دانلود مقاله در مورد ایدز

بخشی از مقاله

ایدز

تحقیق ایدز
این ویروس وحشی ... ایدز بیماری است ویروسی و خطرناک که به صورت روزافزون در جهان در حال گسترش است. عامل به وجود آورنده این بیماری، ویروسی است که به نامهای HIV-1 و HIV-2 خوانده می شود، که شایعترین بیماری جهان HIV-1 است. این بیماری تا سال 1981 میلادی، یعنی سال 1360 هجری شمسی ناشناخته بود. در این سال بیماری خاصی در جوانان هم جنس

باز در آمریکا مشاهده شد که به مرگ 5 جوان انجامید. به دنبال جستجو در جهت کشف علت مرگ این بیماران، بیماری جدیدی تحت عنوان «گیدز» ... مطرح و بعدها به نام AIDS ... نامگذاری شد. مهم ترین راه انتقال این ویروس به بدن، تماس جنسی است. حدود 80 درصد در جهان توسط تماس جنسی معمولی به این ویروس آلوده شده اند. به این ترتیب مهم ترین راه کنترل بیماری،

همان تماس جنسی کاملا سالم است، یعنی وفاداری به خانواده و احترام به کرامت آن و پرهیز از هرگونه بی بند و باری و انحراف جنسی. استفاده از پوشش در زمان تماس جنسی با فردی که فاکتورهای خطر ابتلا به ویروس را دارد، یعنی مشکوک به تماس جنسی ناسالم است و از مواد مخدر استفاده می کند و رفتارهای پر خطر دارد، درصد زیادی از ابتلا به این بیماری جلوگیری می کند. در گذشته 3 تا 5 درصد موارد انتقال توسط تزریق خون آلوده صورت می گرفت، ولی در حال حاضر روی خونهای اهدایی کنترل دقیق صورت می گیرد و راه انتقال ویروس از طریق خون آلوده به حداقل رسانده شده است، ما هم اکنون استفاده از سرنگ مشترک آلوده به ویروس در معتادان به هروئین، که ماده مخدر را به صورت تزریقی استفاده می کنند، حدود 12 درصد مواد انتقال را

تشکیل می دهد. متاسفانه این راه در کشور ما به عنوان مهمترین راه انتقال و ویروس درآمده و با توجه به شعار معتادان تزریقی و عدم آگاهی این افراد از ابتلا به این بیماری خطرناک، سرنگ آلوده از معتاد به ایدز به معتاد سالم تقدیم می گردد و فرد سالم با فرو کردن سوزن آلوده به ویروس در جریان خون، به راحتی ویروس را در بدن وارد می کند و این «ویروس وحشی» از جریان خون به تمام ارگانهای بدن وارد می شود و تکثیر پیدا می کند. ترک اعتیاد، تغییر رفتار معتادان از تزریقی به استنشاقی و یا استفاده از سرنگ مخصوص و یک بار مصرف برای هر فرد و آموزش شستشوی سرنگ و استریل کردن آن جزو راههای پیشگیری از انتقال این بیماری هولناک است. این ویروس همچنین می تواند از طریق مادر آلوده به جنین منتقل شود و حتی بعد از زایمان نیز به کودک قابل انتقال است.

همه در معرض خطر هستند
پزشکان و پرستاران وکلا مراقبین بهداشتی هم در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند، زیرا بسیاری از افراد آلوده به HIV به علل مختلف به بیمارستانها و یا کلینیکها مراجعه می کنند و در صورت فرو رفتن اتفاقی سر سوزن آلوده به ویروس به انگشت مراقبین بهداشتی، مثلا در حین خونگیری از افراد بیمار و یا جراحی روی بیماران و یا نمونه برداری از بافتهای آنان، خطر بالقوه انتقال HIV را به دنبال این تماس های شغلی به همراه دارد. یکی از توصیه های بسیار مهم به خانه های آلوده به ویروس HIV، باردار نشدن می باشد.

