بخشی از مقاله
چکیده
انتخاب تأمین کننده فرآیندی است که در آن تأمینکنندگان به بررسی، ارزیابی و انتخاب برای تبدیل شدن به بخشی از زنجیره تأمین شرکت میکنند. انتخاب بهترین تأمینکننده در زنجیره تأمین یک واحد صنعتی تحت تاثیر عوامل مختلفی همچون قیمت، تحویل به موقع، کیفیت مناسب، ضمانت نامه های مناسب، مدیریت کارآمد قرار دارد. در این پژوهش ما به دنبال انتخاب معیارهای مناسب برای انتخاب تأمین کنندگان در زنجیره تأمین میباشیم.
از اینرو در این پژوهش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط فازی و همچنین با بهرهگیری از روشهای کمی تحقیق در عملیات و مدلسازی ریاضی معیارهای مورد نظر جهت برای انتخاب تأمین کنندگان برای واحدهای صنعتی را تعیین نموده و این معیارها را اولویتبندی میکنیم.
نتایج پژوهش نشان میدهد شاخص اول، یعنی قیمت دارای رتبه اول، تحویل سریع رتبه ششم، ضمانت نامههای بهتر رتبه سه، کالاها یا برندهای مشهورتر رتبه پنجم، تأمین کیفیت مورد نیاز رتبه هفتم، قابل اعتماد بودن در کیفیت رتبه دوم، شهرت تأمینکننده رتبه چهارم، برخورداری از دانش فنی رتبه هشتم، ظرفیت بالای مدیریت رتبه نهم، مدیریت کالای برگشتی رتبه دهم و تخفیف در حجم شاخصی است که رتبه یازدهم را اختیار کرده است.
.1مقدمه
پس از جنگ جهانی دوم، مدیریت زنجیره تأمین مجموعهای مستقل از روابطی بود که تولیده کننده ها، انبارداران، عمده و خرده فروشان را به هم وصل میکرد. در دو دهه 60 و70 میلادی، سازمانها برای افزایش توان رقابتی خود تلاش میکردند تا با استاندارد سازی و بهبود فرآیندهای داخلی خود محصولی با کیفیت بهتر و هزینه کمتر تولید کنند. در آن زمان تفکر غالب این بود که مهندسی و طراحی مناسب و نیز عملیات تولید منسجم و هماهنگ پیش نیاز پاسخگویی به نیاز بازار و در نتیجه کسب سهم بازار بیشتری است. به همین دلیل سازمانها تمام تلاش خود را برای افزایش کارایی معطوف میکردند.
در دهه 80 میلادی با افزایش انعطافپذیری در خطوط تولید و توسعه محصولات جدید، تولید کنندگان، علاقه بسیاری برای رفع نیازهای مشتریان از خود نشان دادند. در دهه 90 میلادی، به همراه بهبود در فرآیند تولید و بکارگیری الگوهای مهندسی مجدد، مدیران بسیاری از صنایع دریافتند که برای ادامه حضور در بازار تنها بهبود فرآیندهای داخلی و انعطاف پذیری در توانایی شرکت کافی نیست، بلکه تأمینکنندگان قطعات و مواد نیز باید موادی با بهترین کیفیت و کمترین هزینه تولید کنند و توزیع-کنندگان محصولات نیز باید ارتباط نزدیکی با سیاستهای توسعه بازار تولید کننده داشته باشند. با چنین نگرشی، رویکردهای زنجیره تأمین و مدیریت آن پا به عرصه وجود نهاد. از طرف دیگر با توسعه سریع فناوری اطلاعات در سال های اخیر و کاربرد وسیع آن در مدیریت زنجیره تأمین، بسیاری از فعالیتهای اساسی مدیریت زنجیره با روشهای جدید در حال انجام است.
با افزایش تأکید بر تولید و فلسفه سازمانی مانند تولید بهنگام و مدیریت کیفیت جامع و همچنین رشد و اهمیت مفاهیم مدیریت زنجیره تأمین، نیاز به در نظر گرفتن روابط با عرضهکننده کالا بیشتر از قبل آشکار شده است. در حالی که انتخاب عرضهکننده کالا یکی از اساسیترین و مهمترین تصمیماتی است که خریدار میگیرد، و از این رو انتخاب تأمینکننده یکی از سختترین و حیاتیترین عاملی است که باید به آن توجه نمود. پژوهش حاضر به دنبال ارائه مدلی جهت انتخاب تأمین-کنندگان در زنجیره تأمین میباشد.
.2 بازبینی پژوهش های پیشین
مدیریت تأمینکننده یکی از مهمترین بخشها در مدیریت زنجیره تأمین میباشد که به طور فزایندهای به عنوان یک تصمیم مهم در روند جهانی شدن شناخته شده است. بسیاری از شرکتها مقدار قابل توجهی از درآمد خود را صرف خرید میکنند. مسائل مربوط به انتخاب منبع دو نوع میباشد، نوع اول - یک منبع - ، که در آن یک منبع قادر به رفع نیازهای تمام خریداران از جمله نرخ تقاضا، کیفیت و زمان تحویل میباشد. در این شرایط مدیریت فقط باید تصمیم بگیرد که کدام منبع بهتر است.
