دانلود مقاله اجزای ساختمان ( پله ، اسانسور ، پارکینگ و . . )

بخشی از مقاله

اجزای ساختماتن (پله ،اسانسور،پارکینگ و..)
پله :
محاسبه برای ساخت و ساز پله ها، سطوح شیدار (رامپ) 29 ده ها ، بر اساس قوانین گوناگون ساختمان های ملی صورت می گیرد. ساختمان هایی با دو طبقه 9 بیشتر باید دارای راه پله های با پهنای حداقل 8/0 متر و نسبت بلندی به کف باشند.

در ساختمان های بلند، پلکان باید پهنایی برابر با 25/1 متر داشته باشند. طول پاگرد برابر است با تعداد بارهای طول قدم گذاری + عمق قدم.
برای پهنای پله ها باید زمان لازم برای تخلیة کامل محاسبه گردد. مانند ساختمان های عمومی و تأترها.
راه پله ها ورودی های حلویی به آرامی بالا م روند پس می توانند صعود ملایمی را داشته باشند. یک راه پله در یک ورودی گوشه و یا راه پله اضطراری، باید دارای یک فرود سریع و آسان باشند.

از نظر فیزیولوژیکی ، بهترین استفاده از انرژی به هنگام بالا رفتن از پله ها هنگامی است که زاویه شیب 30 درجه باشند و نسبت ارتفاع با برابری :
نسبت بلندی پله r مطابقت داشته باشد.

هر راه پله اصلی باید به صورت ممتد در محل قفسه پله خاص خود قرار گیرد که هم راه دسترسی ، هم راه خروج به هوایی آزاد در داخل آن ها در یک راستا قرار داشته باشند. و در عین حال، ایمنی پله به هنگام خروج اضطراری از آن نیز فراهم شود.
سطوح شیب دار (راه پاها) و راه پله های گردان (مارپیچی)

راه پاها باید به گونه ای در نظر گرفته شوند که استفاده کنندگان از صندلی های چرخدار و آن هایی که کالسکه بچه دارند ، به راحتی بتوانند از یک سطح به سطح دیگر بروند.
پله های مارپیچی برای صرفه جویی در فضا مناسبند و با یک ستون در مرکز، از طراحی قوی و خوبی برخوردارند. البته آن ها می توانند بدون ستون مرکزی نیز طراحی شوند و راه پله های باز و پهن با قفسه پله به وجود آورند.
پله های برقی :

برای حرکت ممتد و گروهی مردم مورد نیاز است (که مانند پله ها ، برای تمهیدات فرار در حالت اضطراری در نظر گرفته نمی شوند. پله های برقی به عنوان مثال، در فرو شگاههای بزرگ، با زاویه ای بین 30 تا 25 درجه قرار می گیرند. پله برقی با زاویة 35 درجه اقتصادی تر است و فضای کمتری در پلان اشغال می کند در ضمن هرچه بالاتر می رود. فضای اشغال شده کمتر می گردد. پله برقی با زاویة 30 درجه برای صعود عده زیادیف از نظر روانشناسی و حس ایمنی ترجیح داده می شود.

