مقاله در مورد آلارم های فشار ، مسیر هوا

بخشی از مقاله

آلارم هاي فشار، مسير هوا

هدف از اين مقايسه محصول
اين مقايسة‌ محصول آلارم هاي فشار هوايي (مربوط به مسير هوا) را براي استفاده در مدارات بيهوشي و مدارات تنفس مصنوعي در شرايط بحراني و نيمه بحراني و نيز در تهويه هاي مراقبت خانگي، مطرح مي كند. تنفس سنج ها (Spiro maters) ، جريان سنج ها (flow mater) ، كاپنومترها (Capnomaters) و اپني مانيتورها (Apnea monitors) براي بيماران غير ارادي تنفسي از اين مقوله مستثني مي باشند.

براي اطلاعات مربوطه، به مقايسة محصولات زير مراجعه نماييد:
- آپني مانيتورها (Apnea monitors)
- مانيتورهاي دي اكسيدكربن، بازدم خروجي
- تنفس سنج ها، تشخيصي
اطلاعات UMDNS :
اين مقايسة محصول، واژه ابزار (واژة اصطلاحي ابزارآلات Device term) و كد محصول (Product code) زير را كه در ECRI از سيستم فهرست واژه هاي ابزار پزشكي عمومي (جهاني) مي باشد را در بر مي گيرد:
- اخطارهاي فشار، هواپيمايي [14-35]
هدف:
آلارم هاي فشار مسير هوايي، در مورد تغييرات پر و كم فشار در مدارات مسير هوايي مربوطه به بيماران كه بصورت مكانيكي تهويه مي

شوند، اخطارهاي لازم را توليد مي كنند. آنها اغلب با تهويه كننده هاي مراقبتهاي بحراني و غير بحراني بكار مي روند. آلارم هاي كم فشار ممكن است مواردي نظير، نقص دستگاه تهويه (ونتيلاتور)، قطعيهاي مدار تنفس، خارج شدن هاي لوله (براي مثال جابجايي يك لولة درون ناي از ناي و رفتن به حلق) و يا بوجود آمدن نشتي هايي در لوله هاي درون نايي كه به ميزان كافي پر از هوا نشده اند و يا در بريدن سر ناي (Tracheostomy ) و يا اتصالات مدارات تنفس، را اعلام كنند. برخي سيستم ها هم چنين، فشار متوسط مسير هوا را مقايسه، نظارت و نمايش مي دهند. آلارم هاي پرفشار براي شرايطي نظارت مي كنند كه مي توانند سبب زخمها و برش هاي ريويِ ناشي از فشار (زخم ريه (شش) كه توسط فشار زياد بوجود مي آيد) شوند.
اصول عملكرد:
مانيتورهاي حس كنندة فشار در دستگاههاي تنفس، يك يا تعداد بيشتري فشار را در مدار تنفس بيمار و از طريق يك خط حس كنندة فشار، اندازه مي گيرند، كه در محل اتصال آن با لولة درونِ ناي يا لولة برش دهندة ناي بصورت بهينه اي به مدار تنفسي متصل شده است. اين محل مديريت فشار مستقيم و مسلطي را در روزنة مسير هواي بيمار فراهم مي كند. مطالعات نشان مي دهند كه لولة درون نايي، اتصالات اصطكاكي چسبيده به اتصال لولة درون نايي و راه هوايي بيمار از معمول

ترين نقاط جدايي و قطع مدار تنفسي بيماري باشند. قطع شدن ها و يا نشتي هاي بزرگ در اين خط هوايي (مسير عبور هوا)، سبب فرار گاز از سيستم و توليد قطره در پيك (حد بالا) فشار تزريق- ماكزيمم فشاري كه در طول تزريق در مسير هوايي ريه (شش) توليد مي شود، مي شود. وقتي كه PIP (پيك فشار تزريق) (Peak inpiration pressure) به زير يك حد آستانة از قبل تعيين شده افت مي كند، يك اخطار و آلارم را فعال مي كند. (هم چنين بنامهاي پيكِ فشار مسير هوا، نقص در سيكل و يا اخطار كاهش فشار نيز خوانده مي شود).

