دانلود مقاله َچارچوب مفهومی برای سرمایه گذاری های مشترک بین المللی

بخشی از مقاله

چارچوب مفهومی برای سرمایه گذاری های مشترک بین المللی

چکیده
در شرایط اقتصادی کنونی حاکم بر جهان یکی از عوامل مهم درتوسعه و موفقیت سازمان ها و باقی ماندن در عرصه رقابت، مشارکت با سازمان های دیگر و استفاده از فرصت هـای جسورانه در دیگر کشورهـا می باشد.در این مقـاله ادبیات سرمـایه گـذاری مشترک بین المللی شـامل معـرفی انـواع سرمـایه گـذاری مشترک، رویکردهـای اصلی شکل گیری آن و مزایا و معایب سرمایه گذاری مشترک بیان می گردد.همچنین این مقاله انگیزه برای شکل گیری سرمایه گذاری مشترک بین

المللی و ویژگی های انتخاب شریک را بررسی می کند.ایجاد ارتباط بین سرمایه گذاری مشترک بین المللی و موفقیت آن امری پیچیده است.درنهایت یک چـارچوب یکپـارچه برای سرمـایه گـذاری مشترک بین المللی معـرفی می گـردد.نتـایج بررسی هـا نشـان می دهد کـه علیرغم تغییرمحیط حقوقی وسیاسی، شرکت های موفق در کشورهای در حال توسعه، تمایل به شکل گیری سرمایه گذاری مشترک نشان می دهند.

واژه های کلیدی
سرمایه گذاری مشترک، مشارکت، سرمایه گذاری مشترک بین المللی، رقابت، شریک

مقدمه
در دهه اخیر شواهدی مبنی بر یک رشد فزاینده جهانی در محیط کسب و کار وجود دارد، که تا حدودی به یکپارچگی سریع اقتصاد کشورهای صنعتی، جهانی شدن محصولات، بازارها، سلیقه مصرف کننده و شیوه زندگی بستگی دارد.سازمان ها در کشورهای توسعه یافته، نیازمند پیگیری فرصت های جسورانه در دیگر کشورها هستند و در تاکید به باقی ماندن در عرصه رقابت، در این بازار جهانی گامی سریع برداشته اند.همچنین ادامه فعالیت کسب و کار بین المللی با رشد سازمان ها در هر نقطه از این کره خاکی، مشارکت هایی با موسسات دیگر کشورها برقرار کرده است.
پژوهشگران و کـارورزان بیـان کـرده اند کـه توسعه هر مشـارکتی یک کلید موفقیت در بـازار جهـانی است.با وجود اینکه نرخ بالای شکست برای سرمایه گذاری مشترک وجود دارد، شرکت ها خواستار ورود به این چنین همکـاری برای دسترسی به منافع بـازارهـای جهانی هستند.یکی از پژوهشگران که در پایان نامه خود، مدیران سرمایه گذاری مشترک را بر اساس رضایت شغلی بالاتر رتبه بندی کرده بود، پی برد که این مدیران کاملاً بر مدیران واحدهای فرعی (تابعه) مسلط بوده اند (مدینا، 1996).
مشارکت های بین شرکت ها می تواند شکل های مختلفی داشته باشد.یک راه برای پیمان های راهبردی آینده، رویکرد هزینه معاملاتی است این رویکرد بیان می کند که اختیار معامله (خرید و فروش)، پیمان های راهبردی به طور مستمر (زنجیروار) واقع می شود.از یک طرف، پایان این زنجیره روش بازار آزاد (شرکت تعاونی غیر رسمی) است و در طرف دیگر سلسله مراتب اجرای روش ادغام و تحصیل در کسب و کار است (ویلیام سون، 1975).
سرمایه گذاری های مشترک مـرکز این زنجیره هستند.اصطلاحات سرمایه گذاری مشترک و سرمایه گذاری مشترک بین المللی به طور مترادف استفاده شده اند.با توجه به اینکه این تحقیق بر سرمایه گذاری مشترک بین المللی تمرکز دارد، از اینرو هر دوی اصطلاحات به سرمایه گذاری مشترک بین المللی عطف داده می شوند.

