تحقیق در مورد معرفی درختان و جنگلها

بخشی از مقاله

معرفی درختان و جنگلها

چگونه درختان رشد وزندگی می کنند؟
درختان رستنی هایی با تنه های چوبی هستند که می توانند در طول سال رشد کرده و بزرگ می شوند. آنها با توجه به تنه واحد و اصلی کاملا از درختچه ها متمایز هستندو یکی از شاخه های آنها نسبت به بقیه شاخه ها از رشد بیشتری برخوردار می باشد.

که«سرگروهthe leader» خوانده می شود. در نتیجه، بلندتر شدن و رشد شاخه ها، تاج پوشش آنها گسترش پیدا کرده و دارای شاخه و برگهای بیشتری می شوند که قسمت پایینی آن انبوه و متراکم تر است درختان از دانه های کوچکی رشد کرده و زندگی خود ار از زمانی که به صورت جوانه یا نهال هستند آغاز می کنند تا زمانی که آنها به گونه های غول آسای کهن سال در جنگل مبدل شوند.

اغلب در جنگل های انگلستان ، درختان به تنهایی در بلند ترین حالت می توانند به ارتفاع حدود 55 متر (Ft181) وتنه آن در قطور ترین حالت به m3/1 یا (in3،Ft4) برسند.

محیط آنها نیز به m1/13(Ft43) می رسد.با توجه به فضای بسیار وسیع در کالیفرنیا درختان مذکور در حدود دو برابر اندازه معمولی رشد می کنند و بلند ترین آنها مانند سکویا به ارتفاع در حدود m 117 یا (Ft384) و قطری به اندازه m9/22(Ft75) می رسد.

رشد اسرار آمیز درختان تا اندازه ای در زمستان ادامه می یابد ، کم کم رشد پوست و شاخه ها در زمستان ساکن و راکد می شود. یک لایه که کامبیوم (لایه زایا) نامیده می شود، گیاهان را قادر می سازد که سالانه تا انداره ای موجب رشد شاخه ها گردد.

کامبیوم فقط یک سلول ستبر دارد ، که با سطحی همواره صاف تنه چوبی را پوشانده و تا ریشه ها در زیر زمین توسعه پیدا می کند.ایجاد سلول جدید درطول دورهرشد در کنارهای داخلی موجب بزرگ شدن گیاه می گردد. بنابراین در بهار هر سال گرداگرد درون چوب درختان از کامبیوم چوبی براق و کم رنگ پوشیده می شود. چوبهای بهاره قدیمی که تیره تر هستند به همراه مناطقی که دارای چوبهای سخت تابستانی هستندبا همدیگر یک حلقه رویشی سالیانه را تشکیل می دهد.

در این جریان تنه همه درختان همانند درختان سالخورده رشد و توسعه یافته، قوی و ستبر می گردند. شاخه و برگهای درختان در یک محدوده، ثابت نشده اند و در طول زندگی شاخه ها انشعاب یافته و به سرعت رشد می کنند و دارای شاخه و برگهای زیادی می شوند. عموما عمر آنها بیشتر از صد سال می باشد و با شمردن حلقه های سالیانه روی پایه یا کنده درخت قطع شده به آسانی می توان به سن آن دست یافت. بعضی اوقات سن درخت بلوط به 500 سال می رسد

و در مواردی استثنایی سن 1000 سال نیز مشاهده شده است، درخت غول کالیفرنیایی 3000 سال و نوعی کاج بومی ایالتهای غربی آمریکا pinus aristata در بیابانهای آریزونا بیشتر از 4000 سال عمر می کند. زمانی که یک درخت قطع می شود شاخه و برگهایش به علت تاثیر تجزیه پوسیده شده و رو به زوال می رود قارچ با ورود به تمامی چوبهای درخت از آن بهره برده موجب این عمل می شود. سرانجام تنه های افتاده همه درختان بر روی کف زمینهای جنگل تجزیه شده و می پوسند در جریان زندگی درختان همانند سایر گیاهان به تماس به یک منبع آبی نیاز دارند، و این امر با تماس یک شبکه بزرگ طولانی از ریشه ها به آب کم وسطحی خاک ممکن است.

