مقاله ترجمه انحصار در مقابل رقابت در تنظیم استانداردهای حسابداری

بخشی از مقاله

انحصار در مقابل رقابت در تنظیم استانداردهای حسابداری

کریم جمال و شیام ساندر

استانداردهای حسابداری مالی توسط سازمان هایی تعیین می گردد که درجه بالایی از قدرت انحصار فروش را از طرف دولت های مختلف در اختیار دارند. با اینکه بحث های زیادی در مورد مزایای انحصارات ملی (همچون هیئت استانداردهای حسابداری مالی ایالات متحده (FASB)) در مقابل انحصارات بین المللی (همچون هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB)) صورت گرفته است، با اینحال توجه کمی به مزایای استفاده سازمان های با تنظیم استاندارد رقابتی (SSO)

برای تنظیم استانداردهای حسابداری شده است. ما فرآیندهای تنظیم استانداردFASB/IASB را با فرآیندهای چهار SSO تکنولوژی-محور مقایسه می کنیم تا بتوانیم نقش رقابت را ارزیابی کنیم. ما همچنین مطالعه موردی را در مورد استانداردهای رقابتی و انحصار در ارتباط تلفنی نیز انجام دادیم. هم ارتباط تلفنی و هم حسابداری بهره هایی از این هماهنگی بدست آوردند، و ما از بحث های مشابهی در مورد اعطای یک انحصار فروش به SSO های ترتیبی برای آنها استفاده کردیم. نتایج ما نشان داد که گروهی از داوطلبان که با انحصار ضمانت های اجرایی دولتی برای اتحاد ارتباطات بین المللی رقابت می کردند،

صنعت تلفن را شکل دادند. بخاطر همین رقابت استانداردها، ما اکنون می توانیم از ارتباط تصویری اینترنتی رایگان استفاده کنیم و صرفه جویی زیادی در هزینه مکالمه های خود داشته باشیم. ما در مورد مفاهیم تنظیم استاندارد حسابداری نیز بحث می کنیم.
کلمات کلیدی: هماهنگی، کیفیت، تکنولوژی، ارتباط تلفنی، اثرات خارجی شبکه، IETF، ITU-T، شبکه های P2P، Skype، گوگل تاک (Google Talk)

حرفه حسابداری بر مبنای این فرضیه عمل می کند که بهتر است (و یا حتی ضروری است) که یک انحصار قانونی را به یک سازمان با تنظیم استاندارد (SSO) واگذار کنیم تا بدینوسیله استانداردهای حرفه ای آنرا تعیین کنیم. همچنین مقالات مربوط به تحقیقات حسابداری اغلب انحصار قانونی دولتی را بعنوان یک عامل ضروری برای ایجاد وضعیت، قانونی بودن، و قدرت بازاری حرفه حسابداری در نظر می گیرند. با اینکه بحث هایی در مورد اختیار قانونی وجود دارد که انحصار به SSO واگذار شود، با اینحال تمایل اعطای یک انحصار بندرت مورد سوال و بررسی قرار می گیرد. بخاطر فراوانی انحصارات در اغلب کشورها، به سختی می توان اعتبار و پیامدهای این فرضیه را با محدود کردن توجه یک فرد به SSO های حسابداری ارزیابی کرد. بنابراین ما مدارک مربوط به تکنیک های تنظیم استانداردSSO های دارای تنظیم استاندارد برای ارتباط تلفنی اینترنتی را در تلاش برای بدست آوردن آگاهی در مورد مزایای نسبی معرفی بعضی از استانداردهای رقابتی در حسابداری بررسی میکنیم.