در نوع دوم - منابع چندگانه - یک تأمین کننده به تنهایی قادر به پاسخگویی به تمام نیازهای خریدار نیست و خریدار باید خواسته های خود را از طریق چندین تأمین کننده برآورده کند. در این مورد، مدیریت باید دو نوع تصمیم گیری را انجام دهد: اول، کدام تأمین کنندگان بهتر است؟ و دوم، به چه میزان از هر منبع باید خریداری شود
تصمیمگیری در مورد انتخاب تأمینکننده بخش مهمی از تولید مدیریت لجستیک برای بسیاری از شرکتها را در بر میگیرد. چنین تصمیمگیریهایی مستلزم انتخاب تأمینکنندگان منحصر به فرد و به کارگیری و تعیین مقادیر سفارش بر مبنای توان انتخاب تأمینکنندگان قرار میباشد
در بسیاری از موارد، سازمانها معمولا بیش از یک منبع را برای محصولات خود انتخاب میکنند، تا زمانی که با یک عرضه-کننده غیر رقابتی رو به رو میشوند. آنها همچنین میتوانند قیمتها و خدمات تأمین کنندگان مختلف در طول یک دوره از زمان را مقایسه کنند. انتخاب درست تأمین کنندگان، به طور قبل توجهی هزینه خرید را کاهش میدهد و رقابت شرکتهای بزرگ را بهبود میبخشد، به همین دلیل بسیاری از کارشناسان براین باورند که انتخاب تأمینکننده مناسب یکی از فعالیتهای مهم یک بخش خرید است
سیستم پشتیبان تصمیمگیریٌ ، توسط برخی از تولید کنندگان به عنوان وسیله ای خاص استفاده میشود. نیز گاهی به عنوان یک اصطلاح کلی بصورت “هرگونه سیستم کامپیوتری که برای کمک به تصمیمگیری در سازمان ها استفاده میشود” قابل تعریف است.
سازمان ممکن است یک سیستم مدیریت دانش برای راهنمایی تمام پرسنل خود و سیستمهای جدا گانهای برای بازاریابی ، امور مالی و جهت حل مسائلشان داشته باشند، البته ممکن است این سیستم دارای چندین زیر سیستم به منظور تولید و تعمیر محصولات - SCM - حسابداری، مدیریت زنجیره تامین، باشد . سیستم پشتیبان تصمیمگیری، سیستمی است که با استفاده از منابع انسانی و قابلیتهای کامپیوتر، مدیر را در حل مسائل پیچیده - مسائل ساخت نیافته و نیمه ساخت یافته - کمک میکند و کیفیت تصمیم را بهبود میبخشد.
انسان یا دیگر سیستم های کامپیوتری قادر به حل این مسائل نیستند. سیستم پشتیبان تصمیمگیری، سیستمی است که از کنار هم قرار دادن چهار جزء مدیریت داده، مدیریت مدل، دانش، و رابط کاربر حاصل میشود. در این سیستم هر کدام از عناصر ذکر شده به وسیله یک در نرم افزار مدیریت می گردد. این نرم افزار ممکن است موجود باشد یا اینکه باید به آن منظور برنامه نویسی شود. در سال 2012، با هدف توسعه مدل ها و ایجاد یک سیستم پشتیبانی تصمیمگیری - DSS - برای بهبود ارزیابی تامین کننده سفارشات و تصمیم گیریهای تخصیص در یک زنجیره تامین میباشد
انتخاب تأمین کننده فرآیندی است که در آن تأمین کنندگان به بررسی، ارزیابی و انتخاب برای تبدیل شدن به بخشی از زنجیره تأمین شرکت میکنند. شین و همکاران - - 2000 استدلال میکنند که چند عامل مهم در حال حاضر باعث تغییر به سمت تک منبعی و یا کاهش عرضه کننده میشود.
اول، منابع چندگانه از دستیابی تأمین کنندگان اقتصادی بر مبنای حجم سفارش و منحنی یادگیری جلوگیری میکنند. دوم، سیستم تأمین کننده چندگانه میتواند پر هزینه تر از روش کاهش تأمین کننده باشد. به عنوان مثال، مدیریت تعداد زیادی از تأمین کنندگان برای یک کالای خاص به طور مستقیم باعث افزایش هزینه شامل نیروی کار و هزینه های پردازش میباشد. در همین حال به دلیل افزایش منابع، سطح کیفیت از لحاظ تنوع افزایش یافته است. سوم، یک روش تأمین کننده کاهنده به از بین بردن عدم اطمینان بین خریداران و تأمین کنندگان کمک میکند که این عدم اطمینان ناشی از فقدان ارتباطات بوده است. چهارم رقابت جهانی، شرکت ها را مجبور کرده است تا به دنبال بهترین تأمین کنندگان در جهان باشند
در بسیاری از پژوهشها بیان شده است که خریداران مقادیر سفارش خود را از چندین منبع مختلف در یک شبکه، تأمین می-کنند. محدودیتهای ظرفیت تأمین کنندگان، مقادیر سفارش و خرید را از تأمین کنندگان چندگانه ایجاد میکند و تقاضای کلی جدای از آنهاست.
مناسب ترین روش انتخاب تأمین کننده به عنوان یک عامل استراتژیک در زنجیره تأمین در سالهای اخیر مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. از آنجا که تعداد مقالات در این راستا افزایش یافته است نشان دهنده اهمیت انتخاب تأمین کننده می باشد. ماهیت این نوع تصمیمات معمولأ پیچیده بودن و بدون ساختار بودن و معیارهای کمی و کیفی است که میبایست در نظر گرفته شوند.
اما رایج ترین معیارهای به کار گرفته شده شامل:
- کیفیتٍ
- زمان تأخیر یا زمان تحویلَ
