بخشی از مقاله
روایتشناسی ترجمه محور: ترجمه دیدگاه و سخن غیرمستقیم آزاد در سه ترجمه فارسی به سوی فانوس دریایی از رهگذر اشارتگرها، وجه منایی و گذرایی این جستار قصد دارد مشخص کند چگونه سه مرتجم ایرانی رمان به سوی فانوس دریایی اثر وولف، دیدگاه و گفتامن غیرمستقیم آزاد را به مثابه دو مؤلفه بنیادین این من روایی در پرتو روششناسی آمیخته مفهومی- تجربی و از رهگذر برخی روشها شامل اشارتگرها، نظام وجهمنایی و نظام گذاریی در قالب الگوی «روایتشناسی ترجمه محور»، به فارسی برگرداندهاند.
به دیگر سخن، این نوع روایتشناسی که در واقع، الگویی ترکیبی است و بر سه فراکارکرد هلیدی - 1994/1985 - ، طبقه-بندی چهارگانه آسپنسکی - 1973 - ، روایتشناسی ژنت - 1980/1972 - ، چهار نوع روایت پیشنهادی فاولر - 1996/1986 - ، و الگوی دیگاه پیشنهادی سیمپسون - 1993 - استوار است، نشان میدهد که چگونه سه مرتجم فارسی سه نوع دیدگاه «زمانی - مکانی»، «روانشناختی» و «عبارتشناختی» را در ترجمه رمان وولف برگرداندهاند.
در همین راستا، این جستار، نخست، برخی عبارات اشارتگری پربسامد را به مثابه شاخصهای دیدگاه زمانی – مکانی، سپس برخی افعال وجهمنای پربسامد را به مثابه شاخصهای دیگاه روانشناختی، و در نهایت دیگاه «عبارتشناختی»، را از رهگذر نظام گذرایی در رمان و سه ترجمه آن بررسی و منونهها و شواهدی را ارائه میکند. در مجموع، سه مرتجم تالش کردهاند، گرچه به انحای گوناگون، انواع دیدگاه و گفتامن غیرمستقیم آزاد را به مثابه شاخص سبکی رمان وولف به فارسی برگردانند. صالح حسینی موفق شده هم ویژگیهای سبکی رمان و نویسندهاش را در زبان فارسی حفظ کند، و هم تا آنجا که ممکن است؛ کیهان حد میانه را رعایت کرده، و بجانیان بیش از انداره خواسته است دقیق ترجمه کند که گاه، ناموفق هم بوده است.
