بخشی از پاورپوینت
--- پاورپوینت شامل تصاویر میباشد ----
اسلاید 1 :
از کلمات Domain Name System اقتباس و یک پروتکل شناخته شده در عرصه شبکه های کامپیوتری ”خصوصا” اینترنت است . از پروتکل فوق به منظور ترجمه اسامی کامپیوترهای میزبان و Domain به آدرس های IP استفاده می گردد.
روشی سلسله مراتبی است که بانک اطلاعاتی
آنها را روی کل شبکۀ اینترنت توزیع کرده است IPمعادل مربوط به نام های نمادین
معادل با ایستگاه IP سلسله مراتبی آدرس و هر ایستگاه میتواند در یک روال
مورد نظرش را در نقطه ای از شبکه پیدا کند؛ این سیستم در سال 1984 معرفی شد.
کلّ آدرس های اینترنت درون بانک های اطلاعاتی توزیع شده ای هستند ، DNS در
که هیچ تمرکزی روی نقطه ای خاصّ از شبکه ندارند. روش ترجمۀ نام بدین صورت
است که وقتی یک برنامۀ کاربردی مجبور است برای برقراری یک ارتباط ، معادل
را بدست بیاورد ، قبل از هر کاری cs.ucsb.edu از یک ماشین با نامی مثل IP آدرس
اسلاید 2 :
یک تابع کتابخانه ای را صدا میزند؛ به این تابع کتابخانه ای ”تابع تحلیلگر نام“ گفته
میشود. تابع تحلیلگر نام ، یک آدرس نمادین را که بایستی ترجمه شود ، بعنوان
تولید کرده و به UDP پارامتر ورودی پذیرفته و سپس یک بستۀ درخواست به روش
( که به صورت پیش فرض مشخص میباشد ) ،DNS آدرس یک سرویس دهندۀ
ارسال میکند. همۀ ماشین های میزبان ،حداقل باید آدرس IP از یک سرویس
دهنده ی DNS را در اختیار داشته باشند.
این ”سرویس دهندۀ محلی“پس از جستجو، آدرس
را به IP معادل با یک نام نمادین را بر میگرداند. ”تابع تحلیلگر نام“ و نیز آن آدرس IP
را به برنامۀ کاربردی میتواند تحویل میدهد.با پیدا شدن آدرسIP برنامه ی کاربردی
میتواند عملیات مورد نظرش را ادامه بدهد.
اسلاید 3 :
آنها در IP همانگونه که اشاره شد بانک اطلاعاتی که اسامی اینترنت را با معادل
خود دارد متمرکز نیست بلکه روی کل اینترنت توزیع شده است. حال باید دید
اسامی اینترنت چگونه سازماندهی میشود تا نهایتاً بتوان روش جستجو روی یک
.بانک اطلاعاتی توزیع شده را توضیح داد
اسامی نمادین زیر را در نظر بگیرید:
www.president.ir
www.bristol.edu
khatami@president.ir
elvis@hware.cs.mit.edu
بدیهی است که نامهای حوزه همانند مثالهای بالا بدون مسمّی و دلیل انتخاب
نمیشوند بلکه اطلاعاتی ارزشمند برای جستجو در بانک اطلاعاتی توزیع شدۀ نام های
نمادین در خود دارند. به گونه ای که مشهود است یک نام حوزه از چند بخش مجزا
که با علامت ”.“ از هم تفکیک شده ، تشکیل میشود. هر کدام از این بخشها که
”سطح“ نام دارد به یک قسمت از بانک اطلاعاتی توزیع شده اشاره می نماید که به
محدودتر شدن فضای جستجو کمک می کند.
اسلاید 4 :
برای تحلیل یک نام حوزه ، سطوح از سمت راست به چپ تفکیک میشوند و
در یک روند سلسله مراتبی ، سرویس دهندۀ متناظر با آن سطح پیدا میشود.