در فروشگاههای بزرگ، ساختمان های اداری و دفترها، سالن نمایشگاهها و فرودگاهها، سرعت حرکت بر اساس قوانین، نباید از 5/0 متر بر ثانیه بیشتر بوده و حداقل دارای سه خروج افقی دارد.
آسانسورها :
بالا و پایین رفتن افراد در ساختمان های چند طبقه جدید، معمولاً به وسیله آسانسور تأمین می شود. در ساختمان های بزرگ چند طبقه معمولاً آسانسورها را در نقطه مرکزی ساختمان قرار می دهند. آسانسورهای مربوط به حمل و نقل محصولات باید از آسانسورهای حمل و نقل افراد جدا باشند اما به کارگیری آن برای حمل مسافران در زمان های ترافیک زیاد، باید در برنامه به حساب آورده شوند.
در جلوی چاله آسانسورها ورودی ها باید فضاهایی طراحی شوند و قرار گیرند به طوری که : استفاده کنندگان بتوانند وارد آسانسورها شده یا از آن خارج شوند و یا حتی آن هایی که دارای ساک های دستی هستند، در مسیر یکدیگر قرار نگیرند، مگر در مواردی که چاره ای جز این نداشته باشند. بارهای بزرگ تر اگر بخواهند حمل شوند. (مانند کالسکه، صندلی چرخدار ، و سایر مبلمان) می توانند در داخل و یا بیرون از آسانسور مانور دهند و موجب صدمه دیدن مردم و خراب کردن ساختمان ها و داخل آسانسور شوند. سایر مصرف کنندگان نباید بارهایی بیشتر از مقدار لازم را وارد آسانسور کنند.
برای فضای جلوی یک آسانسور منفرد، Min عمق لازم بین در آسانسور و دیوار مقابل به آن، بر اساس ندازه جهت کابین آسانسور تعیین می گردد و باید حداقل با عمق کابین آسانسور مساوی باشد. Min مساحت قابل قبول باید حداقل مساوی باشد با حاصل عمق کابین آسانسور و عمق و پهنای چاله آسانسور.
کار دفتری و اداری
در طول عمر یک ساختمان اداری فضای آن ممکن است جهت اهداف مختلفی که هریک برای کار مشخصی برنامه ریزی شده نظر گرفته شود، در نتیجه فضای داخلی ممکن است دوباره طراحی شوند و چندین بار تغییر یابند تا نیاز افرادی را که از آن استفاده می کنند، تأمین نمایند.
محل کار شامل سطح میز، فایل ها، دیواره های عایق صوتی، و یک ابزار و ادوات دلخواه است که مناسب با ماهیت کاری است که انجام می شود. قابلیت انعطاف این سیستم ها خیلی زیاد است به طوری که این امکان را فراهم می سازد تا محل کار به طرق مختلفی شکل پذیرد. نحوة فراهم کردن روشنایی برای محیط کار در دفاتر کاملاً معمولی است.
سازمان کار دفتر، به طور فزاینده ای متمرکز بر روابط و ارتباطات انسانی است. فضای اختصاص یافته به یک فرد برای اجرای یک وظیفه را یک محل کار فردی می نامند. این فضا می تواند یک دفتر خصوصی با پارتیشن های تمام تر با یک در، یا یک اتاقک با پلان باز متاثر از سیستم های مبلمان یا پارتیشن های کوتاه و یا یک میز کار انفرادی در یک فضای تقسیم نشده باشد. فضای مورد نیاز برای ارتباط فضاهای عملکردی در ساختمان های اداری فضاهای رفت و آمد است. در یک پلان بسته، این کریدور میان اتاق هاست و یک پلان باز، این فضا

مسیرهای میان محل های کارمزدی است. پهنای مسیرها نیازمند دقت زیادی است به خصوص زمانی که بخشی از یک مسیر فرار باشند. ایمنی از آتش، ملاحظه ای اصلی و مقدماتی در طراحی مسیرهای رفت و آمد است و باید در مرحلة اول ایمنی از آتش، ملاحظات اصلی عبارتند از پهنای مسیرهای خروج، فاصله ای که باید طی شود، و صنعت مسیرهای فرار، جایگزین و پرهیز از کریدور های بن بست، پلان باید مطابق با قوانین ایمنی محلی باشد.

فضای لازم به ازای هر کارمند به شماری از عوامل بستگی دارد، مثلاً : نوع کار، استفاده از تجهیزات و ماشین آلات، میزان خصوصی بودن، مقدار مراجعات ارباب رجوع و نیازهای انبار شرط مساحت محل کار فردی متوسط تا سال 1985، m2 10 – 8 بود و در آینده m2 15 – 12 خواهد بود. اگر چه مساحت حداقل برای حمل کار فردی تعریف نشده است اما قواعد زیر باید دنبال شوند. دفاتر جداگانه، حداقل m210 – 8 . دفاتر پلان باز، حداقل m215 -12.
محاسبه شاخص فضای خاص محل کارمزدی، به شرح زیر است :
اتاق کار : حداقل m2 8.

فضای رفت و آمد آزادانه، حداقل m2 5/1 به ازای هر کارمند، اما با حداقل m 1 پهنا. حجم پیرامون هوا، حداقل m3 12 زمانی که بیشتر کارنشسته و حداقل m3 15 زمانی که بیشتر کار ایستاده انجام می شود.
ارتفاع های کف تا سقف، برای مساحت های زیر توصیه می شوند :
تا m2 50 m 50/2 بیش از 100 m 00/3
بیش از m2 50 m 75/2 بیش از 250 و تا m2 200 m25/3
هرض کریدور به اشغال فضا و مساحت مورد نیاز برای حرکت دادن تجهیزات بستگی دارد. به طور کلی باید امکان گذر دو نفر از کنار هم وجود داشته باشد.