اهداف و اهمیت تحقیق
اهداف این تحقیق بررسی ادبیات سرمایه گذاری مشترک بین المللی و پیشنهاد یک مدل یکپارچه شده مبتنی بر تحقیق می باشد.این تحقیق با بررسی انگیزه برای شکل گیری سرمایه گذاری مشترک بین المللی آغاز شده و از طریق بررسی روی شاخص انتخاب شریک ادامه پیدا می کند.

مفاهیم اساسی برای انتخاب شریک از اعتماد و تعهد، دانش و یادگیری، قدرت مذاکره و کنترل ناشی شده اند.مقدمه این مقاله اهمیت مشارکت های بین شرکت هـا را در تاکـید به باقی ماندن در عرصه رقابت بیان نمود.تحقیق در این حوزه از یک سو به کارورزان اجازه می دهد تا با توجه به شکل گیری چنین مشارکت هایی تصمیمات صحیحی را اتخاذ نمایند، و از سوی دیگر پژوهشگران همواره خواستار منافعی از یک تئوری یکپارچه شده از سرمایه گذاری مشترک بین المللی بوده اند.

ادبیات تحقیق
در تاکید به بحث درباره مسائل مختلف درگیر در سرمایه گذاری مشترک بین المللی لازم است سرمایه گذاری مشترک بین المللی تعریف شود.
سرمایه گذاری مشترک بین المللی این چنین تعریف شده است:

«یـک واحـد سـازمـانی قـانـونی مجـزا که مـالکیت جزئی دو یـا چند شرکت اصلی کـه حـداقل یـک شعبه اصلی خـارج از کـشور بـرای عملیـات سرمایه گذاری مشترک تعیین شده است را نشان می دهد» یا به عبارت دیگر سرمايه‌گذاري مشترك (JV) به روابط كسب و كاري اطلاق مي‌شود كه بين دو يا چند طرف برقرار مي‌گردد تا با يكديگر به انجام برخي فعاليت‌هاي اقتصادي بپردازند، به طوريكه شخصيت حقوقي هر يك از طرفين حفظ مي‌شود و توافق مي‌كنند تا در سود و زيان‌هاي ناشي از سرمايه‌گذاري مشاركت داشته باشند و مخاطره آن تنها براي يك پروژه خاص مي‌باشد.

این تحقیق انگیزه برای شکل گیری سرمایه گذاری مشترک بین المللی و ویژگی های انتخاب شریک را مورد آزمون قرار می دهد.این تحقیق همچنین تعامل بین اعتماد و شکل گیری سرمایه گذاری مشترک بین المللی را مورد مطالعه قرار می دهد.
ادبیات تحقیق، ابتدا انگیزه ها بـرای شکل گیری از طریق ویژگی هـای انتخـاب شریک را دنبال کرده و سپس مسئله اعتمـاد در سرمـایـه گـذاری مشترک بین المللی را مـورد بررسی قرار می دهد.بحث دربـاره دانش، تجربه و پـایـداری سرمـایه گذاری مشترک بین المللی از طریق نتیجه بخش ادبیات تحقیق ادامه یافته که آن هم سعی برای یکپارچگی تمامی مسائل بحث شده دارد.

شکل 1 رابطه بین انگیزه ی سرمایه گذاری مشترک بین المللی و شکل گیری سرمایه گذاری مشترک بین المللی را نشان می دهد:

نوع سرمـایه گـذاری مشترک بین المللی شرکت هـا به دلایل گونـاگونی انجام می گیرد.تصمیم برای ورود به سرمایه گذاری مشترک متکی بر مدیریت عالی یک سازمان است که همه گزینه های موجود و انتخاب یک شیوه بـرای ورود به این گونـه گزینه هـا را امتحـان می کند.(هریـگن، 1985)، انگیزه هـایی را برای شکـل گیری سرمـایه گـذاری مشترک تعریف نموده است.انگیزه هـا به سه دسته تقسیم بندی شده اند:
مزایـای داخـلی: سرمـایه گـذاری هـای مشترک اغلب برای بوجود آوردن استحکـام داخلی شکل داده شده اند.مزایای داخلی شامل، تسهیم ریسک و هزینه، تحصیل منابع کمیاب، کسب تامین مالی، کسب اطلاعات، کسب دانش (مهارت) مدیریتی، حفظ کارکنان خلاق (مبتکر)، توسعه دسترسي به منابع مالي، بهره‌مندي از صرفه‌جويي به مقياس، دسترسي به فن آوري و مشتريان جديد، بهره‌مندي از مزاياي مالياتي حاصل از شركت می باشد.
مزایای رقابتی: سرمایه گذاری های مشترک یک ابزار قدرتمند برای ایجاد رقابتی قوی از طریق ادغام عمودی یا تلفیق شرکت ها هستند.مزایای رقابتی شامل، تاثیر (نفوذ) بالا بر ساختار صنایع، پیش دستی کردن بر رقبا (قبضه کردن رقبا)، عکس العمل (واکنش) جهانی و ایجاد اثر بخشی بیشتر رقبا، غلبه بر موانع ورود به بازار و نفوذ در تحولات صنايع، بهره‌مندي از مزاياي رقابتي، نفوذ موثر بر اتحاديه‌ها و تراست‌ها، ورود كالاها به بازارهايي كه قبل از توليد نمي‌توانستند وارد آنجا شوند.
مـزایـای استراتـژیـک (راهبـردی): سرمـایـه گـذاری هـای مشتـرک شرکـت هـا را در انجـام تغییرات در وضعیت راهبـردیشـان مـسـاعـدت می کنند.مزایای راهبردی شامل، ایجاد و بهره برداری از هم افزایی ها (اقـدامـات جمعی)، انتقال تکنولوژی و تنوع بخشیدن، محـدوديت‌هاي سياسي در مورد گزينه‌هاي ديگر می باشد.

با وجود دلایل ذکر شده فوق، سرمایه گذاری مشترک دارای معایبی نیز به شرح زیر می باشد (رهنمای رودپشتی و دیگران، 1385):
1. مخاطره ايجاد يك رقيب جديد،
2. تركيب فرهنگ‌هاي ناسازگار،
3. فقدان كنترل در مورد تكنولوژي،
4. نرخ بالاي شكست،

5. توانايي محدود در شناسايي منحني تجربه و صرفه اقتصادي،
6. توانايي محدود براي هماهنگي استراتژي بين‌المللي در برابر رقبا،

7. تعارض بين طرفين در مورد اهداف سرمايه‌گذاري مشترك و فعاليت كاري ارتباط بين خريد و سرمايه‌گذاري مشترك.
سرمايه‌گذاري مشترك مانند خريد، نوعي سرمايه‌گذاري مستقيم بين‌المللي تلقي مي‌شود، با اين تفاوت كه در فرآيند ادغام، فعاليت اقتصادي بلند مدت نه در يك پروژه خاص بلكه در مجموعه‌اي از فعاليت‌ها مد نظر قرار مي‌گيرد اما در سرمايه‌گذاري‌ مشترك، سرمايه‌گذاري در يك پروژه مورد توجه است (رهنمای رودپشتی و دیگران، 1385).

انواع سرمايه‌گذاري مشترك

1. سرمايه‌گذاري مشترك اوليه: دو شريك از دو كشور مختلف
2. سرمايه‌گذاري مشترك بين گروهي: دو شريك از دو كشور در يك گروه از كشورها نظير كشورهاي درحال توسعه
3. سرمايه گذاري مشترك فراشركتي: دو شعبه خارجي از يك كشور
4. سرمايه‌گذاري مشترك بين مليتي : دو شريك با يك مليت مشابه، شراكت محلي در كشورهاي مختلف
5. سرمايه‌گذاري مشترك جديد: با شيوه نوين متفاوت از بندهاي مذكور صورت مي‌گيرد.