استانداردهای گزارش دهی مالی را می توان توسط وجود اثرات شبکه ای تعریف شده بعنوان افزایش حاشیه ای در استفاده از یک محصول برای یک کاربر تنظیم کرد، وقتی که تعداد کاربران دیگر تغییر پیدا می کند. در گزارش دهی مالی وقتی که یک شرکت دیگر خود را با یک سیستم گزارش دهی مالی مشخص مطابقت می دهد، همه شرکت ها و سرمایه گذاران در این سیستم از حیطه گسترش یافته آن نفع می برند. چون اقتصادهای دارای اثرات خارجی شبکه ای تحت تاثیر ظاهر موفقیت آمیز، انعام و اثرات ثابت قرار دارند، بنابراین رقابت بازار به تنهایی نمی تواند بهینگی نتایج را تضمین کند. وقتی که اثرات خارجی شبکه ای به اندازه کافی بزرگ باشند، اقدامات تنظیمی به شکل استانداردهای انتخاب شده از خارج از بازار و منفعت گیر از اقتصاد می تواند نتایج پارتوی بهتری را ایجاد کند.

ادعای مشابهی در مورد اثرات خارجی شبکه ای را می توان در مورد بسیاری از خدمات اطلاعاتی دارای شبکه متصل (مانند ارتباط تلفنی اینترنتی) بیان کرد. اضافه شدن هر کاربر به یک شبکه تلفنی، باعث می شود که بقیه هم بخواهند که به این شبکه وارد شوند و با افراد بیشتری در ارتباط باشند. جالب اینکه هم حسابداری و هم ارتباطات تقریباً در هر حوزه قانونی در جهان تنظیم می گردند.

مباحثات پشتیبان برای انحصار فروش برای SSO ها شامل پیچیدگی (کاربران با استانداردهای متعدد گیج می شوند)، کیفیت (SSO های رقیب با هم رقابت می کنند)، و بهره از هماهنگی می باشد که باعث ایجاد یک سری استانداردهای ثابت و هماهنگ می گردد. همچنین، بعضی ها تصور می کنند که انحصار، وضعیت و قانونی بودن را به حرفه حسابداری می دهد، خصوصاً بخاطر اینکه این انحصار توسط تمایل برای ایجاد یک منفعت عمومی تحریک می گردد. این مسائل باعث شده است که بسیاری از دانشمندان هر گونه مزایایی را کاهش دهند که ممکن است از رقابت بدست آید (برای مثال از طریق تجربه و مقایسه برای ایجاد استانداردهای بهتر). در بعضی از کشورها افرادی که استانداردها را تنظیم می کنند، انتخاب های محدودی از استانداردهای حسابداری دارند (برای مثال از سال 2008 اسالات متحده به متقاضیان خارجی اجازه داده است تا از IFRS یا US GAAP استفاده کنند، یا کانادا در حال حاضر به همه شرکت های ثبت شده در لیست بورس سهام ایالات متخده اجازه میدهد که از IFRS یا US GAAP استفاده کنند، و شرکت های خصوصی هم اجازه دارند که از IFRS یا استانداردهای حسابداری کانادا برای مؤسسات خصوصی استفاده کنند). از لحاظ تحقیقاتی توجه کمی به درک این مسئله داده شده است که رقابت استانداردها چطور در بخش های مختلف اقتصاد عمل میکند و چطور می تواند در حسابداری عمل کند.
مطالعه حاضر مدارکی را در مورد فرآیندهای تنظیم استاندارد یک تنظیم کننده استاندارد حسابداری و سه تنظیم کننده استاندارد غیر حسابداری ارائه میدهد. با اینکه حسابداری و ارتباط تلفنی هر دو دارای اثرات خارجی شبکه و تنظیم کننده های فدرال هستند، با اینحال تاریخچه تنظیمی متفاوتی با هم دارند. حسابداری دارای تاریخچه "آژیر آتش نشانی" است که تنظیم کننده ها نسبتاً غیرفعال باقی می مانند تا اینکه یک رسوایی مقررات و اقدامات جدیدی را ایجاد میکند. برای ارتباط تلفنی اینترنتی، FCC از راهکار “hands-off” (=دست نزنید) استفاده کرد چون کنگره نمی خواست که اینترنت با قوانین

