بخشی از مقاله
انواع هپاتيت و راه هاي پيشگيري از آن
بعد از آلوده شدن به ويروس هپاتيت B سه مشکل باليني رخ مي دهد. اولا علائم ديده نمي شود. ثانيا مانند هپاتيت A علائم به صورت حاد يعني ضعف, بي اشتهايي و زردي پيش رونده بروز مي کند. ثالثا آنتي ژن ويروس در بدن باقي مي ماند و اشکال مزمن بيماري اتفاق مي افتد و بعدا با فعاليت مجدد ويروس علائم هپاتيت بروز مي کند. گاهي باعث ايجاد سرطان در کبد مي شود. گاهي با بروز علائم هپاتيت حاد, زردي آنقدر زياد مي شود که روي عملکرد طبيعي مغز تاثير
گذاشته و باعث علائم خواب آلودگي و عدم هوشياري مي شود و به علت تخريب سلولهاي کبدي زمان انعقاد خون به شدت طولاني مي شود و خونريزي هاي مختلف در نواحي متفاوت بدن مثل خونريزي لثه, مخاطها و پوست اتفاق مي افتد که وضعيت بيمار بسيار خطرناک و مرگبار مي شود.هپاتيت حاد ويروسي, بوسيله يکسري ويروس ايجاد و به نامهاي هپاتيت A, هپاتيتB, هپاتيت C و هپاتيت D خوانده مي شود. اين نوع از هپاتيت يک عفونت شايع ويروسي است که مي تواند خطرناک هم باشد, بدن را درگير کند و منجر به التهاب و از بين رفتن بافت و عملکرد طبيعي کبد شود.
علائم ابتلا به هپاتيت در تمامي انواع آن مشابه است به اين صورت که اول علائم عمومي مثل بي اشتهايي ,ضعف, خستگي, تهوع ,استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقاني و راست شکم بروز مي کند. گاهي در اين مرحله تب هم وجود دارد. بعد از اين مرحله زردي پيش رونده بروز مي کند که ملتحمه (پرده داخلي چشم),مخاط ها و پوست تمام بدن زرد مي شود.
هپاتيت نوع A:
اين نوع هپاتيت توسط يک ويروس شديدا آلوده کننده و مسري ايجاد مي شود و از طريق تماس هاي نزديک قابل انتقال است. عمده ترين انتقال آن از طريق دهاني- مدفوعي مي باشد يعني در مناطقي که بهداشت رعايت نشده و پس از دستشويي دستها با آب و صابون شسته نمي شود و با همان دست غذا خورده مي شود اين ويروس به راحتي انتقال مي يابد. همچنين در اثر آب, غذاها و شير آلوده و همچنين در اثر خوردن صدف و گوشت نپخته ماهي انتقال مي يابد.
در زماني که علائم بيماري و زردي بروز کرد فرد فقط بايد استراحت کند تا ويروس توسط دفاع سيستم ايمني بدن مهار شود و به تدريج التهاب کبدي به وضعيت سابق برگردد.
نکته قابل ذکر اين است که هپاتيت A به هيچ نوع درمان دارويي احتياج ندارد.
هپاتيت نوع B:
ابتلا به اين نوع هپاتيت عوارض بي شماري دارد. از اين رو اهميت شناخت آن بسيار بالاست.
راههاي انتقال اين ويروس عبارتند از:
_مادر به جنين : به ويژه اگر مادر در ماه سوم بارداري آلوده شده باشد احتمال انتقال بيماري به جنين بسيار بالا است.
_تماس جنسي : از راه خون, استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزريقي و يا فرو رفتن سوزن آلوده به ويروس به طور اتفاقي در پوست افراد سالم و استفاده از تيغ هاي آلوده است.
_ترشحات بدن : از جمله بزاق ,مدفوع, صفرا, اشک و مايع مني به عنوان يکي از منابع انتقال ويروس مطرح هستند
بعد از آلوده شدن به ويروس هپاتيت B سه مشکل باليني رخ مي دهد. اولا علائم ديده نمي شود. ثانيا مانند هپاتيت A علائم به صورت حاد يعني ضعف, بي اشتهايي و زردي پيش رونده بروز مي کند. ثالثا آنتي ژن ويروس در بدن باقي مي ماند و اشکال مزمن بيماري اتفاق مي افتد و بعدا با فعاليت مجدد ويروس علائم هپاتيت بروز مي کند. گاهي باعث ايجاد سرطان در کبد مي شود. گاهي با بروز علائم هپاتيت حاد, زردي آنقدر زياد مي شود که روي عملکرد طبيعي مغز تاثير
گذاشته و باعث علائم خواب آلودگي و عدم هوشياري مي شود و به علت تخريب سلولهاي کبدي زمان انعقاد خون به شدت طولاني مي شود و خونريزي هاي مختلف در نواحي متفاوت بدن مثل خونريزي لثه, مخاطها و پوست اتفاق مي افتد که وضعيت بيمار بسيار خطرناک و مرگبار مي شود.