رستوران
اجزای داخلی اصلی یک رستوران عبارتند از صندلی، میز، بسته به نوع رستوران. فهرست غذاهای آن. سرویس دهی . چیدن میز، نوع وسایل انتخابی، اندازة میز و سرتاسر فضای مورد نیاز صندلی باید بتواند به میزان زیادی تغییر کند رستورانی که مشتری ها را سریع راه می اندازد. به طور معمول از میز کوتاهتر و صندلی کوچکتری استفاده می کند.
از سوی دیگر آن دسته از رستوران هایی که مدت زمان بیشتری را به سرویس دهی می پردازد و بر جذابیت و کیفیت غذا خوردن تأکید می ورزد از میزهای بزرگتر و صندلیهایی با راحتی بیشتر استفاده می کنند با فاصله بیشتر بین مجموعه میزها.

برای آن که فرد به راحتی بتواند غذا بخورد، نیازمند میزی است که تقریباً cm 60 عرض و cm 40 عمق داشته باشد این مورد، میان کسانی که در مجاورت هم غذا می خورند فاصله کافی ایجاد می کند.
اگر چه گاه فاصله cm 20 فضای اضافه در مرکز برای ظروف مطلوب است اما مجموع عرض cm 85 – 80 برای میز غذا مناسب می باشد.
قبل از آن که هر گونه رستوران یا مهمان سرایی ساخته شود، باید توالی سازمانی را به دقت طراحی کرد.
تعیین کیفیت و کمیت انواع غذاهایی که سرو می شوند ضروری است.

هر اتاق کار یا کنفرانس باید دارای اثاثیه قابل حرکتی باشد. تا امکان انعطاف در کاربری مهیا شود. پیشخوان را می توان برای مشتریانی که عجله دارند نصب کرد.
رستوران یا کافه های کوچک و یا رستوران ها با کیفیت خاص، با 60 – 40 صندلی جزو عملیات کوچک طبقه بندی می شوند.

کتابخانه ها :
کتابخانه ها مجموعه ای از عملکردها را در جامعة ما برعهده دارند کتابخانه ها ی آکادمیک ، به عنوان مثال : وظیفه اکتساب، جمع آوری و ذخیرة نوشته ها را برای مقاصد آموزشی و پژوهشی برعهده دارند. و معمولاً برای ورود عموم مردم آزاد و قابل استفاده است.

قسمت های اتاق مطالعه، با فضایی برای خواندن و کار کردن، باید به آسانی قابل دسترسی باشند، پس باید تا سر حد امکان در اختلاف سطح کمتری قرار گیرند. این امر بر حمل و نقل کتاب کمک می کند. برای خدمات و نشان دادن قفسه های کتاب، وجود یک سیستم راهنمایی روشن و واضح با علایمی که به راحتی خوانده می شوند الزامی است.

پهنای مسیر رفت و آمد باید m 2/1 فضای میان قفسه ها باید حداقل m 4/1 – 3/1 عرض داشته باشند. از ایجاد تقاطع با تطابق با مسیر کاربران، کارمندان و حمل کتاب بپرهیزیند. نور باید مناسب کاربری باشد. قفسه های کتاب یاد از نور مستقیم آفتاب محافظت شوند و مواد حساس در معرض نور 50 لوکس قرار بگیرند. دمای هوای مطلوب برای اتاق های مطالعه و محوطه های قابل دسترسی باز c 20 در تابستان و c 20 در زمستان با رطوبت نسبی 60% - 50% و با شش تا هفت بار تعویض هوا در هر ساعت است.
ارتفاع بلندترین قفسه از کف بین 200 تا 205 س و حداقل ارتفاع از کف برای استفاده از قفسه بدون خم شدن 60 س است

سرگرمی : تفریحات
استفاده از وسایل سرگرم کننده و تفریحی فضاهای ثابت و مشخصی نیاز دارد.