محدود گردد. از زمان وضع قوانین امنیتی در سالهای 1933 و 1934، این راهکار به SSO های خصوصی اجازه داد تا در تنظیم استانداردها برای ارتباط تلفنی اینترنتی به شیوه ای با هم رقابت کنند که در حسابداری مجاز نیست. علیرغم ادعاهای زیاد که رقابت منجر به مسابقه خواهد شد، مطالعات قبلی رقابت تنظیمی در تجارت الکترونیکی و بازار درجه بندی کارت های بیس بال موفق نشدند که در اثر فشار رقابت به هیچ مسابقه ای دست پیدا کنند. برای بررسی پتانسیل استانداردهای بهتر

در یک محیط که تصور می شود از استانداردهای هماهنگی نفع می برد، ما یک مطالعه موردی از ارتباط تلفنی اینترنتی را معرفی میکنیم. این مثال نشان میدهد که رقابت در تنظیم استاندارد می تواند بهره های زیادی را حاصل دهد، حتی زمانیکه یک انحصار SSO ناگزیر وجود دارد که استانداردهای کیفیت بالایی را ایجاد میکند. حتی زمانیکه یک انحصار عملکرد خوبی داشته باشد، رقابت بهتر هم خواهد بود.

بررسی گسترده تکنیک های تنظیم استاندارد در اقتصاد ایالات متحده که در این مقاله معرفی شده است، چندین مسئله مهم را پیش می آورد که مربوط به تنظیم استاندارد حسابداری است. اول اینکه، هیئت های تنظیم استاندارد در حوزه های قانونی دیگر فرآیندهای مشورتی ماهرانه ای دارند و قادر هستند که موکلان خود را شامل سازند و استانداردهای کیفیت بالایی را ایجاد کنند بدون اینکه از ضمانت اجرایی دولتی، بازرسی، یا تهدید برای تنبیه استفاده کنند. با اینکه قانون اساسی

ایالات متحده، دولت آمریکا را وادار می سازد تا "تأمین حقوق و آزادی افراد" را اتخاذ کند، با اینحال این قانون از سوی تنظیم کننده های استانداردهای خصوصی کپی شده است؛ مکانیزم های "تأمین حقوق و آزادی افراد" مختص به SSO هایی نیستند که تحت فرمان تنظیمی دولت عمل میکنند. تنظیم کننده های استانداردهای خصوصی این را به نفع خود می بینند که با موکلان خود مشورت و همکاری داشته باشند. ایجاد استانداردها، بازبینی، آزمایش میدانی، رای دهی، و تکنیک های اتخاذ تا حد زیادی متغیر است. SSO ها در حوزه های دیگر بر خلاف حسابداری، اغلب از قوانین و رقابت برای شناسایی و توسعه استانداردهای خوب، و بهبود استانداردهای موجود استفاده میکنند.

حتی اگر انحصار SSO ناگزیر عملکرد خوبی داشته باشد، تنظیم بهتر استانداردها می تواند از یک سیستم رقابتی ایجاد گردد. در اکثر دفاتر SSO بین المللی – که موضوع مطالعه موردی در این مقاله است – مدت ها است که تنظیم کننده استاندارد موفقی بوده است. با 191 کشور عضو که هزینه می پردازند، تاریخچه بلند از سال 1863، و اسناد ثبت شده تاییدی، استانداردهای ITU امکان ایجاد یک سیستم ارتباط تلفنی جهانی قابل اطمینان را ایجاد کرده است، و تقریباً از هر لحاظی بصورت موفق عمل کرده است.

