بخشی از مقاله
مهدی (علیه السلام) در تشیع
منجی از نظر شیعه کیست
شیعیان بر این اعتقاد هستند که منجی (مهدی (علیه السلام))، نهمین پسر امام حسین ابن علی ابن ابی‌طالب (علیه السلام) - سومین امام شیعیان - می‌باشد که حسین (علیه السلام) فرزند فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر عظیم الشان اسلام است؛ و مهدی (علیه السلام) پسر امام حسن عسکری (علیه السلام) - امام یازدهم شیعیان - است. طبق روایتی معتبر از نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، مهدی (علیه السلام) هم نام وی است، او در سال 255 هـ.ق در شهر سامرا واقع در کشور عراق متولد شده و از اشخاص طویل العمر تاریخ است. شیعه بر این تأکید دارد که وی زنده است، ولی از چشم مردمان عادی به دور است و مشیت الهی بر غیبت وی (نه عدم حضور وی) بوده است ولی این غیبت باعث حفظ جان او هم شده است.
مهدی (علیه السلام) دوازدهمین امام شیعه اثنی عشری است و پیشوای اعظم شیعیان جهان در حال حاضر می‌باشد و رایت شیعه در دست اوست. دقیقاً محل زندگی او مشخص نیست و شیعه بر این باور است که وی در میان مردم زندگی می‌کند.
او عابدترین، عادل‌ترین، عالم‌ترین، راستگوترین مردم است. تشیع برای او شأن عصمت قائل است (یعنی از هرگونه خطا به‌دور است). او مفسر حقیقی قرآن است و جاری‌کننده احکام راستین اسلام و شبیه‌ترین مردم به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، و از دریچه اوست که خداوند لطفش را به جهانیان ارزانی می‌کند.
وی برای مدت نامعلومی در حجاب غیبت است، ولی مانند خورشید پشت ابر بر آدمیان بهره می‌رساند. وی مهربانترین مردم است و هر چیزی که بر شیعیان باشد، از طرف اوست، غیبت وی مایه بسیاری از بحثهاست که ما در بخش غیبت بیشتر به آن خواهیم پرداخت. با اين وجود پس از اين غيبت، فرج و گشایشی به اذن حضرت حق فرا می‌رسد که به آن عصر ظهور اطلاق می‌شود.
ابتدا او از مکه قیام می‌کند و انقلابی جهانی برای گسترش عدالت را سازمان‌دهی می‌کند. تمام اشرار و پلیدان را از بین برده و خداپرستی و درستکاری را در زمین رواج می‌دهد، چندین سال بر عرصه گیتی حکومت می‌کند و مردم در عصر طلایی ظهور، حکومت آسمانی را تجربه می‌کنند که همه پیامبران و امامان پیشین، آرزوی آن حکومت را داشته‌اند. در این عصر است که عیسی مسیح (علیه السلام) از آسمان بر زمین آمده و مهدی (علیه السلام) را یاری می‌رساند.
تعداد سران سپاه او 313 نفر است (به تعداد سپاهیان اسلام در اولین جنگ) که از برگزیدگان تاریخ هستند، خیلی از آنها به آن زمان تعلق ندارند، بلکه خداوند آنها را برای یاری قائم زنده می‌گرداند، و به همین ترتیب دشمنان ائمه پیشین را، که این عدالت‌گستر، انتقام الهی را از آنان بگیرد. تفصیل و توضیحات بیشتر درباره این عصر را در بخش عصر ظهور می‌آوریم، و سرانجام بعد از سالیان حکومت الهی، وی به‌دست شقی‌ترین مردم به شهادت می‌رسد و آنگاه است که همه مردم می‌میرند و در روز قیامت و حساب به امر حضرت حق برانگیخته می‌شوند.
نوشته شده در دوشنبه ۲۲ آبان ۱۳۸۵ و ساعت 10:34 توسط : پسرک
|+| نظر ها (0)
________________________________________
مهدی (علیه السلام) در ادیان و ملل دیگر
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۳۸۵
همانطور که در مباحث دیگر ذکر شد، اعتقاد به منجی از سرشت الهی انسانها نشأت می‌گیرد و همین اعتقاد است که امید را در قلبها زنده می‌کند. ولی بصورت عام این اعتقاد در کتب اقوام باستان انعکاس پیدا کرده است، با اینکه روایت منجی، روایتی است اختلاف برانگیز، ولی جلوه آن در تمامی ملل خودنمایی می‌کند، که البته زاییده این اعتقاد بسیاری از مذاهب است. ولی پیشگویی‌هایی که در میان ملل مرسوم بود، صد البته ارتباطی انکارناپذیر با منبعی فرا‌مادی
(وحی) دارد زیرا که در تمامی ملل، از شرق تا غرب عالم، خداوند پیامبری را فرستاده است که این نوید را تبیین نموده یا ثبت در کتابهایشان بوده است و این اختلافاتی که بعضاً در ابعاد وجود منجی به چشم می‌خورد، سرچشمه از تجربیات و گرد و غبار تاریخ دارد و قبل از بیان این عقاید در اقوام و ادیان گذشته، یادآوری می‌شود که شیعه مطمئناً با همه این عقاید موافق نیست ولی اشاره به آنها تذکری است برای اثبات وجود منجی.