، .com فعلاً از بالاترین سطح که در سمت راست نام حوزه قرار میگیرد (مثل
و... ) شروع میکنیم. نامهای حوزه به هفت منطقۀ عمومی و حدود صد .net ، .edu
و اندی منطقۀ کشوری تقسیم بندی شده است. حوزه بدین معناست که شما با یک
نگاه ساده به انتهای آدرس نمادین ، میتوانید ماهیت آن نام و سرویس دهندۀ متناظر
با آن را حدس بزنید. یعنی اگر انتهای نامهای حوزه متفاوت باشد منطقۀ جستجو
معادل نیز متفاوت خواهد بود. IP برای یافتن آدرس
هفت حوزه عمومی که همه آنها سه حرفی هستند عبارتند از:
.صاحب این نام جزو موسسات اقتصادی و تجاری به شمار می آید. com
www.sony.com
.صاحب این نام جزو موسسات علمی یا دانشگاهی به شمار می آید. .edu
www.sharif.edu
.این مجموعه از نام ها برای آژانسهای دولتی آمریکا اختصاص داده شده gov
است.
www.whitehouse.gov
.صاحب این نام یکی از سازمانهای بین المللی (مثل یونسکو ، یونیسف ، فائو int
و ... ) محسوب میشود.
www.unicef.int
اسلاید 5 :
نامهای حوزۀ بسیار زیادی در اینترنت تعریف شده اند که هیچ یک از حوزه های
سه حرفی هفتگانه را در انتهای آنها نمیبینید. معمولاً در انتهای این آدرسها یک رشتۀ
قرار گرفته است. این رشته ی دو حرفی مخفّف نام کشوری .nl یا .ir دوحرفی مثل
است که آن آدرس و ماشین صاحب آن نام ، در آن کشور واقع است. مثل:
اسلاید 6 :
سه روش برای پرس و جوی نام در سرویس دهنده های نام وجود دارد:
1- پرسوجوی تکراری
2- پرسوجوی بازگشتی
3- پرسوجوی معکوس
اسلاید 7 :
1- پرسوجوی تکراری
در پرس و جوهای تکراری قسمت اعظم تلاش برای تبدیل یک نام بر عهدۀ
به عنوان نقطۀ ، Root حداقل به آدرس ماشین DNS سرویس دهندۀ محلی است؛ این
شروع نیاز دارد. وقتی یک تقاضای ترجمه آدرس به سرویس دهندۀ محلی ارسال
نام IP آن باشد ، معادل آدرس IP میشود در صورتی که قادر به ترجمه ی نام به معادل
مورد نظر را به تقاضا کننده برمیگرداند. ( این حالت وقتی است که سرویس دهندۀ
محلی قبلاً آن نام را ترجمه و در یک فایل ذخیره کرده باشد.) در غیر این صورت
سطح بالا ارسال میکند. این DNS سرویس دهندۀ محلی خودش یک تقاضا برای
سرویس دهنده ، آدرسِ ماشینی را که میتواند برای ترجمه ی نام مورد نظر مفید باشد ،
به سرویس دهندۀ محلی معرفی میکند؛ سرویسدهندۀ محلی مجدداّ یک تقاضا به
ماشین معرفی شده در مرحلۀ قبل ارسال میکند. در این حالت هم سرویس دهندۀ نام
معادل با آن نام حوزه ، آنرا ترجمه کند و یا آنکه IP میتواند در صورت یافتن آدرس
آدرس سرویس دهندۀ سطح پایین تری را به او برگرداند . این روند ادامه می یابد تا
ترجمه نماید. برای درک بهتر از روند کار به IP نهائی نام مورد نظر را به آدرس DNS
شکل (1-1) دقت کنید.
اسلاید 8 :
2- پرسوجوی بازگشتی
cs.yale.edu معادل یک نام مثل IP در این روش هر گاه برنامه ای بخواهد آدرس
را بدست آورد بگونه ای که قبلاً اشاره شد ، ”تابع سیستمی تحلیل نام“ را فراخوانی
میکند. این تابع یک ماشین را بعنوان سرویس دهندۀ محلی از قبل می شناسد و
برای آن ارسال کرده و منتظر جواب UDP بنابراین تقاضای تبدیل نام را به روش
یک IP طبیعتاً باید یک آدرس 32 بیتی معادل آدرس DNS می ماند ( پاسخ نهایی
ماشین باشد ) دو حالت ممکن است اتفاق بیفتد:
معادل IP1-ممکن است در بانک اطلاعاتی مربوط به سرویس دهندۀ محلی ، آدرس
آن برمیگردد. IP با آن نام از قبل وجود داشته و بالطبع به سرعت مقدار معادل
آن نام وجود IP 2-ممکن است در بانک اطلاعاتی سرویس دهندۀ محلی ، معادل
IP نداشته باشد. مثلاً سرویس دهندۀ محلی در بانک اطلاعاتی خودش معادل آدرس
را نداشته و طبیعتاً نمی تواند آن را ترجمه کند. cs.mit.edeu نام
دقت کنید که در روش پرسوجوی تکراری نسبت به روش پرسوجوی بازگشتی
محلی است و مدیریت خطاها و DNS ، حجم عمدۀ عملیات برعهدۀ سرویس دهندۀ
پیگیری روند کار ساده تر خواهد بود و روش منطقی تری برای بکارگیری در شبکۀ
اینترنت محسوب میشود. روش پرسوجوی بازگشتی برای شبکه های کوچک
کاربرد دارد.برای بهتر درک کردن به شکل (2-1) رجوع کنید.
