دانلود مقاله قلمزنی شناسنامه ماندگار هنر ایرانی

بخشی از مقاله

قلمزنی شناسنامه ماندگار هنر ایرانی
سابقه تاریخی قلمزنی
هنر قلمزنی سابقه بس طولانی و قدیمی دارد . دلیل این ادعا اشیائی است که متعلق به هزاران سال پیش می باشند . پایداری فلز در شرایط مختلف باعث حفظ مدارک پیشینه قلمزنی شده است.

سابقه تاریخی این هنر به (( سیت )) ها یا (( سکا )) ها باز میگردد . سیتها در حدود پنج تا هفت هزار سال پیش در قفقاز یا جنوب روسیه فعلی زندگی می کردند . آنها به احتمال زیاد از نژاد آریایی ها بودند . این قوم در هنر قلمزنی به بالاترین درجه از پیشرفت و ابداع رسید . مواد و مصالحی که آنان بکار میبردند . عمدتا از طلا و نقره و برنز تشکیل می شد . در میان شاهکارهای سیتها می توان از طرحی نام برد که نشاندهنده دقت و ظرافت در کار آنهاست و آن پرداخت تصاویر شخصی میباشد که با انبر مشغول کشیدن دندان پیرمردی است .

در خطوط چهره پیرمرد حالات درد به خوبی نمایان است .شگفت آنکه این طرح قلمزنی بر روی سطحی به اندازه یک بند انگشت اجرا شده است .از نمونه بارز دیگری نیز می توان نام برد .که عبارتست از سینه ریزی که روی سطح هر سکه آن یک صحنه از زندگی به معنای دقیق نقل شده ، مثلا زنی که مشغول دوشیدن گوسفند است .به طور کلی آنان با فرو بردن و برجسته کردن سطح فلزات حالات آدمی را نشان می دادند .

از دیگر نمونه های قلمزنی باید از برنزهای لرستان نام برد .که متعلق به سه هزارسال پیش هستند . و از لحاظ کیفی رقیبی جدی برای سیتها محسوب می شوند .به عنوان نمونه می توان برنزی را مثال زد که به شکل دو مرغابی نزدیک به هم که گردنهایشان در یکدیگر پیچیده شده قلمزنی کرده اند . از این شیئ به عنوان سر تبر استفاده می شده است .بعد از این دو طایفه به هخامنشیان و ساسانیان میرسیم . تکنیک کار ایشان همانند سیتهاست با این تفاوت که کیفیت کار آنان به پای سیتها نمی رسد .

ساسانیان بیشتر صحنه های زندگی بزمی و رزمی اشرافی را قلمزنی کرده اند . در قلمزنیهای این دوره بر صورت اشخاص خنده ای تصنعی می بینیم . متاسفانه در موزه های ایران از هنر سیتها نمونه ای وجود ندارد . تعدادی از اشیای قلمزنی ساسانیان در موزه ((ارمیتاژ)) شهر لنینگراد روسیه موجود است که عبارتند از : ظروف گوناگون جام و غرابه ها

بعد از ساسانیان تا اوایل دوره سلجوقی اثر فلزکاری شاخصی بدست نیامده است . در دوره سلجوقی ساختن اشیاء مسی و مفرغی را که روی آنرا بوسیله قلمزنی تزئین می نموده اند بسیار متداول گشت . هنر قلمزنی سلجوقیان پیشرفته است اما فرورفتگی و برجسته کاری ندارد . سطوح کار صاف است و بر روی آن تنها خراش یا خط ایجاد کرده اند . از این دوره ظروف گوناگون و پایه شمعدانها ، دیگها ، هاونها و دیگر اشیاء مسی بجا مانده است . یکی از تزئینات عمده این ظروف را خط کوفی تشکیل میدهد .

روش کار قلمزنان دوره سلجوقی هنوز هم در کارگاههای قلمزنی اصفهان و سیراز رواج دارد .
در دوره های بعد همچنان هنر قلمزنی و ساختن اشیاء فلزی مرسوم بود و از دوره تسلط مغولها و تیموریان آثار فلزی بسیار ظریفی بجای مانده است .
این هنر در دوره صفویه وارد مرحله جدیدی می شود بدین ترتیب که طرح مینیاتورهای این زمان ، تاثیر شگرفی روی هنر قلمزنی و نقش اشیاء فلزی میگذارد . از این دوره پایه شمعدانها و مخصوصا اسطرلابهای قلمزده نقیسی باقی مانده است .