رویکردهـای دیگری بـرای سرمـایه گـذاری مشترک وجـود دارد (کوگوت، 1988).وی، پیشنهـاد کـرده است که سرمایه گذاری های مشترک اصولاً به دلیل سه انگیزه وجود دارد.این سه انگیزه را در سه رویکرد یا چشم انداز بـرای شکل گیری سرمایه گذاری مشترک مورد بحث قرار داده است.آنها عبارتند از:

1- رویکـرد هزینه معـاملاتی: سرمـایه گـذاری های مشترک کمترین (حداقل) هزینه تولید را برای شرکت شکل داده اند.زمانی که هزینه های تولید داخلی از هزینه منابع یابی خارجی (بیرونی) تجاوز کند، پس سرمایه گذاری های مشترک با قابلیت دوام معامله شکل می گیرد.
2- رویکرد رفتار راهبردی: این رویکرد فرض می کند که سرمایه گذاری های مشترک به عنوان یک واکنش (عکس العمل) برای فشارهای محیطی بیرونی شکل گرفته اند.
وی بیان می کند، شرکت ها برای حداکثر کردن سود خود از طریق بهبود وضعیت رقابتی خود، سرمایه گذاری مشترک را انتخاب می کنند.
3- رویکرد یـادگیری سـازمانی: سرمایه گذاری های مشترک امکان کسب دانش یا مهارت از یک شرکت دیگر را برای شرکت فراهم می آورد.

سـازمان ها قبل از اینکه قصد ورود به یک سرمـایه گـذاری مشترک بین المللی را داشته بـاشند، باید مقاومت، ناتوانی، فرصت ها و تجزیه و تحلیل خطرها را که تعیین کننده برای شکل گیری یک پیمان است را رهبری کنند.

شاخص انتخاب شریک

در سرمـایه گـذاری هـای مشترک نـرخ بـالایـی از شکست وجـود دارد کـه گـواه بـر این حقیقت است که بسیـاری از آنها منحل می شوند.شرکاء در یک سرمایه گذاری مشترک می توانند اهداف مختلفی داشته باشند و تفاوت ها در این اهداف می تواند منجر به شکست سرمایه گذاری مشترک شود.انتخاب شریک یکی از تصمیمات استراتژیک (راهبردی) مهمی است که باید بوسیله شرکتها قبل از تشکیل یک سرمایه گذاری مشترک انجام شود.عدم موفقیت سرمایه گذاری های

مشترک برای شرکاء پر هزینه است، بنابراین شرکت ها تلاش می کنند تا از اینگونه انحلال ها بوسیله انتخاب شریک مناسب خودداری کنند.برخی از دلایل این شکست شامل ناسازگاری شرکاء، عمل نکردن به تعهدات از سوی شرکاء، ناتوانی مدیران در ایجاد هماهنگی بین شرکای مختلف جهت همکاری با یکدیگر و از دست دادن بازارها می باشد (کولن و دیگران، 1995).

در رابطه بـا سرمـایـه گـذاری مشتـرک بین المللی شرکت هـا شریـک بومی خـود را با توجـه به انگیزه هـای شکل گیری سرمـایه گـذاری مشترک انتخـاب می کنند.نیاز به شریک بومی می تواند ناشی از دلایلی نظیر فقدان دانش درباره بازار بومی، فقدان دانش درباره فرهنگ بومی، هنجارها و سنن کسب و کـار، قوانین و مقررات دولت و غیره بـاشد.(بیمیش، 1994)، مطالعه جامعی را در این رابطه انجام داده است که در برگیرنده 66 سرمایه گذاری مشترک بین المللی واقع در کشورهای در حال توسعه بوده است.با توجه به این تحقیق وی نیازهای شرکاء را در پنج دسته طبقه بندی نموده است:
1. موارد مربوط به امور مالی و سرمایه: نظیر نیاز به سرمایه، نیاز به عرضه مواد خام (شنکار و زیرا، 1987) و نیاز به تکنولوژی و تجهیزات (گومز و کاسارس، 1989).