ويروس هپاتيت B در افراد بدون علامت, که به صورت مزمن و طولاني ويروس را در خون خود حمل مي کنند از راههاي گفته شده به افراد سالم انتفال مي يابد.
نکته مهم آن است که درمان خاصي براي اين بيماري هنوز کشف نشده است و ابتلا به اين نوع از بيماري ويروسي مرگبار است.
هپاتيت C:
راه انتقال اين نوع ويروس به وسيله تزريق است. اين بيماري غالبا در گيرندگان خون و فراورده هاي خوني و معتادان تزريقي بروز مي کند. البته در کشور ما انتقال اين نوع از هپاتيت از طريق فراورده هاي خوني بسيار کم شده است زيرا کنترل مي شوند. پيشگيري از اين نوع از هپاتيت اين است که معتادان تزريقي يا اعتياد خود را ترک کنند و يا از روش ديگري براي استفاده از مواد مخدر استفاده کنند. قانونمندي و عدم تجاوز به حريم خانواده و فعاليتهاي جنسي سالم نيز از راههاي پيشگيري است.
هپاتيت D:
فقط در بيماراني که به صورت طولاني ناقل ويروس هپاتيت B هستند بروز مي کند. علائم اين بيماري مشابه ساير هپاتيت هاي ويروسي است؛ با اين تفاوت که سير شديدي دارد و گاهي سبب تخريب کامل کبد و مرگ مي شود.
از آنجايي که در قرن حاضر ايدز و هپاتيت B دو بيماري لاعلاج هستند بايد به آنها توجه بيشتري کرد. زيرا ويروس ايدز در خارج از بدن تنها ۳۰ ثانيه زنده مي ماند اما ويروس هپاتيت Bدر خارج از بدن ۲ الي ۳ ساعت زنده است. از اين رو احتمال آلودگي به اين ويروس بيشتر خواهد بود. اما نکته مهم اينجاست که اگر درماني براي اين دو بيماري نيست اما براي بيماري هپاتيت B واکسنهايي در سه نوبت وجود دارد که انسان را از اين بيماري خطرناک مصون مي سازد.
هپاتيت:
هپاتيت حاد ويروسي بوسيله يکسري ويروس ايجاد و به نامهاي هپاتيت Aو هپاتيتBو هپاتيت C و هپاتيت Dخوانده مي شود .اين نوع از هپاتيت يک عفونت شايع ويروسي است که مي تواند خطر ناک هم باشد بدن را درگير کند و منجر به التهاب و از بين رفتن بافت و عملکرد طبيعي کبد شود.
علائم ابتلا به هپاتيت در تمامي انواع ان مشابه است به اين صورت که اول علائم عمومي مثل بي اشتهايي ضعف خستگي تهوع استفراغ و درد مبهم در قسمت فوقاني و راست شکم بروز مي کند.گاهي در اين مرحله تب هم وجود دارد .بعد از اين مرحلهزردي پيش رونده بروز مي کند که ملتحمه(پرده داخلي چشم)مخاط ها و پوست تمام بدن زرد مي شود.
هپاتيت نوع A:
اين نوع هپاتيت توسط يک ويروس شديدا الوده کننده و مسري ايجاد مي شود و از طريق تماس هاي نزديک قابل انتقال است .عمده ترين انتقال ان از طريق دهاني مدفوعي مي باشد يعني در مناطقي که بهداشت رعايت نشده و پس از دستشويي دستها با اب و صابون شسته نمي شود و با همان دست غذا خورده مي شوداين ويروس به راحتي انتقال مي يابد.همچنين در اثر اب غذا ها و شير الوده و همچنين در اثر خوردن صدف و گوشت نپخته ماهي انتقال مي يابد.
در زماني که علائم بيماري و زردي بروز کرد فرد فقط بايد استراحت کندتا ويروس توسط دفاع سيستم ايمني بدن مهار شود و به تدريج التهاب کبدي به وضعيت سابق برگردد.
نکته قابل ذکر اين است که هپاتيت Aبه هيچ نوع درمان دارويي احتياج ندارد.
هپاتيت نوع B:
ابتلا به اين نوع هپاتيت عوارض بي شماري دارد از اين رو اهميت شناخت شناخت ان بسيار بالاست.
راههاي انتقال اين ويروس عبارتند از:
_مادر به جنين:به ويژه اگر مادر در سه ماهه سوم بارداري الوده شده باشداختمال انتقال بيماري به جنين بسيار بالا است.
