بخشی از مقاله
چکیده مقاله:
زمانی که قطر مواد فیبري پلیمري به نانومتر کاهش پیدا میکند . خصوصیات قابل توجهی دارد مهمترین آن، افزایش قابل توجه در سطح ویژه الیاف پلیمري میباشد . تاکنون از روشهاي متعددي همچون الکتروریسی، خودتجمعی، کشش و جداسازي فازي با درجات موفقیت مختلف براي طرح ریزي نانوالیاف استفاده شده است با این وجود، الکتروریسی به دلیل مقرون به صرفه بودن، سادگی فرایند و تولید نانوالیاف از مواد پلیمري زیست تخریب پذیر مختلف یکی از مؤثرترین روشها در این راستا است .
در سالهاي اخیر استفاده از داربستهاي نانو الیافی الکتروریسی شده به دلیل داشتن ویژگیهایی توجه زیادي را به خود جلب کرده است . دراین پروژه نانوالیاف پلیمري کامپوزیتی CS/PEO/tetracycline به منظور تهیه پوشش زخم به کمک فرایند الکتروریسی مورد مطالعه قرار گرفته است. از میان پارامترهاي عملیاتی، ولتاژ - در محدوده 15-25 کیلوولت - ، دبی خروجی - در محدوده0/3-0/8 میلی لیتر بر ساعت - ، فاصله سر نازل تا صفحه جمع کننده و نسبت وزنی CS به PEO 90 به 10، انتخاب شدند.
مورفولوژي و قطر نانوالیافهاي الکتروریسی شده با کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی - SEM - تعیین گردید پس از تهیه داربست نانوالیاف بهینه آزمایشهاي پایداري، جذب - تورم - در 24 ساعت در محلول بافر استات با pH برابر با 5/5 و دماي 37 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. سپس در مقدار داروي مختلف محلول درست شده و به صورت الیاف تهیه شده است و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی و تست FTIR کیفیت آن مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با استفاده از آزمایش UV رهایش دارو مورد ارزیابی قرار گرفته شده است.
مقدمه
فناورى نانو، با کاربردهاى گسترده در رشتههاى مختلف علمی، در حال ایجاد موج عظیمی از نوآورىهاى فناورانه است. یکی از کاربردهاى مهم فناورى نانو تولید نانوالیافهاي پلیمري در کاربردهايزشکیپ خصوصاً در زمینه پوشش زخم است. علاوه بر این یکی از اهداف علم پزشکی در زمینه پوشش زخم، ترمیم زخم در زمان کوتاهتر و با عوارض جانبی کمتر است. کوتاه کردن زمان بهبود زخم به دلیل کم کردن احتمال عفونت و یا عوارض زخم و کاهش هزینهها از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد، از طرفی افزایش راحتی و پذیرش بیمار را نیز به دنبال داشته باشد.[1] بنابراین استفاده از یک پوشش نانوالیافی می تواند به عنوان یک پوشش ایده ال کمک زیادي به بهبود زخم کند.