افراد می توانند از طریق یک تکنولوژی قابل اطمینان که نسبت به تغییرات تکنولوژیکی واکنش سریعی نشان داده است

، ارتباط صوتی را در هر نقطه ای از جهان داشته باشند. با اینحال مشخص شد که یک ساختمان-تعویضی-بسته-متناوب با هزینه کمتر و هماهنگی آسان تر با اینترنت، ارسال پیام های فوری و مدل ها و ایجاد گروه های دوستانه را ممکن ساخت. انتقال صنعت ارتباطات از شبکه های مدار به شبکه های تعویضی-بسته توسط فعالیت های یک تنظیم کننده استاندارد رقابتی آسان تر شده است که دارای هیچ پشتیبانی دولتی و رسمی، هیچگونه تهدید ضمانت اجرایی، و عدم توانایی برای وادار کردن افراد برای استفاده از استانداردهای آن نبود. IETF موفق شد، نه بخاطر اینکه تلاش می کرد تا خود را با مدل ITU از خدمات ارتباطات هماهنگ سازد، بلکه بخاطر اینکه تصور می شد که تله بهتری کار گذاشته است. پروتکل نامتمرکز ساده تر برای ارتباطات شبکه ای امکان تکثیر خدمات و دستگاه های جدید اینترنتی را ایجاد کرده است که حتی به فکر افرادی نمی رسد که این سیستم را ایجاد کردند و ارتباطات را ممکن ساختند. این غیر عاقلانه به نظر می رسد که چنین احتمالاتی را برای حسابداری حذف کنیم.
چارچوب: خصوصیات استانداردها و فرآیند های توسعه آنها

استانداردهای کیفیت
استانداردها دارای اصول و محدودیت های اقتصادی هستند. همان بحث های اساسی در مورد حسابداری و همچنین در مورد صنایع دیگر نیز اعمال می گردد. کیفیت و هماهنگی دو تابع بارز استانداردها هستند. استانداردهای کیفیت معمولاً دارای شکل کمترین مقدار معین برای هر ویژگی از هز طبقه ای از محصول هستند. استانداردهای کیفیت را عموماً می توان بصورت استانداردهایی شناسایی کرد که خروجی را مطابق با کیفیت طبقه بندی و درجه بندی می کنند. درصد ناخالصی ها یا مواد اولیه خارجی، مقاومت، احتمال شکست، احتمال بروز نقص، محتوای چربی، و هموار بودن مثالهایی از خصوصیاتی هستند که برای تعریف استانداردهای کیفیت در محتواهای مختلف بکار می روند. اینها طبقاتی از استانداردها هستند که فروشنده بر اساس آنها می تواند با کاهش کیفیت در هزینه های خود صرفه جویی کند، و تعریف معامله ناقص خواهد بود اگر استاندارد کیفیتی مربوطه در قراردادهای تجاری شامل نگردد.

با اینکه همه چیزهای دیگر تقریباً برابر و یکسان هستند، اما مصرف کنندگان اغلب به کیفیت بالاتر اهمیت زیادی می دهند و البته برای فروشنده هزینه بالاتری را هم به دنبال خواهد داشت. انتخاب استانداردهای کیفیت مسئله ای است که مربوط به متعادل سازی هزینه ها و مزایای کیفیت بالاتر می باشد. در نتیجه، این استانداردها می توانند دارای شکل حداقل کیفیت مطلوب باشند و تولید کنندگان را آزاد بگذارند تا در صورت تمایل خود سطح بالاتری از کیفیت را برای محصولات خود انتخاب کنند. آنها همچنین می توانند دارای شکل استانداردهای درجه بندی باشند، که دو یا چند طبقه از طبقات درجه بندی شده را تعریف میکند، که هر کدام از آنها دارای حداقل مقدار استاندارد در طبقه خود باشند. چارچوب مفهومی را می توان بعنوان ابزاری برای کمک به تنظیم کنندگان استاندارد حسابداری برای ایجاد و ارزیابی استانداردهای کیفیت در نظر گرفت.
استانداردهای هماهنگی