2. نیاز به منابع انسانی: نیاز به نیروی کار بومی شامل مدیران اجرایی و مدیران عمومی (داتا، 1988).
3. نیاز به دسترسی به بازار: دسترسی بهتر به بازار بومی برای کالاهای تولید شده و در نتیجه دسترسی بهتر به بازارهای خارجی برای کالاهای تولید شده در بازارهای بومی و در نهایت سرعت وارد شدن به بازارهای بومی و خارجی (داتا 1988، شنکار و زیرا 1987).

4. نیـازهـای دولتـی: قـوانین و مقـررات وضع شـده توسط دولـت کـه بیـان کننده نیاز به شکل گیری سرمایه گذاری مشترک با حضور شرکای بومی می باشد.سرمایه گذاری های مشترک بین المللی همچنین به این دلیل شکل می گیرد تا نگاهدارنده سیاست های بومی باشد که از طریق کسب و کارهای بومی و ملی اجرا می شوند (داتا 1988، گومز و کاسارس 1989، شنکار و زیرا 1988).

5. نیاز به دانش: فقدان وجود دانش بومی، قوانین و مقررات تولیدی، روش ها و رویه های بازاریابی (داتا و ریلی، 1988).

بر اساس چارچوب ارائه شده توسط (بیمیش، 1994)، واضح و مشخص است که شرکت ها قبل از شکل گیری سرمایه گذاری مشترک با شرکای بومی خود اقدام به انجام تحقیقاتی می نمایند.مدیران در این گونه موارد به دنبال شریک سرمایه گذاری مشترک بین المللی هستند که دارای مکملی در رابطه با وظیفه شرکت و بر اساس مبانی انتخاب شریک می باشد.مولف همچنین بیان می کند که شرکاء بایستی توانایی ارائه مهارتهای وظیفه ای خاص و منابع مورد نیاز را به منظور بر طرف کردن شکاف میان دو سازمان را داشته باشند (گرینگر، 1991).

سرمـایه گذاری های مشترک خطرات ناشی از ورود به بازار را کاهش می دهد، هر چند امکان دارد در این امر سختی هایی نیز برای آنها بوجود آید.اگر چه شکل گیری سرمایه گذاری مشترک با شریکی که از نظر فرهنگی تفاوت هایی دارد مشکل است، اما چنانچه یکبار چنین همکاری ایجاد شود، مدیریت روابط میان آنها به صورت اثر بخش از ضروریات می باشد (آرینو و دیگران، 1997).با استفاده از ابعاد مطالعات فرهنگی (هافستد و دیگران، 1997)، به این نتیجه رسیدند که تفاوت در ارزش های فرهنگی مانند تمایل به برنامه ریزی های بلندمدت و اجتناب از عدم اطمینان باعث تعارض میان شرکـای بین المللی می شود.تفـاوت در سه بعُد دیگر شامل: فاصله قدرت، فرد گرایی و زن سالاری باعث ایجاد تعارض در سرمایه گذاری های مشترک بین المللی نمی شود.

موقعیتی که باعث ایجاد خصومت دو طرفه در میان شرکای بین المللی می باشد عملکرد هر دو شرکت را تا حدودی ارتقاء می دهد (کوگوت، 1988).با این حال (بیمیش 1994 ، کولن 1995)، بیان می کنند که اعتماد و تعهد متقابل موفقیت سرمایه گذاری های مشترک بین المللی را امکانپذیر می سازد.

