دانلود مقاله ایدز ( HIV )

بخشی از مقاله

ایدز (HIV)

تعریف ایدز و ویروس HIV

HIV به معنای ویروس سیستم ایمنی بدن انسان است، یعنی این ویروس به سیستم ایمنی حمله می کند و آن را ضعیف می کند. AIDS نیز به معنای سندرم نقص ایمنی اکتسابی است.

در کلمه HIV، H به معنی انسان، I به معنی دفا

ع سیستم ایمنی و V به معنی ویروس می باشد. پس می توان دریافت که این ویروس تنها انسان را درگیر می کند و باعث می شود سیستم ایمنی ضعیف گردد. این ویروس می تواند به خودی خود زیاد شود.

با گذشت زمان، سیستم ایمنی بدن می تواند بیشتر ویروس های بیماری زا را از بدن خارج کند، اما در مورد ویروس HIV نمی تواند.

AIDS (ایدز)
در کلمهAIDS ، A به معنای اکتسابی، I به معنای ایمنی، D به معنای نقص و S به معنای سندرم می باشد.
پس می توان گفت ایدز، یک بیماری اکتسابی است.
سیستم ایمنی بدن شامل اندام ها و سلول هایی است که به مبارزه با عفونت و یا بیماری مشغولند، ولی در بیماری ایدز این سیستم دچار نقصان و کمبود است و به درستی کار نمی کند.
سندرم نیز مجموعه ای از علائم و نشانه های بیماری می باشد.
در حقیقت ایدز مرحله آخر عفونت HIV می باشد و بیمارانی که در این مرحله هستند، سیستم ایمنی بدنشان آسیب زیادی دیده و در معرض عفونت های زیادی قرار دارند
دلیل ابتلا به HIV و ایدز
ویروس HIV برای مدت زیادی در بدن پنهان باقی می ماند و به قسمت مهم سلول های ایمنی یا دفاعی (سلول های T و سلول های CD4) حمله می کند.
بدن ما برای مقابله با عفونت ها و بیماری ها نیاز به سلول های د

فاعی دارد، اما HIV به آنها حمله می کند و با استفاده از آنها، ت

عداد خود را زیاد می کند و آنها را از بین می برد.
با گذشت زمان HIV ، بسیاری از سلول های CD4 را تخریب می کند و بدن دیگر قدرت مبارزه با عفونت ها و بیماری ها را ندارد. در این حالت عفونت HIV می تواند منجر به بروز بیماری ایدز شود.
در حقیقت ایدز (سندرم نقص ایمنی) مرحله آخر عفونت HIV می باشد و بیمارانی که در این مرحله هستند، سیستم ایمنی بدنشان آسیب زیادی دیده و آنها در مع

رض عفونت های زیادی قرار دارند.
اگر شما دچار یک و یا چند عفونت باشید، سرطان های خاصی را بگیرید و یا سلول های CD4 بدنتان کم باشد، می توان گفت شما دچار سندرم ایدز شده اید و نیاز به مداخله پزشکی و درمان دارید.

ایدز از کجا شروع شد؟
دانشمندان معتقدند که ویروس HIV از نوع خاصی شامپانزه موجود در غرب آفریقا بوجود آمده است.
دانشمندان باور دارند که این نوع شامپانزه، دارای نوعی ویروس نقص ایمنی میمون به نام SIV می باشند.
احتمالا این ویروس از طریق شکار و خوردن این حیوان و تماس خون آلوده این حیوان، به انسان منتقل شده است.
تحقیقات اخیر حاکی از آن است که ویروس HIV در اواخر سال 1800 میلادی از شامپانزه به انسان منتقل شده است.
از کجا بفهمیم به این بیماری مبتلا شده ایم؟
دو نوع ویروس HIV وجود دارد و هر دو نوع، سیستم ایمنی بدن را تخریب می کنند.
در عرض چند هفته آلودگی به HIV، برخی از مردم علائم شبه آنفلوانزا دارند که 1 تا 2 هفته طول می کشد. اما برخی دیگر از بیماران، دارای هیچ نوع علامتی نمی باشند.
افرادی که آلوده به این ویروس هستند، سالیان سال ممکن است احساس سلامتی کنند، اما به هر حال آنها دارای ویروس HIV می باشند.
این ویروس در دوران بارداری، موقع تولد نوزاد و یا شیردهی می تواند از مادر به فرزند منتقل شود
کسانی که به ظاهر سالم هستند، ولی در واقع دارای این ویروس هستند، می توانند از درمان عفونت HIV استفاده کنند.
این درمان ها می توانند سرعت تخریب سیستم ایمنی را کم کند و به تاخیر بیندازد، زندگی بهتری را برای مبتلایان فراهم کند و انتقال این ویروس را به افراد دیگر کاهش دهد.
اگر درمان صورت نگیرد، HIV می تواند با بیماری های قلب

ی عروقی، بیماری کلیه، بیماری کبد و سرطان همراه شود.
همانطور که گفته شد در مرحله آخر HIV و طی چند سال، سندرم ایدز بوجود می آید.

