بخشی از مقاله
به نام خدا
در آغاز اين كلام اي معبود حقيقي و راستين من از بنده‌اي عاجز و ناتوان اين بخواي عاشقانه را بپذير بارالها تنها تو قادر و تواناي مطلقي , جز تو هر كه مي‌بينم زار و ناتوان است خداوندا تو بشنو كه غير تو هرگز شنوا نيست. معبودم در مقابل عظمت و بزرگي تو به كرنش در مي‌آيم چراكه نه تو شمارش نجاتت را دارم نه قدرت ثناگويي و سپاست را. من تو را مي‌ستايم و خواستار تمام نعماتت مي‌باشم و چهره اطاعت و بندگي بر آستانت مي‌سايم. همة هستي به ستايش تو مشغولند. كشتزارها و كوهها و تپه ها , آسمان و زمين و دريا , همه از بزرگي
تو مي‌گويند. پروردگارا در هر افق تنها نام تو طنين انداز است و از تاريكي شب و روشني روز از ترنم باد و در هر بيشه و از آواز جويبار همه جا فقط نام توست اي آفريدگار هستي تو خداي مهرباني هستي كه براي هدايت و راهنمايي بشريت انبيا را مبعوث داشته اي تا انسانها را به واقعيت انسانيت آشنا سازند , توحيد را مبنا گذارند و براي مردم با تبليغ حقايق اقامه دليل كنند و غريزه خداجويي را در دلهاي خفته بيدار نموده و آيات خلقت را بر آنان باز گويند آشكار است كه همه معجزات بدست قدرتمند و تواناي پروردگار است كه برترين و سرآمد آنها قرآن كريم است. آگاهي داشتن از ظاهر قرآن و باطن قرآن واحاطه داشتن بر امور نهان و اسرار پنهان قرآن موهبتي است بس عظيم. انسان آفريده شده تا خداوند را عبادت كند و پيوسته
گوش به فرمانش باشد. براي فراگيري فرمان خداوند چه منبعي معتبرتر و سودمندتر از كلام خداوند است قرآن كريم كانون علم و تربيت و معنويت است كه از عالي ترين مسائل علمي و الهي تا ساده ترين دستورات آداب و معاشرت در آن بيان گرديده كه در تربيت جسم و روح و تهذيب عواطف و رسيدن به كمالات انساني چراغ راه بشريت است. قرآن تنها براي تلاوت و حفظ نيست بلكه همه مردم خصوصا جوانن با دقيق شدن و فراگيري مفهوم آيات و عمل نمودن به فرامين الهي آن مي توانند سعادتمند شده و فضيلت و برتري يابند. خداوند را سپاس
گذارم كه مرا ياري فرمود تا بتوانم آياتي از قرآن كريم را كه شامل نكات تربيتي , علمي و معنوي بوده و در سوره‌هاي مختلف به صورت پراكنده نوشته شده بود را گردآوري كرده همراه با ادعيه قرآني در اين كتاب تقديم كنم تا خلاصه جوانان در كوتاهترين زمان ممكن و به سهولت به مفهوم آيه مورد نظرشان يا سوالي كه برايشان مطرح است دست يابند. اين اثر احساس مسئوليت ما در انداي بود كه نسبت به همه جوانان و نوجوانان ميهن اسلامي ام بر دوش داشتم و اميدوارم توانسته باشم خدمتي هر چند كوچك به جامعه قرآن دوست كشورم و فرزندان عزيزم كرده باشم. مولاي متقيان و پرهيزكاران حضرت علي عليه السلام در وصيت خود مي‌فرمايند :
« مبادا ديگران در عمل به قرآن و استفاده از رهنمودهاي ارزشمند آن از شما مسلمانان پيشي گيرند »
التماس دعا
زبان قرآن
در آن روز , رسول در پيشگاه رب الغره عرض ميكند , بارالها تو آگاهي كه امت من , اين قرآن بزرگ , كتاب تو را به كلي متروك و رها كردند و پيرو كافران شدند.
سوره فرقان آيه (29)
زبان قرآن
كتابي است كه آيات جامعش (حقايق و احكام الهي ) به زبان فصيح عربي , براي دانشمندان معين ساخته است.
فصلت آيات 2و 3
زبان قرآن
و اگر ما مي‌فرستاديم اين قرآن را به زبان غير عربي , كافران مي‌گفتند چرا آيات مفصل و روشن (به زبان عرب) نيامد اي عجب , آيا كتاب عجمي بر رسول نازل ميشود ؟ به آنها بگو اين قرآن براي اهل ايمان هدايت و شفاف است.
فصلت 43
زبان قرآن
ما قرآن را به لسان فصيح عربي مقرر داشتيم تا شما در فهم آن , مگر عقل و فكرت بكار بنديد.
زخرف 2
زبان قرآن
ما قرآن را براي وعظ و اندرز به هم ( همه) آسان كرديم , آيا كيست كه از آن پند گيرد.
قمر 16
زبان قرآن
و البته ما قرآن را براي وعظ و اندرز به فهم , آسان كرديم آيا كيست كه از آن پند گيرد.
قمر 39
زبان قرآن
و به تحقيق ما فرمان قرآن را براي وعظ و اندرز , بر فهم آسان كرديم كه از آن پند گيرد.
قمر 21
و ما قرآن را براي وعظ و اندرز بر فهم , آسان كرديم آيا كيست كه از آن پند گيرد.
قمر 31
زبان قرآن
اين قرآن مجيد را به عربي (فصيح) فرستادم , باشد كه به تعليمات آن عقل و هوش يابند.
يوسف 1
دعاهاي قرآني (دعاهاي قرآن)
پردودگارا من و ذريه مرا نماز گذار گردان , بارالها دعاي مارا اجابت فرما
ابراهيم (ع) 39
(دعا پدر و مادر)
و هميشه پروبال تواضع و تكريم رابا كمال مهرباني نزدشان بگستران و بگو پروردگارا چنانكه پدر و ماردم مرا از كودكي به مهرباني بپرورند , تو در حق آنها رحمت و مهرباني فرما
اسرا 23
در دعا بگوييد كه پرورگارا , گناهان مارا بريز آخراعراف 160
(دعاي علم )
پس بلند مرتبه و بزرگوار است خدايي كه به حق و راستي پادشاه ملك وجود است و تو اي رسول پيش از آن كه وحي قرآن تمام و كمال به تو برسد , تعجيل مكن و دائم بگو , پروردگارا بر علم من بيفزاي
طه 113
(دعا بخشايش )
اي رسول بگو , بارالها بيامرز و ببخشاي كه تو بهترين بخشندگان عالم وجودي
مؤمونون 117
(روز موعود )
بار پروردگارا روزي كه خلق را از قبرها برانگيزي در آن روز مرا رسوا و هلاك مگردان , آن روزي كه مال و فرزندان به حال انسان هيچ سود نبخشد و تنها آن كسي سود برد كه با دل , با اخلاص پاك از شرك و ريب به درگاه خداآيد
شعرا 86 الي 89
باز بگو من خداي يكتا را مي‌پرستم و دينم را خاص و خالص مي‌گردانم
الزر 13
(بخشايش توبه )
اي پروردگاري كه علم و رحمت بي منتهايت همه عالم را فرا گرفته است و به لطف و كرم , گناه آنان كه توبه كرده و راه رضاي تورا پيموند ببخش و آنان را از عذاب دوزخ محفوظ دار پروردگارا تو آنها را در بهشت عدني كه وعده فرمودي و آن كه صالح است از پدران (ومادران) و نيز زوجها و فرزندانشان و اصل گردان كه دانا تويي خداي مقتدر و با حكمت الغافر 7
(اجابت دعا )
و خداي شما فرمود كه مرا ( با خلوص دل ) بخوانيد تا دعاي شما را مستجاب كنم و آنان كه از دعا و عبادت من اعراض كنند و به زودي با ذلت و خواري دوزخ شوند خداست آن كه شب تار را براي آسايش و استراحت شما قرار داده و روز را براي (كسب روزي ) روشن گردانيد , زيرا خدا در حق مردمان صاحب فضل و احسان است و ليكن اكثر مردم شكر نعمتش را به جاي نمي آورند.
الغافر 59 الي 61
و مستجاب مي‌گرداند دعاي آنان كه به خدا ايمان آورده اند و نيكوكار شدند و از فضل و كرم خود بر ثواب آنها مي‌افزايد شوري 25
(دعاي با ايمانان )
بارالها , مرا و پدر و مادر من و هركه با ايمان , به خدا من داخل شود , و همه مردان و زنان باايمان عالم را ببخش و بيامرز و ستمكاران را جز هلاكت و عذابشان ميفزاي
نوح (ع) 27 تا آخر
پروردگارا , اول مارا تسليم فرمان خود گردان , و فرزندان ما را هم به تسليم و رضاي خود بدار و راه پرستش و اطاعات را به ما بنما , و بر ما وظيفه بندگي را آسان بگير كه تنها تويي بخشنده و مهربان
بقره 127
(دعا استواري )
پروردگارا به ما صبر و استواري بخش و مارا ثابت قدم دار و مارا بر شكست كافران ياري فرما
بقره آخر 249
بار پروردگارا , دل مارا به باطل ميل مده , پس از آن كه به حق هدايت فرمودي , و به ما از لطف خويش رحمتي عطا فرما كه همانا توني تنها بخشنده بي عوض و بي منت
آل عمران 7
(دعاي بار تكليف )
بار پروردگارا , مارا , آن چه به فراموشي يا خطا كرده‌ايم مؤاخذه نكن , بارالها تكليف گران و طاقت فرسا بر ما مگذار چنان كه بر پيشينيان نهادي , پروردگارا بار تكليفي فوق طاقت ما را به دوش ما منه , و ببخش ما را و گناهان مارا ون بيامرز وبر ما رحمت فرما , تنها ياور و مولاي ماتويي و مارا برگروه كافران پيروز فرما
بقره 285 تا آخر
(دعا ايمان )
پروردگارا , مابه كتابي كه فرستادي ايمان آورده , و از رسول تو پيروي كرديم , نام ما را در صحيفه اهل يقين ثبت فرما آل عمران 52
آنها در هيچ سختي جز به خدا پناهنده نشده , و جز اين نمي‌گفتند كه : بار پروردگارا به كرم خود از گناه و ستمي كه ما دربراه خود كرده‌ايم , درگذر و بيامرز , تجاوز در كارمان را و ثابت بدار قدمهاي مارا و پيروزگردان ما را بر گروه كافران آل عمران 146
( دعا دوري از دوزخ )
دائم فكر در خلقت آسمانها و زمين كرده و گويند : پروردگارا , اين دستگاه باعظمت را بيهوده نيافريده‌اي , پاك و منزهي مارا به لطف خود از عذاب دوزخ نگاه دار آل عمران 191
( دعا بخشش )
پروردگارا , از گناهان ما در گذر و زشتي كردار مارا بپوشان , و هنگام جام سپردن ما را با نيكان محشور گردان , پروردگارا از آنچه به رسولان خود وعده دادي نصيب ما بفرما و در روز قيامت ما را رسوا مكن , كه وعده تو هرگز تخلف نخواهد داشت. آل عمران 193
( دعا روزي )
عيسي پسر مريم گفت : بارالها , اي پروردگار ما بفرست براي ما , مائده‌اي از آسمان تا اين روز براي ما وكساني كه پس از ما آينده م عيد مباركي گردد , و آيت و حجتي براي ما باشد كه تو بهترين روزي دهند گاني مائده 113
(دعا)
عيسي گفت : خدايا ( از شبهه مثل و شريك ) منزهي , هرگز مرا نرسد كه چنين سخني به ناحق گويم , چنان كه من اين گفته بودي , البته تو مي‌دانستي , كه تو از سرائر من آگاهي و من از سر تو آگاه نيستم , همانا تويي كه به همه اسرار جهانيان آگاهي . مائده 115
( دعا پيروزي )
پروردگارا , تو در نزاع بين ما وامت به حق ما ار فاتح گردان , كه تو بهترين پيروزي دهنده اي
اعراف آخر 88
( دعا آمرزش )
(موسي) گفت : پروردگارا : من و برادرم را بيامرز و در رحمت خود داخل گردان كه تو مهربانترين مهرباني
اعراف 150
توي مولاي ما , مارا ببخش و ترحم كن , كه تويي بهترين آمرزندگان , و سرنوشت ما را در اين دنيا و هم در عالم آخرت نيكويي و ثواب مقدر فرما , كه به سوي تو هدايت يافته‌ايم
اعراف آخر 154 و بخشي از آيه ا55
( دعا فرزند خواستن )
كه اي پروردگار ما , اگر به ما فرزندي صالح عطا كردي , بر اين نعمت البته از شكر گذران خواهيم بود.