برخي واحدها آلارم هايي را براي MAP كه ديده شده بود با اكسيژن سازي در رگهاي بيمارانِ منحصر به فرد، به خوبي مرتبط مي باشد، محاسبه و تهيه مي كند. سنجش و اندازه گيري MAP هم چنين براي بازداري نظارتِ بدقوارگي نايچة ريه (Bronchopulmonary dysplasia) ، كه يك پيچيدگي و بُغرنجي در تهوية با فشار مثبت و سطوح اكسيژني افزايش يافته در نوزادان كه در آن بافت ريه بطور پيشرفته اي آسيب ديده، و منجر به افزايش بافت فيبروز (رشته مانند) و عدم پذيرش خواهد شد، مي باشد، مفيد مي باشد.
آلارم هاي PIP هم چنين مي توانند به، سستي و ضعف رية افزايش يافته و مقاومت مسير هوايي كاهش يافته كه هر دوي آنها مي توانند فشار در مدار تنفسي را كاهش دهند، نيز پاسخ دهند. يك ترانس ديوسر (تراگردان Trans ducer) فشارِ از نوع الكترو مكانيكي يا حالت جامد (مدارات الكترونيكي) درون مانيتور سيگنال فشار پر ضربان (تنفس ارائه شده توسط ونتيلاتور) را اندازه گرفته و آن را با يك حد آستانة آلارم كه قابل تنظيم مي باشد، مقايسه مي كند. آستانة اخطار و آلارم بايد درست در زير PIP و به گونه اي تنظيم شود كه آلارم به تغيير تنها چند cm از H2o پاسخ دهد و بنابراين بتواند نشتيها و قطع شدن هاي كامل را به خوبيِ هم، اخطار دهد. برخي واحدها مي توانند براساس فشار حس شده در طول تنفسهاي قبل، آستانة آلارم را بصو

رت اتوماتيك تنظيم كنند. اين آستانه بايد در طول تنفسهاي بعدي و آينده، متجاوز شده و بيشتر شود تا از فعال شدن يك آلارم صوتي يا / تصويري جلوگيري نمايد.
يك حد پرفشارِ قابل تنظيم يا فيكس شده (ثابت شده)، مانيتورهاي ف

شار مسير هوا را قادر مي سازد تا سستي رية كاهش يافته، مقاومت مسير هواي افزايش يافته و يا انسداد در مدار تنفس نظير لوله گذاري پيچ و تاب خورده يا بسته شده را آشكار كند. فشار بيشتر از آستانه يك آلارم را براي پاسخِ سريع پرستار فعال كنند. آلارم هاي پرفشار قابل تنظيم، معمولاً در مقداري بالاي PIP تنظيم مي شوند، در حالي كه آلارم هاي ثابت شده، زماني فعال مي كنند كه فشار مدار، از يك نقطه كه به عنوان ماكزيمم فشار مطمئن مسير هوايي بيمار در نظر گرفته شده، تجاوز كنند و بيشتر شوند. براي واحدهاي حس كنندة فشار مدارات اختصاصي و ويژه اي را براي نمايش فشار روي تراز رفته و پيوسته، تركيب كرده اند – براي مثال، اگر فشار بالاتر از آستانة آلارم قطع بوده، اما پايين تر از آستانة آلارم پيچ خوردگي باشد، براي دورة تنظيم زمان، و يا اينكه اگر فشار در طول هر حالت بازدمِ ونتيلاتور به سطوح معيني افت نكند.
مانيتورهاي فشار هم چنين مي تواند شامل آلارم هاي فشار ويژة انقضاي – انتهايي مثبت (Positive end-Expiratory) (PEEP) و مسير هوايي دائماً مثبت (CPAP) نيز باشند. PEEP براي بيماران وابسته به ونتيلاتور، مستلزم حفظ فشار مسير هوايي در بالاي فشار اتمسفر، در انتهاي مرحلة بازدم از چرخة تنفس مي باشد. اين فشار بالا نگه داشته شده در مدار – و از آن طريق در رية بيمار ممكن است سبب جلوگيري از متلاشي شدن حبابچه ريوي (كيسه هاي هوايي) شوند كه منتج به حجم باقي ماندة بيشتر ريه و افزايش تبادل گاز مي شود. چون محدودة تنظيم PEEP بايد در بين درست بالاترين و پايين ترين حدود ابقا شود، بسياري از مانيتورهاي فشار اگر فشاري خارج از هر سوي محدوده را حس كنند، هر دوي آلارمهاي صوتي

و تصويري را فعال مي كنند. CPAP شبيه به PEEP مي باشد، اما براي بيماران غيرارادي تنفسي بكار برده مي شود و اجرا مي شود. يول ها و سطح هاي CPAP هم شبيه به PEEP در محدودة باريكي ميان آستانه هاي آلارمِ كم فشار و پرفشار نگهداري مي شود، آلارم هاي اختصاصيِ CPAP ، مراقبان و پرستارها را نسبت به فشارهاي خارج از اين محدوده ها گوش به زنگ مي دارد و اخطار مي دهد.

