مقاله در مورد آئین کار پیشگیری و مقابله با نشت گاز آمونیاک در سردخانه ها

بخشی از مقاله

آئين كار پيشگيري و مقابله با نشت گاز آمونياك در سردخانه ها
1- هدف
هدف از تدوين اين استاندارد، تعيين آئين كار پيشگيري و مقابله با نشت گاز آمونياك در سردخانه هاي ثابت مي باشد.

2- دامنه كاربرد
اين استاندارد در مورد سردخانه هاي ثابت كه از گاز آمونياك به عنوان شاره سرمازا استفاده مي كنند، كاربرد د ارد.
3- تعاريف
در اين استاندارد واژه ها و اصطلاحات با تعاريف زير بكار برده مي شود:
3-1- سردخانه هاي ثابت آمونياكي - مجموعه ايست از ساختمان و تجهيزات كه بتواند شرايط ويژه نگهداري مواد خوراكي و فاسد شدني را عمدتأ از نظر دما، دمه نسبي (رطوبت نسبي ) و در صورت لزوم ساير شرايط موردنياز را با استفاده از آمونياك تامين نمايد. (رجوع شود به استاندارد ملي 1899)
3-2- آمونياك - تركيبي است با فرمول شيميايي NH3و در شرايط متعارفي بصورت گاز بي رنگ ، با بوي بسيار نافذ ، قليائي ، سبكتر از هوا و تقريبأ 50درصد وزن هوا مي باشد.
3-3- شاره سرمازا - به ماده اي كه براي جذب گرما و توليد سرما در سيستم هاي گرماگير (سرمازا) بكار مي رود اطلاق مي شود.
3-4- فشارنده يا كمپرسور - ابزاري است كه به صورت مكانيكي بر فشار بخار شاره سرمازا مي افزايد
3-5- واحد كمپرسور 1 - تشكيلات متراكم كننده شاره سرمازا بدون تقطير كننده و مخزن مايه را گويند.
3-6- تقطير كننده يا كندانسور 2 - بخشي است كه در آن با تبادل حرارت ، شاره سرمازاي فشرده شده ، گرما از دست داده و به مايع تبديل مي شود.
3-7- واحد تقطير 3 - تركيب ماشين آلات ويژه اي شامل : يك يا چند كمپرسور پرقدرت ، تقطير كننده ، مخزن مايع (در صورت نياز) و ديگر لوازم فرعي در سيستم سردساز مي باشد.
3-8- صفحه انفجاري 4 - صفحه يا ورقه اي است كه در فشار معيني (تعيين شده در آزمايش ) مي تركد.
3-9- تبخير كننده 5 - بخشي از سيستم سردساز كه در آن شاره سرماساز را كه به شكل مايع وجود دارد، براي فرآيند تبريد به بخار تبديل مي كند.
3-10- واحد تبخير كننده - تركيب ويژه ماشين آلاتي است كه در يك سيستم سردساز وجود دارد و شامل يك يا چند كمپرسور قوي ، تبخير كننده ، مخزن مايع (در صورت نياز) و ديگر لوازم فرعي است .
3-11- نيمه پرفشار سيستم 6 - بخشي از سيستم سردساز است كه تقريبأ در فشاري معادل فشار موجود در تقطير كننده عمل مي كند.
3-12- نيمه كم فشار سيستم 7 - بخشي از سيستم سردساز است كه تقريبأ در فشاري معادل فشار موجود در تبخير كننده عمل مي كند.
3-13- فشار بيشينه هنگام كار 8 - ميزان فشاري است كه نباي

ستي فشار درون سيستم ، چه در حالت فعاليت و چه در حال خاموشي از آن افزوده شود (البته بجز محدوده اي كه قطعه فشارشكن در آن محدوده عمل مي كند.)
3-14- كمپرسور بدون تغيير مثبت حجم 9 - نوعي كمپرسور كه فشار بخار در آن بدون تغيير در حجم اتاقك فشار ازدياد مي يابد.
3-15- سوختن گرم - سوختن ناشي از حرارت توليد شده در اثر

