بخشی از پاورپوینت

اسلاید 1 :

مقدمه

 زير ساخت اينترنت 
اينترنت از مجموعه ای شبکه  کامپيوتری ( بزرگ ، کوچک ) تشکيل شده  است . شبکه های فوق با روش های متفاوتی به يکديگر متصل و موجوديت واحدی با نام "اينترنت " را بوجود آورده اند. نام در نظر گرفته شده برای شبکه فوق از ترکيب واژه های " Interconnected"
" و " Network" انتخاب شده است . ( شبکه های بهم مرتبط ).

اسلاید 2 :

اينترنت فعاليت اوليه خود را از سال 1969 و با چهاردستگاه کامپيوتر ميزبان (host) آغاز و پس از رشد باورنکردنی خود ، تعداد کامپيوترهای ميزبان در شبکه به بيش از ده ها ميليون دستگاه رسيده است . اينترنت به هيچ سازمان و يا موسسه خاصی در جهان تعلق ندارد.

عدم تعلق اينترنت به يک سازمان ويا موسسه به منزله عدم وجود سازمانها و  انجمن های خاصی برای استانداردسازی نيست .يکی از اين انجمن ها، "انجمن اينترنت " است که در سال 1992 با هدف تبين سياست ها وپروتکل های مورد نظر جهت اتصال به شبکه تاسيس شده است.

سلسله مراتب شبکه های کامپيوتری

هر کامپيوتری که به شبکه اينترنت متصل می گردد ، بخشی از شبکه تلقی میگردد. مثلا" می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت متصل و از اينترنت استفاده کرد در چنين حالتی کامپيوتر

اسلاید 3 :

مورد نظر بعنوان بخشی از شبکه بزرگ اينترنت محسوب خواهد شد. .برخی از کاربران در ادارات خود و با استفاده از بستر  ايجاد شده ، به اينترنت متصل می گردند. در مدل فوق ، کاربران  در ابتدا از شبکه محلی نصب شده در سازمان استفاده می نمايند. شبکه فوق  با استفاده از خطوط

مخابراتی خاص و يا ساير امکانات مربوطه به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت متصل شده است . مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت نيز ممکن است به يک شبکه بزرگتر متصل شده باشد. اينترنت ، شبکه ای است  که از شبکه های بيشماری تشکيل شده است ( شبکه ای از ساير شبکه ها )

اسلاید 4 :

اکثر شرکت های مخابراتی بزرگ دارای ستون فقرات اختصاصی  برای ارتباط ناحيه های متفاوت می باشند. در هر ناحيه ، شرکت مخابراتی دارای يک " نقطه حضور " (POP : Point of Presence) است . POP ، مکانی است که کاربران محلی با استفاده از آن به شبکه شرکت مخابراتی متصل می گردند. ( به منظور ارتباط با شبکه از خطوط تلفن معمولی و يا خطوط اختصاصی استفاده می گردد).در مدل فوق ، چندين  شبکه سطح بالا وجود داشته که توسط " نقاط دستيابی شبکه " (NAP : Access Points Network) به يکديگر مرتبط می گردند. فرض کنيد ، شرکت A يک مرکزارائه دهنده خدمات اينترنت بزرگ باشد . در هر شهرستان اصلی ، شرکت A دارای  يک POP است . هر يک از POP ها دارای امکانات گسترده ای به منظور تماس کاربران محلی می باشند .شرکت A به منظور اتصال POP ها بيکديگر و  شرکت، از خطوط اختصاصی فيبر نوری استفاده می نمايد. .فرض کنيد شرکت B ، يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت همکار باشد.شرکت B ، ساختمانهای  بزرگی را در شهرهای اصلی ايجاد و ماشين های سرويس دهنده اينترنت را در

اسلاید 5 :

آنها مستقر نموده است . شرکت B از خطوط اختصاصی فيبر نوری برای ارتباط ساختمانهای استفاده می نمايد.

در مدل فوق ، تمام مشترکين شرکت A قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. وضعيت مشترکين شرکت B نيز مشابه مشترکين شرکت A است . آنها نيز قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. در چنين حالتی امکان برقراری ارتباط بين مشترکين شرکت A و مشترکين شرکت B وجود ندارد. بدين منظور شرکت های  A و B تصميم می گيرند از طريق  NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل گردند. ترافيک موجود بين دو شرکت از طريق شبکه های داخلی و NAP انجام خواهدشد.در اينترنت ، هزاران مرکز ارائه دهنده سرويس اينترنت بزرگ از طريق NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل می گردند. در نقاط فوق (NAP) روزانه ميلياردها بايت اطلاعات جابجا می گردد. اينترنت ، مجموعه ای  از شبکه های بسيار بزرگ بوده که تمام آنها از طريق NAP بيکديگرمرتبط می

اسلاید 6 :

گردند. در چنين حالتی هر کامپيوتر موجود در اينترنت قادر به ارتباط با ساير کامپيوترهای موجود در شبکه خواهد بود. تمام شبکه های کامپيوتری از طريق  NAP  ، ستون فقرات ايجاد شده و روتر قادر به ارتباط بايکديگر خواهند بود. پيام ارسالی توسط يک کاربر اينترنت از چندين شبکه متفاوت عبور تا به کامپيوتر مورد نظر برسد. فرآيند فوق در کمتر از يک  ثانيه انجام خواهد شد. گردند. در چنين حالتی هر کامپيوتر موجود در اينترنت قادر به ارتباط با ساير کامپيوترهای موجود در شبکه خواهد بود.تمام شبکه های کامپيوتری از طريق  NAP  ، ستون فقرات ايجاد شده و روتر قادر به ارتباط