حتی زمانی که اولویت های طرفین معامله در خصوصیات مربوطه محصول و خدمات یکنواخت نیست، با اینحال آنها ممکن است هنوز به هماهنگ سازی این خصوصیات برای بدست آوردن نتایج رضایت بخش نیاز داشته باشند. قطر، ارتفاع، و شکل شیار ها در مبنای یک لامپ الکتریکی باید با طرح سوکت های لامپ برای هر کدام از اجزای تشکیل دهنده (صرفنظر از کاربرد آنها) هماهنگ باشد. در اینجا هماهنگی مسئله کلیدی است، نه کیفیت. برای مثال یک تغییر کوچک در قطر برای فروشنده یا خریدار مطلوب نخواهد بود، اگر شکل قبلی هماهنگی بیشتری داشته باشد. این استانداردها نیز هزینه ارتباطات و معاملات را کاهش میدهند چون این را برای هر دو طرف آسان تر می سازند که طرف قرارداد مورد پسندی برای خود پیدا کنند.

خصوصیات مربوطه ضرورتاً کمتر یا بیشتر مورد پسند نخواهند بود. استانداردهای هماهنگی، تصور می شود تناسب متقابلی را در بین اعمال و مؤلفه های مختلف برای افزایش کارایی ایجاد می کنند. هیچ راه معینی برای رتبه بندی استانداردهای هماهنگی ثانوی وجود ندارد. رانندگی در سمت راست یا در سمت چپ جاده، فاصله بین ریل ها در ریل راه آهن، شکل و ارتفاع شیارها بر روی یک پیچ یا مهره، و اندازه و شکل جعبه های ارسال کالا با کشتی، مثالهایی از استانداردهای هماهنگی هستند. بحث هماهنگی و قیاس پذیری و همچنین تلاش برای ایجاد تعریف یکنواختی از دارائی ها و بدهی ها، از بحث های هماهنگی برای استانداردهای حسابداری هستند.

رقابت در بین تنظیم کننده های استاندارد
تصور می شود که سیستم استانداردهای انحصار مزیت آشکاری از هماهنگی بهتر داشته باشد، و همچنین در کوتاه مدت کارایی بهتری داشته باشد. ایجاد این استاندارد که همه ماشین ها در یک کشور یا یک قاره باید در سمت راست جاده حرکت کنند، مثال بارزی از بهره هایی است که می توان آنرا از هماهنگی بدست آورد. چون هیچ تفاوتی در کارایی وجود ندارد، سرمایه گذاری های ثابت در فهمیدن اینکه چطور رانندگی کنیم، این تضمین را به ما میدهد که سیستم انحصار رانندگی در

یک سمت معین از جاده برای مدت طولانی ثابت خواهد بود. همچنین، یک شرکت هواپیمایی که فقط از یک مدل هواپیما استفاده میکند در مورد ابتکارات، تعمیر و نگهداری، مقدار جابجایی، جعبه های ارسال کالا، زمانبندی، و آموزش کارکنان صرفه جویی می کند. دانشگاهی که از همه متقاضیان آزمون استعداد تحصیلی (SAT) می گیرد در ارزیابی متقاضیانی که ا

ز سیستم های تحصیلی مختلف می آیند، صرفه جویی زیادی می کند. همچنین، دانشگاه های زیادی که درخواست امتیازهای SAT را دارند، اقتصادهایی از مقیاس در برگزاری و مدیریت آزمون ایجاد میکنند، و هر دانشجو می تواند یک آزمون برای پشتیبانی از مدارس مختلف انجام دهد. دادن اولویت (اگر یک انحصار نباشد) به بعضی از سیستم ها و طرح نسبت به بقیه، یک ویژگی اساسی همه طرح های استانداردسازی است.

