بخشی از مقاله
مقاله ترجمه شده بارنامه دریایی
یک بارنامه دریایی (که بعضی اوقات به شکل B/L یا BoL مخفف می شود) سندی است که توسط متصدی حمل و نقل صادر می گردد که بارنامه مال التجاره را بیان میکند و عنوان آن محموله را به یک حزب خاص می دهد. بارنامه های دریایی یکی از سه سند مهمی است که در تجارت بین المللی استفاده می گردد تا به تضمین این کمک کند که صادر کنندگان پرداخت هایی را دریافت کنند و وارت کنندگان هم مال التجاره را دریافت کنند. یک بارنامه دریایی مستقیم زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که پرداخت قبل از ارسال محموله انجام گرفته باشد و مستلزم این باشد که متصدی حمل و نقل مال اتجاره را به حزب مقتضی تحویل دهد. یک بارنامه دریایی سفارشی زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که ارسال مال التجاره قبل از پرداخت باشد، و مستلزم اینست که متصدی حمل و نقل مال التجاره را به وارد کننده تحویل دهد. بارنامه دریایی سفارشی ظهرنویسی شده را می توان بعنوان یک وثیقه مورد معامله قرار داد یا از آن بعنوان وجه التزام برای التزام بدهی استفاده کرد.
اسم
واژه laiding به معنای loading یا همان بار کشتی است، که هر دو واژه از کلمه انگلیسی قدیمی hladan گرفته شده اند. Lading خصوصاً به معنای بارگیری یک محموله به داخل کشتی است. (البته هیچوقت بجای Bills of Lading نباید بگوییم Bills of loding)
بارنامه دریایی یک سند نمونه قانونی است. بارنامه دریایی توسط ظهرنویسی کردن (یا توسط انتقال قانونی دارائی) قابل انتقال است و رسیدی از شرکت کشتیرانی در مورد تعداد بسته ها با وزن و مارک تجاری خاص و قراردادی برای حمل و نقل همان به بندر مقصد قید شده در آن است. در مورد مربوط به کاونتری در مقابل شرکت گلدستون، لرد قاضی بلکبرن بارنامه دریایی را بعنوان "نوشته ای که از طرف مالک کشتی امضا می گردد که کالاهایی را در کشتی بارگیری کند، رسید کالاها را تأیید کند، و تعهد تحویل آنها در پایان سفر را مشروط به شرایط مربوط به بارنامه دریایی به عهده بگیرد" تعریف کرد. بارنامه دریایی یک سند کلیدی است که در حمل و نقل کالاها استفاده می گردد. بعنوان سند عنوان، یک سند مالی مهم هم محسوب می گردد.
بارنامه دریایی سند ایجاد شده توسط خط کشتیرانی یا نماینده آن می باشد، که جزئیات حمل و نقل مال التجاره را بیان میکند. در راستای این هدف اصلی، بارنامه دریایی همچنین تصدیق می کند که کالاها در داخل کشتی بارگیری شده اند (و در بعضی از موارد شرایط کالا در نقطه بارگیری را تصدیق می کند)، عنوان را به کالا اختصاص میدهد، و مستلزم اینست که متصدی حمل و نقل مال التجاره را به دارنده عنوان یا حزب نام برده در بندر مقصد تحویل دهد.
تاریخچه
با اینکه مدارکی از وجود رسید برای کالاهای بارگیری شده در کشتی وجود دارد، با اینحال کشتی ها
ی تجاری به زمان رومی ها بر می گردد، و راهکار ثبت محموله کشتی در جدول وقایع کشتی تقریباً به اندازه خود کشتیرانی قدمت دارد، و بارنامه دریایی فقط در هنگام رشد تجارت بین المللی در قرون وسطی ایجاد شد.
رشد سوداگری (که ابتکارات مالی دیگر مانند حزب مستأجر، برات ارزی، و بیمه نامه را هم بوجود آورد)، مقرراتی برای سند عنوان بوجود آورد که می توان آنرا به همان شویه خود کالاها مورد معامله قرار داد. این مسیر تجارت جدید بود که بارنامه دریایی را به شکل امروزه خود در آورد.
مواد مدون در بارنامه دریایی را میتوان در قوانین لاهه در سال 1924، قوانین لاهه-ویزبی در 1968 و 1979، و قوانین هامبورگ یافت.
اگرچه اصطلاح بارنامه دریایی شناخته شده و قابل درک است، با اینحال ممکن است منسوخ گردد. ماده 1:15 و 1:16 از قوانین روتردام اصطلاح جدیدی با نام سند حمل و نقل ایجاد کرده است؛ اما (با فرض اینکه قوانین روتردام معتبر گردند) این مسئله باقی می ماند که آیا مباشر حمل، متصدی حمل و نقل و حزب های اجرائی دریایی (که یک ابداع واژه دیگر توسط قوانین روتردام است) اصطلاح مشهور بارنامه دریایی را حذف کرده اند.