_تماس جنسي:از راه خون استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزريقي و يا فرور فتن سوزن الوده به ويروس به طور اتفاقي در پوست افراد سالم و استفاده از تيغ هاي الوده.
_ترشحات بدن:از جمله بزاق مدفوع صفرا اشک و مايع مني به عنوان يکي از منابع انتقال ويروس مطرح هستند .
بعد از الوده شدن به ويروس هپاتيتBسه مشکل باليني رخ مي دهد. اولا علائم ديده نمي شود.ثانيا مانند هپاتيتAعلائم به صورت حاد يعني ضعف بي اشتهايي و زردي پيش رونده بروز مي کند.ثالثا انتي ژن ويروس در بدن باقي مي ماند و اشکال مزمن بيماري اتفاق مي افتد و بعدا با فعاليت مجدد ويروس علائم هپاتيت بروز مي کند.گاهي باعث ايجاد سرطان در کبد مي شود.گاهي با بروز علائم هپاتيت حاد زردي انقدر زياد مي شود که روي عملکرد طبيعي مغز تاثير گذاشته و باعث علائم خواب الودگي و عدم هوشياري ميشودو به علت تخريب سلولهاي کبدي زمان انعقاد خون به شدت طولاني مي شود و و خونريزي هاي مختلف در نواحي مختلف بدن مثل خونريزي لثه مخاطها و پوست اتفاق مي افتد که وضعيت بيمار بسيار خطرناک و مرگبار مي شود.
ويروس هپاتيتBدر افراد بدون علامت که به صورت مزمن و طولاني ويروس را در خون خود حمل مي کنند از راههاي گفته شده به افراد سالم منتقل ميکنند.
نکته مهم ان است که درمان خاصي براي اين بيماري هنوز کشف نشده است و ابتلا به اين نوع از بيماري ويروسي مرگبار است.
هپاتيت C:
راه انتقال اين نوع ويروس به وسيله تزريق است .اين بيماري غالبا در گيرندگان خون و فراورده هاي خوني و معتادان تزريقي بروز مي کند .البته در کشور ما انتقال اين نوع از ه÷اتيت از طريق فراورده هاي خوني بسيار کم شده است زيرا کنترل مي شوند.پيشگيري از اين نوع از هپاتيت اين است که معتادان تزريقي يا اعتياد خود را ترک کنند و يا از روش ديگري براي استفاده از مواد مخدر استفاده کنند.قانونمندي و عدم تجاوز به حريم خانواده و فعاليتهاي جنسي سالم نيز از راههاي پيشگيري است.
هپاتيت D:
فقط در بيماراني که به صورت طولاني ناقل ويروس هپاتيت Bهستند بروز مي کند .علائم اين بيماري مشابه ساير هپاتيت هاي ويروسي است با اين تفاوت که سير شديدي دارد و گاهي سبب تخريب کامل کبد و مرگ مي شود.
از انجايي که در قرن حاضر ايدز و هپاتيت Bدو بيماري لاعلاج و مهم هستندبايد به انها توجه بيشتري کرد.زيرا ويروس ايدز در خارج از بدن تنها 30 ثانيه زنده مي ماند اما ويروس هپاتيت Bدر خارج از بدن 2الي 3 ساعت زنده است از اين رو احتمال الودگي به اين ويروس بيشتر خواهد بود.اما نکته مهم اينجاست که اگر درماني براي اين دو بيماري نست اما براي بيماري هپاتيت Bواکسنهايي در سه نوبت وجود دارد که انسان را از اين بيماري خطرناک مصون مي سازد.
ژن جديدي در ارتباط با ديابت نوع 1
محققان دانشگاه هوستون اخيرا جهش ژني جديدي را کشف کرده اند که تصور مي شود در گسترش ديابت نوع 1نقش دارد.جهش ژني حتي مي تواند در عوارض مخرب ديابت مانند کليه نقش داشته باشد.
اين ژن به نام sumo-4در بخشي از خطرات ناشي از اين شکل از ديابت نقش دارد.اين نوع از ديابت در جوانتر ها ديده مي شود.sumo-4در تنظيم سيستم ايمني نقش دارد.زماني که اين ژن دچار جهش مي شود به صورت غير طبيعي عمل کرده و منجر به پاسخهاي التهابي طولاني مدت مي شود.اين يافته به دانشمندان در باره علت خود ايمني بودن ديابت کمک مي کند.در ديابت نوع 1سيستم ايمني بدن بر ضد سلولهاي خودي توليد کننده انسولين عمل کرده و در نتيجه افراد مبتلا به اين بيماري انسولين توليد نمي کنند.بدون انسولين بدن انها نمي تواند ميزان قند خون را تنظيم کند.ممکن است ژن جهش يافته sumo-4در فرايند التهابي و افزايش عوارض ديابت نقش داشته باشد.
