بخشی از مقاله
خلاصه
از آنجا که الگوی گذرگاههای عابرپیاده در تقاطعهای همسطح راه و راهآهن، با الگوی گذرگاههای شهری کاملاً متفاوت بوده و همواره حقتقدم با حرکت قطار است، درنتیجه توقف قطار برای تردد عابرینپیاده اقدامی دشوار و غیرممکن مینماید و همچنین تعبیه گذرگاه عابرپیاده در این تقاطعها نیز دشواریهایی را به همراه خواهد داشت. با بررسی آمارهای منتشره از سوی راهآهن جمهوری اسلامی ایران میتوان دریافت که تصادفات عابرینپیاده (اعم از تصادفات واقع در تقاطعها، ایستگاهها و طول مسیر) دارای بیشترین سهم از تلفات فوتی، جرحی و خسارتی سوانح ریلی است؛ بنابراین، نویسندگان در این مقاله سعی نمودهاند تا با بررسی آمار تصادفات و تبیین اهمیت بررسی موضوع عابرپیاده، اقدام به معرفی تجهیزات مرسوم(تابلوهای اطلاعرسانی، چراغهای چشمکزن، دروازههای خودکار) و معرفی سیستمهای هوشمند ایمنسازی تردد عابرپیاده در تقاطعهای همسطح نمایند. بررسیها نشان میدهد این نوع سیستمها به علت کاهش سرعت قطار، اطلاعرسانی از وجود موانع در سطح ریل، اعلام خطر و هشدار و اطلاعرسانی پیرامون زمان دقیق ورود قطار به ایستگاه، میتوانند نقش مهمی در کاهش شدت تصادفات عابرپیاده و قطار ایفا نمایند.
کلمات کلیدی: تقاطع همسطح راه و راهآهن، قطار، عابرپیاده، آرامسازی، سیستمهای هوشمند.
1. مقدمه
بخش قابلتوجهی از تقاطعهای راه با راهآهن به ویژه در نواحی حومه و درون شهری به صورت همسطح میباشد[1] و این نوع از تقاطعهای همسطح معمولاً نقاطی حادثهآفرین و پرخطر برای وسایلنقلیه و عابرینپیاده است. از آنجا که وسایلنقلیه با توقف در تقاطعها آشنایی داشته و در واقع تنها تفاوت این نوع تقاطعها نوع اطلاعرسانی برای توقف میباشد، در نتیجه به نظر میرسد که وسایلنقلیه برای انطباق با چنین گذرگاههایی نباید با مشکلات چندانی مواجه گردند اما با توجه به آن که گذرگاههای عابرینپیاده در تقاطعهای همسطح راهوراهآهن تفاوت عمدهای با گذرگاههای معابر شهری دارد تعبیه این نوع گذرگاهها همواره باعث ایجاد مشکلات و خطرات بسیاری برای عابرین خواهد گردید؛ زیرا در این تقاطعها همواره حقتقدم با تردد قطار بوده و متوقفنمودن قطار در صورت ورود عابرپیاده به تقاطع، اقدامی مشکل و غیرممکن مینماید. تفاوت نسبتاً ساده دیگر بین وسایلنقلیه و عابرینپیاده نیز در آن است که حتی اگر تسهیلات ایمنسازی کافی هم موجود باشد عابرینپیاده به راحتی میتوانند وارد تقاطع شوند.[2] از اینرو در این نوع تقاطعها و گذرگاهها سعی میگردد تا با استفاده از روشهای آرامسازی اقدام به متوقف نمودن جریان عابرپیاده و اطلاع رسانی به آنان پیش از ورود قطار به تقاطع شود. در این مقاله نویسندگان سعی نمودهاند تاپس از بررسی اهمیت مطالعه در خصوص ایمنی عابرینپیاده در تقاطعهای همسطح راهو راهآهن،
اقدام به معرفی راهکارهای نوین آرامسازی نمایند که پیش از این در ایران به کار برده نشده است.
2. بیان مسئله
با بررسی آمارهای تصادفات منتشره در بولتنهای آماری سالیانه راهآهن جمهوری اسلامی ایران میتوان دریافت که تصادفات عابرینپیاده از لحاظ تعداد تصادفات پس از خروج از خط دارای بیشترین سهم از تعداد تصادفات است که در سالهای اخیر روند رو به کاهشی را در پیشگرفته است ولی تعداد تصادفات قطار و وسایلنقلیه که در این آمار در رتبه سوم تعداد تصادفات قرار دارد با توجه به افزایش سرانه مالکیت خودروهای شخصی، در سالیان
اخیر رشد فزایندهای یافته است و شاید به همین دلیل باشد که در بیشتر تحقیقات انجام گرفته در کشور به موضوع روشهای ایمنسازی گذرگاههای همسطح راه و راهآهن برای وسایلنقلیه و همچنین اولویتبندی روشهای کنترل گذرگاهها برای این نوع تصادفات توجه ویژهای مبذول شده است. با تحلیل میزان خسارات ناشی از انواع تصادفات میتوان دریافت که علیرغم روند روبهکاهش تعداد تصادفات قطار با عابرینپیاده، این نوع از تصادفات هنوز هم دارای شدت تلفات و میزان جراحات بیشتری نسبت به سایر انواع تصادفات می باشد و از اینرو بررسی روشهای ایمنسازی تردد عابرینپیاده در جهت کاهش تصادفات و تلفات و خسارات وارده به عابرینپیاده امری ضروری به نظر رسیده که در حال حاضر در تحقیقات و آییننامهها کمتر بدان پرداخته شده است.