راه های انتقال ویروس HIV
از راه های زیر این ویروس منتقل می شود:
- رابطه جنسی با فرد آلوده به ویروس
- استفاده از سوزن و یا سرنگ مشترک و یا تجه

یزات مورد استفاده برای تزریق مواد مخدر
- متولد شدن از مادر مبتلا به ایدز: این ویروس در دوران بارداری، موقع تولد نوزاد و یا شیردهی می تواند از مادر به فرزند منتقل شود.
- سوزن آلوده به این ویروس و یا وسایل تیزی که موجب خون آمدن از این بیماران می شود (بیشتر این موارد در درمانگاه ها، بیمارستان ها و مطب ها دیده شده است)
- دریافت خون و فراورده های خونی و یا پیوند عضو از فردی که مبتلا به این ویروس می باشد.
- از طریق تزریق غیربهداشتی و شیوه های دندانپزشکی
- غذایی که فرد مبتلا به HIV جویده است و از دهان خود بیرون آورده است. این مورد بیشتر در مراقبان کودکان مبتلا به HIV دیده شده است.
- گاز گرفتن توسط فرد مبتلا که باعث زخمی شدن و تخریب بافت و خون آمدن می شود. اما این را بدانید که اگر پوست پاره نشود و خون نیاید، هیچ خطری وجود ندارد.
- تماس با پوست زخمی، جراحت و یا خلط بیمار مبتلا به HIV
- اگر لب و یا لثه بیمار خونی باشد و شما را ببوسد.
- خالکوبی با وسایل غیراستریل

از چه طریق ویروس ایدز منتقل نمی شود؟
- آب و هوا
- گزش حشرات از قبیل پشه
- بزاق، اشک و یا عرق بدن
- دست دادن با بیمار و یا استفاده مشترک از ظرف غذا
شروع بیماری ایدز

ویروس اچ آی وی بعد از ورود به بدن در غدد لنفاوی پخش

شده و در داخل سلول های دفاعی بدن (لنفوسیت ها) شروع به تکثیر می کند. در بیشتر بیماران حدود یک ماه بعد از آلودگی علائمی مثل سرماخوردگی ایجاد می شود. این علائم شامل تب، گلودرد، درد عضلات و مفاصل، تهوع و استفراغ و علائم عمومی اینچنینی هستند. این علائم در افرادی که ویروس را به واسطه تماس جنسی کسب کرده اند، به نسبت دیگران شایع تر است. واضح است که این علائم خاص نبوده و بنابراین پزشک و بیمار را مشکوک به آلودگی با ویروس اچ آی وی نمی کند. تنها در مواردی که فرد یک ماه قبل سابقه ای از تماس مشکوک داشته است و به فکر بیماری باشد می تواند به تشخیص کمک کند.
در این مرحله تعداد ویروس در گردش خون بسیار زیاد شده و تو

انایی انتقال بیماری بالاست. بعد از چند ماه سیستم دفاعی بدن شروع به کنترل بیماری می کند و اگرچه هرگز قادر به مهار کامل ویروس نمی شود ولی می تواند تکثیر ویروس را تا مدت ها به صورت محدود و مخفی نگه دارد. با وجود این متاسفانه ویروس بی وقفه به انتشار خود و کشتن سلول های دفاعی بدن ادامه می دهد.
اگر فرد شناسایی و درمان نشود این روند حدود ۱۰ سال ادامه می یابد و در این مدت معمولا بیماری مهلکی بیمار را تهدید نمی کند. بعد از این زمان با مرگ بیشتر سلول های دفاعی تعداد این سلول ها به حدی پایین می آید که بیماری های خطرناک و کشنده بخصوصی که به نام بیماری های مربوط به ایدز شناخته می شوند، ظرف چند ماه باعث مرگ بیمار می شوند. کسانی که در مرحله اول (مرحله بدون علامت) شناسایی می شوند، شانس این را دارند که با مصرف داروهای ضدویروس روند تکثیر ویروس و مرگ سلول های دفاعی بدن کند شده و حدود ۱۰ سال دیگر به عمرشان اضافه شود و تا شروع بیماری های مهلک مربوط به ایدز حدود ۲۰ سال دوام می آورند. بعد از شروع این بیماری ها نیز درمان بسیار موثر است و تا سال ها می توان از مرگ بیمار جلوگیری کرد.
قبل از این که به جزییات انواع بیماری های مربوط به ایدز بپردازیم، باید دوباره تاکید کنیم که به دلیل ماهیت بیماری ایدز و بی علامت بودن افراد آلوده، شناسایی مبتلایان فقط با آزمایش های دوره ای امکان پذیر است و در غیر این صورت فرد باید منتظر شروع بیماری های شدید مربوط به ایدز باشد که در آن زمان کار چندانی از پزشکان برای مهار بیماری ساخته نیست.
10 علامت شایع ایدز
ایدز که یکی از بیماری های ویرانگر دنیای امروزی است توسط ویروس نقص ایمنی انسانی یا HIV (اچ آی وی) ایجاد می شود.
ویروس اچ آی وی با ورود به بدن می تواند به بیماری AIDS و یا سندروم نقص ایمنی منجر شود. علائم HIV متفاوت اند و بسیاری از مردم تا سال ها بعد از ابتلا، در تشخیص هرچه سریع تر بیماری مفید باشد.