اعراف آخر آيه 188
(دعا دفع فتنه )
بارالها , مارا دستخوش فتنه اشرار و قوم ستمكاران مگردان , و ما را به رحمت و لطف خود از شر كافران نجات ده
يونس (ع) 84 تا 86
(دعاي نفريني )
پروردگارا , اموال آنها را نابود گردان , ودلهاشان را سخت بربندكه اينان ايمان نياورندتاهنگامي كه عذاب دردناك تورا مشاهده كنند. يونس (ع) آخر آيه 87
(دعا ناداني )
بارالها , من پناه مي‌برم به تو , كه ديگر چيزي كه نمي‌دانم , از تو هيچگاه تقاضا نكنم و اكنون اگر مرا ببخشي و ترحم نفرمايي از زيان كارانم
هود (ع) 46
( دعا محشور شدن با صالحان )
توي آفريننده آسمان و زمين , تويي ولي نعمت و محبوب من در دنيا و آخرت مرا به تسليم و رضاي خود بميران و با صالحانم محشور فرما
يوسف (ع) آخر آيه 100
(دعاي بخشايش )
بارالها روزي كه ميزان عدل و حساب به پا ميشود , تو آن روز سخت بر من و والدين من و همه مؤمنان ازكرمه ببخشا
ابراهيم (ع) 40
( دعا صدق قدم )
(اي رسول ) دعا كن كه : بارالها مرا ( هميشه به هر جازوم) به مكه يا مدينه , يا عالم قبر و محشر به قدم صدق داخل و به قدم صدق خارج گردان , و به من از جانب خود بصيرت و حجت روشني كه دائم ياور و مددكار باشد عطا فرما
اسرا 79
بارالها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتي عطا فرما و بر ما وسيله رشد و هدايت كامل مهيا ساز
كهف آخر آيه 9
( دعا شرح صدر موسي (ع) )
موسي به خدا عرضه داشت : پروردگارا , پس شرح صدرم عطا فرما و كار مرا آسان گردان , و عقده را از زبانم بگشا , تا مردم سخنم را خوش فهم كرده (بپذيرند) طه 24 تا 28
(دعا بيماري )
پروردگارا , مرا بيماري و رنج و سخت رسيده و تو بر بندگانت از همه مهربانان عالم مدبافتري
انبيا 82
الها : خدايي به جز ذات يكتاي تو نيست , تو از شرك و شريك و هر عيب و آلايش پاك و منترهي و من از ستمكارانم
ابنيا آخر 86
(دعا فرزند )
بارالها , مرا يك تن وتنها مگذار ( به من فرزندي كه وارث من باشد عطا فرما ) كه تو بهترين وارث اهل عالم هستي
انبيا 88
( دعا حكم به حق )
الها توبه حق حكم كن , و پروردگار ما خداي مهربان و ياري دهنده است.
انبيا 111
( دعا رحمت )
بار پروردگارا آن چه به فراموشي يا خطا كرده ايم مؤاخذه نكن , بارالها تكليف گران و طاقت فرسا بر ما مگذار , چنانكه بر پيشينيان نهادي , پروردگارا بار تكليفي فوق طاقت مارا بدوش ما منه و بخش مارا و گناهان مارا بيامرز و بر ما رحمت فرما تنها ياور و مولاي ما تويي و ما را بر گروه كافران پيروز فرما
آخر سوره مباركه بقره
(هركه را خواهي )
( اي پيغمبر بگو ) بگو بارخدايا اي پادشاه ملك هستي , تو هر كه را خواهي ملك و سلطنت بخشي و از هر كه خواهي بگوي و به هر كه خواهي غزت و اقتدار بخشي و هر كه را خواهي خوارگرداني هر خير و نيكويي بدست تواست همانا تو بر هر چيز توانايي
آل عمران 25
( خداي مقتدر )
تويي كه شب را در روز نهان سازي و روز را در شب ناپديد گرداني و زنده را از مرده , و مرده را از زنده بر انگيزي و به هر كه خواهي روزي بي حساب عطاني
آل عمران 26
( سحر گاه )
آنان كه به درگاه الهي عرضه مي دارند , پروردگارا همانا ايمان آورديم , به كرم خود گناهان ما ببخش , و ما را از عذاب آتش جهنم نگاه دار , آنان شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و استغفار كنندگان در سحر گاهند.
آل عمران 16
صبر و آزمون توسط خدا (صبر )
اي آن كساني كه گرويديد , ياري جوئيد به صبر و نماز به درستي كه خدا با شكيبايان است مگوييد آن كساني كه در راه خدا كشته ميشوند مردگانند بلكه زنده گانند و نمي دانند و هر آن , شما را به چيزي مي‌آزمائيم از ترس و گرسنگي و از كارستن مالها و نفس ها و ميوه ها و مژده ده شكيبايان را آنان را كه چون مصيبتي به آنها رسيد مي‌گويند به درستي كه ما از براي خدائيم و به سوي او باز مي گرديم بر آن گروه است مغفرت ها , از پروردگارشان و رحمت و آنها راه يافتگان هستند.
بقره آيات 148 تا 153
( آزمودن )
و البته شما را به سختي‌ها ، چون ترس و گرسنگي و نقصان اموال و آفات زراعت بيازمائيم و مژده آسايش از آن سختي ها صابران راست.
بقره 154
( آزمودن به تفاوت )
و او آن خدايي است كه شما را جانشين گذشتگان اهل زمين قرار داد , و رتبه بعضي را بر بعضي بالاتر مقرر داشت , تا شما را در اين تفاوت رتبه ها بيازمايد كه همانا خدا سخت زود كيفر , و بسيار بخشنده و مهربان است.
انعام 164
( امتحان )
البته ما شما را در مقام امتحان مي‌آوريم , تا آن كسي كه در راه خدا مجاهده و كوشش دارد و بر رنج آن صبر ميكند و اخبار و اظهارات شما را بيازماييم
محمد (ص) 30
( آزمودن نيكوكار )
خدايي كه مرگ و زندگاني را آفريد , كه شما بندگان را بيازمايد تا كدام نيكوكارتر است و او مقتدر و آمرزندة (گناه بندگان )است.
ملك 1 به بعد
( آزمايش صابران )
و البته شما را به سختي ها چون ترس و گرسنگي و نقصان اموال و نفوس و آفات زراعت بيازماييم و مژده آسايش از آن سختي ها صابران راست. بقره 154
( صبر )
اي كساني كه ايمان آورده‌ايد , در پيشرفت كار خود صبر و مقاومت شه كنيد , و به ذكر خدا و نماز , توسل جوييد كه خدا ياور صابران است.
بقره 152
( صابران )
آنان كه چون به حادثه سخت و ناگواري دچار شوند صبوري پيشه گرفته و گويند ما به فرمان خدا آمده و به سوي او رجوع خواهيم كرد , آن گروهند مخصوص , به درود الطاف الهي و رحمت خاص خداوند , و آنان به حقيقت هدايت يافته گانند. بقره 155 تا 157
( امتحان براي بهشت )
گمان گرديد به بهشت داخل شويد , بدون امتحاناتي كه پيش از شما بر گذشتگان آمد كه بر آنها رنج و سختي ها رسيده بقره 213
( آزمايش فقرا )
و همچنين ما برخي را بر برخي ديگر ( فقرا را با اغنيا ) بيازموديم تا آن كه ( به طمن و مسخهر و انكار) گويند آيا اين فقيران را خدا , در ميان ما برتري ( به نعمت اسلام ) داد ؟ آيا خدا از اين منكران , به احوال سپاسگزاران داناتر نيست ؟ انعام 52
( آزمايش خداوند )
چنين مپنداريد كه شما را بدون آزمايش به حال خود رها مي‌كنند , در صورتي كه هنوز خدا در مقام طاعت و مجاهده معلوم نگردانيده كه از شما ( مدعيان ايمان ) چه كسي به حقيقت مؤمن است كه جز خدا و رسول و مؤمنان را هرگز دوست و همراز خود نخواهد گزيد و خدا بر همه كردار شما آگاه است.
توبه 15
خدايي است كه آسمان و زمين را در فاصله شش روز بيافريد و عرش با عظمت او بر آب قرار يافت ( شايد مراد علم باشد) تا شما را بيازمايد , كه عمل كداميك از شما نيكوتر است.
هود (ع) آيه 6
( صبر جميل )
در هر صورت , در اين مصيبت صبر جميل كنم كه در دفع اين بليه كه شما اظهار مي‌داريد مراياري تواند كرد.
يوسف (ع) آخر آيه 17
( صبر هنگام مصيبت و شكر وقت نعمت )
مگر آنان كه داراي ملكه صبر و عمل صالحند كه ( هنگام نعمت شكر خدا و در مصيبت صبر مي كنند ) بر آنها آمرزش حق و اجر بزرگ ( نعمت ابديست ) هود (ع) 10
( متاع دنيا به سبب امتحان )
چشم از اين ناقابل دنيوي كه به طايفه اي از مردم كافر براي امتحان داديم , البته به پوش و برانيان اندوه نحور و اهل ايمان را زير پرو بال و حكمت خودگير و با كمال حسن خلق بپروران
هجر 87
( آزمودن با عهد و قسم )
خداوند شما بندگان را , به اين عهد و قسم مي‌آزمايد و در روز قيامت همه تقلب‌ها و اختلافات شما را بر شما آشكار خواهد ساخت. نمل 90
( صبر بهتر از انتقام )
و اگر به شما مسلمانان كسي عقوبت و ستمي رسانيد , شما بايد در مقابل آن ( به قدر آن ) انتقام كنيد. و اگر صبوري كنيد البته براي صابران , اجري ( بهتر از انتقام ) خواهد بود. نمل 125
( خلق زيبايي براي امتحان )
ما آن چه در زمين جلوه گر است , زينت و آرايش ملك زمين قرار داديم تا مردم را به آن امتحان كنيم كه كداميك در طاعت خدا عملشان نيكوتر خواهد بود. كهف 6
( امتحان چشمداشت )
( اي رسول ما ) هرگز به متاع ناچيزي كه به قوم ( كافر و جاهل ) در جلوه حيات دنيوي فاني براي امتحان داديم چشم آرزو مگشاي و رزق خداي تو بهتر و پاينده تر است
طه 130
( امتحان منافقين )
آيا ( منافقان ) نمي‌بينند كه آنها در هر سالي يكبار يا دو بار البته امتحان ميشوند ؟ باز هم از كردار زشت خود پشيمان نشدند و خدا را ياد نمي‌كنند. توبه 125
( امتحان )
البته ما شمارا در مقام مي‌آوريم تا آن كسي كه در راه خدا مجاهده و كوشش دارد و بر رنج آن صبر ميكند و اخبار و اظهارات شمارا بيازمائيم محمد (ص) 30
انفاق و احسان انفاق و احسان
مي پرسند از تو كه چه چيز انفاق كنند بگو , آن چه انفاق كرديد ازمال , پس براي پدر و مادر و نزديكان و بي پدران و بي چارگان راه گذريان محتاج است و آن چه مي كنيد از نيكي پس به درستي كه خدا به آن داناست
بقره 211
( انفاق و ذخيره آخرت ) ( و حتي آمرزش )
پس تا بتوانيد خدا ترس و پرهيزكار باشيد و سخن حق بشنويد , و اطاعات كنيد و از مال خود براي ( ذخيره آخرت) خويش به فقيران انفاق كنيد و كساني كه از خوي لئامت و بخل نفس خويش محفوظ مانند آنان رستگاران دو عالمند و اگر به خدا ( يعني به بندگان محتاج خدا ) قرض الحسنه يا صدقه دهيد , خدا براي شما چندين برابر گرداند و هم از گناه شما در گذرد و خدا بر شكر و احسان خلق پاداش دهنده و بردبار است.