در عصر صفویه تکنیک اوج میگیرد اما روش به همان صورت دوران سلجوقیان باقی می ماند . تکنیک ایشان دیگر قدیمی نیست و طرح کارها دگرگون می شود ولی بدلیل قدمت سلجوقیان ، کار آنها از ارزش بیشتری برخوردار است .
بعد از صفویه و گذران چند حکومت کوچک و ناپایدار ، به عهد قاجار میرسیم . در این دوره ، آثار قلمزده بسیاری برای اماکن مقدسه ، مقابر و زیارتگاهها تهیه شد که در نوع خود دارای ارزش است ، اما هنر قلمزنی دیگر بارز نیست .
امروزه هنر قلمزنی در سطح نوآوری ، تفکر و تامل کار نمی شود .

تکنیکها
حال لازم است اشاره به تکنیک بعضی از دوران هنر قلمزنی داشته باشیم . در زمان سیتها امر مهم این بوده است که کاملا یکپارچه باشد . فرق عمده تکنیک ساسانیان و سیتها این است که در هنر ساسانیان فقط فرورفتگی و برجسته کاری نمایان است و صور و خطوط آن حالت دقیق ندارند . حال آنکه در هنر سیتها حالت صورت و چهره کاملا دقیق است .
در تکنیک سلجوقیان به طرحهای متنوعی بر می خوریم و به تبع آن شیار و خراش زیاد است . هنرمندان فلزکار سلجوقی گاهی چند فلز مختلف را در هم جاگذاری می کرده اند که به آن ترصیع می گویند و گاهی تصاویری از مینیاتور را با قلمزنی ایجاد می کرده اند . البته در دوره ساسانیان هم هنرمند دو یا چند فلز را با هم بکار می برده است . اما پیدایش شیوه ترصیع در فلزکاری را به سلجوقیان نسبت می دهند این شیوه در دوره صفویان به اوج می رسد .

در تکنیک صفویان از طرحهای قالی نظیر ختانی . اسلیمی .و لچک و ترنج نیز استفاده به عمل می آمده است . همچنین از روش مشبک سازی و برجسته کاری فلز بهره می گرفتند .
در این قسمت چون بحث ما بر تکنیک متمرکز است الزاما در مورد تفاوت قلمزنی و قلمکاری نیز توضیحی مختصر داده می شود . قلمکاری نوعی چاپ روی پارچه است در حالی که قلمزنی ، نوعی کنده کاری و برجسته کاری روی اوراق فلزی است و قدمت قلمزنی به پیش از شناختن فلز توسط انسان میرسد . کنده کاری روی سنگها ، گواهی آشکار بر این مدعاست .