ویروس HIV در تمام مایعات بدن پخش می شود. پس این ویروس می تواند از طریق خون، مایع منی و مایع واژینال منتقل شود. HIV در شیر مادر مبتلا هم وجود دارد، پس می تواند از طریق شیردهی نیز به نوزاد منتقل شود. اگرچه نوزاد در دوران جنینی هم به دلیل انتقال خونی با مادر می تواند به این بیماری مبتلا شود.
نداشتن اطلاعات کافی درباره این بیماری باعث نگرانی روزافزون مردم برای ابتلا یه این بیماری می شود، مخصوصا افرادی که اطلاعات نصفه نیمه ای درباره این بیماری دارند. اگر شما هم از این دسته افراد هستید و نگران ابتلا به این بیماری، توصیه می کنیم تست های آزمایشگاهی را انجام دهید.
از طرفی حدود یک تا دو ماه بعد از ورود ویروس HIV به بدن، 40 تا 90 درصد افراد علائم شبیه سرماخوردگی را گزارش می کنند. به این علائم در کنار هم سندرم حاد ویروسی یا همان ARS گفته می شود.
ما در اینجا 10 علامت شایع بیماری ایدز را بررسی خواهیم کرد. در صورتی که شما فردی در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشید و این علائم را نیز تجربه کرده اید، مراجعه هرچه سریع تر به پزشک و انجام تست های آزمایشگاهی را به شما توصیه می کنیم.
1- تب
تب یکی از اولین علائم سندرم حاد ویروسی است که می تواند به صورت تب خفیف تا شدید تظاهر کند. این تب به دلیل ورود ویروس ایدزبه عروق خونی و تجمع آن در تعداد بالا و در نتیجه تحریک سیستم ایمنی ایجاد خواهد شد.
می توان گفت قریب به اتفاق مبتلایان به ایدز افرادی لاغر اندام هستند، بدون اینکه رژیم لاغری گرفته باشند و یا از علت آن مطلع باشند. این افراد وزن کم می کنند، در حالی که همه تلاش خود را برای بیشتر غذا خوردن و چاق شدن به کار می گیرند
2- خستگی
پاسخ التهابی سیستم ایمنی تحریک شده می تواند باعث احساس خستگی و بی حالی شود. بنابراین خستگی می تواند هم علامت اولیه بیماری ایدز و هم نتیجه ی این بیماری باشد. این را هم فراموش نکنید که خستگی می تواند علامت بسیاری از بیماری ها باشد و هر خستگی هم نشانه بیماری HIV نیست. این علامت زمانی ارزش پیدا می کند که همراه سایر علائم و مخصوصا در افراد در معرض خطر ابتلا باشد.
3- درد عضلات، درد مفاصل و ورم غدد لنفاوی
سندرم حاد ویروسی معمولا با سرماخوردگی و یا هر عفونت ویروسی د

یگر، حتی سیفلیس و هپاتیت اشتباه گرفته می شود. کاملا طبیعی است. خب خیلی از علائم این بیماری با بیماری های دگیر مشابه است، مثل درد عضلات و مفاصل. ورم گره های لنفاوی هم که به دلیل ورود عفونت به بدن ایجاد می شود، در این سندرم به دلیل ورود ویروس HIV ایجاد خواهد شد.
4- گلودرد و سردرد
مثل سایر علائم نام برده، گلودرد و سردرد نیز مختص بیماری ایدز نیست. اما اگر شما اخیرا رفتار خطرناکی در خصوص ابتلا به HIV داشته اید و خود را مستعد ابتلا به آن می بینید، دیدن این علائم می تواند اخطاری به شما باشد که هر چه سریع تر تست های تشخ