تفاين 15 تا 17
( آنكه احسان كرد )
قسم به آيات الهي كه كوشش شما مردم مختلف است و اما هر كس عطا و احسان كرد و خداترس و پرهيزكار شد و به نيكويي تصديق كرد ماهم البته كار او را سهل و آسان مي‌گردانيم
ليل 3 تا 5
( انفاق و اندازه )
از مال خود در راه خدا انفاق كنيد ولي نه به حد اسراف و خود را به مهلكه و خطر در نيفكنيد و در آينه نيكويي كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مي‌دارد.
بقره 194
( چه چيز انفاق كنيم )
( اي پيامبر ) از تو سؤال كنند كه در راه خدا چه انفاق كنيم بگو هر چه از مال خود انفاق كنيد درباره پدر و مادر و خويشان و فقيران و يتيمان و مستمندان و رهگذران درمانده رواست و هر عمل خيري كه انجام مي‌دهيد. البته خدا بر آن آگاه است.
بقره 214
( انفاق )
مثل كساني كه انفاق مي‌كنند مالهايشان را در راه خدا چون مثل دانه ايست كه بروياند هفت خوشه كه در هر خوشه صد دانه باشد و خداي افزايد از براي آنها كه مي خواهد و خدا فراخ زحمت داناست. آنان كه انفاق مي كنند مالهايشان را در راه خدا , پس از پي نمي‌كنند آن چه را انفاق كردند منتي و نه آزادي از من است ايشان را و خردشان نزد پروردگارشان و نيست بيمي بر ايشان و نه ايشان اندوهناك شوند. گفتار خوب و آمرزش بهتر است از صدقه اي كه در پي آن باشد آن را آزاري و خدا بي نياز بردبار است
بقره 263 به بعد
( صدقه و منت )
اي كساني كه ايمان آورديد باطل مسازيد صدقه‌هاي خود را به منت نهادن و آزار چون كسي كه انفاق ميكند مالش را به جهت ديدار مردمان , و نمي‌گرود به خدا و به روز باز پسين , سپس مثل او چون داستان سنگ همواري است كه بر او باشد خاكي , پس رسيده باشد آن را باراني بزرگ قطره , پس واگذشته باشد آن را بي خاك قادر نيستند بر چيزي از آن چه كسب كرده‌اند و ندا راه ننمايد گروه كافران را و مثل آنان را كه انفاق مي‌كنند مالهايشان را به جهت طلب خشنودي خداوند , و ثابت گردانيدني از خودهاشان , چون مثل بوستاني است بر بلندي كه برسدش باران بزرگ قطره , پس بدهد ثمرش را دو چندان , پس اگر نرسد آن را باران بزرگ قطره , پس باران خرد قطره و خدا به آن چه ميكند بينا است.
بقره 263 الي 265
( برگشت انفاق )
مثل آنان كه انفاق مي‌كنند , مالشان را در راه خدا , به مانند مثل دانه‌ايست كه از يك دانه هفت خوشه برويد و در هر خوشه صد دانه باشد و خدا از اين مقدار نيز بر هر كه خواهد بيفزايد زيرا رحمت خدا بي منتها و به همه چيز احاطه كامل دارد.
بقره 260
(انفاق و روزي ب)
( اي رسول) بگو خداي من هر كه از بندگان را خواهد وسيع روزي و هر كه را خواهد تنگ روزي مي‌گرداند و شما هر چه راه رضاي حق انفاق كنيد به شما عوض مي‌بخشد و او بهترين روزي دهنده است.
سبا 380
(انفاق بي منت )
آنان كه انفاق مي كنند مالشان را در راه خدا و در پي انفاق به مستمندان منتي نگذارده و آزار نكنند , آنان را پاداش نيكوتر نزد خدا خواهد بود و از هيچ پيشامدي بيمناك نباشند و هرگز اندوهناك نخواهند بود.
بقره 261
(انفاق زبان خوش )
فقير سائل را , به زبان خوش و طلب آمرزش رد كردن بهتر است از آن كه صدقه دهند و از پي آن آزار كنند خدواند (از طاعت صدقه ( خلص , بي نياز و بردبار است.
بقره 262
(انفاق و خود نمايي )
اي اهل ايمان تباه نسازيد صدقات خود را با منت و آزار كردن مانند آن كه مال خود را از روي ريا و خودنمايي و جلب توجه مردم انفاق كرده و ايمان به خدا و روز قيامت نداشته باشد و مثل چنين مرد رياكار , به دان ماند كه دانه‌اي را به روي سنگ سخت بيفشاند و تند باراني غبار و خاك آن را نيز بشويد كه نتوانند از آن هيچ محصولي بدست آرند و خداوند گروه كافران را راه سعادت ننمايد.
بقره 263
( بهترين را انفاق كنيد )
اي اهل ايمان انفاق كنيد , ازبهترين آن چه به كسب و تجارت , اندوخته‌ايد و از آن چه براي شما از زمين مي‌رويانيم هرگز چيزهاي بد را براي انفاق معين نكنيد , در صورتي كه شما خود , همچنان چيزي را نستانيد , مگر آن كه از بدي آن چشم پوشي نماييد و بدانيد كه خدا بي نياز و ستوده صفات است.
بقره 266
( تعبير كفاراز انفاق )
و چون مؤمنان به آنها گفتند كه از آن چه خدا روزي شما قرار داده چيزي بر فقيران انفاق كنيد , آن كافران به اهل ايمان جواب دادند آيا ما اطعام كنيم به كسي كه اگر خدا مي‌خواست خود به آنها طعام مي‌داد ؟ ( شما كه اين نصيحت را مي‌كنيد ) پيداست كه سخت در راه غلط و گمراهي هستيد.
ياسين 46
( انفاق پنهان و آشكار )
اگر به مستحقان , آشكار انفاق كنيد , كاري نيكوست ليكن , اگر پنهاني به فقيران ( آبرومند ) برسانيد آن بر شما نيكوتر است و خدا گناهان شما را به پاداش آن , مستور دارد و خداوند از اعمال شما آگاه است
بقره 270
( انفاق به نذر )
و هرچه انفاق كنيد از نفقه خودتان و يا به نذر و صدقه ( به مستمندان ) بدهيد البته خداي داند ولي ( اگر در حق مسكينان ستم كنيد ) ستمكاران را يار و معيني نخواهد بود.
بقره 269
( انفاق به چه كساني )
صدقات مخصوص فقيراني است كه در راه خدا ناتوان و بي چاره‌اند و توانايي آن كه پيش گيرند , ندارند و از فرط عفاف چنان احوالشان به مردم مشتبه شود كه هر كس از حال آنها آگاه نباشد , پندارد غني و بي نيازند شما بايد به فقر آنها از سيماي ايشان پي ببريد كه آنها از غرت نفس هرگز چيزي را از كسي سؤال نكنند و هر چه انفاق كنيد همانا خداوند بر آن آگاه است.
بقره 272
( انفاق كننده و آينده و گذشته )
كساني كه انفاق كنند مالشان را در شب و روز , نهان و آشكار , آنان را پاداش نيكو نزد پروردگارشان خواهد بود و هرگز از حادثه آينده و از امور گذشته اندوهگين نخواهند گشت.
بقره 273
(مثل انفاق )
و مثل آنان كه انفاق كنند مالشان را در راه خشنودي خدا و اطمينان خاطر دل به لطف خدا شاد دارند. مانند مثل بوستاني در زمين شايسته تر , را ماند كه باران زيادي بر آن ببارد و ثمره و حاصلي در چندان بدهد و اگر باران بسيار هم نيايد اندك اندك ببارد تا به ثمر برسد و خداوند به كار نيكان بينا و آگاه است.
بقره 264
( انفاق و صدقه خاص هشت گروه ) ( عدد قرآني )
مصرف صدقات منحصرا مختص به اين هشت طايفه است : فقيران , و عاجزان ومقصديان اداره صدقات او براي تآليف قلوب ( يعني براي متمايل كردن بيگانگان به دين اسلام ) و آزادي بندگان و قرض داران و در راه خدا ( يعني در راه تبليغ و رواج دين خدا ) و به راه ماندگان اين مصارف هشت گانه , فرض و حكم خداست و خدا بر تمام حكم و مصالح امور آگاه است.
توبه 59
( انفاق و روزي )
( اي رسول ) بگو به خداي من , هر كه از بندگان را خواهد وسيع روزي و هر كه را خواهد تنگ روزي مي‌گرداند و شما هر چه در راه رضاي حق انفاق كنيد به شما عوض مي‌بخشد و او بهترين روزي دهنده است.
سباء 38
(تعبير كفار از انفاق )
وچون مؤمنان به آنها گفتند كه از آن چه خدا روزي شما قرارا داده چيزي بر فقيران انفاق كنيد , آن كافران به اهل ايمان جواب دادند آيا ما اطعام كنيم به كسي كه اگر خداي مي خواست خود به آنها طعام مي‌داد ؟ ( شما كه اين نصيحت را مي‌كنيد ) پيداست كه سخت در راه غلط و گمراهي هستيد.
ياسين 46
( ارث گذشتگان )
(الااي بندگان ) به خدا و رسول او ايمان آريد و از آن چه شما را در آن وارث گذشتگان گردانيد ( به راه خدا ) انفاق كنيد پس بر آنانكه ايمان آورده و انفاق كردند پاداش بزرگ خواهد بود
الحديد 6
( ارث گذشتگان )
(الااي بندگان ) به خدا و رسول او ايمان آريد و از آن چه شما را در آن وارث گذشتگان گردانيد ( به راه خدا ) انفاق كنيد پس بر آنانكه ايمان آورده و انفاق كردند پاداش بزرگ خواهد بود
الحديد 6
روزه ( روزه و ماه رمضان )
اي كساني كه گرويديد , نوشته شد بر شما روزه همچنان كه نوشته شد بر آنان كه پيش از شما بودند باشد كه شما بپرهيزيد روزهاي معدود پس هر كه از شما بيمار باشد يا مسافر باشد , پس عدتي معدود است از روزهاي ديگر , و بر آنان كه طاقت دارند آنرا فداست , طعام درمانده , پس روزه داري بهتر است براي شما اگر بدانيد ماه رمضان است كه فرو فرستاده شد در آن قرآن هدايت از براي مردمان و نشانهاي روشن از هدايت و فرقان , پس آن كه حاضر باشد از شما آن ماه را , پس بايد روزه بگيرد و هر كه باشد بيمار يا به سفري پس به آن شمار است از روزهاي ديگر مي‌خواهد , خدا به شما آساني مي‌خواهد و سختي نمي‌خواهد به شما دشواري و از براي آن كه تمام كنيد آن مدت را و تا آن كه به بزرگي ياد كنيد خدا را بر هدايت كردن شما , باشد كه شما شكر كنيد.