جریان انتقال آب از بالا به پایین توسط مجرا های چوبی که هر یک از ریشه ها وجود دارد صورت می گیرد و نیز شیره گیاهی ریشه به صورت محلول های خیلی رقیق به همراه آب به قسمت های بالا انتقال می یابد.

لازم به ذکر است که بسیاری از نمک های معدنی خاک برای زندگی تمامی گیاهان لازم و ضروری می باشد.در تنه های بزرگ و قطور فقط حلقه های سالیانه بیرونی که (برونچوب)نامیده می شوند باعث بالا بردن شیره گیاهی می گردد.سایر حلقه های سالیانه ((درون چوب)) نامیده می شوند که دستخوش تغییرات شیمیایی قرار گرفته و تیره تر و از دوام بیشتری برخوردار هستند. آنها برای انتقال فعالانه آب عمل نمی کنند ، بلکه باعث رشد قطری (سطحی) درختان می شوند و با پایداری بخشیدن به جنگل در مقابل باد و طوفان های شدید به طور غیر مستقیم در این امر مشارکت می کنند.

شیره گیاه به جایگاه های مهم گیاه که جریان حیاتی بیوشیمیایی (تثبیت کربن) وجود دارد ازقبیل برگها منتقل می شود. در اثر جریان هوا به مقدار کمی (فقط در حدود 03/0 درصد) گاز دی اکسید کربن در برگ ها ذخیره می شود. در معرض آفتاب بعضی از این گازها با آب به شکل هیدرات کربن در آمده و انرژی لازم را تأمین میکند.

این جریان ((فتوسنتز)) نامیده می شود که به کمک ماده ای شیمیایی با نام ((کلروفیل)) که در اکثر قسمت های سبز گیاهان و درختان وجود دارد صورت می پذیرد. حتی در دور افتاده ترین برگها مقدار زیادی کربوهیدرات ساخته می شود که جریان این محلول قندی از سمت برگها می باشد.

جنگل:
به ندرت درختان در طبیعت به صورت انفرادی دیده می شوند. بعضی اوقات از یک پایه درخت و اجتماعی از گیاهان تشکیل می یابد ، اما اغلب چندین پایه را شامل می شود که با توجه به اندازه هایشان ((بیشه)) یا ((جنگل)) نام می گیرند. درختانی که در فضا های باز قرار دارن امکان رشد بیشتری دارند.
جنگل های طبیعی از لحاظ اندازه و سن و سال و تنوع گونه ها روییده شده گستردگی بیشتری دارند و در این میان گونه های روییده شده برای زندگی با یکدیگر رقابت می کنند.

هر چند که در میان گونه های جنگلی رقابت وجود دارد ولی جنگلبانان درختان را در فواصل منظم و منایب می کارند که این حالت در هنگامی که فقط یک پایه در محل وجود دارد ، به حالتی که دو یا سه پایه در محل و در یک سال روییده اند برتری دارد.

ما در جنگل های طبیعی با ترکیب سنی ناهمسال و تغییرات نامحدود اندازه ها مواجه هستیم. در نوع دیگری از جنگلها که آنها را همگن و همسال می نامند ،تعداد زیادی از گونه های درختی با سنین یکسان در همه جای جنگل دیده می شود ، که اندازه های آنها بسیار به اندازه گونه های همسایه و مجاور آ« شباهت دارد.
طرح منظم حاکم بر این جنگلها به زودی با توجه به تغییرات سرعت در رشد و نمو به هم می خورد. به دلیل آنکه جنگابانها درختان را هرس کرده و تاج را تنک می کنند سرعت رشد در آنها بیشتر می گردد و بزرگ می شوند که به تدریج فواصل نا منظم می گردد ، این تغییرات به صورت طبیعی هم انجام می پذیرد و مصنوعی نمی باشد.
وجود جنگلها ممکن است تأثیرات عمیقی بر روی خاک و زندگی طبیعی جاندارانی ککه در میان آن زندگی می کنند بگذارد.