یصی را انجام دهید.
5- راش های پوستی
راش های پوستی نیز از علائمی هستند که می توان آنها را هم به عنوان علائم شروع بیماری و هم عارضه ی ابتلا به HIV در نظر گرفت.
6- تهوع ، استفراغ و اسهال
حدود 30 تا 60 درصد مبتلایان به ایدز در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری، تهوع، استفراغ و اسهال را داشته اند. اما از آنجایی که این علائم می توانند نشانه ی خیلی از بیماری های دیگر هم باشد، معمولا نادیده گرفته می شود.
اما توجه داشته باشید اسهال و استفراغ مقاوم به درمان می تواند علامت محکم تری برای ابتلا به HIV باشد. در این صورت عامل اصلی یا ویروس HIV است و یا هر ویروسی که سیستم ایمنی را شدیدا هدف گرفته باشد.
7- کاهش وزن
می توان گفت قریب به اتفاق مبتلایان به ایدز افرادی لاغر اندام هستند، بدون اینکه رژیم لاغری گرفته باشند و یا از علت آن مطلع باشند. این افراد وزن کم می کنند، در حالی که همه تلاش خود را برای بیشتر غذا خوردن و چاق شدن به کار می گیرند. کاهش وزن اولیه معمولا حدود 10 درصد وزن فرد است و خیلی وقت ها از اسهال مقاوم به درمان ناشی می شود.
8- پنومونی یا ذات الریه
همراهی کاهش وزن و سرفه های خشک می توانند دلیل قطعی تری برای ورود یک عفونت و تحریک شدید سیستم ایمنی باشد. البته باز هم نمی توان تشخیص قطعی داد. عفونت با توکسوپلاسموز و عفونت هایی که مغز را مورد هدف قرار می دهند مثل سیتومگالوویروس نیز می توانند باعث این علائم شوند. اگرچه شیوع این بیماری ها هم زیاد نیست، پس این علامت ما را به تشخیص نزدیک تر خواهد کرد.
بدن در روزهای اول ورود ویروس HIV شروع به ساخت آنتی بادی بر علیه آن نمی کند. بنابراین ممکن است تست آزمایشگاهی اول نتیجه را به اشتباه منفی گزارش کند
9- تعریق شبانه
حدود نیمی از مبتلایان به ایدز در مراحل اولیه آلوده شدن به HIV ، تعریق شبانه را تجربه کرده اند. این عارضه می تواند ارتباط بیشتری با ویروس داشته باشد و با تعریق ناشی از گرما یا ورزش کردن به کلی فرق می کند. تعریقی ناگهانی و شدید که فرد را مجبور می کند برای عوض کردن لباس هایش از خواب بیدار شود.
10- تغییر شکل ناخن ها

ضخیم و خم شدن ناخن ها، ورم ناخن ها و تغییر رنگ آنها با ایجاد خطوط قهوه ای و حتی سیاه می تواند از تغییر شکل ناخن ها در مراحل اولیه ابتلا به بیماری ایدز باشد. بیماری های زیادی وجود ندارند که مشابه این علامت را ایجاد کنند. هر چند یک عفونت قارچی به نام قارچ کاندیدا هم می تواند منجر به ایجاد این عارضه شود.
ابتلا به عفونت های قارچی مخصوصا قارچ کاندیدا، احساس گیجی و اختلال در تمرکز، زخم، تبخال و زگیل تناسلی، احساس مورمور شدن پاها و دست ها و اختلالات سیکل قاعدگی از دیگر تغییراتی هستند که در مراحل اولیه ابتلا به HIV توسط افراد گزارش شده است.

در کنار هم قرار دادن این علائم و داشتن سابقه رفتارهای مخاطره آمیز برای ابتلا به ایدز، هشداری برای شماست تا هرچه سریع تر به فکر پیگیری آن باشید.

این را هم بدانید که بدن در روزهای اول ورود ویروس HIV شروع به ساخت آنتی بادی بر علیه آن نمی کند. بنابراین ممکن است تست آزمایشگاهی اول نتیجه را به اشتباه منفی گزارش کند. ممکن است افزایش سطح آنتی بادی ها چند هفته تا چند ماه هم طول بکشد. پس یک تست منفی هرگز نشانه منفی بودن قطعی نخواهد بود و لازم است در صورت داشتن عوامل خطر این تست تکرار شود. RNA ویروسی است. این تست به طور محکمی ابتلا به بیماری را در طی 9 روز اول نشان می دهد. اگرچه این تست هزینه گران تری از سایر تست های ساده آزمایشگاهی را دارد.