179 الي 182 بقره
( در مورد مسائل روزه ) اعتكاف و زمان روزه
حلال شد از طرف من شما را شب روزه جماع با زنانتان , آنها لباسند شما را و شما لباس هستيد براي ايشان داناست خدا كه شما بوديد كه خيانت مي‌كرديد با خودهاتان پس توبه شما را پذيرفت , و عفو كرد شما را پس اكنون مباشرت كنيد ايشان را و بجوييد آن چه را نوشت خدا براي شما و بخوريد و بياشاميد م تا پديد آيد شما را رشته سفيد از رشته سياه از صبح , پس تمام كنيد روزه را تا شب و مباشرت نكنيد با ايشان و معتكفين در مسجدها آن است حدهاي خدا پس مشويد به آن همچنين بيان ميكند خدا آيت‌هاي خود را براي مردمان باشد كه بپرهيزيد. بقره 183
( ماه نزول قرآ“ )
ماه رمضان ماهي است كه قرآن در آن نازل شده است براي هدايت بشر و براي راهنمايي و امتياز حق از باطل پس هر كس دريابد رمضان را بايد تمام آن ماه را روزه بدارد.
(چه كساني روزه نگيرند ) ( روزه ) ( فدا دادن به فقير )
اي كساني كه ايمان آورده ايد بر شما هم روزه فرض گرديد چنان چه اسم گذشته را فرض شد كه پاك و پرهيزگار شويد روزهايي به شماره معين روزه داريد ( تمام ماه رمضان ) و هركس از شما مريض يا مسافر باشد به شماره آن روزهاي غير ماه رمضان روزه بدارد و كساني كه ( چون پيران و زنان باردار و شيرده ) كه روزه را با زحمت و مشقت توانند داشت , عوض هر روز فدا دهند به مسكين (آن قدر كه گرسنه اي سير گردد) و هر كس به نيكي بر اين مقدار بيفزايد براي او بهتر است. روزه داشتن به خير شماست اگر فوايد آنرا دريابيد.
بقره 182
( بيمار و مسافر )
و هركس هم كه مريض , و يا در سفر باشد به شماره آن چه روزه خورده است از ماههاي ديگر روزه بدارد كه خداوند براي شما حكم آسان خواسته و تكليف را مشكل نگرفته و براي اين عدد روزه را تكميل كرده و خدا را به عظمت ياد كنيد كه شما را به دين اسلام هدايت فرموده باشد كه از اين نعمت بزرگ سپاسگذار گرديد.
بقره 182 الي 185
( زمان روزه )
و اكنون رواست كه در شبهاي رمضان بازنها به حلال مباشرت كنيد و از خداوند آن چه مقدر فرموده بخواهيد و بخوريد و بياشاميد تا آن گاه كه خط سفيدي روز از سياهي شب درسپيده دم پديدار گردد پس از آن روزه را بپايان برسانيد تا اول شب ( در اين مدت روز ) با زنان مباشرت نكنيد , و شما در مساجد معتكف و مشغول عبادت خدا شويد.
بقره 186
روزه سكوت
زكريا باز عرضه داشت بارالها براي من نشانه و حجتي بر اين بشارت قرار ده ( تا شكر گفته و مطمئن شوم ) خدا فرمود بدين نشان كه با مردم تا سه روز تكلم نكني
مريم 9
و هر كس از جنس بشر را كه ببيني ( به اشاره ) به او بگو كه من براي خدا نذر و روزه سكوت كرده ام و با هيچكس ( تا روزه ام ) هرگز سخن نخواهم گفت
مريم آخر آيه 25
توكل به خدا و مصلحت (مصلحت و توكل )
و شايد شما ناخوش داريد چيزي را , و آن بهتر باشد از براي شما و شايد كه دوست داريد چيزي را و آن براي شما بدتر باشد و خداي داند و شما نمي‌دانيد.
بقره 213
( توكل )
بگو او خداي من است جز آن خدايي نيست و من بر او توكل كرده‌ام و روي اميدم همه به سوي اوست
رعد آخر 30
كه البته شيطان را هرگز به كسي كه به خدا ايمان آورده و بر او توكل و اعتماد كرده تسلط نخواهد بود
نمل 98
( انشاءالله و توكل )
هرگز مگو كه من اين كار را فردا خواهم كرد مگر آن كه بگويي ( انشاءالله ) اگر خدا بخواهدو خدا را پيوسته ياد كن
كهف آخر 22 و 23
( توكل )
و توكل بر خداي مقتد و مهربان كن آن خدايي كه چون ( از شوش ) به نماز بر خيزي تو را مي‌نگرد و حال تو را مشاهده مي كند و دگرگون شدن حال تو را در حالت سجده كنندگان مشاهده مي‌نمايد.
شعرا 217 الي 219
و در كارها بر خدا توكل كن كه تنها خدا براي مدد و نگهباني كفايت است
احزاب 3
( كفايت )
(هركس) به خدا و روز قيامت ايمان آورد و هركس خداترس شود , خدا راه بيرون شدن از (گناهان ) را بر او مي‌گشايد و از جايي كه گمان نبرد به او روزي عطا كند و هر كه در ( هر امر) بر خدا توكل كند , خدا او را كفايت خواهد كرد همانا خدا امرش ( بر هر عالم ) نافذ و روان است و برهر چيز قدر و اندازه‌اي مقرر داشته است.
طلاق 2
من بر او توكل مي‌كنم و بايد همه صاحبان مقام بر او توكل و اعتماد كنند
يوسف (ع) آخر آيه 26
( چرا به خدا توكل نكنيم )
و چرا ما بر خدا توكل نكنيم ؟ در صورتي كه خدا مارا به راه راست هدايت فرموده و البته به آزار و ستمهاي شما ( در راه اطاعت از خدا ) صبر خواهيم كرد كه ارباب توكل بايد هميشه و در همه حال بر خدا توكل كنند.
ابراهيم (ع) 11
( صلاح خداوند )
خدا صلاح حال شما را بهتر از شما ميداند و اگر بخواهد ( صلاح بداند ) به شما لطف و مهرباني كند و اگر ( مصلحت باشد ) و بخواهد , مجازات و عذاب مي‌فرمايد و ما تو را ( اي محمد ) وكيل و نگهبان گناهان بندگان قرار نداديم ( بر تو تنها رسالت و اتمام حجت است )
اسرا 53
( توكل )
و بر خدا توكل كن و كار خود را به خدا واگذار , كه خدا شنواي (دعاي مؤمنان) و دانا به صلاح خلق است.
انفال آخر آيه 60
(خواست خدا و توكل )
( اي پيامبر ) بگو هرگز جز آن چه خدا خواسته به ما نخواهد رسيد , او است مولاي ما و البته اهل ايمان در هر حال به خدا توكل خواهند كرد.
توبه 50
بگو : خدا مرا كفايت است كه جز او خدايي نيست من بر او توكل كرده‌ام كه ( خداي جهانيان ) و رب عرش بزرگ است. توبه 128
( صلاح خداوند )
خدا صلاح شما را بهتر از شما ميداند و اگر بخواهد صلاح بندان به شما لطف و مهرباني كند.
اسرا 53
( اورا بپرستيد و توكل كنيد )
و هر چه در آسمانها و زمين پنهان است همه براي خدا آشكار است و امور عالم همه راجع به خداست و بدست قدرت اوست پس او را بپرستيد و بر او توكل كنيد كه پروردگار تو از آن چه خلق مي‌كنند غافل نيست.
هود (ع) 122
وضو , نماز , تيمم
( وضو )
اي اهل ايمان , چون خواهيد برخيزيد براي نماز صورت و دستها را تا مرفق ( آرنج) بشوييد سر و پاهايتان را تا بر آمدگي پا مسح كنيد.
( تيمم )
در اين صورت به خاك پاك و پاكيزه تيمم كنيد , به آن خاك صورت و دستها را مسح كنيد خدا در دين هيچگونه سختي قرار نداد و ليكن مي‌خواهد تا شما را پاكيزه گرداند و نعمت را به شما تمام كند باشد كه شكراوبه جاي آوريد
مائده 5 الي 6
محافظت از ( نماز )
والبته آنان كه به عالم آخرت ايمان آورند به اين كتاب نيز ايمان خواهند آورد و در حدود و اركان , نماز شان را محافظت خواهند نمود.
انعام 91
( اوقات نماز )
پس تو اي رسول آن چه امت جاهل مي‌گويند صبر و تحمل پيش گير و خداي را پيش از طلوع خورشيد و قبل از غروب آن و ساماتي از شب تار , و اطراف روز روشن م ستايش و تسبيح بگو تا باشد در مقام شفاعت خشنود شوي
(به اني آيه نمازهاي پنج گانه و نماز شب مراد است ) طه 129
( نماز و نهي از زشت و منكر )
اي رسول , آن چه را كه از كتاب آسماني قرآن بر تو وحي شد , بر خلق تلاوت كن و نماز را ( كه بزرگ عبادت خداست ) به جاي آر كه همانا نماز است كه اهل نماز را از هر كار زشت و منكر باز مي‌دارد و همانا ذكر خدا بزرگتر (و برتر از حدا انديشه خلق ) است و خدا به هر چه كنيد آگاه است و اجرا آن را عطا خواهد كرد.
عنكبوت 44
( نماز جمعه )
اي كساني كه ايمان آورده‌ايد هرگاه شما را براي اداي نماز روز جمعه بخوانند , في الحال بشتابيد به سوي ذكر خداوند و كسب و تجارت را رها كنيد كه اين ( نماز جمعه ) از هر تجارت براي شما بهتر است اگر بدانيد م پس آن گاه كه نماز پايان يافت باز در پي كسب و كار خود روي زمين پراكنده شويد و از فضل و كرم خدا روزي طلبيد و ياد خدا بسيار كنيد شايد سعادتمند و رستگار شويد.
جمعه 8 الي 10
( نماز شب پيامبر )
الا اي رسول كه در جامه خفته‌اي شب را به نماز و طاعت خدا برخيز مگر كمي كه نصف باشد يا چيزي كمتر از نصف باشد يا چيزي بر نصف بيفزا و آيات قرآن را با توجه كامل بخوان , ما به وحي خود , كلام بسيار سنگين ( قرآن) را بر تو القا مي‌كنيم البته نماز شب بهترين اخلاص ( وصفاي قلب) و دعوي صدق ايمان است تو را روز روشن ( در طلب روزي ) وقت كافي و فرصت وسيع است. دايم نام خدا را ياد كن و ازغير او علاقه ببر و به او پرداز , همان خداي شرق و مغرب عالم كه جز او خدايي نيست او را بر خود وكيل و نگهبان اختيار كن بر طعن و ياوه گويي كافران و مكذبان شكيبا باش , و از آنان به طرز نيكو دوري گزين و كار آن كافران و تكذيب كنندگان صاحبان نعمت را به من واگذار و اندك زماني به آنها مهلت ده كه البته نزد ما زنجير عذاب و آتش دوزخ براي كافران مهيا است و طعامي كه از فرط عصه گلوگير آنها ميشود و عذاب دردناك بر آنها آماده است.
مزمل 1 تا 11
( اهميت به موقع خواندن نماز )
اگر شما را بيم خطري از دشمن باشد به هر حال كه ميسر است به پياده يا سواره نماز به جا مي‌آريد , آن گاه كه ايمني يافتيد خدا راياد كنيد كه او شما را به آن چه نمي‌دانستيد دانا كرد.