ویروس ایدز از چه راههایی منتقل نمی شود
باید بدانیم که ویروس ایدز توسط تماس های معمول خانوادگی، مدرسه، سربازخانه، دانشگاه و در حین کار، همچنین از راه بوسیدن معمولی (به علت تخریب جوار ویروس توسط بزاق)، دست دادن، نیش حشرات، توالت، استخر، شنا، ظروف مشترک غذا، حمام مشترک، تنفس و استفاده از پوشاک دست دوم منتقل نمی شود. لازم است اشاره کنیم که اولین مورد مبتلا به این بیماری در کشور ما در سال 1366 در کودک 6 ساله ای که مبتلا به هموفیلی بود و خون آلوده دریافت کرده بود، مشاهده شد. حالا ببینیم این بیماری چه سیری دارد و نشانه های بروز آن چیست؟ این

ویروس بعد از انجام یک رفتار پر خطر مثلا یکی از راههای انتقال نامبرده در بالا وارد بدن می شود، ولی طی 4 تا 6 هفته ویروس در خون از طریق آزمایشهای معمول تشخیص وجود ویروس HIV در کشورمان قابل شناسایی نیست. این مدت زمان باید سپری شود تا نسبت به آلودگی به ویروساطمینان حاصل شود. به همین علت است که تست تشخیص HIV به صورت روتین در آزمایشهای قبل از ازدواج توصیه نمی شود، یعنی بر فرض اگر فردی امروز رفتار پر خطر داشته (تماس جنسی ناسالم، استفاده از سرنگ مشترک، و ...) و یک هفته بعد جهت انجام آزمایش HIV قبل از ازدواج به آزمایشگاه مراجعه کند، ممکن است علی رغم وجود ویروس در خون، تست های سرولوژی موجود، ویروس را شناسایی نکنند و فرد گواهی سالم بودن دریافت کند و جهت ازدواج ارائه دهد. خانواده های محترم باید قبل از قبول پیشنهاد ازدواج فرزندانشان، حتما نسبت به عدم وجود رفتارهای پر خطر در فردی که قرار است در آینده شریک زندگی فرزندانشان شود،

اطمینان حاصل نمایند. به صورت معمول وقتی که ویروس وارد بدن شد، بعد از حدود 2 تا 4 هفته و گاهی تا 12 هفته بعد علائم عفونت حاد یا علائم غیر اختصاصی رخ می دهد، از جمله تب، ضعف، سردرد، گلو درد، اسهال، درد عضلات و مفاصل و علائمی شبیه سرماخوردگی یا آنفلونزا. ممکن است در این مرحله ضایعات پوستی کهیر مانند و بزرگ شدن غدد لنفاوی پشت گردن نیز رخ می دهد.
مرحله بدون علامت
بعد از این مرحله، مرحله بدون علامت بالینی شروع می شود. در این مرحله، بیمار هیچ گونه علائم بالینی ندارد و کاملا مشابه فرد سالم است، ولی ویروس در حال تکثیر است و فرد کاملا آلوده کننده می باشد. در این مرحله است که متاسفانه ممکن است به علت عدم وجود علائم بالینی و مشخص، فرد در نظر دیگران سالم تلقی شود و انتقال ویروس از طریق خون آلوده فرد یا تماس

جنسی با او به فرد سالم منتقل شود. بیمار تا زمانی که وضعیت ایمنی او اختلال پیدا نکند، بدون علائم باقی می ماند، که این مرحله ممکن است حتی تا 12 سال طول بکشد. مرحله بعد مرحله بزرگ شدن مداوم غدد لنفاوی بدن است. غدد لنفاوی گره های کوچکی در مسیر جریان خون هستند که در نواحی گردن، زیر بغل، کشاله ران، داخل شکم و قفسه سینه وجود دارند و هنگام