بسياري از دستگاهها اين اجازه را مي دهند كه در طول قطع مدار تنفسي به منظور مكش و تخليه ترشحات كه يك عمل مداوم براي بيشتر بيماران مي باشد، آلارم هاي صوتي قطع و ساكت شوند. ماكزيمم زمان قطع آلارم از 60 تا 120 دقيقه تغيير مي كند. در طول اين دورة زماني، آلارم تصويري روشن باقي خواهد ماند، آلارم صوتي در برخي دستگاهها مي تواند بطور كامل قطع شود.
مشكلات گزارش شده:
نشت (و حتي برخي قطعي ها) در مدار تنفسي احتمالاً سبب توليد يك افت در سطح PIP در محل اتصال بيمار خواهد شد، كه اين امر بصورت عمده مي تواند يك حجم جذر دهدهي (كَشَندي) را توليد كند، هر چند اگر افت تنها چند سانتي متر H2o باشد. مقاومتهاي جريان قوي كه مي توانند به سبب اجزايي نظير فيلترها، مرطوب كننده ها، مبدل هاي حرارت / رطوبت بوجود بيايند، مي توانند آلارم فشاري بر روي ونتيلاتور يا در بالاي عضو تزريق پذير بوجود آورند كه اشتباهاً به عنوان افتِ PIP خوانده شود و به عنوان يك لول قابل قبولِ فشار تزريق تلقي شود و از سويي سبب نقص اخطاردهي در طول شرايطي شود كه PIP بطور خطرناكي پايين است. قرار دادن يك پورت حس كننده كه تا حد ممكن به رية مريض نزديك باشد، (بر

اي مثال در لولة اتصال دهندة ناي و يا در وايِ مريض (محل دوشاخه شدن ناي بصورت Y است))، واقع نمايي و درست نمايي را بيشتر مي كند. به طوري كه آلارم فشاري را مي خواند كه در آن مسير هوايي بيمار روباز و بدون گرفتگي و پوشش مي باشد. بيش از اين، براي فشار اندازه گيري شده در دهانة مسير هوايي (وايِ (Y)ِ بيمار) اگر

حد آلارم قطع (فشار كم) درست در زير PIP تنظيم شده باشد، مانيتور به تغيير فشارهاي كوچك پاسخ داده و نشتي هاي كوتاه يك قطع كامل را آشكار مي كند، اگرچه، در يك دستگاه با نگاه آلارمِ از پيش تعيين شده و بطور وسيع دور از هم، چنان شرايط تنظيم نزديكي ممكن نخواهند بود. اگر پورت بيمار مدار تنفسي قطع شود و تا اندازه اي مسدود شود (براي مثال ممكن است بر روي تختخواب و ملافه بيفتد)، مانيتور فشار ممكن است اشتباه كند. در اين مورد، مقاومت در مقابل جريان ممكن است براي ممانعت از ايجاد آلارم كافي باشد. آلارم هاي كم فشار در ونتيلاتورهاي هوش بري ممكن است اگر يك بيمار تصادفاً دچار خروج لولة تنفسي شود، دچار نقص در فعال سازي شود. يك مشكل گزارش شده مربوط به يك طفل مي باشد كه در يك ونتيلاتور هوش بري كه براي افراد بالغ مناسب بود، تحت تهويه قرار داده شده بود و نعره اي كشيد و صدايي كرد. از آنجا كه پتانسيل چنان نقص هايي در آلارم هاي كم فشار بيشتر مي باشد، پرستارها بايد شرايط بيماران را از نزديك تحت نظر قرار دهند. بصورت ايده آل و شايسته، اكسيژن مترهاي پالسي (pulse oximaters) ، مانيتورهاي كاپنومتريك يا واليومتريك (Volumetric) بايد علاوه بر آلارم هاي كم فشار اوليه بكار برده شوند.
تغليظ يا چگالش مي تواند در خط حس گري (Sensing Line) جمع شده و فشار حس شده را تغيير دهد و در صورت امكان سبب توليد آلارم هاي فالس هاي (False – High) يا فالس لو (False – Low) شود. قرار دادن دستگاه در بالاي پورت حس گر و نظاره كردن براي تقويت تغليظ مي توان به جلوگيري از اين مسئله كمك كند.
برخي از مانيتورهاي فشار اوليه از سوئيچهاي فشار با هستيرزيسِ بيش از حد – اختلاف ميان فشاري كه در آن آلارم ابتدا به صدا در مي آيد و