بقره 238
( اندازه عبادت و نماز شب )
البته خدا به حال تو آگاه است كه تو وجمعي هم كه از آنان كه با تواند نزديك دو ثلث يا نصف شب و يا ثلث شب را هميشه به طاعت مي پردازي و خداست كه گردش روز وشب را مقدر ميكند خدا ميداند كه شما هرگز تمام ساعات شب را ( به عبادت ) ضبط نخواهيد شد , از شما در گذشت تا هر چه از شب را آسان است و تلاوت قرآن پردازيد و خدا ميداند كه برخي از شما مريض و ناتوانند و برخي به سفر براي كسب و تجارت مي‌رويد و از كرم خدا روزي مي‌طلبيد و برخي در راه خدا به جنگ و جهاد مشغوليد پس در هر حال آن چه ميسر است به قرائت قرآن بپردازيد و نماز بپاداريد و زكوه مالتان را به فقيران بدهيد و به خدا فرض نيكو دهيد و بدانيد كه هر عمل نيك كه براي آخر ت خود مي‌فرستيد پاداش آن را نزد خدا مي يابيد و آن اجر و ثواب آخرت بسي بهتر و بزرگتر است و دائم به خدا آمرزش طلبيد كه خدا بسيار آمرزنده مهربان است.
مزمل 19 تا آخر
( نماز وسطي )
بايد در هر نماز توجه كامل داشته باشيد به خصوص نماز وسطي ( به نظر كثر مفسرين نماز صبح است) به ستايش و اطاعات خدا قيام كنيد.
بقره 237
( نماز منافقين )
همانا منافقان با خدا مكرو حيله كنند و خدا نيز به آنها مكر مي كند ( يعني مكرشان را باطل ميسازد و مجازاتشان هم خواهد كرد. ) چون به نماز آيند با حال بي ميل و كسالت و براي رياكاري ( و نشان دادن نماز خود ) به مردم بيايند و ذكر خدا جز اندك ( آنهم به قصد ريا) نكنند
نساء 141
( زيور وقت عبادت )
اي فرزندانم آدم زيورهاي خود را در مقام عبادت به خود برگيريد.
اعراف بخشي از اول آيه 30
(مؤمنان و نماز )
مؤمنان آنهاهستند كه اگر ذكري از خدا شود ( از عظمت و جلال خدا ) دلهايشان ترسان و لرزان و چون آيات خدا بر آنها تلاوت شود بر مقام ايمانشان بيفزايد و به خداي خود در هر حال توكل مي‌كنند و آنان نماز را به حضور قلب و پامي‌دارند و از هرچه روزي آنها كرديم به فقرا انفاق مي كنند آنان به راستي و حقيقت اهل ايمانند و نزد خدا مراتب بلند و آمرزش و روزي نيكو مخصوص آنهاست .
انفال 1 الي 4
(زمان نماز ) (باطل كننده اعمال بد )
و به پا داريد نماز را در دو طرف ( اول و آخر ) روز و نيز در ساعت تاريكي شب , البته نيكوكاريهاي شما بد كاري‌هايتان را نابود ميسازد و اين نماز يادآوري است براي اهل ذكر
هود (ع) 113
( وقت نماز )
نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاريكي شب بپادار (يعني نماز ظهرين را از اول زوال ظهر و نماز عشائين را از بدو تاريكي شب به پادار) و نماز صبح را در ( سپيده صبح تا قبل از طلوع آفتاب) به جاي آر , كه آن به حقيقت مشهود نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز است و پاسي از شب بيدار و متجهد باش كه تجهد در نماز شب خاص تواست كه خدايت به مقام محمود باشد (شفاعت مبعوث گرداند )
اسرا 78 الي 79
( اسم خدا و صداي خواندن نماز ) (آهسته يا بلند)
(اي محمد ) بگو : خدا را با نام الله يا به اسم رحمان و يا به هر اسمي بخوانيد , اسماء نيكو همه مخصوص اوست و تو در نماز نه صدا را بسيار بلند و نه بسيار آهسته گردان , بلكه متوسط بين اين دو را اخيتار كن
اسرا 109
( وقت نماز )
پس تو ( اي رسول ) ( بر تكذيب منكران ) صبر كن و به حمد و ستايش خدا تسبيح گو , پيش از طلوع خورشيد ( نماز صبح ) و پيش از غروب آن ( بعدا از ظهر و عصر ) و باز برخي از شب ( به نماز مغرب وعشا) و هم در عقب سجده ها به تسيح خدا پرداز
ق 35 الي 40
( نماز و عبادت خالصانه )
اي اهل ايمان خداي را در نماز و ركوع و سجود آريد و با توجه و بي ريا و خالص او را پرستش كنيد و كار نيكو انجام دهيد باشد كه رستگار شويد و براي خدا و حق جهاد در راه او و با دشمنان دين , و با نفس اماره به جاي آريد (و در طلب رضاي او در حد طاقت بكوشيد ) او شما را به دين خود سرافراز كرده و در مقام تكليف به شما رنج و مشقت ننهاده
حج اول 77
(به اين حالات نماز نخوانيد ) ( موارد و چگونگي تيمم ) ( نماز به حال مستي )
اي اهل ايمان هرگز در حال مستي به نماز نياييد تا بدانيد چه مي كنيد و چه مي‌گوييد و نه در حال جنابت مگر آن كه مسافر باشيد تا وقتي كه غسل كنيد و هر گاه مريض شديد يا در سفر باشيد يا قضا حاجتي دست داده باشد , يا بازنان مباشرت كرده باشيد و آب تطهير نيافتيد , در اين صورت به خاك پاك تيممم كنيد ( كف دستها بر خاك زده ) آنگاه صورت و دستها را با آن مسح كنيد كه خدا آمرزنده بخشنده است.
نساء 42
مسائل مربوط به زنان و ازدواج و طلاق
( شير دادن به نوزاد )
مادران بايد به مدت دو سال كامل به فرزندان خو شير دهند و آن كس كه خواهد فرزند را شير تمام دهد بر عهد صاحب فرزند است كه خوراك و لباس مادر را به حد متعارف بدهد هيچكس را تكليف جز به اندازه و طاقت مكنند و نبايد مادر در نگهباني فرزند به زيان و زحمت افتد , و نه پدر پيش از متعارف براي كودك متضور شود.
بقره 232
( عهده فوت همسر )
مرداني كه از شما بميرند و زنانشان زنده بمانند آن زنان بايد از شوهر كردن خودداري كنند تا چهار ماه و ده روز بگذرد پس از انتقضاي اين مدت بر شما گناهي نيست كه آنان در حق خويش كاري شايسته كنند ( يعني با ديگري ازدواج كنند ) و خداوند كردارشان آگاه است.
بقره 233
( طلاق قبل از ازدواج )
اگر زنهايي را طلاق دهيد پيش از آن كه با آنها مباشرت كرده باشيد در صورتيكه بر آن مهر مقرر داشته‌ايد بايستي نصف مهر را كه تعيين كرده ايد به آنها بدهيد.
بقره 236
( همسر بعد از مرگ شوهر )
كساني كه ( از مردان ) بميرند و زنانشان زنده بمانند بايستي وصيت كنند كه همسران آنها را تا يك سال نفقه دهند و از خانه شوهر بيرون نكنند پس اگر زنها خود خارج شوند را گناهي نيست از آن چه آنها در حدود شرع درباره خود بگزينند خدا بر هر كار توانا و به مصلاح امور خلق داناست
بقره 239
( تعدد زوجات )
و اگر بترسيد كه مبادا درباره يتيمان مراعات عدل و داد نكنيد پس آن كس از زنان به نكاح خود درآريد كه شما را نيكو و ضالب با عدالت است دو يا سه يا چهار ( نه بيشتر ) و اگر بترسيد كه در صورت گرفتن زنان متعدد نتوانيد مراعات عدالت كنيد تنها يك زن اختيار كردخه و يا چنانكه داريد به آن اكتفا كنيد كه اين نزديكتر به عدالت است.
نساء 2
( مهريه زنان )
و مهريه زنان را در كمال رضايت و طيب خاطر بپردازيد پس اگر چيزي از مهر خود از روي رضا و خشنودي به شما بخشيدند برخوردار شويد كه آن شما را حلال و گوارا خواهد بود.
نساء 3
( عمل ناشايسته زنان )
زناني كه عمل ناشايسته كنند چهار شاهد مسلمان بر آنها بخواهيد چنان چه شهادت دادند در اين صورت آنان را در خانه نگه داريد , تا زمان عمرشان به پايان رسد يا خداي براي آنها را مي پديدار گرداند ( توبه يا حد مقرر شود )
نساء 14
( حد زنا كار )
بايد شما مؤمنان هر يك از زنان و مردان زنا كار را به صد تا زيانه مجازات و تنبيه كنيد و هرگز درباره آنها در دين خدا ترحم و رأفت روا مداريد اگر به خدا و روز قيامت ايمان داريد. و بايد عذاب تا زيانه خوردن آنها را جمعي از مؤمنان حضورأ مشاهد كنند مرد زنا كار جز با زن زنا كار و مشرك نكاح نمي‌كند و زن زنا كار هم جز با مردزاني و مشرك نكاح نمي‌كند و اين كار ( يعني نكاح زنان مشرك و زناكار ) بر مردان مؤمن حرام است.
نور 1 و2
( تهمت به زنا )
آنانكه به زنان با عفت و مؤمنه نسبت زنا دهند , آن گاه چهار شاهد عادل بر دعوي خود نياورند آنان را به هشتاد تا زيانه كيفر دهيد و ديگر هرگز از آنان شهادت نپذيريد كه اينان مردمي فاسق و نادرستند. مگر آنهايي كه بعد از آن فسق به درگاه خدا توبه كردند و در مقام اصلا خود برآمدند در اين صورت خدا از آنها مي‌گذرد زيرا خداوند آمرزنده مهربانست
نور 3 و 4
( نسبت زنا به زن خود )
آنان كه به زنان خود نسبت زنا دهند و جز خود برآن شاهد و گواهي نداشتند بايد آن زن و مرد نخست مرد ,چهار مرتبه شهادت و قسم به خدا ياد كند كه البته در اين دعوي زنا از راستگويان است و بار پنجم قسم ياد كند كه لعن خدا بر او باد ( چنانچه در نسبت زنا به زن خود ) از دروغگويان باشد پس ( چون بعد از اين پنج قسم بر زن حد لازم آيد ) آن زن نيز نخسبت چهار مرتبه شهادت و سوگند به نام خدا ياد كند كه البته شوهرش دروغ ميگويد و بار پنج قسم ياد كند كه غضب خدا بر او باد اگر اين مرد در اين دعوي از راستگويان باشد و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما مؤمنان نبود و اگر نه اين بود كه خداي مهربان البته توبه پذير و درستكار است حدود تكليف را چنين آسان نمي گرفت.
نور 5 الي 10
( حجاب بد زن )
( اي رسول ) زنان مؤمنه رابگو تا ( چشمها را از نگاه ناروا ) و فروج و اندامشان را از كار زشت محفوظ دارند. و زينت و آرايش خود را جز آن چه قهرا ظاهر ميشود بر بيگانه آشكار نسازند. و بايد سينه و بر و دوش خود را به مقنعه بپوشانند و زينت جمال خود را آشكار نسازند جز براي شوهران خود يا پدران خود يا پدران شوهرانشان , يا پسران خود يا پسران شوهرانشان يا برادران خود يا پسران برادران يا پسران خواهران خود يا زنان خئدي ( يعني زنان مسلحه ) يا كنيزان ملكي خود و اتباع و ( خانواده اي كه رغيب برتان ندارد ) از زن و مرد و طفلي كه هنوز بر عورات و محارم زنان آگاه نيستند ( ودر غير اين اشخاص مذكور اجتناب و احتزاز كنند)
نور 30 الي 31
( راه رفتن زن )
و آن طور پاي به زمين نزنند كه خلخال و زيور پنهان پاهاشان معلوم شود و توبه كنيد به سوي خدا همه‌تان اي اهل ايمان باشد كه رستگار شويد.