وضعیت قانونی و کاربردهای بارنامه دریایی
مطابق قوانین لاهه-ویزبی، بارنامه دریایی فقط مدرک مشهودی از رسید است. بخش 4 حمل و نقل دریایی کالا در انگلستان قانون 1992 (که بارنامه دریایی قانون 1855 را منسوخ کرد و آنرا جایگزین کرد) بیان میکند که بارنامه دریایی یک مدرک قاطع از رسید است. این قانون قانون قدیمی را منسوخ کرد، که در گرانت در مقابل نروژ محقق شد (1851). بخش 1 حمل و نقل دریایی کالا در انگلستان قانون 1992 بیان میکند که بارنامه دریایی باید قابل معامله باشد. همچنین، بیان میکند که بارنامه دریایی شامل یک رسید برای سند محموله است (یعنی B/L صادر شده برای هزینه متصدی حمل و نقل)، و B/L میتواند الکترونیکی هم باشد.
بعنوان یک رسید
استفاده عمده از بارنامه دریایی بعنوان رسید صادر شده توسط متصدی حمل و نقل است زمانیکه کالاها در داخل کشتی بارگیری شده اند. این رسید را میتوان بعنوان مدرکی از محموله برای اهداف گمرک و بیمه، و همچنین بعنوان مدرک تجاری تکمیل کردن تعهد قراردادی، خصوصاً تحت شرایط بازرگانی بین المللی مانند CFR (مخارج و هزینه حمل) و FOB (تحویل کالا بر روی کشتی) استفاده کرد.
بعنوان مدرکی از قرارداد هزینه حمل
بارنامه دریایی بندرت بعنوان اصل قرارداد خواهد بود، چون فضای محموله قبلاً با تماس تلفنی، ایمیل یا نامه رزرو شده است. قرارداد مقدماتی هم به اطلاع مباشر حمل و هم به اطلاع متصدی حمل و نقل میرسد تا قوانین استاندارد متصدی حمل و نقل در مورد تجارت رعایت شده باشد. اگر قوانین لاهه-ویزبی اعمال شده باشد، پس همه قوانین بصورت اتوماتیک به بارنامه دریایی ضمیمه می گردد، که یک قرارداد قانونی را شکل میدهد.
بعنوان عنوان
بارنامه دریایی عنوان مشهود کالاها با نام گیرنده یا دارنده قانونی خواهد بود. مطابق قانون “nemo dat quod non habet” (=هیچ کس نمیتواند چیزی را که مال خودش است به کس دیگری بدهد)، فروشنده نمی تواند عنوان بیشتر از عنوان خودش داشته باشد؛ بنابراین اگر کالاها مشروط به گرو باشند، بارنامه دریایی عنوان دارنده را به فرد دیگری نمی دهد.
بعنوان یک سند قابل معامله
بارنامه دریایی را میتوان به همان شیوه محموله معامله کرد، و حتی در صورت لزوم آنرا قرض گرفت. این یک سند مهم و معمول است که در تجارت واردات و صاردات در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع بارنامه دریایی
بارنامه دریایی چندین ویژگی دیگر هم دارد، از جمله تحویل کالا بر روی کشتی، و تحویل شده برای حمل. بارنامه دریایی تحویل کالا بر روی کشتی، بدین معناست که مال التجاره بصورت فیزیکی در کشتی بارگیری شده است. بارنامه دریایی تحویل شده برای حمل بدین معناست که مال التجاره دریافت شده است، اما تضمین نمی شود که قبلاً در کشتی بارگیری شده باشد. این بارنامه ها را میتوان اینطور تغییر داد که داری شرط بارگیری هم باشد.
بارنامه دریایی مشروط
بارنامه دریایی است که بدین معناست که مال التجاره در دریافت شدن توسط متصدی حمل و نقل در شرایط خوبی است که آنرا بارنامه دریایی بی نقض هم می نامند، درحالیکه بارنامه دریایی که حاکی از این باشد که مال التجاره قبل از دریافت توسط متصدی حمل و نقل متحمل خسارت شده است، که بارنامه دریایی مشروط یا معیوب نامیده می شود. بارنامه دریایی مشروط دارای شرطی خواهد بود که بر روی بارنامه نوشته می شود که در مورد خسارات وارده احتمالی یا مسائل دیگر می باشد. اعتبارنامه ها معمولاً بارنامه دریایی مشروط را مجاز نمی دانند.
مقایسه بارنامه دریایی و اجاره نامه کشتی
اجاره نامه کشتی بر روابط بین مالک کشتی و مستأجر حاکم است. بارنامه دریایی بر روابط بین مباشر حمل و متصدی حمل و نقل (که میتواند مالک کشتی یا مستأجر کشتی باشد) حاکم است. اگر صادر کننده (مباشر حمل) مقدار محموله کمی را حمل کند، با استفاده از بارنامه دریایی از متصدی حمل و نقل میخواهد که کالاها را برای او حمل کند. اگر صادرکننده به کل ظرفیت محموله کشتی (یا بخش زیادی از آن) نیاز داشته باشد، و او توافقنامه اجاره کشتی را با مالک کشتی می نویسد.