فشار پيكي كه در آن، آلارم خاموش شده و ري ست مي شود – استفاده مي كردند. يك آلارم با هستيرزيس بيش از حد نمي تواند براي آشكارسازي كاهش هاي كوچك در PIP بكار برده شود. اگرچه بيشتر دستگاههاي فعلي هستيرزيس اندكي را به نمايش مي گذارند، اما كاربران بايد آگاه باشند كه تغييرات مكانيكي نظير اجزاي شل و ول شده مي توانند يك مشكل بوجود آورند. مانيتورهاي فشار مسير هوا در زماني كه تحت نظ

ارت قرار مي گيرند، بايد از جهت هستيرزيس بيش از حد به خوبي بررسي شوند.
آلارم صوتي مي تواند بطور دائم، در برخي آلارم هاي فشار مسير هوا غير فعال شوند. در اين صورت اگر اين آلارم به علت ساكشينگ و عمل مكش خام

وش شود، مسئول كلينيك ممكن است فراموش كند آن را به حالت روشن برگرداند. (آلارم هاي پرفشار و آلارم هاي مربوط به نقص توان (انرژي يا برق) به دليل خطر براي امنيت بيمار هرگز نبايد خاموش شوند). در دستگاههايي كه دو وضعيت عملكرد دارند. (براي مثال، PEEP/CPAP) انتخاب يك وضعيت مي تواند وضعيت ديگر را غيرفعال كرده و يا

ويژگي هاي آن را تغيير دهد.
ديگر موارد خطاي انسان مي تواند سبب گرفتاريهاي جدي در حين استفاده از آلارم هاي فشار شود. در يك مورد، يك ونتيلاتور بيمار پس از عمل جراحي كه به درستي تنظيم نشده بود، منجر به افزايش و تقويت خطرناك فشار در رية بيمار و جراحات متعاقب آن به مغز بيمار شده بود.
برخي آلارم هاي فشار مسير هوايي مستعد دريافت اختلالات الكترومغناطيسي از دستگاههاي جراحي الكتريكي (electro surgicou) مي باشند. اين وسايل براي كاربردهاي هوش بري توصيه نمي شوند. اكسيد نيتروس يا O2 كه از طريق يك نشتي يا شكستگي در خطوط هوش بري وارد كيس و جعبة مانيتور شود، مي تواند سبب شود موادي كه در هوا و در حالت نرمال قابل اشتعال نمي باشند، در حضور يك جرقه آتش بگيرند. كيس هاي مانيتور براي كاهش خطر چنان آتش سوزيهايي مي بايست به خوبي تهويه شده و مدارهاي كم ولتاژ در آنها بكار برده شود.
شمار فزايندة آلارمهاي صوتي در اتاقهاي جراحي مي توانند سبب توليد آشفتگي شوند، به خصوص اگر چندين آلارم بطور همزمان صدا دهند. اغلب اوقات، بسياري از آلارمهاي صوتي به دليل نزديكي هوش بر به بيمار، غير ضروري مي باشند. يك راه حل استفاده از آلارمهاي تقدم يافته و مجتمع مي باشد با تنها بيشترين تقدم صدادهي آلارم. دو يا سه آلارم مختلف براي تشخيص سادة تقدم كافي مي باشند. اگرچه بسياري از ونتيلاتورهاي مراقبت خانگي داراي سيستم هاي آلارم بي سيم به عنوان يك ويژگي استاندارد يا انتخابي مي باشند. بيشتر ونتيلاتورهاي مراقبت هاي بحراني هنوز آنها را ندارند. به دليل اينكه ونتيلاتورهاي مراقبت بحراني با تناوب بيشتر، در خارج از مناطق مراقبت بحراني بكار مي روند، سيستم هاي آلارم بي سيم بر روي اين ونتيلاتورها به طور ويژه اي مهم و ضروري شده اند.