مواد مورد استفاده برای قلمزنی
کار قلمزنی را باید بر روی فلزهایی انجام داد که پایدار باشند برای این منظور طلا بهترین است اما عملا بیشتر از فلزاتی نظیر نقره ، مس و آلیاژی چون برنج برای اینکار استفاده میشود .
برای آشنایی بیشتر شما با هنر قلمزنی ((سفر ایرانی)) پیشنهاد می کند از محضر درس استادان فن استفاده کنید
هنر قلم زنی
قلم زنی هنر تزئین و ایجاد نقش روی فلز به وسیله انواع قلم ها، با استفاده از چکش است. هنر تزئین فلزات در ایران قدمت سه هزار ساله دارد. کاوش های باستانشناسی در نقاط تاریخی ایران از جمله بمپور، شهداد، تل ابلیس، تپه سیلک و تپه زاغه نشان می دهد که ایرانیان از حدود هفت هزار سال پیش با ساخت اشیای فلزی ، به ویژه اشیای مسی آشنا بوده اند. ظروف ساده ای چون کاسه و اشیای فلزی نظیر خنجر که با کوبیدن قطعه ای سنگ بر روی صفحه مسی و شکل دادن آن ساخته می شد.
پس از کشف فلزات دیگر و آلیاژی چون مفرغ، تحول و تنوع بسیاری در ساخت آثار فلزی پدید آمد. آثار مفرغی بدست آمده در لرستان مربوط به عصر مفرغ (سه هزار سال قبل از میلاد ) می باشد. با تشکیل حکومت هخامنشی هنر فلز کاری تحول یافته و جایگاه ویژه ای در صنعت این دوره پیدا کرد.
ساخت اشیاء از فلزات مختلف مانند مفرغ، طلا، نقره و آهن و تزئین و منقوش ساختن آن رواج یافت. هنر فلزکاری در دوره ساسانی، هنری درباری بود که هنر مردمی را نیز تحت تاثیر خود قرار داده بود.
ظروف نقره ای با نقوش پرندگان و پادشاهان در حال شکار که گاه زراندود شده و با تزئین خط نوشته و انواع ظروف به شکل مجسمه حیوانات، آثار بدست آمده از این دوران است.
در اوایل دوره اسلامی با استفاده از آلیاژهای مختلف و تقلید از هنر دوره ساسانی، ظروف مختلف فلزی ولی بدون نقش ساخته می شد. آثار فلزی بدست آمده از دوره سلجوقی نشانگر آن است که این هنر بخصوص در نواحی خراسان پیشرفت زیادی داشته. تفاوت در فرم تنگها و ایجاد خط های عمودی در بدنه و گردن آنها، ایجاد نقوش کوچک، ظریف و متراکم، استفاده از پیچکها و خط نوشته های در تقسیمات معروف به " بازوبندی " استفاده از خطوط عربی، تصویر پرندگان، حیوانات و به تدریج نقش انسان در حال نواختن موسیقی از ویژگیهای هنر قلمزنی این دوره است.
در قرن هشتم هجری و با اشتغال سوره توسط غازان خان، هنرمندان فلز کار تحت حمایت وی در شهرهای موصل، دیاربکر،حلب و بعدها تبریز و فارس، مراکز بزرگ فلز کاری تاسیس کردند و این ارتباط تغییراتی در هنر فلزکاری ایجاد کرد، لیکن اصول ،شکلها و تزئینات روی فلز تغییر نکرد.
در دوره صفویه علاوه بر آلیاژها، از آهن و فولاد نیز اشیای نفیسی با تزئین طلا کوبی ساخته شد.

در این دوره اشکال جدیدی در ساخت ظروف فلزی ایجاد شد و در تزئین آنها نیز تغییراتی پدید آمد. تنگ ها با بدنه کروی و گردن و دهانه گشاد، کاسه ها و قدح های قلع اندود و انواع قلمدان های فلزی از این جمله اند. استفاده وسیع از نقوش اسلیمی که با ظرافت و دقت ترسیم می شد، استفاده از نقوش انسان و حیوان، نوشتن کتیبه و شعرهای فارسی به خط نستعلیق از ویژگیهای تزئین ظروف فلزی در این دوره است تا چندی پیش اشیای فلزی بسیاری چون سینی، دوری، کاسه،آئینه و شمعدان و بسیاری ابزار و لوازم دیگر، با روش های ساخت و تزئین متفاوت و متنوع ساخته می شد. امروزه نیز هنرمندان بسیاری با استفاده از فلزاتی چون طلا، نقره، مفرغ، برنج ، مس، ورشو و فولاد و با تاثیر از تجربه های چند هزار ساله و تلفیق آن با دانش فن آوری امروزی به ساخت و تزئین ظروف و اشیای هنری بسیار زیبا اشتغال دارند.

● وسایل و ابزار قلم زنی :
الف ) انواع قلم ها
قلم پرداز- قلم نیم رو- قلم گرسواد- قلم گر سوم- قلم بادومی – و قلم های بدون آج مانند : قلم سنبه- قلم گیری- قلم نیم بر کلفت – قلم نیم رو- قلم یک تو – قلم دو تو – قلم بادومی – قلم قلم ناخنی – قلم خوشه – قلم کف تخت مربع- قلم تخت مستطیل – قلم تیز بر مشبک کاری و قلم تیزبر

ب) چکش قلم زنی
ج) پرگار
د) تسمه خط کشی
● روش کار :
ساخت اشیای فلزی توسط دواتگران انجام می شود. در حال حاضر با استفاده از ابزار و وسایل، سه شیوه برای ساخت ظروف فلزی به کاربرده می شود: یک تکه یا بدون درز – چند یا درز دار و یا استفاده از دستگاه یا خم کاری.