اسلاید 9 :
3- پرسوجوی معکوس
یک IP آدرس ، DNS فرض کنید حالتی بوجود بیاید که یک سرویس دهندۀ
مایل است DNS ماشین را بداند ولی نام نمادین معادل با آن را نداند. بعنوان مثال
بداند که چه نامی در شبکۀ اینترنت معادل با 195.13.42.7 میباشد. در چنین حالتی
مسئله کمی حادّتر به نظر میرسد ، چرا که برای ترجمۀ نامهای نمادین ، چون این
نامها دارای حوزه و زیرحوزه هستند ، تحلیل آدرس ها ساده است ولی ترجمۀ آدرس
به معادل نام حوزه ، از چنین روابطی تبعیت نمیکند؛ بعبارت بهتر هیچ ارتباط IP
و اسامی انتخاب شده در اینترنت وجود ندارد. IP مستقیم و متناظری بین آدرس های
باید یک جستجوی کامل و در عین حال IP برای یافتن نام های متناظر با یک آدرس
وقتگیر انجام بشود.
DNS روش کاربدین صورت است که سرویسدهندۀ محلی یک تقاضا برای
مشخص شده ، ارسال میکند. IP متناظر با شبکهای که مشخصۀ آن در آدرس
B شبکه ای را 138.14.7.13 در نظر بگیرید ، آدرس کلاس IP بعنوان مثال آدرس
ثبت میدهد یک IP و مشخصۀ آن 138.14.0.0 است. زمانی که موسّسهای یک کلاس
متناظر با شبکۀ خود ایجاد کرده و آنرا نیز معرفی میکند. ، DNS سرویسدهندۀ
متناظر با شبکۀ 138.14.0.0 را پیدا کرده و DNS سرویسدهندۀ محلی بایستی آدرس
مربوط به این شبکه ، براساس DNS . سپس برای آن یک تقاضا ارسال کند
زیرشبکههایی که دارد این سؤال را از طریق سرویسدهندههای متناظر با هر زیرشبکه
مخصوص به خود دارد) DNS پیگیری میکند.(چون هر زیر شبکه یک سرویسدهندۀ
برخواهد گشت. IP نهایتاً یک نامِ نمادین حوزه معادل با آن آدرس
اسلاید 10 :
یک سرویس دهندۀ نام در دو قسمت سازماندهی میشود:
1-پروسه ی سرویس دهنده : یک برنامۀ اجرایی است که تقاضاهای ترجمۀ نام از
ماشینهای دیگر را گرفته و پردازش میکند و پاسخ مناسب را برای تقاضادهنده
برمیگرداند. قالب هر تقاضا در شبکۀ اینترنت ، استاندارد و مشخص است تا هر
ماشینی فارغ از ساختار و سیستم عامل ، بتواند تقاضا بدهد و پاسخ دریافت کند.
قالب استانداردِ تقاضا و پاسخ را در بخش بعدی بررسی خواهیم کرد.
2- بانک اطلاعاتی: در این بانک اطلاعاتی دادههای لازم برای تحلیل یک نام نمادین ،
ذخیره میشود. هر سرویس دهنده میتواند بنابر روش مورد نظر خود ، این بانک
اطلاعاتی را ایجاد کرده و از آن استفاده کند. بهمین دلیل ساختار این بانک اطلاعاتی
در سرویسدهندههای گوناگون ، اندکی متفاوت است ولی تقریباً همۀ آنها از اصول
یکسانی پیروی میکنند. این بانک اطلاعاتی ”بانک رکوردهای منبع“نام دارد که به
”گفته میشود. برای بالا بردن سرعت جستجو در این بانکRR اختصار ”فایل
اطلاعاتی ، این فایل معمولاّ در حافظۀ اصلی نگهداری میشود. ( به همین دلیل برای
ماشینهای سرویس دهندۀ نام ، حافظه ی زیاد و سریع پیشنهاد میشود.)