اعتماد و تعهد
تفاوت هـای فرهنگی و تجـاری میان شرکـای سرمـایه گـذاری مشتـرک بین المللی اغـلب بـاعث ایجاد تعارض می شود.روابط کاری باید بر اساس اعتماد باشد.سرمایه گذاری مشترک نیازمند مدیریت و سازماندهی فرایندهایی جهت خلق اعتماد و ظرفیت همکاری میان شرکاء می باشد.اعتماد را می توان توانایی شریک در انجام فعالیت بر اساس انتظارات طرف مقابل و هنجارها تعریف نمود، در حالیکه تعهد خواسته پـایـدار به منظور نگهداری ضوابط ارزشمند تعریف کـرده اند.اعتماد و تعهد بـرای موفقیت سرمـایـه گـذاری هـای مشترک بین المللی امری ضروری و حیاتی است.اعتماد فراتر از یک دوره زمانی شکل گرفته و اغلب وقت گیر و هزینه بر می باشد (ماتورک، 1995).اعتماد یک رفتار هنجاریست که اصطکاک و تعارض میان دو طرف را کاهش می دهد (پارخه، 1993).

(کولن و دیگران، 1995)، بیان می کنند که در روابط میان طرف های مشارکت کننده تعهد امری ضروری است.مولفان به این نتیجه رسیدند که هر چه سرمایه گذاری مشترک برای شرکت مادر (اصلی) اهمیت راهبردی تر داشته باشد عملکرد اقتصادی سرمایه گذاری مشترک بیشتر بـوده و هـر چـه میزان رضایت شریـک از روابط ناشی از سرمایه گذاری مشترک بیشتر باشد میزان تعهد شریک به سرمایه گذاری مشترک بیشتر خواهد بود.ساختار سرمایه در سرمایه گذاری مشترک بین المللی در مقایسه با سرمایه گذاری مشترک بومی آسیب پذیرتر می باشد.سرمایه نابرابر در سرمایه گذاری مشترک مجارستان به علت خوشبینی دوطرف به همدیگر در حل مسائل خود موفق بود (زیرا و دیگران، 1997).
از مبـاحـث فـوق به این نتیجه می رسیم کـه اعتمـاد و تعهد عوامل کلیدی در موفقیت سرمـایه گـذاری مشتـرک می باشند.مدیریت ارشد بایستی در طراحی فرایندهای مدیریتی به منظور تسهیل شکل گیری فعالیت های مشترک استراتژیک نقش داشته، روابط ساختاری را خلق و هماهنگی های هر روزه را ایجاد نمایند و در نهایت استراتژی برد- برد را در همکاری حاکم کند.تمامی این فرایندها زمانبر بوده و ایجاد چنین جو اعتمادی در سازمان مدت زمان زیادی را به خود اختصاص می دهد، اما در نهایت پایایی سرمایه گذاری مشترک بین المللی را افزایش می دهد (تیچی، 1988).با این حـال عوامل دیگـری نظیر دانش، یـادگیری، و تجـربه نیز در پایایی سرمایه گذاری مشترک بین المللی تاثیر گـذار می باشند که در بخش بعدی به آنها پرداخته می شود.

دانش، یادگیری و قدرت مذاکره
دانش متغیری مهم در فرایند مذاکره برای سرمایه گذاری مشترک می باشد (اینکپن و بیمیش، 1997).رویکرد یادگیری سازمانی (کوگوت، 1988)، بیـان می کند کـه قصد شرکت هـا از سرمـایه گذاری مشترک به دست آوردن دانش می بـاشد.شرکت هایی که از مزیت دانش برخوردار می باشند در فرایند مذاکره از قدرت بیشتری برخوردار می بـاشند.(یان و گـری، 1994)، بیـان می کنند که قـدرت نسبـی مـذاکـره کـدام یـک از طرفین درگیر در سرمـایـه گـذاری مشترک شکل دهنده الگـوی مدیـریت کنترل در فـرایند مـذاکـره می باشند.کنترل شرکت ها عامل مهمی در تعیین عملکرد سرمایه گذاری مشترک فرض شده است.مولفـان بیـان می کنند کـه به موازات افزایش سطح دانش بومی شریـک خـارجی قدرت مـذاکره طرف خـارجـی نیز افزایش می یابد.از طرف دیگر برای طرف خارجی اهمیت دارد تا محیط بومی را شناسایی نماید تا قدرت مذاکره بیشتری بدست آورد.تئوری یادگیری سازمانی بیـان می کند که یـادگیری اولیه فرایند یـادگیری و پیـاده سـازی یادگیری های انجام شده را و دانش مربوط به آنرا تسهیل می بخشد.با در نظر گـرفتن سرمـایه گـذاری های مشترک بین المللی شرکت ها می آموزند که چگونه سرمایه گذاری های مشترک بین المللی را مدیریت کرده و در بازارهای خارجی با طرف شریک خـود از فـرهنگ دیگر فعـالیت کنند.پـژوهشگـران مطالعه ای را بـه منظور ارزیـابـی فرایند یـادگـیری در سرمـایـه گـذاری مشتـرک بین المللی انجـام داده اند.مولفان به این نتیجه رسیده اند که تجربه فعالیت سرمایه گذاری مشترک بومی و شعبات با مالکیت کـامل شرکت های خـارجی باعث افزایش دانش شرکت های بومی می شود (بارکما و دیگران، 1997).سرمایه گذاری