قبل ازقلم زدن، باید درون یا زیر شئی مورد نظر را از قیر مذاب انباشته کرد. قیر باید درون کار کاملا" بدون خلاء باشد و پس از سرد شدن کاملا سفت شده باشد. تا قلم، کا را فرو نبرد.
برای شروع کار ابتدا طرح مورد نظر را تهیه کرده سپس آنرا روی برنج سنبه گذاشته و با قلم سنبه نقاط طرح را نزدیک بهم سوراخ می کنند. برای انتقال نقشه روی کار لازم است تا سطح فلز مورد نظر چرب شود. نقشه را روی آن می گذارند و با پودر ذغال که در دستمال نرمی پیچیده شده روی نقشه می کشند. پودر ذغال از سورخهای روی نقشه عبور می کند و روی سطح فلز می نشیند و بدین ترتیب شکل طرح روی اثر منتقل می شود. سپس هنرمند با استفاده از قلم های آج دار و یا بدون عاج شروع به قلم زدن می کند.

شیوه های قلم زنی
● از شیوه هائی که در قلم زنی به کار می رود می توان موارد ذیل را نام برد.:
▪ شیوه عکسی :
با ایجاد سایه و خط در زمینه موضوع را نشان می دهند. هیچ گونه اختلاف سطحی بین موضوع و زمینه مشاهده نمی شود.
▪ شیوه زمینه پر:
همان گونه که از نام بر می آید با ایجاد بافت در زمینه طرح اصلی را نشان می دهنددر این نوع نیز اختلاف سطح بین زمینه و طرح وجود ندارد.
▪ شیوه منبت:
هنرمند با ایجاد حداکثر دو سانتی متر اختلاف سطح بین موضوع و زمینه روی فلز ایجاد نقش می کند.
▪ شیوه برجسته :
اختلاف سطح بین موضوع و زمینه بسیار زیادتر از منبت است و هنرمند برای آن که بتواند بدون اشکال آنرا انجام دهد از دو جهت یعنی از پشت و رو به فلز ضربه می زند.
▪ شیوه مشبک:

هنرمند با بریدن زمینه و جدا کردن آن از سطح کار، موضوع را نمایان می سازد.
شیوه قلم گیری: هنرمند با ایجاد خراش و شیار به روی فلز آن را تزئین میکند. این کار به وسیله قلم انجام می شود.
پس از اتمام کار قلم زنی، قیر به وسیله حرارت، مجددا مذاب می شود و از درون کار بیرون آورده می شود. سپس سطح کار را با مواد پاک کننده مانند نفت، شستشو می دهند تا باقیمانده قیر کاملا" از بین برود. در بعضی از آثار قلم زنی برای اینکه بعضی از نقوش نظیر گلها بهتر نمایان شود، روی کار را با روغن جلا می پوشانند و قبل از خشک شدن روغن، سطح کار را به سرعت با پودر ذغال ، سیاه می کنند در نتیجه قسمتهای فرورفته، با شیارهای سیاه باقی می ماند
گزارش ویژه هنر قلم زنی

استاد ((جمشید ساعی)) از سن هفت سالگی شروع به آموختن هنر قلمزنی در محضر پدر بزرگوارشان ((امیر ساعی)) نمودند . ایشان نیز همانند سایر اساتید فن پله های ترقی را آرام آرام پیمودند . علاقه ایشان به یادگیری باعث شد که به سرعت دروس پدر را فرا گرفته و سپس به پای درس صنعتکارانی چون : استاد علی ساعی ، استاد رسول ساعی ملقب به (آرین )، مشرف شوند و مراتب ترقی را در خانواده ای هنرمند از دیار نقش جهان ، اصفهان بپیمایند .

((سفر ایرانی )) مفتخر شد در جمعه ای دل انگیز و زیبا به هنر نگارگری خداوندگار در دامان کوههای البرز به مکتب درس استاد علی ساعی مشرف شود .
روزهای قبل از دیدار در ذهن نقش مردی با سن بالای چهل می پروراندم . اما چون به وصال ایشان نائل شدم جوانی دیدم برومند و خوش لهجه و خوش سیما .( اگر چه جوان بود ولی دولت پیر گشته بود).

