بخشی از مقاله
چکیده
در این مطالعه یک مسئله زمانبندی پرستار با تقاضا، دوره بستری بیمار و هزینه انتقال غیرقطعی و بر پایه سناریو درنظر گرفته شدهاست و رویکرد مناسب جهت حل این مسئله، الگوریتم ابتکاری تقریب میانگین نمونه میباشد. در این مقاله مهارت پرستاران در سه سطح دستهبندی شده است و بر اساس مهارت خود ، دستمزد دریافت میکنند. همچنین در صورت مواجهه با کمبود پرستار، بیماران به نزدیکترین بیمارستان انتقال مییابند.
هدف این مطالعه به حداقل رساندن هزینههای ثابت بستری بیمار و هزینههای انتقال بیمار توسط وسیله نقلیه بیمارستان است. اعتبارسنجی مدل پیشنهادی با استفاده از چند مثال عددی، نشان داده میشود. نتایج حاصل بیانگر این است که با درنظرگیری سطوح مختلف مهارت پرستاران، بیماران با اطمینان خاطر جهت دریافت هر نوع خدمتی میتوانند به بیمارستان مراجعه نمایند و همچنین پرستاران جهت دریافت حقوق بیشتر سعی در افزایش مهارت خود دارند، علاوه بر این شبکه بهداشت نیز به اهداف درمانی خود میرسد.
-1 مقدمه
مسئله زمانبندی پرستار - NSP - شامل یک برنامه زمانبندی برای پرسنل پرستاری و اختصاص پرستاران به شیفت های مختلف بر اساس اولویت های فردی و سیستمی در چارچوب قوانین و مقررات دولتی است. با توجه به وجود محدودیت های مختلف، اهداف و انبوه ترکیبات ممکن، NSP یک مسئله پیچیده شناخته می شود. در NSP ، سرپرستار یک برنامه را بر اساس علایق پرستار یا الزامات برنامه ریزی طراحی می کند. از آنجایی که مجموعه ای از محدودیت ها و چندین راه حل ممکن برای NSP وجود دارد، روش های مختلفی مانند بهینه سازی، هوش مصنوعی و روش های ابتکاری و فرا ابتکاری برای حل آن استفاده شده است.
فن و همکاران [1] از یک برنامه ریزی عدد صحیح خطی برای به حداکثر رساندن ترجیحات پرستاران و مقررات بیمارستان استفاده کردند. لی و آکلین [2] از یک سیستم طبقه بندی کننده و بهینه ساز بیزی برای مسئله NSP استفاده کردند که هدف آن حداقل سازی هزینه ترجیحات پرستاران در افق برنامه ریزی بود. پانا کیتیکاشم و همکاران [3] یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح تصادفی برای NSP ارائه دادند که هدف آن حداقل سازی جریمه بارکاری بر روی پرستاران و ارضای تقاضای مورد انتظار در افق برنامه ریزی بود. در ادامه تپالوگلو و سلیم [4] از یک مدل برنامه ریزی آرمانی فازی در NSP برای اندازه گیری عدم قطعیت در توابع هدف مقررات بیمارستانی و ترجیحات پرستاران استفاده نمودند.
لانداسیلوا و لی [5] از یک روش چند هدفه برای مقابله با عدم قطعیت های دنیای واقعی NSP استفاده کردند به این منظور از یک الگوریتم تکاملی برای دستیابی به زمانبندی های غیرغالب و کیفیت بالا استفاده شد. سای و لی[6] یک رویکرد مدلسازی ریاضی دو مرحله ایی برای NSP پیشنهاد دادند که الزامات مدیریتی بیمارستان، قوانین دولتی و ترجیحات پرستاران را در نظر می گرفت. ژانگ و همکاران [7] یک الگوریتم بهینه سازی ترکیبی بر پایه ذرات در محیط های بیمارستانی پیشنهاد دادند که از الگوریتم ژنتیک و جستجوی همسایگی متغیر برای حل مدل NSP محدودیت دار با در نظرگیری الزامات مدیریتی بیمارستان استفاده می کرد. وانگ و همکاران [8] روش ابتکاری دو مرحله ای را برای مسئله زمان بندی پرستاران در یک دپارتمان اورژانس محلی ارائه دادند.
هدف این مسئله ارزیابی روش های حل و برنامه ریزی صفر و یک است. همچنین، کیم و هرترا [9] یک روش دو مرحله ای برنامه ریزی عدد صحیح تصادفی برای مدیریت پرستاران ارائه دادند که تقاضا را غیر قطعی در نظر گرفتند. همچنین الگوریتم L-Shape را گسترش دادند. باقری و همکاران [10] روش تخمین میانگین نمونه برای به دست آوردن یک برنامه بهینه برای زمانبندی پرستاران در بیمارستان رضوی با هدف به حداقل رساندن هزینه های تخصیص موظفی و اضافه کاری کردند.
همچنین در مقاله ایی دیگر توسط باقری و همکاران [11] یک کاربرد از برنامه تصادفی برای مسئله زمانبندی پرستاران ارائه دادند که در این مطالعه هدف حداقل کردن هزینه های اضافه کاری است. ادامه این مقاله به شرح زیر است: در بخش 2، تعریف مسئله و مدل پیشنهادی برای NSP ارائه و ساختار مدل بررسی شده است. در بخش 3، روش حل با یک شرح مفصل از روش SAA معرفی شده است. آزمایش های عددی در بخش 4 آورده شده است. در نهایت، نتایج کلی در بخش 5 بیان شده است.
-2 تعریف مسئله
این مسئله بر پایه مطالعه باقری و همکاران [10] می باشد که نوآوری های اضافه شده در ادامه ارائه می گردد. در این مسئله دسته بندی پرستاران بر اساس سطح مهارت آن ها صورت گرفته است، به طوری که فرض شده است که مهارت ها در سه سطح معمولی، متوسط و سطح بالا ارائه می گردد و پرستار با توجه به نوع مهارت خود، دستمزد دریافت میکند، به عبارت دیگر هر چه میزان مهارت پرستاری بیشتر باشد، درآمد بیشتری خواهد داشت. از طرف دیگر، فرض کردیم که حداکثر پرستاران در دسترس در بیمارستان برابر مقدار ثابت RR=10 است و بیمارستان در صورت مواجهه با کمبود پرستار، بیماران را پذیرش نمی کند و آنها را بلافاصله با استفاده از وسیله حمل و نقل مناسب به نزدیکترین بیمارستان منتقل می کند.
در اینجا کمبود پرستار از اختلاف حداکثر تعداد پرستاران در دسترس از پرستاران مورد نیاز محاسبه و در تابع هدف هزینه ایی جهت محاسبه هزینه های حمل و نقل بیماران اضافی لحاظ شده است. از دیگر نوآوری های این مدل در نظر گیری هزینه ثابت بستری بیمار به محض ورود بیمار به بیمارستان است. همچنین، پارامتر هزینه انتقال بیمار علاوه بر تقاضا و دوره بستری بیمار به صورت تصادفی در نظر گرفته شده است.