مشترک در صنایع مادر در مقایسه با سرمایه گذاری مشترک در صنایع غیر مـادر از اثر بخشی کمتری برخـوردار می بـاشد (زیرا و دیگران، 1997).نمونـه گرفته شده توسط (بارکمـا و دیگران، 1997)، احتمالاً شرکت هـایی را در بر می گرفته است که قبلاً تجربه همکاری با صنایع مادر را داشته اند و بنابراین اثر بخشی سرمایه گذاری های مشترک کمتر بر روی آن تاثیر داشته است.

کنترل
مفهوم کنترل يعني فـرايندي کـه از طريق آن يک سازمان در درجات مختلف بر رفتار و بازده يک هويت ديگر تأثير مي گذارد و در اين راستا از مکانيسم هاي رسمي يا غيررسمي استفاده مي¬کند.کنترل نقش مهمي در تعيين توانايي شرکت براي رسيدن به اهداف استراتژيک آن ايفا مي¬کند، زيرا بر توانايي سـازمـان در نظارت، همـاهنـگ¬سـازي و يکپـارچـه ¬ســازي فعـاليت هـاي عمليـات تجـاري متعـدد آن ازجـمله سرمـایه گذاری مشترک بین المللی تأثير مي گذارد.کنترل فعال بر برخي يا تمامي فعاليت هاي سرمایه گذاری مشترک سبب مي-شود از وارد شدن مضرات مخرب ابعاد بحراني استراتژي بر منشاء فعاليت ها، هسته تکنولوژيکي يا ساير بدعتهاي اختصاصي يا استدلال¬ها جلوگيري شود.

درجه کنترل اعمال شده از سوي منشاء بر فعاليت هاي سرمایه گذاری های مشترک از يک کنترل کامل توسط يک منشاء تا کنترل برابر توسط هر يک از منشاء و يا مديران ريسک، تا کنترل کامل توسط مديران سرمایه گذاری های مشترک متغير است.برخي محققان معتقدند که ساختارهاي کنترل غالب، اغلب مديريت سرمایه گذاری های مشترک را آسان¬تر ساخته و در صورتي که کنترل اتخاذ تصميم در ميان منشاءهاي مختلف بصورت مشترک انجام شود با موفقيت بيشتري به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.(گرينگر و هبرت، 1991و1989) با اين عقيده مخالف بوده و معتقد بودند که يک ساختار کنترل مجزا که در

آن هر منشاء يا هر مدير سرمایه گذاری مشترک کنترل غالبي بر يک يا چند فعاليت مختلف سرمایه گذاری مشترک اعمال مي¬کند، به اندازه فرايند کنترل کامل که در بالا اشاره شد، براي هر دو طرف مفيد واقع خواهد شد.ساختار کنترل مديريت بين دو منشاء سرمایه گذاری مشترک بر عملکرد ريسک تأثير مي گذارد (يان و گري، 1994).خصوصيات سرمایه گذاری مشترک بحث شده در بخش هاي قبلي همچون اعتماد و تعهد رابطه بين عملکرد و کنترل را تعديل مي¬کند.