مغازه ها :
وظیفه اصلی فضاهای خرده فروشی، نمایش و فروش اجناس است. در طراحی این گونه فضاها استفادة ماهه اند و رعایت اصول معماری، طراحی داخلی و عوامل مؤثر در خرید وفروش، که جهت برآورده کردن نیازهای مشتریان است، دخالت دارند. نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که فضای مورد نیاز برای مشتری و کارکنان فروشگاه باید از کیفیت بالایی برخوردار باشد. تأمین این کیفیت نیاز برداشتن اطلاعات دربارة طراحی اجزای داخلی مختلف که تشکیل دهندة قسمت های مختلف فضای ساختمانی اماکن فروش هستند، دارد.
قفسه های مغازه ها که مشتریان از آن ها کالای مورد نیازشان را برمی دارند نباید بلند از 8/1 و کمتر از 3/0 متر از سطح کف، ارتفاع داشته باشند. در مغازه های بزرگ تر، باید به

مسیرهای رفت و آمد توجه داشت. این مسیرها از قسمت برداشتن چه فرستی اسبد شروع می شود و به قسمت خروج خاتمه می یابد. تمام مغازه ها به امکاناتی برای رسیدگی به کالاها نیازمندند. این نیازها می توانند از تخلیة بار در پیاده رو برای واحدهای کوچک شروع شوند و به عملیات پیچیده ای ختم شوند که توسط واحدهای خرده فروشی بزرگ اجرا می شوند. دیوارها، کف ها، سطح پیشخوان ها و سطح کار در ماهی فروشی ها، مرغ فروشی ها و قصابی ها باید قابل شستشو باشند. بنابراین، مصالح مناسب شامل سنگ مرمر،

کاشی های سرامیک. شیشه و پلاستیک است. ماهی به سرعت خراب خواهد شد بنابراین باید سر نگه داشته شوند و به علت بوی بسیار تندی که دارد دورتا دور ماهی فروشی ها را دریچه های هوا قرار داد. از آن جا که گوش مرغ بوها را جذب می کنند باید به صورت جداگانه، هم در سردخانه و هم در مغازه نگاه داشته شوند. در ضمن برای نگه داری آن ها به یخچال ها و ویترین های بزرگی نیز احتیاج است میوه ها و سبزیجات باید در جای خنک نگه داشته شده اما منجمد نشوند. سیب زمینی ها باید در اتاق های تاریک نگهداری شوند. به طور کلی در طراحی و نقشه سبزی فروشی ها باید شرایط تحویل از بسته بندی خارج کردن جنس، شستشو، آمادده سازی، توزین، پوشاندن و جمع آوری مواد زاید را در نظر بگیرد.
فروشگاههای مواد غذایی :

فروشگاههای مواد غذایی سالن های بزرگی هستند که غرفه های کوچکی را در خود جای داده و تنوع گسترده ای از محصولات غذایی را بر فروش می رسانند. مشتریان می توانند یا بنشینند و غذا بخورند یا غذا را بیرون ببرند. این فروشگاهها با ویترین های جذاب و یک محیط به سبک بازار، می تواند محیط دلپذیری را برای خرید ایجاد نموده و پشت سوپر مارکت ها نیز اضافه شوند.
محصولات عمدتاً تازه یا پخته عرضه می شوند. بنابراین فضای نگه داری برای فروش روزانه کافی است. یک فروشگاه نمونة عرضة اغذیه، می تواند شامل یک نانوایی، قصابی، کافه ها و بارها، یک اغذیه فروشی/ یک اتاق مخصوص بستنی خوری به همراه مغازه ها و پیشخوان های فروش خوراک دریایی، سبزیجات، گل، ماء الشعیر و نوشابه ها، پیتزا و غذاهای عمده، غذاهای عمل و غیره باشد.

فروشگاههای زنجیره ای و سوپر مارکت ها :
فروشگاههای زنجیره ای، اساساً یک مغازه بسیار بزرگ و به طور عمده چند طبقه است که کالای بسیار متنوعی را از قبیل لباس، لوازم خانگی و غذا به فروش می رسانند. طرح آن ها باید انعطاف پذیر باشد تا امکان تطبیق لازم برای الگوهای فروش فصلی مهیا باشد. قسمت اغذیه برای یک منظور طراحی می شود.التزام به فضای پارک خودرو، موجب رشد مراکز خرید خارج شهری شده است. این ها نیز به نوبة خود سبب بسط و گسترش انبارهای عظیم DIY ، بازارهای با تخفیف و «فرابازارها» شده اند، که در ردیف سوپر مارکت ها قرار می گیرند.