نور آخر 31
( ازدواج )
و البته مردان بي زن و زنان بي شوهر و بندگان و كنيزان خود را به نكاح يكديگر در آوريد تا ميان مؤمنين مرد بي زن و زن بي شوهر باقي نماند , و از فقر نترسيد كه اگر مرد و زني فقيرند خدا به لطف خود آنان را بي نياز و مستغني خواهد فرمود كه خدا به احوال بندگانش آگاه و رحمتش وسيع است.
نور 31
و آنان كه وسيله نكاح پيدا نكنند عفت نفس پيشه كنند تا خدا به فضل خود آنها را بي نياز گرداند.
نور اول 32
( همسر )
و يكي از آيات الهي آن است كه براي شما از جنس خودتان جفتي بيافريد كه در بر او آرامش يافته و با هم انس بگيريد ( همچنين ) ميان شما رأفت و مهرباني قرار فرمود و در اين امر براي مردم با فكرت اوله علم و حكمت آشكار است. روم 20
( رفتار زن مسلمان )
خدا ترس و پرهيزكار باشيد , زنها نازك و نرم با مردم سخن نگوييد , مبادا آن كه دلش بيمار ( هوي وهوس) است به طمع افتد بلكه متين و درست سخن بگوئيد و در خانه‌هايتان بنشنيد و آرام بگيريد و مانند دوره جاهليت پيش آرايش و خودآرايي نكنيد و نماز بپاداريد زكات مال به فقيران بدهيد واز امر خدا و رسول اطاعت كنيد.
احزاب 31
( حجاب و مهارم زنان )
و زنان را با كسي نيست كه بر حضور پدران , فرزندان م برادرانشان و برادرزادگان و خواهر زادگان و زنان مسلمان و كنيزان ملكي بي حجاب درآيند و از خدا بترسيد كه خدا بر همه چيز كاملا گواه است.
احزاب 54
( عهده طلاق دريائسگي)
و از زنان شما آنان كه از حيض نوميدند اگر باز شك ( در تحقق سن يائسگي شان ) داريد عهده طلاق آنان سه ماه است
طلاق 1
( عهده بقيه زنان )
و نيز زناني كه حيض نديده ( و ليكن در سن حيض باشند ) آنها سه ماه عهده نگهدارند و زنان حامله مدت عهده‌شان تا وقت زاييدن است و هركس متقي و خدا ترس باشد خدا مشكلات كار او را ( در دو عالم ) آسان مي‌گرداند. اين احكام فرمان خداست كه براي شما نازل كرد و هر كس از خدا بترسد خدا گناهانش را بپوشد و او را پاداش بزرگ ( بهشت ابد ) عطا كند.
طلاق 2 تا 4
( ازدواج بازن و مرد مشرك )
ازدواج با زنان مشركه نكنيد مگر آن كه ايمان بياورند و همانا كنيزك با ايمان بهتر از زن آزاد مشركه است هرچند از حسن او به شگفت آييد و همچنين به مردان مشرك زن مسلمان ندهيد تا اينكه اسلام بياوريد
بقره بخشي از آيه 220
( حيض )
و سوال كنند از تو از عادت قاعدگي زنان بگو آن رنجي است براي زنان و در آن حال از مباشرت با آنان دوري كنيد و با زنان در حال قعده تا وقتي كه پاك نشده‌اند نزديكي نكنيد و آن وقتي كه طهارت يافتند با آنان آميزش كنيد به طريقي كه خداوند امر كرده است بكنيد و خداوند توبه كنندگان و پاكيزگان را دوست مي‌دارد.
بقره 221
( ازدواج مجدد زن )
چون زنان را طلاق داديد و زمان عده آنان به پايان رسيد نبايد كه آنان را از شوهر كردن منع كنيد هرگاه به طريق شرع با مردي براي ازدواج در بين‌شان به نيكي عقد نكاح جاري كنند.
بقره بخشي از آيه 231
با كي نيست بر شما كه به خواستگاري آن زنان برآييد يا نيت ازدواج را در دل داشته باشيد بدون هيچ اضهار تنها خدا داند كه از اين پس از دل به زبان خواهيد آورد و ليكن با آنها پنهاني قرار و پيماني نگذاريد مگر آن كه سخني به ميزان شرع گوييد ولي عزم عقد ( ازدواج ) مكنيد تا اين كه زمان عهده آنهابه پايان برسد و بدانيد كه خداوند از نيات درون شما آگاه است و از او بترسيد و بدانيد كه خدا آمرزندة مهربان است
بقره 234
( ايلار )
آنان كه با زنان خود ايلار كنند ( سوگند خورند بر ترك مباشرت با آنها ) بايستي چهار ماه انتظار كشند و اگر باز گشتند مانعي ندارد و خداوند آمرزنده مهربانست
بقره 225
( بهره مندي مطلقه )
مردان , زنان خود را كه طلاق دهند , آنان را به چيزي بهره مند كنند كه اين كار سزاوار مردم پرهيزكار است , اين گونه خدا آيات خود را به طور روشن بيان كند باشد كه خردمند شويد
بقره 240 الي 242
( بخشيدن مهر به اجبار ) و رفتار بازن و علاقه
و بر زنها سخت گيري و بهانه جويي نكنيد تا قسمتي از مهر آنها را به جور بگيريد مگر آن كه عمل زشتي و مخالفتي از زنان ظاهر شود با آنها در زندگاني خوش رفتار و با انعطاف باشيد و چنانچه دل پسند شما نباشد اظهار كرامت مكنيد كه بسا چيزها ناپسند شماست و حال آن كه خدا در آن چيز خير بسياري براي شما مقدر فرموده است نساء 18
( حرام شد ازدواح با00 )
حرام شد ازدواج با مادرهايتان و دختر و خواهر و عمه وخاله و دختران برادر و دختران خواهر و مادران رضاعي و خواهران رضاعي و مادران زن , و دختران زن , ( از شوهر قبلي شان ) كه در خانه شما و در دامن شما تربيت شده‌اند اگر زبان مباشرت كرده‌باشيد ازدواجشان حرام است ولي اگر --- به آن زن انجام نداده باشيد در آن صورت باكي بر شما نيست كه با دختراو ازدواج كنيد و نيز حرام شد بر شما زن فرزنداني صببي ( نه زن پسر خوانده شما ) و نيز حرام شد جمع ميان دو خواهر ( يعني كه در يك وقت هر دو خواهر را به زني بگيرد ) مگر آن كه قبل از وصول اين حكم كرده‌ايد زيرا خداوند بخشند و مهربان است و نكاح زنان محصنه ( شوهردار) نيز براي شما حرام شد مگر آن زنان كه ( در جنگها با كفار ) به حكم خدا متصرف و مالك شده‌ايد.
نساء آيه 22 و بخشي از 23
( مردان نگهبان زنان )
مردان را بر زنان حق نگهباني است به واسطه آن برتري كه خدا بعضي مقرر داشته و هم به واسطه آن كه مردان از مال خود بايد به زنان نفقه دهند
نساء اول ايه 33
( زنان حافظ اموال مردان )
پس زنان شايسته و مطيع در غيبت مردان , حافظ حقوق شوهران باشند و آن چه را كه خدا به حفظ آن امر فرموده نگهدارند. نساء بخشي از 33
( زنان نافرمان )
و زناني كه از مخالفت و نافرماني آنان بيمناكيد بايد نخست آنها را موعظه كنيد اگر مطيع نشدند از خوابگاه آنها دوري گزينيد و باز مطيع نشدند آنها را با زدن تنبيه كنيد وچنانكه اطاعت كردند ديگر بر آنها حق هيچگونه ستم نداريد كه همانا خداوند بزرگوار و عظيم الشان است
نساء آخر 33
( طلاق و بي نيازي )
و اگر از يكديگر (به طلاق ) جدا شديد باز خدا هر يك را از ديگري به رحمت واسعه خود بي نياز خواهد كرد كه خدا را رحمت بي منتها و به حق و حقيقت هر چيز دانا است.
نساء 130
( عدالت بين زنها )
و شما هرگز نتوانيد ميان زنان به عدالت رفتار كنيد. هر چند راغب و حريص بر عدل و درستي باشيد. پس به تمام ميل خود يكي را بهره مند و آن ديگري را محروم نكنيد , تا او معلق و بلا تكليف ماند و اگر سازش كنيد و پرهيزكار باشيد همانا خداوند بخشنده و مهربان است.
نساء 128
خانواده پيامتر ( همسران )
( سفارش از خدا به پيامبر به اهل بيت )
و تو اهل بيت خود را به نماز و طاعت خدا امر كن و خود نيز بر نماز و ذكر خدا صبور باش ما از تو روزي كسي را نمي‌طلبيم بلكه ما به تو روزي مي‌دهيم و عاقبت نيكو مخصوص پرهيزكاري و تقواست.
طه 131
( پيام خدا به زنان پيامبر )
اي پيغمبر ( گرامي ) با زنان خود بگو كه اگر شما زندگاني و زيب و زيور دنيا را طالبيد بياييد تا من مهر شما را پرداخته و همه را به خوبي و خرسندي طلاق دهم. و اگر طالب ( اطاعت از ) خدا ورسول او و مشتاق دار آخرت هستيد , خدا به نيكوكاران از شما زنان (در قيامت ) اجر بزرگ عطا خواهد كرد.
احزاب 27 و 28
( گناهان همسران پيامبر )
اي زنان پيغمبر از شما هر كه به كار ناروايي دانسته اقدام كند او را دو برابر ديگر زنان عذاب كنند و اين بر خدا سهل و آسان است.
احزاب 29
( اطاعت همسران از پيامبر )
و هر كه از شما مطيع فرمان خدا و رسول او شود و نيكوكار گردد پاداش او را دو بار عطا كنيم و براي او روزي بسيار نيكو ( در بهشت ابد ) مهيا سازيم
احزاب 30
( كوثر )
( اي رسول ) بخشيديم به تو نام نيكو و كثرت فرزند و نهر كوثر و تو هم براي خداوند و به نماز و قرباني بپرداز كه محققا دشمن بدگويي تو خودش مقطوع النسل است.
كوثر 1 تا آخر
( تهمت )
همانا آن گروه منافقان كه به شما بهتان بستند ( و به عايشه تهمت كارناشايست زدند كه رسول و مؤمنان را بيازازند) مپنداريد ضرري به آبروي شما مي‌رسد بلكه خير و ثواب نيز اگر بر تهمت صبر كنيد از خدا خواهيد يافت و هر يك از آنها به عقاب اعمال ناشايست و ( افتراآميز ) خود خواهند رسيد و آن كس از منافقان كه منشا اين بهتان بزرگ گشت به عذابي بسيار سخت معذب خواهاد شد. آيا سزاوار نبود شما مؤمنان , زن و مردتان چون از منافقان چنين بهتان و دروغها شنيديد حسن ظن تان درباره يكديگر بيشتر شده و گوييد اين سخنان منافقان دروغي است آشكار ( كه براي تفرقه مسلمين گويند ) چرا منافقين بر دعوي خود چهار شاهد عادل اقامه نكردند ؟ پس در حاليكه شاه نياوردند آنان البته در نزد خداوند مردمي دروغ زنند و اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و عقبي شامل حال شما مؤمنان نبود ( به مجرد خوض در اينگونه سخنان نفاق انگيز ) به شما عذاب سخت مي‌رسيد زيرا شما آن سخنان دروغ منافقان را از زبان يكديگر تلقي كرده و حرفي بر زبان مي‌گوييد كه علم به آن نداريد و اين كار را سهل و كوچك مي‌پنداريد در صورتي كه نزد خدا ( گناهي ) بسيار بزرگ است چرا به محض شنيدن اين سخن نگفتيد كه هرگز ما را تكلم به اين ( سخنان ) روا نيست پاك پروردگارا , اين بهتان بزرگ و تهمت محض است خدا به شما مؤمنان موعظه و اندرز ميكند كه زنها ديگر گرد همچون سخنان دروغ نگرديد اگر اهل ايمان هستيد.