-1-1 اهمیت موضوع
انسان از زمان پا به عرصه گذاشتن حیات در معرض سوانح طبیعی و جنگهاي منجر به جراحات و ابتلا به زخم بوده است بنابراین مراقبت از زخم و نحوه ترمیم آن ذهن آدمی را به خود جلب کرده است تا از عوارضی همچون عفونت و مشکلات زیبایی جلوگیري کند. امروزه زخم و ترمیم آن جایگاه ویژه اي از نظر اهمیت به خود اختصاص داده است. روشهاى گوناگون پوشاندن سطح زخم از قدیمی ترین آن یعنی استفاده از صمغ درختان و عسل توسط مصریان باستان و یا عصاره برگ چاى توسط چینی ها تا استفاده امروزى از پانسمان هاي و محلولهاى ضدعفونی کننده همگی در جهت ایجاد زمینه اى مساعد براى سرعت بخشیدن به روند التیام بافت صدمه دیده می باشد
پانسمان ها با ایجاد یک محیط مرطوب، گرم و مغذي بر روي زخم یک وضعیت مطلوب را براي رشد باکتري فراهم می کند، بنابراین پانسمان هاي ضد میکروبی مطلوب باید خصوصیاتی از قبیل آماده سازي محیط مرطوب براي افزایش التیام و فعالیتها ي ضد میکروبی را داشته باشد. در چند دهه اخیر در کشورهاي توسعه یافته استفاده از پوشش هاي سنتزي جدید - پوشش هاي فعال - بسیار رایج شده است، اﻣﺎ پوشاندن زخم با غشاء نانوالیافی به روش الکتروریسی1 خواص منحصر به فردي را در مقایسه با سایر پوششها دارد، زیرا ساختارهاي نانوالیاف بسیار شبیه ماتریکس خارج سلولی - 2 - ECM هستند و می توانند سازگاري خونی و سازگاري با دیگر ﻣﺎﯾﻌﺎت بافتی را بهبود دهند و در نتیجه ترمیم زخم و احیا پوست را تسهیل کند
از طرفی تتراسایکلین یک انتی بیوتیک است که در پزشکی، مورد استفاده فراوان بوده و به عنوان تسکین دهنده درد و ضد التهاب کاربرد بسیاري دارد. علی رغم استفاده گسترده از تتراسایکلین ، تحقیقاتی مبنی بر استفاده از این ماده در تهیه پوشش هاي زخم با فرایند الکتروریسی و بررسی رهایش آن گزارش نشده است.
-2-1 بیان مساله
نانوالیاف پلیمري یک دسته مهم از نانو مواد هستند که در سالهاي اخیر توجه زیادي را به خود جلب کرده اند. با تغییر قطر الیاف از میکرون به نانو سطح به مقدار زیادي افزایش می یابد و امکان بهبود سطح زخم را فراهم می کند. تکنیکهاي مختلفی براي تولید نانوالیاف ها شامل روش کشش1، سنتز قالب2 ، جدایی فاز3، خودتجمعی4 و اﻟﮑﺘﺮورﯾﺴﯽ توسعه ﯾﺎﻓﺘﻪ است که در بین این تکنیکها الکتروریسی یک روش آسان، کم هزینه و مؤثر براي تولید الیافهاي یکنواخت مورد توجه قرار گرفته است.
نانوالیافهاي تولید شده از طریق الکتروریسی کاربردهاي زیادي در پزشکی مانند کاربردهاي مهندسی بافت، ایمپلنتهاي پزشکی، نانوکامپوزیتها براي ترمیم استخوان، انتقال دارو و پوشش زخم دارند، که یکی از مهم ترین زمینه هاي تحقیقاتی نانوالیاف پلیمري الکتروریسی، کاربرد در پوشش زخم است.
استفاده از نانوالیافهاي الکتروریسی شده براي کاربرد پوشش زخم مزایاي زیادي دارد و می توان تمام ویژگی هاي یک پوشش ایده ال شامل توقف خون ریزي، قابلیت جذب ترشحات، نیمه تراوایی، قابلیت عامل دار شدن، بدون جاي زخم را دارا باشد4]و.[5 یکی از مشخصات مطلوب نانوالیاف هاي الکتروریسی شده زیست سازگاري آنها است به نحوي که با بدن انسان زیست سازگاري خوبی داشته باشد و براي بدن مضر نباشند.
براي این منظور باید در تهیه این نانوالیاف ها از موادي استفاده کرد که زیست تخریب پذیر بوده و بدون داشتن اثرات جانبی مضر تخریب و از بین بروند. یکی از مناسب ترین موادي که در فرایند تهیه نانوالیافها مورد مطالعه قرار گرفته است کایتوسان می باشد.کایتوسان یکی از مهمترین مشتقات کیتین است که از استیل زدایی کیتین به دست می آید. این پلیمر پلی ساکاریدي، به دلیل داشتن گروه هاي آمین زیاد در محیط اسیدي به فرم یک پلی کاتیون در می آید به همین دلیل می تواند اثر ضد باکتریایی خوبی از خود نشان دهد. کایتوسان همچنین روند بهبود زخم را تشدید می کند و خاصیت هموستازي دارد