مجاورت آمونياك و عرق سطحي پوست بدن مي باشد.
3-16- سوختن سرد - سوختن در اثر انجماد سريع پوست بوده كه ناشي از تبخير سريع آمونياك مي باشد.
3-17- كمپرسور باتغيير مثبت حجم - نوعي كمپرسور كه فشار بخار در آن ، با تغيير در حجم اتاقك فشار ازدياد مي يابد.
3-18- نشت گاز آمونياك - خروج ناخواسته گاز آمونياك از كليه وسايل و تجهيزات بكار رفته در سردخانه هاي آمونياكي را نشت گويند.
3-19- پيشگيري و مقابله - كليه تدابير و روشهايي كه بمنظور جلوگيري از نشت شاره سرمازا و مهار آن اعمال مي شود.
4- اثرات نشت گاز بر پايه ميزان غلظت گاز آمونياك
4-1- آستانه بويائي گزارش شده از 10 50ppm- 1متغير است .
4-2- شكايت در اثر عوارض آمونياك با غلظت 25 ppm- 20شروع و در غلظت 100 ppmبوي آمونياك نسبتأ شديد و براي بيني انسان محرك و التهاب آور مي باشد.
4-3- حد مجاز در محيط آمونياكي براي مدت هشت سال كار 25 ppmو براي مدت 10دقيقه كار 35 ppmمي باشد.
4-4- غلظت 0/8درصد حجمي گاز آمونياك در مدت يك ساعت سبب صدمه شديد بر روي سيب ، گلابي ، هلو، پياز مي گردد. و غلظت 0/2درصد حجمي در مدت شش ساعت موجب خسارت جزئي در هلو مي شود.
4-5- در غلظتهاي 27- 9درصد حجمي آمونياك در هوا، مخلوطي قابل انفجار بوجود مي آيد، اما وقتي غلظت آن كمتر از 9و بيشتر از 27درصد حجمي باشد، مخلوط قابل انفجار نيست .
5- نشت گاز آمونياك 11
5-1- اثرات كوتاه مدت (حاد) ناشي از تماس با آمونياك بر روي انسان
5-1-1- اثرات ناشي از تماس تنفسي
5-1-1-1- شايعترين و مهمترين راه آلودگي و مسموميت با آمونياك ، استنشاق آن مي باشد كه بعلت خاصيت قليائي قوي و نفوذ بسيار زيادي كه دارد بسرعت وارد مجراي تنفسي شده و در رطوبت مخاط حل گشته و سريعأ باعث تحريك و سوزش قسمت فوقاني دستگاه تنفس مي گردد.
5-1-1-2- تماس در مدت 5دقيقه با غلظت 133 ppmباعث آزردگي مخاط حلق و بيني شده و علائم گرفتگي بيني ، احساس سوزش گلو، تغيير صدا، سرفه ضعف و سردرد ظاهر مي گردد.
5-1-1-3- تماس با غلظت 300الي 500 ppmباعث سوزش شديد در بيني و مجاري تنفسي مي گردد.
5-1-1-4- تماس با غلظت 400الي 700 ppmآزردگي و سوزش شديد حلق و بيني روي داده ، تنفس عميق و تند شده و افزايش فشار خون در فرد مشاهده مي گردد.
5-1-1-5- تماس با غلظت 1700 ppmموجب سوزش ريه ها و

تجمع آب (مايع ) در آنها مي گردد.
5-1-1-6- تماس با غلظت 2500الي 6000 ppmتنفس را مشكل كرده و باعث تجمع مايع در ريه ها شده و در اين حد، خارج شدن كف از دهان مسموم مشاهده مي گردد.
5-1-1-7- تماس كوتاه مدت با غلظت 5000الي 10000 ppmباعث خفگي در اثر خيز حاد ريه (ادم ) و مرگ سريع مي گردد.
5-1-1-8- در مسموميت خفيف با آمونياك ، علائم تحريك و التها