نور 10 الي 17
توبه – بخشش – آمرزش
( توبه )
وهركس توبه كند و نيكوكار شود , البته توبه اش به درگاه قبول خدا خواهد رسيد و آنان هستند كه به نا حق شهادت ندهند و هرگاه به عمل لغوي ( از مدرم هرزه ) گذرند بزرگوارانه از آن در گذرند
فرقان 70 و 71
( زاري و توبه )
( اي رسول ) به امت بگو كه اگر دعا و ناله و زاري ( و توبه) شما نبود خدا به شما چه توجه و اعتنايي داشت ( در غير اين صورت ) مثل كافران كه آيات خدا را تكذيب مي كرديد زود كيفر آن بر شما الزامي مي‌شد.
فرقان 76
( كفايت خدا براي بخشايش )
تا خدا ( به لصف كرم ) زشت ترين گناهانشان را مستور و محو مي‌گرداند و بسي بهتر از اين اعمال نيكشان به آنها پاداش عطا ميكند آيا خداي (مهربان ) براي بنده‌اش كافي نيست ؟
الزمر 34
( توبه و بازگشت )
( اي رسول ) به آن بندگانم كه ( به عصيان ) اسراف بر نفس خويش كردند بگو هرگز از رحمت ( بامنتهاي حق ) نا اميد مباشيد البته خداوند همه گناهان شما را خواهد بخشيد همانا او خدايي بسيار آمرزنده و مهربان است , و به توبه و انابه به درگاه خداي خود بازگرديد و تسليم امر او شويد پيش از آن كه عذاب قهر خدا فرا رسد كه هيچ آن زمان نصرت ونجاتي نيابيد الزمر 54 تا 52
( توبه )
و اوست خدايي كه توبه بندگانش را مي‌پذيرد و گناهانشان را مي‌بخشد و هر كاري انجام دهيد ميداند.
شوري 24
( آنان كه ابدا بخشيده نمي‌شوند )
آنان كه به خدا كافر شدند ( و ازحسد و عناد ) راه خدا را بر روي خلق بستند و به حال كفر مردند ديگر خدا ابدا آنها را نخواهد بخشيد پس شما اي اهل ايمان در كار دين سستي روا داريد و كافران را دعوت به صلح نكنيد كه شما بر كفار غالب و بلند مقام خواهيد بود و خدا با شماست و از اعمال شما هيچ نمي‌كاهد.
محمد (ص) 33 الي 35
( بخشش خداوند )
آنان كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دوري كنند , مگر آن چه لممي ( يعني گناهي كوچك با تخيل وسوسه‌اي به غلبه طبيعت و عادت ) از آنها سرزند كه مغفرت پروردگار بسيار وسيع است.
نجم 31
( توبه نصوح )
اي كساني كه ايمان آورده ايد به درگاه خدا توبه نصوح ( توبه با اخلاق و دوام ) كنيد باشد كه گناهان شما را پروردگار تان مستور و محو گرداند.
تحريم 7
( روزي كه توبه قبول نيست )
اي كافران ( آيات خدا ) امروز ( روز قيامت ) توبه و عذر خواهي مكنيد ( كه پذيرفته نيست ) تنها آن چه ( دردنيا) كرده‌ايد به آن مجازات ميشويد.
تحريم 6
( براي توبه به خدا بگوييد )
و بگوييد خدايا از گناه ما درگذر تا ما از خطاي شما در گذريم به زودي بيفزاييم برثواب نيكوكاران
بقره آخر 57
( توبه نيكان )
نيكان آنها هستند كه هرگاه كار ناشايسته از آنان سرزند , يا ظلمي به نفس خويش كنند خدا را به ياد آرند و از گناه خود به درگاه خدا , توبه و استغفار كنند ( كه مي‌دانند ) كه جز خدا هيچكس نمي‌تواند گناه خلق را بيامرزد و آنها هستند كه اصرار در كار زشت نكنند چون به زشتي معصيت آگاهند
آل عمران 134
( خلاف چه زن چه مرد )
و هر كس از مسلمانان عمل ناشايسته مرتكب شوند ( چه مرد چه زن ) آنان را به سرزنش و توبيخ بيازاريد , چنان كه توبه كردند ديگر معترض آنهانشويد كه خداوند توبه خلق را مي‌پذيرد و نسبت به آنها مهربان است.
نساء 15
( توبه )
محققا خدا توبه آنها را مي‌پذيرد كه عمل ناشايسته را از روي ناداني مرتكب شوند و پس از آن كه عمل را دانستند بزودي توبه كنند پس خدا توبه شان را قبول و آنها را مي‌بخشد و خدا دانا و به مصالح خلق آگاه است.
نساء 16
( توبه چه كسي قبول نيست )
كسي كه به اعمال زشت , در تمام عمر اشتغال ورزد تا آن گاه كه مشاهده مرگ كند و در آن ساعت پشيمان شود بگويد توبه كردم , توبه چنين كسي پذيرفته نخواهد شد. چنان كه هركسي به حال كفر بميرد , و نيز توبه‌اش قبول نميشود و بر اين گروه عذابي دردناك مهيا ساختيم
نساء 17
( بخشش گناه )
چنان چه از گناهان بزرگي كه شما را از آنها نهي كرده اند دوري گزينيد ( يعني گناهان كبيره ) ما از گناهان ديگر شما در گذريم و شمارا ( دردو عالم ) به مقام نيكو و بلند برسانيم
نساء 30
( بخشش و عقاب )
اي مردم بدانيد كه هم عقاب خدا بسيار سخت و دشوار است و هم خدا بسيار بخشنده و مهربان است.
مائده 97
( توبه پذير )
آنان كه مرتكب عمل زشت شده سپس از آن عمل بد توبه كرده و با اخلاص ايمان آوردند خداي تو , بر آنها بعد از
توبه بخشنده و مهربان است. اعراف 152
آيا مؤمنان ندانسته‌اند كه محققان خدا توبه بندگان را مي‌پذيرد و خدا صدقاتت آنها را قبول مي‌فرمايد و البته خداوند توبه پذير و مهربان است.
توبه 103
( توبيخ و سرزنش )
و هركس از مسلمانان عمل ناشايسته مرتكب شوند ( چه مرد و چه زن ) آنان را به سرزش و توبيخ بيازاريد , چنان كه توبه كردند ديگر معترض آنها نشويد كه خدا توبه خلق را مي پذيرد و نسبت به آنها مهربان است
نساء 15
( طلب بخشش )
كه از گناهانتان از خدا آمرزش طلبيد و به درگاه او توبه و انا به كنيد كه شما را تا اجل معين و هنگام مرگ لذت و بهره نيكو بخشد , در حق هر مستحق رحمتي تفضل فرمايد و اگر روي از او بگردانيد سخت از عذاب روز بزرگ قيامت بر شما مي‌ترسيم. هود (ع) 2
( آمرزش طلبيد )
پس از خدا آمرزش طلبيد و به سوي او برگرديد , كه البته خدا به همه نزديك و دعاي خلق را اجابت ميكند.
هود (ع) بخشي از آيه 60
( استغفار و توبه )
واز خداي خود آمرزش طلبيد و به درگاهش توبه وانا به كنيد زيرا كه پروردگار من بسيار مشفق و مهربان است.
هود (ع) 89
( آمرزش )
( اي بيچارگان گمراه ) خدا شما را به مغفرت و آمرزش از گناهانتان مي‌خواهد و از تعجيل به عقوبت عصيان برهاند و به اجل معين ( عمر طبيعي ) برساند.
ابراهيم (ع) بخشي از آيه 9
( توبه با نيت پاك )
خدايتان به آن چه در دلهاي شما است از خود شما داناتر است اگر در دل انديشه صلاح داريد , خدا هر كه را كه با نيت پاك به درگاه او تضرع و توبه كند خواهد بخشيد.
اسرا 24
و البته بر آن كه از كفر توبه كند و به خدا ايمان آورد و نيكوكار گردد و درست به راه هدايت رود مغفرت و آمرزش من بسيار است . طه 81
( بخشش ) و ( گناهان كبيره )
اي اهل ايمان مال يكديگر را به ناحق نخوريد مگر آن كه تجارتي از روي رضا و رغبت كرده و سودي بريد و يكديگر را نكشيد كه البته خدا بر شما مهربان است و هركس چنين كند از روي ستمگري پس او را به زودي در آتش دوزخ فرود آوريم و اين كار براي خدا بسيار آسان است. چنان كه از گناهان بزرگي كه شما را از آنها نهي كرده‌اند دوري گزينيد ما از گناهان ديگر شما در گذريم و شما را به مقام نيكو و بلند مي رسانيم
سوره نساء آيات 28 الي 31
(ترك توبه )
والبته آنان كه ( به خدا و آخرت ) ايمان نمي‌آورند از راه راست بر مي‌گردند و هر گاه ما به آنان مهرباني كرده و هر گونه درد و رنج و عذاب كه دارند بر طرف سازيم آنها سخت تر در طغيان وسركشي و ضلالت خود فرو مي‌روند و همانا آنان را به عذاب سخت گرفتار كرديم باز آن كافران از جهل و عناد روي به تضرع و توبه و ناله به درگاه خدا نياوردند تا آن كه بر آنها دري از بلا و عذاب سخت گشوديم كه ديگر از هر سو نوميد شدند و با ترك توبه , در آمرزش و عفو خدا را بر روي خود بستند. مؤمنون 73 الي 77
( بخشش )
و نبايد صاحبان ثروت و نعمت درباره خويشاوندان خود ( از آنچه خداوند باسعه به آنها عطا كرده ) و همچنين به درماندگان مستمند و مهاجران در راه خدا از بخشش خود داري كنند بايد مؤمنان هميشه بلند همت بوده و با خلق عفو و صفح پيشه كنند و از بديها درگذرند آيا دوست نمي‌داريد كه خدا در حق شما مغفرت و احسان فرمايد و خدا بسيار آمرزنده مهربان است. نور 21
( توبه )
و دركار ناشايسته كه به خطا كنيد , گناهي بر شما نيست , و ليكن آن كار زشتي كه به عمد و با اراده قلبي مي‌كنيد بر آن گناه مؤاخذه ميشويد ( واگر از اين هم توبه كنيد ) باز خدا آمرزنده و مهربان است.
احزاب 4
( توبه يا كفر )
و هر گاه انسان را فقر و مصيبت و رنجي پيش آيد , در آن حال به دعا و توبه و انابه به درگاه خدا رود و چون نعمت و ثروت به او عطا كند خدايي را كه پيش از اين مي‌خواند به كلي فراموش سازد.