هيچ ژن منفردي مسئول ديابت نوع 1 نيست.اين در حالي است که محققان در اين زمينه ژنهاي ميزباني را شناسايي کرده اند که در زمينه پيشرفت خطرات اين بيماري سهيم هستند.از ميان اين ژن هاي پر قدرت در اين مورد ژن هاي HLAمي باشد که در اعمال سيستم ايمني را تنظيم کرده و در زمينه افتراق خودي از غير خودي توسط سيستم ايمني کمک مي نمايند.انواع موثري ازHLAهاي بسيار مهم در 95%از ديابت هاي نوع 1موثر شناخته شده است.ژن هاي موجود در اين منطقه مسئول 40%از خطرات ارثي پيشرفت ديابت است.
گروه دوم از ژن هاي دخيل در ديابت نوع 1 نيز شناسايي شده اند.اين ژن ها دقيقا بعد از ژن انسولين قرار مي گيرند .اين منطقه شامل بخش VNTRمي باشند که مربوط به تکرار بازهاي DNAاست.به ارث رسيدن VNTRsخاص باعث افزايش خطر پيشرفت ديابت نوع 1 مي شود.به نظر مي رسد که اين ژن تغيير پذير باعث افزايش استرس و مرگ سلول نيز مي باشد.
.........................................................
B و C ، مهريک ميليون و 200 هزار نفر در کشور به هپاتيت آلوده اند
کارشناس هپاتيت مرکز مديريت بيماريهاي وزارت بهداشت و درمان گفت: هم اکنون بيش از يک ميليون نفر به هپاتيت B و بيش از 200 هزار نفر در کشور به هپاتيت C آلوده هستند.
دکتر فرشته عسگري در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر افزود: از آنجا که 60 تا 80 درصد افراد آلوده به هپايتت C به سمت مزمن شدن بيماري مي روند ،بنابراين اگر چه شيوع آن نسبت به هپاتيت B کمتر است اما مشکلات و معضلات مربوط به هپاتيت C بيشتراست چرا که درصد کمي از افراد آلوده به هپاتيت B، بيماري آنها مزمن مي شوند.
وي ادامه داد: زماني که هپاتيت اثر منفي خود را بر کبد بگذارد ، سبب از بين رفتن سلول هاي کبدي و از کارافتادن سيستم فعاليت کبدي مي شود که به دنبال آن آسيب شکمي را به همراه دارد بنابراين نگراني هاي مربوط به بيماري هپاتيت زماني است که اين بيماري به سمت مزمن شدن مي رود.
مسوول واحد هپاتيت مرکز مديريت بيماري هاي وزارت بهداشت و درمان در خصوص شايع ترين نوع هپاتيت در کشور گفت: هپاتيت A در کشور شيوع بالايي دارد اما خوشبختانه از نوع هپاتيت هايي است که سرانجام خوبي دارد چرا که درصد بسيارکمي از افراد آلوده به اين نوع هپاتيت به طرف مزمن شدن مي روند، به گونه اي که بسياري از افراد ممکن است در کودکي به اين بيماري مبتلا و يا نسبت به آن ايمن شده اند اما چون در صورت ابتلا به آن نيز، سير طولاني و مزمن شدن را طي نمي کند بنابراين نمي تواند مشکل ساز باشد.
هپاتيت2
هپاتيت هاي ويروسي يک مجموعه سندرم باليني دارند ؛ شامل: 1- عفونت بدون نشانه.
2 - هپاتيت حاد. 3-حالت حامل. 4-هپاتيت مزمن( بيشتر از شش ماه تداوم نشانه ها و شواهد آزمايشگاهي). 5-هپاتيت فولمينانت( يا برق آسا که خيلي سريع در دو هفته کبد دچار تخريب و نکروز ميشود)
در هپاتيت A، نوع مزمن ديده نميشود ولي احتمال عود ( relapse) و نوع برق آسا ( fulminant ) در آن وجود دارد. در کشورهاي پيشرفته براي هپاتيتA واکسن و پادزهر( ايمونوگلوبين) تهيه شده که البته در کشورهاي در حال توسعه بعلت شيوع بسيار بالا تجويز آن موردي ندارد و حتي ممکن است کار را بدتر کند. اما هپاتيتB و C ميتوانند مزمن شده و حتي به سرطان کبد منجر شوند. براي هپاتيتB نيز واکسن و ايمونوگلوبين ساخته شده که در اکثر کشورهاومنجمله ايران استفاده ميشود، اما هپاتيتC واکسن ندارد. از ساير ويروسها نيز هپاتيتE مانند A بوده و هپاتيتD نيز در همراهي با نوعB ميباشد.