نامگذاری درختان پهن برگ
معمولاً تمامی درختان پهن برگ با برگ های پهن و عریض و یا برگهایی با برگچه هایی پهن و جدا از هم از بازدانگان یا درختان سوزنی برگ متمایز هستند.آنها بیشتر به (( درختان با چوب بادوام)) معروف گشته اند زیرا اکثراً چوب آنها از چوب های نرم بازدانگان با دوام و محکم تر است.
معمولاً به آنها ، (( درختان خزان کننده )) نیز می گویند ، زیرا بر خلاف بازدانگان که همیشه سبز هستند در فصل پاییز برگهایشان می افتد و در بهار سال آینده برگ های جدید ظاهر می شوند.

تعداد محدودی از پهن برگ ها همیشه سبز مانند درخت خاس و بلوط سبز به کمک برگ های سبز تیره و صاف و براق و پر پشت به آسانی قابل تشخیص هستند این ساختار به منظور جلوگیری از اتلاف آب در اقلیم های سرد و گرم می باشد. درختان همیشه سبز را میتوان به کمک برگ هایشان فقط برای مدت پنج ماه ، یعنی از اواسط نوامبر تا اواسط ماه آوریل باقی می ماند. براستی بهترین وسیله راهنمایی برای تشخیص آنها در بیشتر زمان های سال شکل جوانه هایشان است به همین علت چهار صفحه از این کتاب به عکسها و مشخصات جوانه ها در زمستان و ترکیب و خصوصیات آنها اختصاص داده شده است.

در اواسط تابستان با کندن تعدادی از برگ های شاخه ، براحتی می توان به شکل جوانه ها دست یافت.پوست های بعد از زمستان برای تشخیص ، بهتر از پوست های قبل از پائیز می باشد. در مرحله نخست برای تشخیص می توان به محل قرار گیری برگ های بر روی شاخه توجه کرد که متناوباً در فواصلی در طول شاخه قرار گرفته (مانند شاخه های راش) و یا این که به صورت دوتایی یا در مقابل هم می باشد (مانند درخت زبان گنجشک) از برگ ها برای تشخیص در تمامی طول بهار استفاده می شود. اما در اواخر تابستان و ابتدای پائیز برگ ها خزان میکنند.

ممکن است برگ های آنها کم عرض با شکل هندسی ساده و معمولی ، مانند شکل بیضی (درخت ممرز) و یا دارای یک مرکز با قاعده (درخت نمدار) و یا به صورت سه گوش (درخت توس یا غان ) در آمده باشند.
شناسایی توسط شاخه ها و جوانه ها:

شاخه ها قرمز ، زیگزاگی، نرم ، روشن و جوانه ها فقط در دو اندازه دیده می شوند که یکی بزرگتر از دیگری است.

شاخه های سبز و روشن ، گوشه دار و پهن.

جوانه ها در مقابل هم ، فلسهای نرم ، شاخه های قهوه ای مایل به ارغوانی تیره.

جوانه های مقابل هم که بزرگتر از cm 2. 5 (in 1) می باشند و قهوه ای تیره و چسبناک هستند. ص 43 (شاه بلوط هندی)

جوانه های مقابل هم ، پوسته های سبز مایل به زرد با لکه های قهوه ای تیره
جوانه ها در مقابل هم ، فلسهای کرکین در نوک شاخه ها ، شاخه های قدیمی قهوه ای مایل به قرمز با بر آمدگی های چوب پنبه ای .

شاخه های سبز مایل به خاکستری ، دندانه دار ، جوانه هایی که از چهار فلس تشکیل شده اند ، جوانه ها لایه هایی کرکین و نقره ای رنگ دارند.

جفت تیغه های متناوب در کناره جوانه های ریز روی شاخه های دندانه دار ، برگ هایی شکاف دار ، دارای غشاء دسته های سه تایی .

جوانه های متناوب ، بزرگ ، تخم مرغی شکل ، قهوه ای روشن با حدود 6 عدد فلس مشخص ، به صورت مجموعه هایی در نزدیکی نوک شاخه ها.

جوانه های بزرگ ، کرک دار ، ارغوانی تیره ، دارای پایه های نمایان بر روی پایه اصلی.

جوانه های بزرگ ، سبز ، کشیده ، نوک های کرک دار ، روی شاخه های خاکستری

شاخه های مایل به خاکستری،مهره مانند،جوانه های ریز و گرد.