البته هزینه هایی هم وجود دارد که با استانداردسازی همراه هستند. مجازاتی نیز با انحراف از ابتکارات تضعیف استاندارد همراه است. کشف طرح ها و تکنیک های بهتر نه تنها تضعیف می گردد، بلکه مشکل هم گشته است چون موارد ثانوی کمتری برای مقایسه با آنها وجود دارد. اگر استانداردها بصورت عمومی در بیایند، ایجاد کننده های آنها نمی توانند بهره ای از استانداردسازی بدست آورند و انگیزه ای برای ایجاد استانداردهای بهتر بجز برای یک هیئت دولتی یا یک صنعت جمعی داشته باشند. این ویژگی های استانداردها، به فضای ایجاد شده برای استانداردهای رقابتی اشاره می کنند.

اغلب شرکت های هواپیمایی دارای چندین مدل هواپیما هستند، بسیاری از بخش های تکنولوژی اطلاعات از نرم افزار و تجهیزات ثانوی پشتیبانی می کنند، اغلب دانشگاه های آزمون SAT را قبول دارند، و بعضی از صنایع نیز (مانند پنبه و الماس) کدهای تجاری مختص به خود را دارند. در قوانین شرکتی، رقابت بین 50 ایالت آمریکا وجود دارد. همچنین، رقابت در بین هیئت های اعتبارگذاری دانشگاهی، تنظیم کننده های مقررات بانک های ایالتی و فدرال، و بورس سهام وجود دارد. چندین استاندارد رقابتی برای گوشی های موبایل، شبکه های اطلاعاتی، و سیستم عامل های کامپیوتری وجود دارد، و همچنین اینکه در کامپیوتر کاراکترها چطور به شکل بیت های 0 و 1 نشان داده می شوند. بعضی از تنظیم کنندگان حتی اجازه رقابت محدود در بین استانداردهای حسابداری را نیز می دهند. همه این مزایا برای تغییرپذیری، کارایی های معینی دارند که توسط یک انحصر فروش برای نوآوری و ایجاد استانداردهای بهتر فراهم شده است.

مقایسه فرآیندهای تنظیم استاندارد SSO ها
این امر کاملاً متداول است که SSO های رقیب را داشته باشیم که حوزه ها و اختیارات قانونی آنها با هم تداخل داشته باشد. ما فرآیندهای مورد استفاده توسط چهار SSO را بررسی میکنیم که دامنه های تنظیم استاندارد آنها تا حدودی با هم تداخل دارند (خصوصاً در رابطه با ارتباط تلفنی اینترنتی). این چهار SSO بترتیب IETF، ITU، انجمنمهندسان برق و الکترونیک(IEEE)، و اتحاد راه حل های صنعت ارتباطات (ATIS) هستند. جزئیات فرآیندهای تنظیم استاندارد این سازمان ها از وبسایت های آنها و همچنین از مقالات برادنر (2006) و نیکرسون و موهلن (2005) بدست آمده است. جدول 1 مقایسه بین فرآیند تنظیم استاندارد برای استانداردهای آغازین، سری متنوعی از شرکت کنندگان، و فرآیند های کنترل کیفیت و ویرایشی مختلفی را نشان میدهد. ما از جدول 1 می توانیم موارد زیر را مشاهده کنیم.

جدول 1 توصیف فرآیند پنج هیئت تنظیم استاندارد در ایالات متحده در 18 ام فوریه 2014

جدول 1 (ادامه)