اگر قرارداد اجاره کشتی یک اجاره نامه زمانی یا سفر دریایی باشد، مالک کشتی کنترل کشتی و خدمه آنرا بعهده خواهد داشت. اگر انتقال مسئولیت (یا اجاره کشتی بدون خدمه) به مستأجر انجام شده باشد، مستأجر اجاره بلند مدتی خواهد داشت و میتواند کنترل کشتی را به عهده داشته باشد. اگر کاپیتان کشتی یک بارنامه دریایی را برای مباشر حمل صادر کند، او مانند نماینده متصدی حمل و نقل عمل خواهد کرد. متصدی حمل و نقل، مالک کشتی (زمانی یا سفر دریایی) یا مستأجر (انتقال داده شده) می باشد.
اگر مالک کشتی بارنامه دریایی برای مستأجر صادر کند، این سند صرفاً رسیدی برای کالاها خواهد بود، چون اجاره نامه سند حاکم خواهد بود.
بارنامه های دریایی و تبادل سند الکترونیکی (EDI) مطابق ماده 3 از قانون لاهه-ویزبی، متصدی حمل و نقل عندالمطالبه باید بارنامه دریایی را برای مباشر حمل صادر کند؛ اما اگر مباشر حمل موافقت کند، یک سند کمتر مانند راه نامه دریایی را هم می توان در عوض صادر کرد. در سالهای اخیر، استفاده از بارنامه دریایی کمتر شده است، و آنها با راه نامه دریایی جایگزین می گردند.
تفاوت اصلی بین این دو سند اینست که راه نامه عنوان کالا را به حامل نمی دهد، و در نتیجه نیازی به سند فیزیکی برای ابراء کالاها نیست. متصدی حمل و نقل بصورت اتوماتیک کالاها را به گیرنده ابرائ میکند وقتی که تشریفات واردات به پایان می رسد. اینکار منجر به جریان تجارت آرام تری خواهد شد و به خطوط کشتیرانی اجازه داده است که به تبادل سند الکترونیکی رو بیاورند که تا حد زیادی جریان تجارت جهانی را آسان میکند.
البته، برای اعتبارنامه و تراکنش های وصولی اسناد، مهم است که عنوان کالاها حفظ شود تا اینکه تراکنش به پایان می رسد. این بدین معناست که بارنامه دریایی هنوز هم یک سند مهم در تجارت بین الملل خواهد بود.
اگر چنین بارنامه دریایی بصورت غیر قابل معامله بیان گردد، پس آن یک بارنامه دریایی صحیح نخواهد بود، بلکه یک راه نامه دریایی می باشد.
بارنامه دریایی الکترونیکی
سالهاست که صنعت در جستجوی راه حلی برای مشکلات، هزینه ها و ناکارآمدی های بارنامه های دریایی کتبی است. پاسخ مسلم ان این می باشد که یک سند بارنامه الکترونیکی ساخته شود. بارنامه دریایی الکترونیکی یا eB/L یک معادل عملکردی و قانونی بارنامه دریایی کتبی است.
بارنامه دریایی الکترونیکی باید بطور واضح عملکردهای هسته ای بارنامه دریایی کتبی، مانند عملکرد آن بعنوان یک رسید، را کپی کند و باید مدرک داشتن قرارداد هزینه حمل را داشته باشد و اگر قابل معامله باشد، بعنوان سند عنوان عمل کند.
منابع
1. Jump up^ Levi, Maurice D. (2005). International Finance, 4th Edition. New York,
NY: Routledge. ISBN 978-0-41-530900-4.
2. ^ Jump up to:a b Buckley, Adrian (2004). Multinational Finance. Harlow, UK:
Pearson Education Limited. ISBN 978-0-27-368209-7.
3. Jump up^ "Online Etymology Dictionary".
4. Jump up^ Bohra, Harsh. Internation Trade and Finance. Wide Vision.
5. Jump up^ "THE EVOLUTION OF THE BILL OF LADING SF du Toit (University
of Johannesburg)". pp. 2–3.
6. Jump up^ "BILL OF LADING".
7. Jump up^ s.1 Carriage of Goods by Sea Act 1992
8. Jump up^ "PAPERLESS TRADING (ELECTRONIC BILLS OF LADING)
‐Frequently asked questions (“FAQs”) - UK P&I". Ukpandi.com. 2013-07-30.
Retrieved 2014-07-31.
9. Jump up^ "Electronic Bills of Lading (eB/Ls)". Essdocs.com.
Retri