هنر را به محفل گرم خانواده راه داده است ، کارگاهی کوچک از برای مردی بزرگ . نقش بر فلز میزند ، آنچه ما نمیتوانیم بر کاغذ جاری کنیم او بر تن سخت فلز به سهولت نقش میبندد .
با دو عدد چای ایرانی در محیطی آغشته به محبت پارسی صحبت آغاز شد :

پرسیدم چه زمانی قصد آمدن به تهران کردید؟
، گفت : 10 سال قبل
و چون جویای دلیلش شدم .
گفت: برای اینکه دست ساخته هایم را بدون واسطه به دست مردم و فروشندگان برسانم .

بسیار ناراحت شدم که پای دلالان به هنرهای باستانی باز شده است .
پرسیدم : قلمزنی چه زمانی در اوج بوده است .

گفت : در زمان صفویان دارای بیشترین ارزش و اعتبار و ذوق و هنر ایرانی بوده است که با ابزارهای محدود کارهای زیبا تولید می شد . در زمان صفویان سبک سیاه قلم که با سایه بعد کار را نشان می دادند رایج بود .
عرض کردم : آیا اجناس تقلبی هم وارد بازار شده اند ؟

- واردات اجناس شبه قلم زنی حتی در بازار اصفهان که در اصل چینی می باشند .
* و من انگشت حیرت به دهان که آیا هنر ایرانی را چینی ها ادعای وراثت می کنند!
- ادامه داد ورود کالاهای قلابی و کپی از روی اقلام باعث ترس استادان قلمزنی برای ارائه طرحهایشان در دید عموم شده است .

* آیا طرحهای اساتید در جایی ثبت می شود ؟
- خیر
*سفر ایرانی این پیشنهاد را در همین جا به مسئولین سازمان میراث و ثبت اسناد کشور می کند

*از کجا باید این هنر را شروع کرد؟
- ابتدا قلمزنی بر روی چوب آموخته می شود . همانطور که می دانید قلم زن نباید به ته قلم نگاه کند و چکش بزند بلکه باید توانایی او تا جایی بالا برود که که فقط سطح مقطع طرح را نگاه کند از همین رو ابتدا بر روی چوب چکش کاری را یاد می گیرند و سپس اندک اندک با فلز کار میکنند .
*انواع هنر قلم زنی و ترکیب آنرا با سایر هنرها نام ببرید

-تلفیق منبت با قلم زنی
-ترکیب ترصیع با قلم زنی ( ترصیع هنر استفاده از سنگ و چوب و جواهر )
جُنده کاری با قلم زنی

*تفاوت قلمگیری و قلمزنی چیست ؟
- قلم گیری : قلم از روی کار جدا شده و چکش با زاویه بر آن نواخته می شود
- قلم زنی : چکش به صورت عمودی بر کار قلم وارد می شود
*رابطه ترصیع و قلمزنی در کجاست ؟

-هنر اعلای صفویان بوده است که به فراموشی سپرده شد و سعی در رشد دوباره آن دارد . ترصیع در زیورآلات ، تابلوها ، جام ها و ظروف مختلف به کار برده می شود .
*آیا سابقه شرکت در نمایشگاهها را نیز دارید ؟
-نمایشگاههای ( آلمان ، ژاپن ، شارجه ، جده ، نمایشگاه بین المللی سازمان میراث فرهنگی ، موزه هنرهای تزئینی اصفهان ، نمایشگاه جواهرات زینتی سعدآباد )

* اختلاف صنایع دستی آفریقایی با صنایع دستی ایرانی چیست که مدتی است فروش کالاهای فاقد ارزش هنر آفریقایی که در ایران هم تولید می شوند بیشتر مورد اقبال مردم قرار گرفته اند ؟

- این کالاها ارزش هنری ندارند و صرف ارزان بودن مورد استقبال قرار گرفته اند و از طرفی علاقه به بیگانه پرستی موجب مهجور واقع شدن صنایع دستی ایرانی شده است .
*چگونه می توان این هنر را حفظ کرد ؟
-با ایجاد آموزشگاههای صنایع دستی و استفاده از اساتید فن برای کشف استعدادهای ناب این رشته
*و در آخر از ایشان خواستم تا یک جمله در مورد هنر قلم زنی یا صنایع دستی بگوید