تعداد استانداردها: مانند 18 ام فوریه 2014، FASB کمترین تعداد استانداردها را از پنج SSO دارد، درحالیکه IETF بیشترین تعداد را دارد. البته ما تعداد استانداردها را بعنوان عاملی برای اهمیت، کیفیت یا کارایی آنها در نظر نمی گیریم. شکایتی در مورد حسابداری برای اضافه بار استانداردها وجود دارد اما ممکن است بخاطر پیچیدگی آنها باشد، نه بخاطر تعداد استانداردها.
ضمانت های اجرایی و مشارکت دولت: این فقط مربوط به حیطه هئیت های دولتی است که در تنظیم استانداردها شرکت می کنند. IEEE و ATIS ترکیبی از دولت و سازمان های خصوصی در تنظیم استانداردها را مانند FASB نشان میدهد. FASB تنها هیئت در این گروه است که استانداردهای آن دارای امتیاز اجرا شدن توسط ضمانت های اجرایی دولتی رسمی و بازبینی قانونی برای عدم موافقت است. IEEE شرایطی را برای بدست آوردن تأیید داوطلبانه تطابق استانداردها دارد، درحالیکه هیچ تأیید رسمی یا فرآیند ضمانت اجرایی برای سه SSO دیگر وجود ندارد. در حسابداری، شرایط مورد نیاز و اجرای بازرسی اجباری برای عملکرد صحیح استانداردهای حسابداری ضروری هستند. این در اقتصاد برای تعیین خصوصی استانداردها برای اجرا شدن توسط ضمانت های اجرایی دولتی متداول نیست. با داشتن تعداد زیادی از یافته های SEC و PCAOB از نقایص، مدارک کمی وجود دارد که درجه تطابق با استانداردهای حسابداری بهتر از تطابق با استانداردهای تعیین شده در بخش های دیگر اقتصاد باشد که توسط قانون اجرا نمی گردد.
رفتار چهار SSO تکنولوژی-محور شبیه رفتار کمیته بین المللی استانداردهای حسابداری (IASC) است که یک تلاش بین المللی داوطلبانه برای ایجاد استانداردهای ثانوی از استانداردهای موجود بود. IASCدر مرحله اولیه خود بدون هیچ گونه قدرت قانونی رسمی یاقابلیت اجرایی عمل کرد. ویژگی های انتخاب و مشمولیت داوطلبانه نیمه وقت متمایز IASC حذف شدند، زمانیکه SEC و EU بطور رسمی در IASC حضور پیدا کردند و آنرا به IASB انتقال دادند که با عناصری از صلاحیت مجهز شده بود. با اینکه ما این انتقال را از IASC به IASB مشاهده میکنیم که در حسابداری رخ میدهد، با اینحال ضروری نیست که این نوع انتقال حتماً باید رخ دهد. SSO های تکنولوژی که ما برای مقایسه در این مطالعه از آنها استفاده میکنیم متحمل چنین تغییری نشده اند بلکه به عملکرد و نوآوری خود بصورت موفق ادامه میدهند.

مالیه: دارائی مالیFASBعمدتاً از مالیات جمع آوری شده از شرکت های تجارت عمومی تحت اختیار قانون Sarbanes Oxley Act تأمین می گردد. همه SSO های دیگر عمدتاً بر مبنای دستمزدها و هزینه های گرفته شده از نهادهایی هستند که جزو شرکت کنندگان مستقیم در فرآیند تنظیم استانداردها هستند. FASB بر مبنای فروش به سازمان ها برای بخش زیادی از بودجه آن (33 درصد) نیز می باشد. ATIS و IEEE استانداردهای خود را در فروشگاه اینترنتی نیز می فروشد. IETF و ITU همه استانداردها را بدون هیچ هزینه یا درآمد و بصورت عمومی در اینترنت قرار می دهند. آنها دارائی مالی خود را عمدتاً از هزینه عضویت و افراد داوطلب بدست می آورند. با اینکه بعضی از حسابداران بخاطر مالیه و استقلال SSO های حسابداری به مشکل بر می خورند، با اینحال در اقتصاد رایج است که SSO های خصوصی دارائی مالی خود را از اعضای خود بدست آوردند که بهره مالی مستقیمی در استانداردهای ایجاد شده دارد.