دو جوانه به همراه هم با فلسهای سیاه ، که جوانه های بزرگتر در نوک های پهن شاخه ها قرار گرفته اند ، شاخه های نرم و خاکستری تیره هستند.

جوانه های متناوب ، به رنگ قرمز تیره ، تخم مرغی شکل ، شاخه هایی با انتهای بدون نوک و ریگزاگی.

جوانه های بزرگ ، کله قندی ، شامل یک فلس.

جوانه های تخم مرغی ، بی نوک ، فلس های کوچک متشکل از گروه های سه تایی.

شاخه های ظریف و نازک ، نرم و قابل انعطاف غالباً گال مانند ، پوستهای ریز با دو یا سه فلس قابل رویت.

ساقه های پوست دار ، جوانه های ارغوانی مومی شکل ، شاخه های قهوه ای مایل به ارغوانی .

بیضی شکل ، متناوب ، جوانه ها با فلسهای زیاد ، خمیدگی به طرف داخل ، مقارن با شاخه ها .

جوانه ها به رنگ قهوه ای روشن و بدون نوک ، شاخه ها غالباً از کرک پوشیده شده است.

دسته ای از جوانه ها در نوک شاخه (5 ردیف).

دسته ای از جوانه ها که در پوشش گوشوارک برگ باریک و بلند قرار گرفته اند.

شاخه های ضعیف و باریک ، جوانه های نوک تیز که به دوک شباهت دارد ، وسیع و قهوه ای کمرنگ دارای طولی به اندازه 25/1 cm (2/1 in) می باشد.

شاخه های جوان پوشیده از کرک سفید رنگ. ص 115 (راش اروپایی)

جوانه های درشت ، بیضی شکل ، به رنگ قهوه ای بلوطی صاف و براق و اغلب صمغی می باشند.

شاخه های جوان از کرک های سفید پوشیده شده است.

جوانه های بزرگ ، تخم مرغی ، پوست چرم مانند و صاف.

درخت سرخدار YEW
TAXACEA Taxus bccata
درخت سرخدار که یکی از درختان همیشه سبز می باشد و به رنگ سبز تیره می باشد ، سراسر اروپا و ولز انگلستان را در بر گرفته است. به گونه ای که به طور طبیعی بیشه زارها ، درختستانها و بیشتر جنگلهای جوان با بعضی خصوصیات خاص خود و حتی درختان موجود در دانشگاه ها و کلیسا ها را به خود اختصاص می دادند. این درخت بر روی زمین های گچی به خوبی قادر به زندگی کردن است و به خاطر چوب جالب توجه خود فقط بر روی تپه های ویژه که به مدت طولانی محصور بوده اند، یافت می شود. از گذشته مجموعه هایی از درختان سرخدار و خرما توسط مبلغان مذهب مسیح که سخنرانی مذهبی می کردند و درباره مسیح بشارت می دادند در حیاط کلیسا ها کاشت می شد.

از گذشته تا کنون از این درختان همیشه سبز به عنوان سمبلی از زندگی جاودانه ابدی نگهداری می کردند و آن را گسترش می دادند. سن بعضی از درختان سرخدار قدیمی موجود در کلیسا ها در حدود 1500 سال بر آورده شده است ، کنده های ستبر و کهن آن در حدود m7. 10 (Ft35) قطر دارند ، البته مطمئناً مسن تر از این درختان موجود در کلیسا هم وجود دارد.

به گونه ای استثنایی درختان سرخ دار جنگلی تا ارتفاع m27(Ft90) هم رشد می کنند. درخت سرخدار به واسطه برگ های سوزنی شکلی که در دو ردیف طور شاخه های نازک قرار گرفته اند به آسانی قابل تشخیص هستند ، در انتها برگ جوانه های کوچک وجود دارد ، قسمت بالایی آنها به رنگ سبز بسیار تیره و قسمت زیرین آنها کمرنگ می باشد ، که پس از چند سال زندگی پژمرده شده و به رنگ قهوه ای متمایل می شوند و می افتد.
نهال هایی که بر روی زمین هایی که در سایه قرار دارند می رویند ، بدین سان سبز تیره نیستند. آنها برای احشام و اغنام و دیگر حیوانات اهلی که زیست می کنند سمی می باشند.