الزمر 7
( بازگشت )
و آنان كه از پرستش طاغوت دوري جستند و به درگاه خدا با توبه به انابه بازگشتند آنها را بشارت و مژده ( رحمت) است اي رسول تو هم آن بندگان را به لطف و رحمت من بشارت ده
الزمر 16
( توبه پيش از عذاب )
و به توبه وانابه به درگاه خداي خود بازگرديد و تسليم امر او شويد پيش از آنكه عذاب قهر خدا فرارسد كه هيچ آن زمان نصرت و نجاتي نيابيد. الزمر 54
( مفهوم آيه الكرسي )
خداي يكتاست كه جز او خدايي نيست زنده و پاينده است هرگز اون را كسالت و خواب فرا نگيرد و اصلا به خواب نمي رود اوست مالك آسمانها و زمين كه را آن جرأت است كه در پيشگاه او به شفاعت برخيزد مگر به فرمان ان و علم او محيط است به آن چه كه پيش نظر خلق آمده و آن چه سپس خواهد آمد و خلق به هيچ مرتبه علم او , احاطه نتواند كرد مگر به آن چه او خواهد و قلمرو علمش از آسمانها و زمين فراتر است و حفظ و نگهباني زمين و آسمان بر او آسان و بي زحمت است چه او داناي بزرگوار و تواناي با عظمت است. كار دين به اجبار نيست , راه هديات و ضلالت به همه كس روشن گرديده پس هر كس از راه كفر و اطاعت طاقوت برگردد و به راه ايمان و پرستش خدا گرايد به رشته محكم واستواري چنگ زده كه هرگز نخواهد گست و خداوند به گفتار و كردار خلق شنوا و داناست , خدايار اهل ايمان است آنان را از تاريكي هاي جهان بيرون آرد و به عالم نور برد و آنان كه راه كفر گزيدند يار ايشان شيطان و ديو رهزن است كه آنها از عالم نور به تاريكي هاي گمراهي در افكنند اين گروه اهل آتش دوزخ و در آن جاويد خواهند بود.
آيت الكرسي بقره 254 الي 257
( بخشندة گناه )
خدايي كه بخشنده گناه و پذيرفته توبه بندگان ( باايمان ) و منتقم سخت ( از بنده ظالم بي ايمان ) است خدايي كه صاحت رحمت و نعمت است و جز او خدايي نيست و بازگشت همه به سوي اوست.
مؤمن 2
فلسفه و اعمال حج
اين شعائر و احكام الهي تا وقت معين به صلاح و منفعت شماست آن گاه محل هدي و ساير مناسك حج حرمه و خانه كعبه است.
حج 32
( ماه حج )
حج در ماههاي معين است ( شوال , ذيقعده و دهه اول ذي حجه ) پس هر كس را حج واجب شود , بايست آن چه ميان زن و شوهر رواست ترك كند و كار ناروا ( مانند دروغ و مجادله گويي و000) را ترك نمايد.
بقربه بخشي از 195 و 196
( كسب معاش در حج )
نيست بر شما باكي كه در هنگام حج معاش كرده و از فضل خدا روزي طلبيد.
پس آنگاه كه از عرفات بازگشتيد ذكر خدا كنيد , و در نزد مشعر الحرام و به ياد خدا باشيد كه هدايت كرد شما مؤمنان را پس از آن كه قبلا در كفر و ضلالت بوديد. بعد از آن به طريقي كه همه باز گردند ( از مشعرالحرام به منا) و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است. آنگاه كه اعمال حج را به جاي آورديد شما هم مانند پدران خود بلكه بيش از آن كه پدرانتان را ياد مي‌كنيد خدا را ياد كنيد.
بقره 197 الي 200
( تقاضاي بشر در حج )
( هر حاجت دنيا و آخرت را از خدا خواهيد ) بعضي از مردم كوتاه نظر از خدا تنها تمناي متاع دنيوي مي‌كنند بنابر اين آنان را از نعمت آخرت نصيبي نيست. و بعضي ديگر گويند بارخدايا مارا از نعمت‌هاي دنيا و آخرت بهره مند گردان و از شكنجه و عذاب دوزخ نگهدار هر يك از اين دو فرقه از نتيجه اعمال خود بهره مند خواهند گشت و خدا به حساب همه زود رسيدگي مي كند.
بقره 199 الي 202
خدا را ياد كنيد به ذكر تكبير بعد از نماز ( خصوص ) در چند روزي معين و باكي نيست كه دو روز ( حركت از منارا) مقدم يا مؤخر دارد. آن كه از هر گناه يا از خصوص زنان و صيد حرم پرهيزكار بوده و از خدا بترسيد و بدانيد كه به سوي خدا باز خواهيد گشت
بقره 202
( صيد ماهي )
برشما صيد دريا , و طعام آن ( از انواع ماهيان ) حلال گرديد تا شما و كاروانان از آن بهره مند شويد. ولي حرام است بر شما صيد بيابان مادامي كه محرم هستيد بترسيد از خدايي كه بازگشت شما به سوي اوست.
مائده 95
( خواندن فقط خدا بخصوص در حج )
بطور خاص و خالص و بي هيچ شائبه شرك , تنها خدا را بپرستيد كه هر كس به خدا شكر بياورد ( در عجز و بي چارگي ) بدان ماند , كه از آسمان درافتد و مرغان در فضا بدنش را با منقار ( قطعه قطعه ) بربايند يا بادي تند او را به مكاني دور ( از هر وسيله نجات ) در افكند. اين است ( سخن حق ) و هركس شعائر دين خدا را بزرگ و محترم دارد (خوشا براو ) كه اين صفت دلهاي با تقوا است.
حج 30 الي 32
( مقام ابراهيم و حج )
در آن خانه نشانه‌هاي ربوبيت هويدا است از جمله مقام ابراهيم است و هر كه در آن جا داخل شود ايمن باشد و مردم را حج و زيارت آن خانه واجب است بر هركس كه توانايي رسيده بدان جا راه يافت
آل عمران 96
( حج )
همه اعمال حج و عمره را براي خدا به پايان برسانيد و اگر ترس و منعي پيش آيد و فرستادن قرباني به قربانگاه سهل باشد قرباني را ذبح كنيد و سر متراشيد تا آن گاه كه قرباني شما به قربانگاه رسيده و ذبح شود و محل خودش و هر كس بيمار باشد و يا سرش درد كند اگر سرنتراشد و از آن فدا كند به روزه داشتن يا صدقه دادن يا كشتن گوسفند پس از برطرف شدن ترس و منع و حصول امنيت و هركس از عمره تمتع باز آيد هر چه را مقدر و روميسر است از جنس شتر و گاو و گوسفند قرباني كند و هر كس به قرباني ممكن نيافت سه روز در حج روزه بدارد و هفت روز هم پس از مراجعت در وطن كه ده روز تمام شود و اين روزه گرفتن بر آن كس است كه اهل مكه نباشد.
بقره 195
( صفا و مروه )
سعي صفاومروه از شعائر دين خداست پس هر كس حج خانه كعبه يا اعمال مخصوص عمره به جاي آورد باكي بر او نيست كه سعي صفا و مروه رانيز بجا آورد هر كس به راه خير و نيكي شتابد خدا پاداش وي خواهد داد زيرا او به همه امور خلق عالم است.
بقره 157
شرك و حرام و كفر ( غير خدا )
آن بت هاي جماد , كه به غير از خدا آنها را مي‌خوانيد هرگز بر خلقت مگسي هر چند همه اجتماع كنند قادر نيستند و اگر مگس ( ناتوان ) چيزي از آنها بگيرد قدرت باز پس گرفتن آن را ندارد بدانيد كه طالب و مطلوب هر دو نا چيز و نا توانند حج 72
( خدا حق مطلق )
حقيقت اين است كه خداي يكتا حق مطلق و هر چه جزا و بخوانند باطل صرف است , و علو مقام و بزرگي شأن مخصوص ذات پاك خداست. حج 61
( كافران در نزول قرآن )
و آنان كه كافرند در نزول قرآن , از جانب خدا 0 و ياد وعده و وعيد قرآن ) هميشه شك دارند تا وقتي كه ساعت مرگ يا قيامت فرارسد يا عذاب آن روز بد بر آنها فرو آيد.
حج 54
( دورويي در اطمينان به خدا )
وبعضي از مردم كسي است كه خدا را به ظاهر مي‌پرستد و هرگاه به نعمتي رسد اطمينان پيدا كند , و اگر به شر و آفتي برسد از دين خدا روي بگرداند , چنين كسي در دنيا و آخرت زيان كار است و اين ( نفاق و دورويي ) زيانش بر همه كس آشكار است.
حج 10
( زيان كارترين مردم )
زيان كارترين مردم آنها هستند كه عمرشان را در راه حيات دنياي فاني تباه كردند , و به خيال باطل پنداشتند نيكوكاري مي‌كنند همين دنيا طلبانند كه به آيات خداي خود كافر شوند , و روز ملاقات خدا را انكار كردند , لذا اعمالشان همه تباه گشت و روز قيامت آنها را وزن و ارزشي نخواهيم داد.
كهف 103 الي 105
( شرك دو تايي )
و خداي يكتا فرمود كه به راه شكر و دوتايي نرويد. زيرا جز اين نيست كه خدا يكي است پس ازمن بترسيد و ( از هيچكس ديگر نترسيد )
نمل 50
گناهان ( كارها و انديشه هاي بد )
و هرگز فرزندان خود را از ترس فقر به قتل مرسانيد. ( زنده بگور ) كه ما روزي دهنده آنها و شما هستيم. زيرا اين قتل وزنده بگور كردن فرزندان گناه بسيار بزرگي است. و هرگز به عمل زنا نزديك نشويد زيرا كاري بسيار زشت و راهي بسيار ناپسند است. و هرگز نفص محترمي را كه خدا قتلش را حرام كرده مكشيد مگر آن كه به حكم حق , متحق قتل شود و كسي كه خون مظلومي را به ناحق بريزد ما به ولي او حكومت و تسلط بر قاتل را داديم پس در مقام انتقام آن ولي در قتل و خون ريزي اسراف نكنيد , كه او از جانب ما مؤيد و منصور خواهد بود , به مال يتيم نزديك نشويد مگر آن كه راه خير و طريق بهتري ( به نفع يتيم ) منظور داريد تا آن كه به حد بلوغ و رشد برسد و همه به عهد خود وفا كنيد كه البته در قيامت از عهد و پيمان سؤال خواهد شد , و هر چه را به كيل يا وزن مي‌سنجيد تمام پيمائيد ( كم و گران نفروشيد ) و همه چيز را با ترازوي عدالت بسنجيد كه اين كاري بهتر و عاقبتش نيكوتر است و هرگز بر آن چه علم و اطمينان نداري دنبال مكن و ( بي تحقيق در پي سخني مرو) ( كه در پيشگاه خدا ) چشم و گوش ودل همه مسئولند. و هرگز در زمين به كبروناز مرو ( و غرور و نخوت مفروش ) كه به نيرو و زمين را نتواني شكافت و در سر بلندي به بلندي كوه ( نتواني ) رسيد كه اين قبيل كارها و انديشه‌هاي بد همه نزدخدا ناپسند خواهد بود.
اسرا آيات 320 الي 38
( غير خدا )
و آناني را كه غير از خدا به خدايي مي‌خوانيد او خلق نكرده ( و اثري در عالم به نفع خلق ندارد ) و خود نيز مخلوقي هستند اينها مرده و از حيات بي بهر اند و هيچ حس و شعور ندارند كه در چه هنگام مبعوث ميشوند خداي شما خداي يكتاست و آنان كه به عالم آخرت ايمان ندارند ( اگر هم به زبان گويند )به دل منكر مبدء متعالعند و از طاعت حكم خدا تكبر و سر پيچي مي‌كنند
نمل 19 الي 22