بايکديگر خواهند بود. پيام ارسالی توسط يک کاربر اينترنت از چندين شبکه متفاوت عبور تا به کامپيوتر مورد نظر برسد. فرآيند فوق در کمتر از يک ثانيه انجام خواهد شد. روتر، مسيريک بسته اطلاعاتی ارسالی توسط يک کامپيوتر برای کامپيوتر ديگر را تعيين می کند. روترها کامپيوترهای خاصی می باشند که پيام

اسلاید 7 :

های ارسال شده توسط کاربران اينترنت با وجود هزاران مسير موجود را مسيريابی و در اختيار دريافت کنندگان مربوطه  قرار خواهد داد. روتر دو کار اساسی را در شبکه انجام  می دهد :

  • ايجاد اطمينان در رابطه با عدم ارسال اطلاعات به مکانهائی که به آنها نياز نمی باشد.
  • اطمينان از ارسال صجيح اطلاعات به مقصد مورد نظر

روترها به منظور انجام عمليات فوق ، می بايست دو شبکه مجزا را بيکديگر متصل نمايند. روتر باعث ارسال اطلاعات يک شبکه به شبکه ديگر  ،  حفاظت شبکه ها از يکديگر و پيشگيری از ترافيک می گردد. با توجه به اينکه اينترنت از  هزاران شبکه کوچکتر تشکيل شده است ، استفاده از روتر يک ضرورت است .

 در سال 1987 موسسه NSF ، اولين شبکه با ستون فقرات پر سرعت را ايجاد

اسلاید 8 :

کرد. شبکه فوق NSFNET ناميده شد. در اين شبکه از يک خط اختصاصی T1 استفاده و  170 شبکه کوچکتر بيکديگر  متصل می گرديدند.

سرعت شبکه فوق 1.544 مگابيت در ثانيه بود. در ادامه شرکت های IBM ، MCI و Merit ، شبکه فوق را توسعه و ستون فقرات آن را به  T3   تبديل کردند( 45 مگابيت در ثانيه ) . برای ستون فقرات شبکه از خطوط فيبرنوری  (fiber optic trunk)  استفاده  گرديد.هر trunk از چندين کابل

فيبرر نوری تشکيل می گردد( به منظور افزايش ظرفيت) .

پروتکل اينترنت

هر ماشين موجود در اينترنت دارای يک شماره شناسائی منحصر بفرد است.  اين شماره شناسائی ، آدرس IP)Internet Protocol)  ناميده می گردد.  پروتکل فوق مشابه يک زبان ارتباطی مشترک برای گفتگوی کامپيوترهای موجود در

اسلاید 9 :

اينترنت است .  پروتکل ، به مجموعه قوانينی اطلاق می گردد  که با استناد به آن گفتگو و تبادل اطلاعاتی  بين دو کامپيوتر ميسر خواهد شد. IP دارای فرمتی بصورت :211.27 .65.138 است . بخاطر سپردن آدرس های IP به منظور دستيابی به کامپيوتر مورد نطر، مشکل است . بدين منظور هر  کامپيوتر دارای  نام انحصاری خود شده و از طريق سيستمی ديگر ، آدرس IP  به نام درنظر گرفته شده برای  کامپيوتر ، نسبت داده می شود.  در آغاز شکل  گيری اينترنت ، تعداد کامپيوترهای موجود در شبکه بسيار کم بود و هر کاربر که قصد استفاده از شبکه را داشت ، پس از اتصال به شبکه از آدرس IP کامپيوتر  مورد نظر برای برقراری ارتباط استفاده می کرد. روش فوق ماداميکه تعداد کامپيوترهای ميزبان کم بودند، مفيد واقع گرديد ولی همزمان با افزايش تعداد کامپيوترهای ميزبان در شبکه اينترنت ، کارآئی روش فوق بشدت افت و غيرقابل  استفاده گرديد. به منظور حل مشکل فوق از يک فايل ساده متنی که توسط "

اسلاید 10 :

مرکز اطلاعات شبکه " (NIC) پشتيبانی می گرديد ، استفاده گرديد.بموازات رشد اينترنت و ورود کامپيوترهای ميزبان  بيشتر در شبکه ، حجم فايل فوق افزايش و بدليل ساير  مسائل جانبی ، عملا" استفاده از روش فوق برای برطرف  مشکل " تبديل نام به آدرس " فاقد کارآئی لازم بود. درسال 1983 ، سيستم DNS(Domain Name System) ارائه گرديد. سيستم فوق  مسئول  تطبيق نام به آدرس، بصورت اتوماتيک است . بدين ترتيب کاربران اينترنت به منظور اتصال به يک کامپيوتر ميزبان ، صرفا" می تواتند نام آن را مشخص کرده  و با استفاده از DNS ، آدرس IP مربوطه آن مشخص تا زمينه برقراری ارتباط فراهم گردد.

در متن اصلی پاورپوینت به هم ریختگی وجود ندارد. برای مطالعه بیشتر پاورپوینت آن را خریداری کنید