ب ملتحمه ، مخاط بيني ، دهان و دستگاه تنفسي فوقاني به صورت كونژنكتيويت 12 (التهاب ملتحمه چشم )، گرفتگي بيني ، تغيير صدا، احساس سوزش گلو، سرفه ، ضغف و سردرد ظاهر مي گردد.
5-1-1-9- در مسموميت متوسط تا شديد علائم تنگي نفس ، انسداد مجاري تنفسي ، خس خس سينه ، خشونت صدا، آبريزش بيني ، گلودرد، تهوع و استفراغ ، افزايش بزاق دهان ، افزايش ادرار، از بين رفتن حس بويايي ، تعريق ، لارنژيت 13 (التهاب حنجره )، برونشيت 14 (التهاب لوله هاي نايژه اي ) و ادم (خيز) ريوي بروز مي كند.
5-1-1-10- در مسموميت شديد ممكن است شخص در طي 72- 48ساعت ظاهرا كمي بهبود يابد ولي پس از آن مجددا بدحال شده و دچار نارسايي تنفسي و سرانجام مرگ مي گردد. (در حدود 40درصد مسموميت شديد).
5-1-2- اثرات ناشي از تماس چشمي
5-1-2-1- هنگامي كه آمونياك با رطوبت چشم تماس پيدا كند باعث توليد هيدروكسيد آمونيوم شده و اين ماده به قرنيه چشم نفوذ و به عنبيه و عدسي چشم آسيب وارد مي كند كه ميزان آسيب بستگي به غلظت آمونياك ، مدت زمان تماس و همچنين حالت آمونياك (مايع يا گاز) دارد.
5-1-2-2- تماس به مدت پنج دقيقه با غلظت 50 ppmهيچگونه تأثيري بر چشم نخواهد گذاشت .
5-1-2-3- تماس به مدت پنج دقيقه با غلظت 134 ppmباعث تحريك و سوزش چشم شده و ريزش اشك و آزردگي قرنيه شروع مي گردد.
5-1-2-4- تماس در غلظت هاي 700 ppmبخارات آمونياك خيلي سريع سبب تحريك شديد چشم و آزردگي قرنيه خواهد گرديد.
5-1-2-5- تماس چشمي مكرر با آمونياك كه آزردگي چشمي به همراه دارد، در صورت عدم درمان باعث كوري ناقص و يا كامل مي گردد.
5-1-2-6- تماس با آمونياك مايع و پاشيده شدن آن بر روي چشم موجب ايجاد ورم ملتحمه مي گردد و زخم شدن غشأ مخاطي و قرنيه باعث كاهش ديد و نابينايي چشم خواهد شد.
5-1-3- اثرات ناشي از تماس پوستي
5-1-3-1- آمونياك به صورت مايع و چه به صورت گاز مي تواند باعث سوختگي شديد پوست گردد كه اين سوختگي ممكن است به صورت سرد يا گرم باشد.
5-1-3-2- آمونياك در غلظت 100 ppmباعث بروز ضايعات در حد متوسط و در پوستهاي مرطوب مي شود و هنگاميكه مقادير زيادي گاز آمونياك در رطوبت سطح پوست حل گردد موجب بوجود آمدن محلول آمونياك غليظ گرديده كه خورندگي پوست را بدنبال خواهد داش

ت .
5-1-3-3- آمونياك در غلظت 30000 ppmباعث ايجاد سوزش در پوست شده و در صورتيكه تماس چند دقيقه بطول بيانجامد باعث سوختگي و تاول زدن در سطح پوست خواهد گرديد.
5-1-4- اثرات ناشي از تماس گوارشي
5-1-4-1- باتوجه به اينكه آمونياك مايع به سرعت تبخير مي گردد، مسمومي

