بخشی از مقاله
چکیده
ایده های مربوط به حرکت برای معماری مدرنیست اویل قرن بیستم بنیادی بودند و در تئوری و شیوه اجرای معاصر همه جا شمول اند. زمینه نظریه ای متغیری که در آن حرکت معنا پیدا کرده است، به طور مدوام مفاهیمی مختلف را از امکانات معماری بوجود آورده است. تمرکز این مقاله، دو پروژه توسط معمارانی است که رویکرد برنامه ای و فنی معمارانه آن ها به صورتی قوی به استعاره های حرکت مرتبط شده است.
کارپنتر سنتر - Carpenter Center - لوکوربوزیه و لرنر هال - Lerner Hall - چومی، هردو به صورت شدیدی مرتبط با حرکت مردم می شوند، ساختمان های مجموعه ای دانشگاهی که پهنه اتصالی شهری را با عملکردهای همگانی و گوناگون فراهم می کنند. یک همخوانی خاص بیشتر می تواند در طوری که بیان فضایی حرکت برای آرایش سطوح شیب دار در این ساختمان ها امری اساسی است، یافت شود. با توجه به این تشابهات، رویکردهای متنوع در سیرکولاسیون، جریان و تشکیل فضاهای عمومی که بی درنگ سوال های »چگونه« را بوجود می آورد، در زمان های مختلف تاریخی ارتباطاتی رابط بصورت معمارانه شکل یافته اند.
مقدمه
ایده های مربوط به حرکت برای معماری مدرنیست اویل قرن بیستم بنیادی بودند و در تئوری و شیوه اجرای معاصر همه جا شمول اند. زمینه نظریه ای متغیری که در آن حرکت معنا پیدا کرده است، به طور مدوام مفاهیمی مختلف را از امکانات معماری بوجود آورده است. برای مثال، حرکت در بیشتر اوایل مدرنیسم، و در شیوه های اجرای مرسوم کنونی، اغلب به لحاظ تکنیکی، سیرکولاسیون عملکردی و تجربه زیبایی شناختی داستانی - گردش معمارانه - بیان شده است، شیوه های اجرای دیگر رویکرد های دوجانبه تری را اتخاذ کرده اند.
تاکید در این شیوه های اجرای اخیر بر روی رابطه گرایی عناصر برنامه ای است، که به لحاظ همزیستی پویایی با تنوع مستمر و روان، و فضای به هم پیوسته بیان شده است. از این طریق، آن ها به علاقه ای فراگیر با پویایی موجود در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم مرتبط شده اند:
فرهنگ به گونه ای فزاینده پویا و مختلط مشاهده شده است، اجتماع ها بوسیله شبکه های پیچیده ای از بهم پیوستگی ها تعریف شده است، و نظریه اجتماعی بر روی کوچ گرایی متمرکز شده است.3 در این زمینه، بررسی تغییر مفاهیم و تشکیل دادن حرکت جسمانی در داخل معماری، ابزاری را برای بازخورد سودمندانه ای با تاریخ معماری مدرن فراهم می سازد
در جهت ایجاد مباحثه در باب تمایز یا منحصر به فردیتی تاریخی، ضروری است که نمای کلی طرز تفکر و شیوه اجرا را در دوره های اولیه دنبال کرد. چشم انداز این مقاله بحث را به پوششی نامنظم را از تاریخ معماری محدود می سازد: لحظاتی اندک از تاریخ که در آنجا حرکت به محلی برای پرس وجو برای معماران تبدیل می گردد.
هدف کلی، دنبال کردن مدل های مفهومی حرکت است که بصورت معماری کار شده، و بیرون کشیدن فرم های گوناگونی مابین آن ها است. کار بحث شده حاضر، نه گسستی خاص در مدل های گذشته ارائه می دهد و نه اینکه حالت مادی به نظریه اجتماعی-سیاسی می دهد. به جای آن، محتوای این مقاله این است که منظری که در آن معماری در حال حاضر تفکر و اجرا شده است، حسی بسیار متفاوت از امکان اجتماعی-فضایی را ارائه می دهد.
تمرکز این مقاله، دو پروژه توسط معمارانی است که رویکرد برنامه ای و فنی معمارانه آن ها به صورتی قوی به استعاره های حرکت مرتبط شده است. مرکز نجاری - Carpenter Center - لوکوربوزیه و لرنر هال - Lerner Hall - چومی، هردو به صورت شدیدی مرتبط با حرکت مردم می شوند، ساختمان های مجموعه ای دانشگاهی که پهنه اتصالی شهری را با عملکردهای همگانی و گوناگون فراهم می کنند.
یک همخوانی خاص بیشتر می تواند در طوری که بیان فضایی حرکت برای آرایش سطوح شیب دار در این ساختمان ها امری اساسی است، یافت شود. با توجه به این تشابهات، رویکردهای متنوع در سیرکولاسیون، جریان و تشکیل فضاهای عمومی که بی درنگ سوال های »چگونه« را بوجود می آورد، در زمان های مختلف تاریخی ارتباطاتی رابط بصورت معمارانه شکل یافته اند
تصویر .1 مرکز نجاری: نمای نزدیک شدن به رمپ و فرم ساختمان از جانب شمال غربی در طول خیابان کوینسی
تصویر .2 سالن آلفرد لرنر: نمای بیرونی از فرم فضای آتریوم در طول مجموعه دانشگاهی کلمبیا
