بخشی از مقاله
چکیده
در این مقاله، ساختار عمودی یک قرص برافزایشی ضخیم را در دستگاه کروی مورد بررسی قرار می دهیم. با در نظر گرفتن همهی مولفه های های تانسور تنش برای قرص و با استفاده از الگوی وشکسانی و همچنین پاسخهای خودمشابه، معادلات قرص به یک دستگاه معادلات دیفرانسیل جفت شده تبدیل می شود. با انتخاب شرایط مرزی مناسب، معادلات قرص را حل می کنیم و در نهایت سرمایش ناشی از فرآیند پهن رفت انرژی را با گرمایش ناشی از وشکسانی مقایسه می کنیم.
مقدمه
امروزه مطالعات گسترده ای بر روی سیستمهای برافزایش انجام می شود چون برافزایش منبع عظیم مجموعه بزرگی از اجرام سماوی محسوب می شود و منشأ پدیده های شگرفی همچون فوران کننده های اشعه گاما و امواج گرانشی است. شاخه جذابی از این پژوهشها مربوط به سیاهچاله ها و ستارگان نوترونی است که برای آنها مدلهای ویژه ای از برافزایش تاکنون پیشنهاد شده است که از جمله آنها میتوان به مدل شاره های برافزایشی پهن رفت غالب - ایداف - است.
براساس این مدل، گرمایش ناشی از عملکرد وشکسانی در داخل محیط ایداف محبوس می شود و آنتروپی گاز را بالا می برد. برخلاف مدلهای قدیمی تر که اصطلاح قرص بر آنها اتلاق می شد، این مدل تداعی کننده قرصی بسیار پهن و شبه کروی است . معمولا در قرصهای نازک، برای ساده سازی از مولفه های تانسور تنش تنها یکی را نگاه داشته و از بقیه مولفه ها صرفنظر می نمودند که این ساده سازی بعدها برای قرصهای شبه کروی ایداف نیز بکار گرفته شد که البته میزان اعتبار آن بسیار سوال برانگیز بود.
نارایان و یی در سال - ١٩٩٤ - پاسخهای بنیادی ای را برای ایدافها ارائه دادند که البته اساس آن همان فرض ساده تک مولفه غالب تانسور تنش بود. یک سال بعد آنها توانستند صحت پاسخهای قبلی خود را با وارد کردن بقیه مولفه های این تانسور در مختصات کروی بیازمایند. آنها مساله خود را دو مرزی با روش واهلش حل نمودند. ما در این پژوهش میخواهیم همان مسئله را با روشی ساده تر و البته با رویکردی تازه بازنگری نماییم.