ت خوراكي آن بعيد بنظر مي رسد.
5-1-4-2- در اثر خوردن مايع آمونياك ، بخارات آمونياك توليد شده و اين بخارات علاوه بر آسيب بر لبها - دهان - گلو - مري و بافت معده در اثر ورود به شش ها پس از 12- 2ساعت موجب صدمه ديدن و تجمع مايع در آنها مي گردد و در نهايت خوردن آمونياك مي تواند باعث ضعف ، تشنج ، بيهوشي و حتي مرگ شود.
5-2- اثرات درازمدت (مزمن ) ناشي از تماس با آمونياك بر روي انسان .
5-2-1- تماس دائمي بر غلظت 70 ppmمي تواند بدون ايجاد عارضه بر روي انسان تحمل گردد.
5-2-2- تماس روزانه 97الي 122 ppmباعث آزردگي چشمها و مجاري تنفسي فوقاني مي گردد.
6- اثرات زيست محيطي ناشي از نشت آمونياك
6-1- آمونياك محلول در آب براي زندگي جانوران و گياهان بخصوص ماهيها مضر است .
6-2- بخار آمونياك براي زندگي گياهان حساس مثل درختان ميوه و بوته هاي دانه اي زيان آور است و در غلظت هاي بالاي آمونياك ، زندگي ممكن است كاملا نابود گردد.
لذا لازم است اهميت زيادي در مصرف و آزادسازي آمونياك به محيط قائل شد.
6-3- از تخليه آب محتوي آمونياك به داخل آب قابل شرب و يا آبي كه زيست گاه ماهيان است بايستي خودداري بعمل آورد.
6-4- پيش بيني هاي لازم جهت جمع آوري ، تخليه و خنثي سازي آب آلوده شده به آمونياك جهت جلوگيري از آلودگي سفره هاي زيرزميني بعمل آيد.
7- اصول پيشگيري از نشت گاز آمونياك
7-1- پيش بيني و آزمون
هنگام طراحي و ساخت سيستم سردكننده آمونياك بايستي پيش بيني هاي لازم جهت جلوگيري از افزايش فشار زياد در تمام قسمتهاي سيستم بعمل آيد.
7-1-1- براساس بند (7-1) اين پيش بيني ها شامل :
اطمينان از شيرهاي يكطرفه كمپرسورها در موقع تعميرات - برگشت ذخيره آب به كندانسور در مواقع لزوم و نگهداري جريان آن به ميزان كافي تهويه تصحيح سيستم و نگهداري مايع آزاد در كندانسور (باتوجه به ظرفيت كندانسور) است .
7-1-2- پس از سرهم كردن قطعات دستگاه و پيش از استفاده نهايي ، سيستم سردساز مي بايد براساس مندرجات جدول شماره يك به كمك هوا يا گاز مناسب ديگري تحت آزمون فشار براي كل سيستم قرار گيرد (البته مشروط به آنكه همه اجزاء دستگاه قبلا در آزمون تحمل فشار قبول شده باشند).
7-1-3- همه اجزاء سيستم را بايستي براساس جدول شماره يك از نظر نش

ت آمونياك آزمايش نمود و چنانچه كارخانه سازنده قطعات را سرهم مي كند، انجام اين آزمايش برعهده كارخانه است . در غير اين صورت بايستي آزمون در محل انجام پذيرد.
چنين آزموني ممكن است در هر يك از مراحل اتصال اجزاء تا انتهاي خط توليد انجام شود.
7-2- شبكه ها و اتصالات قطعات سيستم سردساز
7-2-1- افزارهاي قطع كننده جريان 15

قدرت نهايي قطعه قطع كننده جريان مايع براي لوله هايي با قطر اسمي 150ميليمتر و يا ساخته شده از فولاد نرم (قابل تبديل به لوله ) مي بايستي لااقل پنج برابر بيشينه فشار كاري آن بخشي از سيستم باشد كه در آن بكار مي رود. آن دسته افزارهاي قطع كننده جريان كه قطر اسمي داخلي آنها از 150ميليمتر بيشتر است و ضمنا از فولاد نرم ساخته نشده اند مي بايد لااقل با 6/5برابر بيشينه فشار كاري آن بخش از سيستم كه در آن بكار مي روند برابري كنند.
7-2-1-1- قطعه قطع كننده جريان بايستي طوري ساخته شود كه پوشش روي آن يا ديافراگم 16 آن با چرخاندن جدا نشود و هنگاميكه ديافراگم بسته است ، از عبور جريان در هر جهت جلوگيري نمايد ضمنا بايستي اين امكان باشد كه به جز قطعه متصل شده به بدنه بيروني ، بقيه اجزاء قطع كننده جريان را بتوان به هنگام روشن بودن سيستم ، دستكاري و محكم نمود و يا حتي آنها را از جاي خود خارج كرد.
7-2-1-2- ترتيب قرارگيري اجزاء قطع كننده جريان بايستي بشرح زير باشد:
الف - در سيستم هايي كه بيش از 2/5كيلوگرم آمونياك دارند بايستي در نقاط زير قطعات قطع كننده جريان مايع را كار گذارد.
1- هر يك از وروديهاي كمپرسور، واحد كمپرسور واحد تقطير كننده .
2- هر يك از خروجي هاي كمپرسور، واحد كمپرسور يا واحد تقطير كننده و نيز برخي هر يك از مخازن .
3- هر يك از مجاري تخليه مخزن مايع .
تبصره : بند الف شامل سيستم هايي كه به «كمپرسور 17 بدون تغيير مثبت حجم » مجهز هستند نمي شود.
ب - در تمام سيستم هاي حاوي حداقل 50كيلوگرم شاره سرمازا (البته باستثنأ سيستم هاي مجهز به «كمپرسور با تغيير مثبت حجم ») نصب قطع كنده جريان مايع در تمامي موارد قيد شده در بند الف ضروري است همچنين مي بايستي وروديهاي همه مخازن مايع به اين قطع مجهز باشند (مگر يك مخزن و آنهم مخزن موجود در واحد تقطير كننده يا ورودي مخزن مايعي كه به صورت يكپارچه به واحد تقطير كننده متصل است .
7-2-2- شبكه ها و اتصالات قطعات سيستم سردساز
7-2-2-1- اتصالات : بجز در موارد استثنايي زير، هرگونه اتصال اعم از جوش با شعله گاز، پرس كردن ، پيچ كردن ، جوشكاريهاي مختلف ، لحيم كاريها و اتصالهاي برنجي و... براي لوله ها و شبكه ها به شرط تناسب و تناسخ با شاره سرمازا و تنش ناشي از فشار و حرارت قابل استفاده است .
موارد استثنأ عبارتند از:
الف - لحيم كاري خطوط تخليه 717- R(آمونياك )
ب - اتصالات برنجي 717- R(آمونياك )