پارکینگ
فضای مورد نیاز برای هر اتومبیل با خط ها عبور ولی بدون گذرگاه اصلی و خروجی.
پارک 45 درجه تقریباً 23 متر مربع که معمولاً برای آسانی پارک کردن ارجحتر است . و دهانه ورود به پارکینگ برای هر اتومیل 5  80/1 متر می باشد.
برای پارکینگ های بزرگتر از 800 متر مربع 20% دهانه برای اتومبیل بزرگ اضافه می شود از دهانه 6  20/1 و محل پارک برای دوچرخه و موتورسیکلت نیز باید در نظر گرفته شود.
پارکینگ های چند طبقه

یک طبقه از مجموعه قسمت بندی و از بقیه ساختمان مجزا شده است. دسترسی بوسیله رامپ یا راهرو شیب دار بوده و آسانسور اتومبیل در جایی که فضا حاکم است مجاز گردیده و پلکان فرار اضافه می شود.
ارتباط داخلی با بقیه ساختمان از طریق هشتی تهویه شده 2 ساعت مقاوم به آتش، درهای خود بسته شو با 1 ساعت مقاوم به آتش می باشد.
فضای لازم برای هر اتومبیل
بدون دیوارهای تقسیم کننده 2 5 = 10 متر مربع
با دیوارهای تقسیم مننده 85/2  6 = 10/17 متر مربع
ارتفاع طبقه تقریباً 3 متر کف به کف است .

اطلاعات ونگهبانی
طراحی صحیح محوطه پذیرش ارتباط بسیار حساسی با نوع فعالیت سازمان مربوطه دارد. محوطه های پذیرش قسمت های شروع و خاتمه کای شخص ارباب رجوع هستند و به تبع آن، اثرات بصری قابل ملاحظه ای در ارتباط با آن وجود دارد.

نه تنها باید اکثر فضاهای پذیرش جذاب به نظر آیند، بلکه باید در ارایه نوع وظیفه محوله نیز کارآیی داشته باشند. دو جزء مهم طراحی در این زمینه عبارتند از جایگاه نشستن ارباب رجوع و میز پذیرش یا ناحیه کاری متصدی پذیرش.

به خاطر آنکه اکثر مثالهای این بخش از فضاهای داخلی عمومی استخراج شده اند، طراح مجبور به در نظر گرفتن احتیاجات گروهها خاص استفاده کنندة مورد نظر که باید با متصدیان پذیرش روبرو شوند، می باشد. اگر لازم است که با بچه های کوچک نیز در ارتباط بود ( و آنها دیده شوند یا ببینند)، چه ارتفاعی برای دیوارة پوششی لازم می باشد؟ اگر افرادی با صندلی چرخ دار به میز پذیرش نزدیک می شوند، آیا فضایی برای قرار گرفتن زیر پایی های آنها در نظر گرفته شده؟ طراح باید کلیه موارد لازم جمعیت استفاده کننده را در نظر بگیرد.

این بخش ابتد ا به میان اطلاعات طرح اولیه مربوط به طراحی ناحیه کاری متصدیان پذیرش می پردازد و سپس به آرایشهای اثاثیه در نواحی نشستن ارباب رجوع پرداخته می شود.
برای اختفا و امنیت، ناحیه کاری متصدیان پذیرش اغلب فضایی را شامل می شود که به طور فیزیکی از محیط درون ساختمان و جدا ساخته شده است. شکل 1 ارتفاع پیشخوان ناحیه کاری متصدیان پذیرش را نشان می دهد. به خاطر آنکه رابطه ارتفاع نشیمنگاه متصدی پذیرش با سطح کاری روی مز کلید کار می باشد، سایر ملاحظات ابعادی مربوط به بدن عبارتند از ارتفاع معمول چشم و ارتفاع معمول نشستن حداقل ارتفاع لازم از کف تا سقف پذیرش 1/198 سانتیمتر می باشد. ارتفاع نشستن و ارتفاع چشم در فراهم سازی فضای دید مناسب بسیار با اهمیت می باشند.

ارتفاع پیشخوان ناحیه کاری متصدیان پذیرش را نشان می دهد. عمق سطح کاری محدوده ای بین 66 سانتیمتر تا 76 سانتیمتر می باشد، که این فاصله برای جابجایی بسته ها و کاغذها لازم است. هر دو شکل 1 و 2 به صورت خط چین ارتفاع تاقچه پیشخوان را جهت ایجاد امنیت یا به عنوان یک صفحه دید روی سطح کاری نشان می دهد.

سالن چند منظوره
مطالعات مربوط به خط دید، بسته به شرایط طرح و نحوة استقرار صندلی ها متنوع است. موارد زیر بعضی از فاکتورهای مهم طراحی اولیه محسوب می شوند. ( توجه : به خاطر داشته باشید که مسایلی از قبیل معلوم کردن شیب کف، ارتفاع پاخور پله ها، عرض کف پله ها، عرض کف پله ها و غیره را با ملاحظات مربوط به آیین نامه محل و ملی توأماً با هم در نظر داشته باشید.)