ابتلا به عفونتهای مختلف، بزرگتر از حد معمول می شوند و حتی مثلا در عفونتهای دهان و دندان و سینوسها، غدد لنفاوی گردنی بزرگ شده و به راحتی توسط فرد قابل لمس هستند، البته بزرگ شدن غدد لنفاوی مساوی با ابتلا به ویروس HIV نیست، و این غدد در فرآیند هر بیماری عفونی، حتی سرماخوردگی ممکن است واکنش نشان دهند.
مرحله علامت دار
مرحله بعد مرحله علامت دار است که بیمار ممکن است دچار تب های طولانی مدت، اسهال بیشتر از یک ماه، کاهش وزن، زونا، عفونتهای لگنی و ضایعات قارچی مثل برفک در دهان یا واژن شود. مرحله آخر بیماری، مرحله «ایدز» است که مرحله کوتاهی است. یعنی ایدز فقط همین مرحله آخر و کوتاه بیماری را شامل می شود و در بقیه مراحل قبلی، بیمار فقط آلوده به ویروس HIV تلقی می شود و گفتنی است تعداد کمی از افراد آلوده به ویروس در مرحله ایدز هستند. این مرحله با عفونت های فرصت طلب و انواع سرطان ها مشخص می شود. علت اکثر مرگ ها در افراد HIV مثبت، همین وارد شدن به مرحله ایدز است که به علت تخریب تقریبا کامل سیستم ایمنی، فرد به راحتی به عفونتهای مختلف مبتلا می شود و به علت همین عفونتها، بدخیمی ها و سرطان های شایع در این بیماری، بیمار از پا در می آید. در این مرحله می توانیم فرد را تشبیه به یک کشور کاملا بی سرباز و بی دفاع کنیم که حتی می توانیم فرد را تشبیه به یک کشور کاملا بی سرباز و بی دفاع کنیم که ضعیفترین اشغالگرها می توانند به راحتی کشور را خلع سلاح و مغلوب کنند. آزمایش تشخیص وجود ویروس HIV در خون، در اکثر آزمایشگاههای کشورمان به راحتی قابل انجام است و هزینه زیادی را در بر نمی گیرد، بسیار ساده و فقط با خونگیری معمولی انجام می شود. در صورت مثبت شدن آزمایش اول، تکرار آن و مجددا آزمایش دیگری با تکنیکی دیگر برای تایید وجود

ویروس ضروری می باشد. تست منفی یعنی آزمایشی که در آن فرد، سالم تشخیص داده شود، در افرادی که رفتارهای پر خطر دارند، تشخیص را به طور قطع رد می کند. علی رغم پیشرفتهای زیادی که در پیدایش داروهای ضد ویروس به عمل آمده است، هیچ کدام از آنها قادر به از بین بردن عفونت نیستند و فقط وضعیت سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشند و فرد را در مقابل ابتلا به عفونتهای فرصت طلب مقاومتر می کنند. بد نیست اسامی داروهای شایع استفاده شونده را نیز بدانیم، که شامل زیدوودین، لامی وودین، ایندیناویرونلفنیا ویر و ... هستند و همان طور که ذکر شد، قادر به مهار کامل ویروس نیستند حتی در بعضی شرایط ویروس به آنها مقاوم هم می شود. این داروها قیمت گرانی دارند و متاسفانه در بعضی افراد عوارضی مثل کم خونی شدید و عوارض کبدی و کلیوی را به وجود می آورند و گاهی توسط خود تحمل نمی شوند. این داروها در زمان خاصی از بیماری به فرد آلوده داده می شوند، یعنی در زمانی که سیستم دفاع ایمنی بدن آنقدر تضعیف شود که نیاز به تقویت داشته باشد، یا در زمانی که شخص HIV مثبت مبتلا به عفونتهای فرصت طلب مختلف شده و یا در مرحله عفونت حاد باشد و در مرحله بدون علامت بالینی، این داروها تجویز نمی شوند. بیمارانی که دارو دریافت می کنند نیز می توانند آلوده کننده باشند.
و در پایان
افراد HIV مثبت (یعنی آلوده به ویروس) باید علیه بسیاری از بیماری های قابل پیشگیری مثل «هپاتیت B» واکسینه شوند و واکسیناسیون روتین کشوری در این افراد حتما باید تکمیل گردد

.
3/5 میلیون نفر از مبتلایان ایدز در آفریقای جنوبی
ساکنین مناطق جنوبی صحرای آفریقا با بالاترین احتمال ابتلا به این بیماری مواجه هستند. حدود 30 درصد از کل بیماران مبتلا به ایدز در این قسمت از دنیا به سر می برند. از هر سه بیماری که در جهان به این ویروس آلوده می شوند، دو نفر از آنها در این منطقه به سر می برند و سه چهارم مرگ و میر ناشی از ابتلا به این بیماری، در این منطقه از جهان اتفاق می افتد. اما در چندین کشور هم از سرعت رشد بیماری در میان جوانان کاسته می شود که ناشی از موفقیت برنامه های بهبود بهداشت عمومی است.

هندوستان پیش افتاده است
تحقیقات پزشکان و سازمان های بهداشت جهانی نشان می دهد، که در حال حاضر هندوستان رشد بسیار سریعی نسبت به ویروس HIV دارد، ... تا جایی که نزدیک به 25 میلیون نفر از جمعیت این کشور که بیشتر روستایی می باشند، مبتلا به ایدز هستند...

