بخشی از مقاله
هدف استاندارد
هدف اين استاندارد تجويز مبنايي براي ارائه صورتهاي مالي با مقاصد عمومي يک واحد تجاري به منظور حصول اطمينان از قابليت مقايسه با صورتهاي مالي دوره ها قبل آن واحد و با صورتهاي مالي ساير واحد هاي تجاري مي باشد.
دامنه کاربرد
الزامات اين استاندارد بايد در ارائه کليه “صورتهاي مالي با مقاصد عمومي” که بر اساس اين استاندارد هاي حسابداري تهيه و ارائه مي شود، بکار گرفته شود.
کاربرد صورتهاي مالي با مقاصد عمومي
صورتهاي مالي براي پاسخگويي به نيازهاي استفاده کنندگاني تهيه مي شود که در موقعيت دريافت گزارشهاي متناسب با نيازهاي اطلاعاتي خاص خود نيستند.
هدف صورتهاي مالي
ارائه اطلاعات تلخيص و طبقه بندي شده در باره:
وضعيت مالي
عملکرد مالي
انعطاف پذيري مالي
نتايج ايفاي وظيفه مباشرت (حسابدهي) مديريت در قبال منابعي که در اختيارشان قرار گرفته است، مي باشد.
مسئوليت تهيه صورتهاي مالي
با هيات مديره يا ساير ارکان اداره کننده واحد تجاري است.
ارائه مطلوب و رعايت استانداردهاي حسابداري
صورتهاي مالي بايد وضعيت مالي، عملکرد مالي و جريانهاي نقدي واحد تجاري را به نحو مطلوب ارائه کند. تقريبا در تمام شرايط، اعمال مناسب الزامات استانداردهاي حسابداري همراه با افشاي اطلاعات اضافي در صورت لزوم، منجر به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب مي شود.
موارد افشا در صورت انحراف از استانداردهاي حسابداري
در موارد بسيار نادر، چنانچه مديريت واحد تجاري به اين نتيجه برسد که رعايت يکي از الزامات استانداردهاي حسابداري، صورتهاي مالي را گمراه کننده مي سازد و بنابراين انحراف از آن به منظور دستيابي به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب ضروري است، بايد موارد زير را افشا کند:
اعتقاد به اينکه صورتهاي مالي؛ وضعيت مالي، عملکرد مالي و جريانهاي نقدي واحد تجاري را به نحو مطلوب منعکس مي کند.
صورتهاي مالي از تمام جنبه هاي با اهميت طبق استانداردهاي حسابداري مي باشد، به استثناي انحراف از الزامات يک استاندارد حسابداري به منظور ارائه مطلوب صورتهاي مالي.
استانداردي که الزامات آن رعايت نشده، شيوه حسابداري مقرر در استاندارد، شيوه حسابداري بکار رفته و اينکه چرا کاربرد شيوه مقرر در استاندارد صورتهاي مالي را گمراه کننده مي سازد.
اثر انحراف بر سود( زيان) خالص، داراييها، بدهيها و حقوق صاحبان سرمايه در هaر يک از دروه هاي مورد گزارش.
رويه هاي حسابداري
راه کارهاي ويژه اي است که واحد تجاري براي تهيه و ارائه صورتهاي مالي انتخاب مي کند. راه کارهاي مزبور براي اعمال اصول مندرج در مفاهيم نظري گزارشگري مالي در مورد اقلام، معاملات، اندازه گيري و تجديد اندازه گيري داراييها و بدهيها و نحوه و زمان شناخت تغييرات در داراييها و بدهيها در صورتهاي عملکرد مالي ايجاد شده است.
در صورت نبود استاندارد حسابداري خاص، مديريت بايد رويه ها را به گونه اي تعيين و بکار ببرد که:
صورتهاي مالي اطلاعات مربوط و قابل اتکا فراهم آورد.
به ارائه مفيدترين اطلاعات در صورتهاي مالي با مدنظر قرار دادن ملاحظات زير منجر شود:
الزامات استانداردهاي حسابداري براي موضوعات مشابه مربوط.
تعاريف، معيارهاي شناخت و اندازه گيري داراييها، بدهيها، درآمدها و هزينه هاي مندرج در مفاهيم نظري گزارشگري مالي.
استانداردهاي صادره توسط سايرمراجع حرفه اي معتبر و رويه هاي پذيرفته شده صنعت تا ميزاني که با دو بند قبلي سازگار باشد.
تداوم فعاليت
به معناي ادامه عمليات واحد تجاري در آينده قابل پيش بيني است. يعني در تهيه و ارائه صورتهاي مالي، هيچ قصد يا الزامي به انحلال واحد تجاري فرض نشود مگر اينکه مديريت قصد انحلال يا توقف عمليات واحد تجاري را داشته باشد، يا عملا ناچار به انجام اين امر شود. چنانچه صورتهاي مالي بر مبناي تداوم فعاليت تهيه نشود، اين واقعيت بايد همراه با مبناي تهيه صورتهاي مالي و اينکه چرا واحد تجاري فاقد تداوم فعاليت تلقي شده است، افشا شود.
مبناي تعهدي
در اين مبنا، معاملات و ساير رويدادها در زمان وقوع (نه در زمان دريافت يا پرداخت وجه نقد) شناسايي و ثبت شده و در صورتهاي مالي دوره هاي مربوط انعکاس مي يابد.
