررسی قرار گرفتند - . - 8 ﲤامی جدایه ها تا زمان شروع آزمایشات با افزودن %30 گلیسرول در ﳏیط تریپتیک سوی براث - ایتالیا - Biolife Labratories, در دماي -20 درجه سانﱵ گراد ذخﲑه شدند. بعد از خروج از اﳒماد، از کیتهایAPI-20E - فرانسه - Bio Me"rieux, جهت تائید اشریشیاکلی بودن جدایه ها استفاده گردید.
برای اﳒام آزمایشات PCR ابتدا DNA بروش جوشاندن از هریک از جدایه ها ﲥیه گردید و آزمایش PCR طبق روش پیشنهادی ون بست1 و ﳘکاران - 2003 - جهت شناسائی جدایه های واجد ژن f17A به اﳒام رسید از سویه اشریشیاکلی 1404 بعنوان باکﱰی استاندارد مثبت اسفاده گردید - . - 10 به منظور شناسائی ﲢت تیپهای شایع در جدایه های مثبت از نظر ژن f17A، روشهای مولتی پلکس و سیمپلکس PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی وطبق روش توصیف شده توسط برتین2 وﳘکاران - - 1996 مورد استفاده قرارگرفت - . - 2 در این آزمایشات سویه های مثبت استاندارد 25KH9 برای ژن f17a-A، S5 برای f17b-A، 31A برای f17c-A وسویه 111KH89 بعنوان کنﱰل مثبت برای ژن f111 بکار گرفته شد. در ﲤامی آزمایشاتPCR از سویه آزمایشگاهی و غیر پاتوژن MG1655 بعنوان کنﱰل منفی استفاده گردید.
نتایج و ﲝث
براساس نتایج آزمایشات PCR از ﳎموع 51 جدایه مورد بررسی - % 11 - 21/56 جدایه از نظر حضور ژهنای کد کننده فیمﱪیه خانواده - f17A - F17 مثبت بودند. فراوانی این ژن در جدایه های اشریشیاکلی از موارد اسهال بره ها 6 - 27/27% جدایه - و درمورد جدایه های سپتی ﲰی 5 - 17/24% جدایه - برآورد گردید. حضور ژهنای f17a-A ، f17c-A و f111 درجدایه های اشریشیاکلی از موارد اسهال و سپتی ﲰی بره ها مشخص گردید اما هیچیک از جدایه ها واجد ژن کد کننده ﲢت تیپ F17b-A نبودند. در بین 11 جدایه مثبت از نظر ژن f17A ، ژن مربوط به ﲢت تیپ f17c-A در 6 - 54/54% جدایه - از جدایه ها بیشﱰین فراوانی را داشت و بعد از آن بﱰتیب ژهنای کد کننده ﲢت تیپ هایf111 و f17a-A قرار داشتند. جزئیات مربوط به فراوانی ﲢت تیپ های ژن f17A در جدایه های اسهالی و سپتی ﲰی در جدول ﴰاره 1 آورده شده است.
با توجه به اﳘیت فیمﱪیه خانواده F17 در بیماریزائی اشریشیاکلی، در سالیان گذسته فراوانی این فیمﱪیه و میزان حضور ژهنای کد کننده ﲢت واحد های آن سویه های اشریشیاکلی جدا شده از دامها بویژه در گوساله ها، بره ها و بزغاله ها بررسی و گزارش شده است که نتایج آن در برخی موارد مشابه نتایج بررسی حاضر است - 3، 4 و. - 9 در مطالعه ای که اخیرا در اسپانیا اﳒام شده 73 % از جدایه های اشریشیاکلی مثبت از نظر ژن f17A، واجد ژن مربوط به ﲢت تیپ F 17c- A بودند. در مطالعه مذکور نیز مشابه نتایج این بررسی هیچک از جدایه ها از نظر حضور ژن کد کننده ﲢت تیپ F17b-A مثبت ارزیابی نشدند - . - 4
بررسی اﳒام شده در کشورهای اروپائی بر روی جدایه های اشریشیاکلی از موازد اسهال و سپتی ﲰی گوساله ها و نفروز بره ها نشان می دهد که ژن f17c-A از فراوانی بیشﱰی نسبت به سایر ﲢت تیپ ها دارد - . - 1 با توجه به اینکه ژهنای مورد بررسی در این ﲢقیق ﳑکن است با سایر ژهنای عوامل در جدایه های گوسفندی اشریشیاکلی ﳘراه باشد - - 11، بنظر می رسد مطالعات بیشﱰی در ارتباط با توانائی های فنوتیپی و تعیین هویت ژنوتیپی این جدایه ها مورد نیاز است.جدول ﴰاره -1 تعداد کل جدایه ها و تعداد و درصد جدایه های اشریشیاکلی مثبت از نظر ژهنای مورد بررسی.
