بخشی از مقاله
گل کلم :
گل کلم به دو نوع سفید و سبز تقسیم می شود . ارزش تغذیه دو نوع آن یکسان است. گل کلم با حرارت کم و میزان محتوای الیاف خوراکی بسیار زیاد و دارای ویتامین ها و مواد معدنی فراوان بوده و " داروی مطلوب طبیعی " است. گل کلم دارای موادی است که " له هوان تن" نامیده می شود. این ماده یک نوع مایع خوب برای تمیز کردن رگ ها است و بطور مؤثر کلسترولی را که درعروق باقی مانده است از بین می برد و همچنین از چسباندن پلاکت های خون پیشگیری می کند و ابتلا به بیماری قلب را کاهش می دهد.
توصیه : خوردن گل کلم که پخته شده با بخار، بهترین روش است. گل کلم در آب نمک چند دقیقه خیس داده می شود ، کرم های سبز از درون گل بیرون می آید و مواد دارویی کشاورزی آن از بین می رود.
گياهشناسى
از نظر گياهشناسى کلم‌گل گياهى است دو ساله از خانواده Brassicaceae و با نام علمي (.Brassica Oleraceal L. Convar. Botrytis L) اين گياه در سال اول طى رشد رويشى توليد مجموعه‌اى از گل خوراکى مى‌کند، و پس از تأثير بهار، در سال دوم به گل و بذر مى‌نشيند. قسمت خوراکى کلم‌گل خوشه‌هاى گل‌آذين است که اندام‌هاى تناسلى در آن تکامل نيافته‌اند. در سال دوم وقتى که اندام‌هاى گل کامل شدند، توليد بذر مى‌کند. اين گياه در آغاز دوره رويش شبيه کلم‌پيچ است ولى طى رشد بعدى برخلاف کلم پيچ برگ‌هاى آن به هم نمى‌پيچند و از وسط بوته ساقه نسبتاً پهن است ظاهر مى‌شوند و اين مجموعه است که مورد استفاده غذائى قرار مى‌گيرد.
شرايط اقليمى و خاکى
ساير کلم‌ها گياه فصل خنک است و نسبت به دماى پائين‌تر از ۴ و بالاتر از ۳۸ درجه سانتى‌گرداد حساس است. دماى مناسب براى گياه ۲۷ درجه با طيف حرارتى بين ۷ تا ۲۹ درجه سانتى‌گراد است.
رشد و نمو مجموعه خوراکى کلم‌گل تابع شرايط دما قرار مى‌گيرد. افزايش آن تا مرز ۲۲ درجه سانتى‌گراد رشد را در پى دارد. وزن قسمت خوراکى بستگى به ارقام مختلف اين گياه دارد و با افزايش مقدار برگ در گياه افزايش مى‌يابد. بنابراين هر گونه اختلالاتى در رشد و نمو برگ طى دوره رشد مى‌تواند بر وزن قسمت خوراکى تأثير گذارد.
کلم‌گل نسبت به کمبود آب و سله‌بستن خاک بسيار حساس است. از اين نظر خاک‌هاى سنگين با مواد آلى کافى که ظرفيت آبى خوبى دارند براى زراعت اين گياه در نظر مى‌گيرند. زمين‌هاى آبگير و يا خشک باعث مى‌شود که قسمت خوراکى آن زودتر از موعد مقرر تشکيل شود و به علت عدم جذب مواد غذائى کافي، مجموعه‌هاى کوچک و تحليل رفته توليد شود.
براى انواع زودرس خاک‌هاى سبک و يا هوموسى با آب کافى مناسب است. انواع تابستانه و پائيزه را مى‌توان در خاک‌هاى باتلاقى و رسى نيز کشت نمود. سطح آب زيرزمينى براى کشت اين گياه حدود ۶۰ تا ۱۰۰ سانتى‌متر و PH خاک از ۶ بيشتر است. آبيارى در مناطق خشک بر روى عملکرد محصول بسيار مؤثر است و کيفيت گياه را افزايش مى‌دهد.