مکـانيسم¬هـاي کنترل مي¬تـوانـد مثبت بـاشد کـه منشـاء¬هـا مي-تـواننـد جهت ارتقـاء رفتـارهاي خاص از آن استفاده کنند.اين مکـانيسم¬هـا، به صورت منفي نيز مي تـوانند بـاشند که توسط منشـاء و بـراي توقف يـا امتناع از اجـراي فعـاليت هـاي خـاص يا اتخـاذ تصميمـات خـاص توسط سرمـایه گـذاری مشترک بین المللی بکـار گـرفته مي شوند.کنترل هاي مثبت سعي دارند از طريق مکانيسم¬هاي غيررسمي ازجمله کادرگرايي، گزارش روابط، و مشارکت در فرايند برنامه¬ريزي اعمال شوند.از سوي ديگر کنترل هاي منفي بروکراتيک¬تر شامل وابستگي به اين مکانيسم¬ها در قالب توافق¬هاي رسمي، تأئيد يا راي¬دهي از سوي منشاء¬ها و استفاده از هيئت ريسک مديران مشترکشان مي¬باشد.

نقايص مرتبط با کنترل در صورتي رخ مي¬دهند که عملکرد کنترل بار ديگر و در واکنش به تغييرات شرايط و محيط مورد ارزيابي و اصلاح قرار نگرفته باشد: اين کار، وظيفه هر دو منشاء در سرمایه گذاری مشترک بین المللی است.

چارچوب مطرح شده سرمایه گذاری مشترک بین المللی
بعد از بـررسی ادبیـات مـربوط به سرمـایـه گـذاری مشترک بین المللی، چـارچـوبـی بـه شـرح ذيل بـراي سرمـایه گـذاری مشتـرک بین المللی مـطرح می شود(شکل 2).چـارچوب مـذکور نشـانگر ايده¬اي است کـه در ابتداي اين مقاله مطرح شد.اين چارچوب بيان مي¬کند که اگر سرمایه گذاری مشترک بین المللی طبق انتظار عمل نکند، سازمـان ها بايد مسئله اعتمـاد، تعهد، کنترل و غيره را ارزيـابي کنند و مطمئن شونـد کـه آيـا سرمـایه گذاری مشتـرک بین المللی براي هر دو طرف مفيد واقع مي¬شود.پيش از اين اعتقاد بر اين بود که سرمایه گذاری مشترک بین المللی به علت مشکلات مربوط به کنترل و مسائل يادگيري دچار نقص يا شکست مي¬شود.حلقه بازخورد از عملکرد به مسائل موجود در سرمـایـه گـذاری مشترک

بین المللی (اعتمـاد، تناقض و غيره) اهميت اين مسائل را براي موفقيت سرمایه گذاری مشترک بین المللی توضيح مي¬دهد.تأثير اعتماد و تعهد بر تداوم روابط در ادبیات مختلف بحث شده است و شواهدي در آن مورد ارائه شده است (یان و

گری،1994).ارزيابي محيط داخلي و خارجي قبل از ورود به سرمایه گذاری مشترک و حتي بعد از ارزشيابي آينده سرمایه گذاری مشترک از وضعیت فعلي حائز اهميت تر است.تفاوت هاي فرهنگي بخش اصلي محيط خارجي را تشکيل داده و بايد در طول مرحله شکل گیری سرمایه گذاری مشترک مورد توجه قرار گيرند.متغير بحراني ديگر که در طول مرحله شکل گیری مورد توجه قرار مي¬گيرد قدرت مذاکره است.ارزيابي ¬قدرت مذاکره به محض تشکيل ريسک بسيار مهم است.

شکل2) سرمایه گذاری های مشترک بین المللی: یک چارچوب یکپارچه شده