ملاحظات خريد:
بسيار حياتي است كه مانيتورها در زماني كه فشار مسير هوا به خارج از محدوده هاي قابل قبول مي رود، بطور قابل اطمينان پاسخ دهند. آلارم هايي كه دچار نقص در اعلام مي شوند، خطرات تهديد كنندة زندگي را به معرض نمايش مي گذارند و به

عكس، آلارمهايي كه بطور مداوم خاموش هستند يك مزاحمت هستند و ممكن است اگر اغماض شده و يا خاموش شوند، پايان پذيرند.
مانيتورها بايد به ميزان كافي در برابر قطع برق (انرژي) حفاظت شوند. اگر دستگاهها با برق خط برق شبكه سراسري عمل مي كنند بايد يك آلارم نقص برق و اگر با باطري كار مي كنند يك اعلام كنندة ضعف باطري داشته باشند.
هيچ سيگنال مانيتوري نمي تواند در مقابل تمام مشكلات مسير هوايي مقابله كند. ECRI توصيه مي كند، كه براي نظارت بر قطعي ها، مانيتورهاي فشار مسير هوايي بايد در تركيب با پالس آكسي متيرها، و ديگر مانيتورها نظير حجم بازدم و مانيتورهاي دي اكسيدكربن بكار روند. ECRI هم چنين در برابر وابستگي به تنها مانيتورهاي O2 براي آشكارسازي قطعيها، توصيه مي كند. سطوح O2 به واسطة بسياري از قطعيها تحت تأثير قرار نمي گيرند و در نشان دادن موقعيت هايي كه بصورت بالقوه خطرناك مي باشند. دچار نقص خواهد شد.
فيلترهاي قابل عرضه اغلب ميان خط بيمار و مانيتور قرار داده مي شوند. اين فيلترها مي توانند هزينه اي بلندمدت متناسب با آلارم هاي فشار مسير هوايي از خود نشان دهند.
مرحلة توسعه:
از آنجا كه ونتيلاتورهاي مراقبت شديدِ قديمي تر كه قابليت هاي نظارت را كم دارند، بازنشسته شده اند، نياز به آلارم هاي فشاري مسير هوايي

قابل افزوده شدن كاهش خواهد يافت. اگرچه بسياري از بيمارستان ها چنان ونتيلاتورهاي قديمي را نوسازي كرده و براي بكارگيري آنها طراحي مي كنند. بطور فزاينده اي، بيماران تهويه شده بصورت مكانيكي از دستگاههاي مراقبت شديد بيرون آورده مي شوند، جايي كه آنها بطور نزديكي تحت نظارت قرار مي گيرند، و به اتاقهاي ايزوله شده و اتاقهاي پرستاري منظم، جايي كه متخصصين باليني مي توانند آلارم ها را از مانيتورهاي فشار نصب شده بر روي ونتيلاتورها بكاهند، انتقال داده مي شوند. بنابراين مانيتورهايي با آلارمهاي بي س

يم كه در خارج از اتاق بيمار در ايستگاه پرستار اعلام مي دهد، استفاده مي شوند. برخي ونتيلاتورهاي مراقبت خانگي و سيار (قابل حمل) نيز به همراه آلارمهاي بي سيم موجود مي باشند. سيستم هاي داراي چند آلارم بي سيم توسط ميكروپروسسور كنترل مي شوند و يك ويژگي خود نظارتي دارند كه مي تواند قطعيهاي مانيتور فشار بي سيم يا ونتيلاتور را آشكار كرده و هشدار دهد.
ECRI شديداً استفاده از سيستم هاي خود نظارت آلارم بي سيم را در تمامي ونتيلاتورها توصيه مي كند. به دليل خطر افزايش يافتة جراحت تهديد كنندة زندگي كه به واسطة بيماران وابسته به ونتيلاتور كه بي توجه رها شده اند، توليد مي شوند.
سيستم هاي تعيين هويت و امنيت بيمار

هدف از اين مقايسة محصول: اين مقايسة محصول وسايل امنيت بيمار را كه در تسهيلات مراقبت پزشكي بكار مي رود و از دزديده شدن نوزاد و يا فرار و سرگرداني بيمار جلوگيري مي كند، تحت پوشش قرار مي دهد. سيستم هاي مكان يابي سيار كه به همراه امكانات مراقبت پزشكي بكار مي روند و براي رديابي بيماران برچسب زده شده (مشخص شده) اي كه از امكان اصلي خارج شده اند، شامل اين موضوعات مي باشند.