ج - اتصال لوله ها بوسيله حديده كردن آنها و پيچانيدن آنها در يكديگر در مورد لوله هاي حاوي مايع كه قطر اسمي داخلي آنها از 25ميلي متر بيشتر است و يا لوله هاي حاوي بخار با قطر اسمي داخلي بيش از 40ميلي متر
7-2-3- نكاتي در خصوص سرهم كردن شبكه لوله ها در محل استفاده سيستم
7-2-3-1- شبكه سردساز را مي بايد بر داربست و نگهدارنده مناسبي استوار نمود. فاصله قرارگيري اين عناصر نگهدارنده از يكديگر به اندازه شبكه و وزن آن (به هنگام پر بودن از سيال ) بستگي دارد.
7-2-3-2- طراحي شبكه بايستي بگونه اي باشد كه امكان دسترسي

آسان به كليه نقاط شبكه (جهت تعميرات و سرويس دهي ) وجود داشته باشد.
7-2-3-3- شبكه لوله هايي كه از درون ديوارها و سقفهاي مقاوم در برابر آتش عبور كرده اند (لوله هاي توكار) را بايستي به نحوي عايق كاري كرد كه در صورت آتش سوزي ، امكان گسترش آتش به اتاقهاي مجاور را فراهم نياورند. در ضمن طراحي بايد به نحوي باشد تا امكان قطع ارتباط اين لوله ها با لوله هاي موجود در اتاقهاي مجاور وجود داشته باشد.
همچنين در كليه محدوده هاي عبور شبكه هاي حاوي آمونياك بايستي تهويه مناسب نصب نمود تا در صورت نشت ، از خطر تجمع بخارات آن جلوگيري شود و .
7-2-3-4- در شرايطي كه طول مسير شبكه لوله ها بسيار زياد باشد، بايد تدابيري براي انبساط و انقباض حرارتي شبكه انديشيد.
7-2-3-5- لوله هاي پلاستيكي انعطاف پذير را بايد در مقابل آسيب هاي مكانيكي حفظ نمود و گاه بگاه مورد معاينه قرار داد.
7-2-3-6- احتياطهاي لازم براي جلوگيري از انتقال ارتعاشات مفرط بايستي اعمال شوند.
7-2-3-7- فاصله شبكه لوله ها يا دريچه ها و اتصالهاي مختلف در لوله كشي باز (روكار) نبايستي از كف اتاق از 2/20متر كمتر باشد. ضمنا ارتفاع نصب لوله ها بايستي به حدي باشد كه بالاي سر كاركنان قرار گيرد. و فعاليتهاي مختلف كاري افراد به آنها آسيبي نرساند.
7-2-3-8- در مجراي عبور شبكه حاوي شاره سرمازا از ديوارها، سقف و... نبايستي هيچ لوله كشي ديگر يا سيم كشي برق عبور كند مگر آنكه براي هر مورد احتياطهاي ايمني لازم به عمل آمده باشد. در ضمن شبكه لوله ها نبايستي به اتاق يا مناطق مسكوني راه داشته باشد، مگر آنكه در محدوده فوق ، لوله يكسره باشد و نيز لوله هاي غيرفلزي حاوي آمونياك با قطر اسمي بيروني 29ميلي متر و كمتر از آن درون پوشش فلزي سخت و مستحكم قرار گرفته باشند.
7-3- مواد بكار رفته در ساخت سيستم
در ساخت ماشين آلات و نيز برقراري چرخه آمونياك ، از آهن چكش خور - چدن فولاد و فولاد ريختگي - فولاد كربنه و فولاد با عيار پائين استفاده مي شود.
7-3-1- در اين سيستم در هر كجا كه مس در تماس با آمونياك قرار مي گيرد بايستي فاقد اكسيژن (داكسيده ) باشد. لذا استفاده از مس و آلياژهاي با عيار بالاي آن مجاز ن