مسئولان هندی هم اکنون، دچار واهمه شده اند که چه راهکارهایی برای مبارزه با ایدز انجام دهند، راهکاری که بتواند این «بلای نسل سوز» را از بین ببرد... زنان زیادی به خاطر مبتلا شدن به این ویروس، افسرده شده اند. آنها نمی دانند که مشکل همسرانشان چه بود، آنها نه اهل مواد مخدربوده اند و نه اهل کاری دیگر، ... عده ای از مسئولان هندی می گویند، مقداری خون آلوده به این کشور وارد شده که هنوز آمار دقیق تری از آن ندارند، اما هر چه است، اینکه «ایدز» هندوستان را به وحشت انداخته است.

روشهای مهم برای جلوگیری از سرایت ایدز
1) از آمیزش جنسی با افراد متعلق به گروههای پر خطر جلوگیری کنید.
2) تعداد تماسهای جنسی خود را کاهش دهید. یک رابطه پایدار و دو جانبه تک همسری با یک فرد غیر عفونی، خطر ابتلا به عفونت ویروس ایدز را برطرف می کند. 3) از اعمال پر خطر، به ویژه تماس جنسی مقعدی خودداری و حدالامکان از پوشش، خطر سرایت ایدز را از یک شریک جنسی

آلوده، حداقل ده برابر کاهش می دهد. 4) مطالعات اخیر نشان داده است که پوشش های حاوی ماده اسپرم کش «نان اکسینول 9» ممکن است در ضد عفونی کردن ویروس ایدز موثر باشد. این داروها از گسترش کلامیدیا، ویروس تبخال، نیسریاگونوره آو سیفلیس نیز جلوگیری می کنند. 5) هر گاه یک ضایعه تناسلی (مثل التهاب) بروز کرده از تماس جنسی خودداری کنید. در حال حاضر پزشکان معتقدند که ضایعات تناسلی، ورود ویروس ایدز به بدن را تسریع می کند. 6) چون ویروس ایدز ممکن است از طریق جفت منتقل شود، افرادی که آزمایش آنها از نظر ایدز مثبت است، نباید حامله شود. 7) افرادی که به گروههای پر خطر تعلق دارند، نباید خون اهدا کنند، حتی اگر آزمایش آنها از نظر وجود پادتن ایدز منفی باشد. 8) افراد متعلق به گروههای پر خطر باید در مورد مصلحت بودن مایه کوبی (واکسیناسیون) علیه التهابی کبدی B با پزشک مشورت کنند.
ایدز را بهتر بشناسیم
ایدز واکسن ندارد، درمان قطعی ندارد و تنها راه مبارزه با آن پیشگیری است. ایدز تنها به فرد مبتلا آسیب نمی رساند، بلکه پیامدهای آن خانواده و حتی اجتماع را تهدید می کند. ایدز، زن و مرد و کودک نمی شناسد، مرز نمی شناسد و تهدیدی جهانی است. بسیاری ایدز را مشکل بهداشتی جامعه خود نمی دانند و از سرعت انتشار آن غافلند، این عقیده اشتباه باعث می شود به جا

ی مبارزه با بیماری، با بیمار مبارزه کنند. ایدز یک مشکل جهانی است. ویروس ایدز، معضلی است پزشکی، اما بیماری ایدز یک فاجعه اجتماعی است. از اعتیاد دوری کنیم، زیرا اعتیاد زمینه ساز رفتارهای پرخطر دیگر است. اعتیاد تزریقی و بی بند و باری جنسی خطر ابتلا به ایدز را به همراه دارد از این موارد حذر کنید. درباره ایدز تنها دانستن کافی نیست، مهم تغییر و اصلاح رفتارهای مخاطره آمیز است. مبارزه با ایدز، مبارزه با فرد بیمار نیست.

همه حق دارند
- درباره مسائل جنسی و تمایلات و رفتارهای جنسی سالم آگاه باشند. واقعیات ایدز را بشناسند و مهارت های ضروری زندگی را برای مراقبت خود از HIV و دیگر عفونت های جنسی بیاموزند. از وضعیت HIV خودآگاه شوند. بدانند در صورت آلودگی به HIV چگونه از خود مراقبت کنند. بدانند در صورت آلودگی به HIV برای دسترسی به امکانات پزشکی و حمایت عاطفی و روانی به کجا مراجعه کنند. حقوق و مطالبات خود و تعهدات دولتها را در این باره بشناسند و بدانند که چطور حقوق خود را مطالبه کنند.