محدودة قابل دید در شکل 1 نشان داده شده است :
زاویة A : نیاز به تغییر موضع، جهت دیدن از بین سرهای افراد ردیف جلویی از رو سر کلیه افراد ردیفهای جلوتر.
زاویة B : نیاز به تغییر موضع، جهت دیدن از بین سرهای افراد دو ردیف جلویی و از روی سر کلیه افراد ردیفهای جلوتر.
معمولاً، متغیرهایی که در تعیین این، زوایا در نظر گرفته می شوند، عبارتنداز :

110 سانتیمتر ارتفاع سطح چشم در حالت نشسته.
حداقل 5/12 سانتیمتر برای تغییرات احتمالی ارتفاع چشم.
فضای بین ردیف ها و مقدار بالا آمادگی ردیفها.

زاویة A معمولاً در تعیین شیب کف سالن اجتماعات و آرایش صندلی ها برای سالن نمایش (تئاتر) استفاده می شود. زمانی که زاویه A توأم با آرایش یک در میان صندلی ها ( صندلی هایی که یک ردیف در میان در راستای هم باشند و دو ردیف متوالی، وسط صندلی جلویی همراستا با فاصله بین دو صندلی در عقب آن باشد) به کار رود، به تماشاگر این امکان را می دهد تا با یک نظر و بدون هیچ گونه مانعی به یک نقطه کانونی مشخص بر روی صفحه نمایش نگاه کند. تحلیل نهایی این است که کلیه خطوط دید در محل نقطة کانونی طراحی شده یکدیگر را قطع نمایند (معمولاً در ارتفاع 165 سانتیمتری روی صفحة نمایش یا 365 سانتیمتر عقبتر از سطح جلویی پردة نمایش).

به طور معمولی از زوایة B اکثراً در تعیین مقدار خیز پله به کار برده شده در آرایش صندلی های سالن های ورزشی، ورزشگاههای بزرگ یا استادیومها استفاده می شود. زمانی که از زاویة B استفاده می شود (عموماً در جاهایی که آرایش صندلی به طور همراستا باشد) این امکان به تماشاگران داده می شود که دیدی بدون مانع بر روی زمین بازی داشته باشند. تحلیل نهایی این است که تمامی خطوط دید مهم، نقطة کانونی یا خط زمین بازی را در ارتفاع 90 سانتیمتری قطع نمایند.
موارد زیر بعضی از راهنمایی های اساسی می باشند.

استقرار صندلی ها به صورت استاندارد
1- فضای بین ردیفها باید فاصله خالی بیشتر از 30 سانتیمتر از پشت صندلی تا جلویی ترین قسمت صندلی پشتی داشته باشد.
2- تعداد صندلیهای بین راهروها نباید از 14 صندلی و در ردیفی که منتهی به راهروی کناری می شود، نباید از 7 صندلی تجاوز نماید.

3- راهروهایی که تعداد 60 صندلی یا کمتر را سرویس می دهند باید حداقل دارای 75 سانتیمتر عرض باشند. راهروهایی که بیش از 60 صندلی را سرویس می دهند نیز وقتی صندلی ها را از یک طرف سرویس می دهند باید حداقل 90 سانتیمتر و برای وقتی که از هر دو طرف صندلی ها را سرویس می دهند حداقل 107 سانتیمتر عرض داشته باشند. این عرضهای حداقل برای نقاط دور از در خروجی، محل تقاطع راهروها یا راهروی اصلی سالن در نظر گرفته می شوند و باید در نزدیکی محل های ذکر شده به ازای هر 150 سانتیمتر طول، به مقدار 4 سانتیمتر به عرض راهرو اضافه شود. در جایی که در خروجی در هر دو جهت وجود داشته باشد، راهروها باید دارای عرض یکنواخت باشند. طول راهروهایی که بن بست هستند (خروجی در انتها ندارند) نباید بیش از 610 سانتیمتر شود.

4- عرضهای محل تقاطع راهروها، راهروهای اصلی یا درهای خروجی نباید کمتر از مجموع عرض لازم برای عریضترین راهرو به علاوة 50% مجموع عرض لازم راهروهایی که از آن منشعب می شوند، باشد.