خواهد بود.
7-3-2- استفاده از فلز روي در سيستم هاي آمونياكي ممنوع بوده و در ساير موارد لازم است قبل از استفاده ، سازگاري مواد با آمونياك و تنش هاي ناشي از فشار و حرارت مورد بررسي قرار گيرد.
7-4- نشانه گذاري بر دستگاههاي سردساز
7-4-1- سيستم سردساز
لازم است علامتي دائمي كه بتوان آن را بوضوح ديد بر روي افزارها و يا در
7-5- ابزارهاي شاخص و ميزان سنج
7-5-1- آن دسته مجاري تحت فشار كه حجم خالص دروني آنها بيش از 100ليتر است در صورتيكه قطعه قطع كننده جريان داشته و حاوي مايع آمونياك باشند را بايستي به فشارسنج مجهز نمود.
7-5-2- پوشش روئي مجاري تحت فشار اعم از گرم كننده و سرد كننده بايستي به دماسنج و فشارسنج مجهز باشد.
7-5-3- چنانچه پاك كردن و تراشيدن برفكهاي برخي تجهيزات بايستي در درجه حرارتهاي زياد و بصورت دستي صورت پذيرد. تجهيز اين ابزارها به فشارسنج امري ضروري است .
7-6- حفاظت در برابر فشار مفرط
ظهور فشار مفرط در سيستم ممكن است در حين كاركرد كمپرسور حاصل شود و يا آنكه بخشي از سيستم طي جابجائي ، انبار كردن ، نصب و يا راه اندازي در معرض درجه حرارتي بيش از معمول قرار گيرد كه منجر به زيادي فشار درون سيستم خواهد شد بمنظور پيشگيري از چنين رويدادي عمل تخليه بايستي صورت گيرد و در اين زمينه لزوم بررسي نصب و بكارگيري قطعات حفاظتي شامل دريچه هاي فشارشكن ، صفحه هاي انفجاري 18، درپوش هاي جوش خورنده و قطعه محدود كننده فشار ضروري است (رجوع شود به ISO 5149- بند 7-3)
7-6-1- چگونگي تخليه و رعايت نكات ايمني
7-6-1-1- نحوه تخليه آمونياك از قطعه فشارشكن و درپوش هاي جوش خورنده بايستي بگونه اي باشد كه افراد بر اثر خروج مايع در معرض خطر واقع نشوند. اين ماده بايستي به فضاي آزاد و بدور از محدوده اطراف ساختمان تخليه شود و اين كار بايستي به مقدار كافي و با ابزارهاي مناسب صورت پذيرد.
7-6-1-2- همه قطعات محافظ و نيز لوله هاي مربوطه بايستي در مقابل عوارض سوء و تاثيرات آب و هوا محافظت شوند.
7-6-1-3- براي قطعه هاي فشارشكن ، در هر نيمه پرفشار و كم فشار بايستي تهويه جداگانه اي فراهم گردد مگر آنكه يك تهويه براي حل حجم بخار كاهش يافته كافي باشد.
ضمنا چنانچه قطعه فشارشكن در كمترين درجه خود تنظيم شده باشد، اين مجموعه بايد قادر به تهويه دستگاه باشد.
7-6-1-4- نقطه اتصال لوله تخليه ، بايستي از سطح مايع بالاتر واقع شده باشد.
7-6-1-5- قطعه قطع كننده جريان مايع را بايستي در محل مناسب و بروش مناسب مورد محافظت قرار داد مثلا با گذاردن آن درون جعبه اي قفل دار كه در موقع ضروري بتوان با شكستن شيشه روي جعبه به كليد قطعه دست يافت . لازم است برچسب مناسبي مثلا با عنوان ((در موقع ضروري شيشه را بشكنيد)) روي آن الصاق كرد.
7-6-1-6- لوله ها و دريچه هاي تخليه را بايستي بدقت انتخاب نمود تا از ميزان مناسب تخليه اطمينان حاصل شود.