پس در این بخش به بشارات کتب آسمانی گذشته و عقاید موجود در ملل گذشته نسبت به منجی می‌پردازیم:
مهدی (علیه السلام) در عهد عتیق:
در 35 بخش از مزامیر 150 گانه نیز ظهور منجی موجود است (زبور وداوود):
"زیرا که شریران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد. هان بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود و ..." (کتاب فرامیر، فرمور، بعد 37، 90، 12)
در کتاب اشعیا نبی: "و نهالی از تنه لیی بیرون آمده، شاخه‌ای از ریشه‌هایش خواهند شگفت و روح خدا بر او قرار خواهند گرفت و ... مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین به راستی حکم خواهد کرد." (فصل 11، بندهای 1- 10).
و در این کتاب شرح مختصری است بر احوالات ظهور:"گرگ با بره سکونت خواهد کرد و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر پرواری با هم و طفل کوچک آنها را خواهد راند... و در تمام کوه مقدس من، ضرر و فسادی نخواهند کرد، زیرا که جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد و بر این انتظار الهی تاکید می‌کند: اثر چه تاخیر نماید برایش منتظر باش، زیرا که البته خواهند آمد و درنگ نخواهد کرد." (کتاب مقوی نبی، فصل 2، بندهای 1- 10).
مهدی (علیه السلام) در عهد جدید (اناجیل و ملحقات):
در اناجیل مختلف سخن درباره او آمده است: "همچنانکه برق از شرق ساطع شده تا مغرب ظاهر می‌شود، ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد شد ... و آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد. و در آن وقت جمیع طوائف زمین سینه‌زنی کنند و پسر انسان را ببینید که بر ابرهای آسمان با قوت و جلال می‌آید ..." (انجیل متی، فصل 24، بندهای 27 و 30).
و همین انجیل درباره انتظار سخن می‌راند: "لهذا شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نبرید، پسر انسان می‌آید." (فصل 24، بند 37 و 45).
و انجیل مرقس درباره وظایف منتظران می‌گوید: "ولی آن روز و ساعت را غیر از پدر، هیچکس اطلاع ندارد، نه فرشتگان در آسمان و نه پسر هم، پس برخود و بیدار شده، دعا کنید، زیرا نمی‌‌دانید که آن وقت کی می‌شود." (انجیل مرقس، فصل 14، بندهای 26، 27، 31 و 33).
نکته جالب درباره اناجیل: "کلمه پسر انسان مطابق نوشته ماکس آمریکایی در کتاب قاموس کتاب مقدس، 80 بار در انجیل و ملحقات آن (عهد جدید) تکرار شده که فقط 30 مورد آن با عیسی (علیه السلام) مسیح قابل تطبیق است و 50 مورد دیگر توضیحاتی درباره منجی است که در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و عیسی (علیه السلام) با او خواهد آمد و او را جلال خواهد داد و از ساعات و روز ظهور او جز حضرت پروردگار کسی اطلاعی ندارد."
مهدی (علیه السلام) در کتب مقدسه هندیان:
تذکر نکته‌ای ضروری به نظر می‌رسد: از منظر تشیع این کتب، کتابهای آسمانی به حساب نمی‌آیند بلکه اقتباساتی از کتب آسمانی گذشته هستند و برپاخواسته از سرشت انسانهای پاک می‌باشند و این پیشگوییها باید منحصراً از منابع وحی باشند.
در کتاب باسک از کتب مقدسه هندیان چنین آمده: "دو دنیا تمام شود به پادشاهی عادلی در آخر زمان که پیشوای ملائک و پریان و آدمیان باشد و حق و راستی با او باشد و آنچه در دریاها و زمین‌ها و از آسمانها پنهان باشد همه را بدست آورد و ..."
در کتاب شاکمونی از کتب معتبر و مقدس چینیان آمده است: "پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلایق و در دو جهان کشن (در لغت هندی اسم پیامبر اسلام است) تمام شود و کسی باشد که بر کوههای مشرق و مغرب عالم حکم براند و فرمان کند و بر ابرها سوار شود و ..."