آستانه اتخاذ استانداردها: FASB و ATIS از رای اکثریت برای اتخاذ استانداردهای خود استفاده می کنند، با اینکه ITU و IEEE بترتیب از آستانه 70 درصدی و 75 درصدی استفاده می کنند؛ IETF هیچ رای گیری رسمی ندارد و فقط فرآیندی برای اطمینان از همرایی دارند. IEEE در مقایسه با SSO های دیگر دو عنصر متمایزکننده دارد: پتانسیل شرکت برای به دست گرفتن کمیته تنظیم استاندارد با افزایش عضویت آن، و یک شرط نزولی پنج ساله که باعث می شود که همه استانداردها با انقضاء یا بازبینی خودکار روبرو شوند. اتخاذ آستانه بالاتر بر تنظیم کنندگان استاندارد حسابداری فشار وارد خواهد ساخت تا استانداردهایی ایجاد کنند که دارای مقبولیت عمومی بیشتری باشند.

رقابت استانداردها: FASB تنها SSO ای است که هیچ شرطی برای رقابت استانداردها ندارد و برای یک مسئله خاص، بصورت همزمان اجازه وجود بیش از یک استاندارد را نمی دهد. هر چهار SSO وابسته به تکنولوژی دیگر اجازه وجود بیش از یک استاندارد رقابتی را بطور همزمان می دهند. همچنین، بعضی از استانداردها از این چهار SSO نیز با همدیگر رقابت می کنند. IEEE و ATIS رقابت های دوره ای از نوع المپیک را بازبینی می کنند که ناظران محصولات خود را می آورند و در رقابتی شرکت می کنند که برنده، استاندارد را تعیین می کند. IETF نیازمند دو کاربردپذیری عملی مستقل برای هر استاندارد پیشنهادی است قبل از اینکه اتخاذ گردد. FASB تنها SSO ای است که هیچ آزمایش میدانی معمولی از استانداردها را قبل از اتخاذ آنها ندارد، با اینکه بتازگی چندین آزمایش میدانی را انجام داده است.

FASB از زمان آغاز به کار خود در سال 1973، درصدد بوده است تا با برگزاری دادرسی های عمومی در انجمن گزارش دهی مالی وارد شود و ملاقات های هیئت خود را در معرض مشاهده عموم قرار دهد و درصدد بوده است تا از نظرات مربوط به نمایش پیش نویس ها اطلاع پیدا کند و حتی بصورت دوره ای شرکت ها را در آزمایش میدانی شرکت دهد تا استانداردهای حسابداری خود را ارائه دهند. بسیاری از مشاهده کنندگان احساس میکنند که FASB در مشمولیت کاربران حسابداری، گزارش های معمول مشارکت در رخدادهای FASB، و بسیاری از سفارشات با حجم کمتر از آنچه که ما در SSO هایی مانند IETF مشاهده میکنیم موفق نبوده است، و معمولاً در کنفرانس های خود کمتر از 2500 شرکت کننده دارد. در سال 2010 مؤسسه حسابداری مالی (FAF) نیز بازبینی های را برای ارزیابی کارایی و تأثیر استانداردهای جدید FASB آغاز کرد.

مطالعه موردی از ارتباط تلفنی اینترنتی
اینترنت یک خدمات است.
جان پیترسون (مدیر IETF)

بحث در مورد یک SSO انحصاری برای نوشتن استانداردهای حسابداری شامل کیفیت بالاتر و همچنین هماهنگی بهتر است (یا بعبارت دیگر سازگاری و تطابق). مطابق این بحث ها، یک سیستم استاندارد رقابتی در هر دو فرضیه بدتر عمل خواهد کرد: کیفیت پایین تر استانداردها ز طریق مسابقه و از دست دادن بهره از هماهنگی از طریق عدم سازگاری و عدم هماهنگی استانداردهای رقابتی. با اینکه بحث های مخالف در جاهای دیگر وجود دارند، با اینحال بهتر است به مثالهایی از خارج از حیطه حسابداری نگاه کنیم تا ارزیابی کنیم که آیا خسارت از رقابت به ویژگی های کیفیت و هماهنگی حسابداری، بر بهره ها حکمفرما است یا نه.
در یک شبکه ارتباطی، بهره های بدست آمده از هماهنگی واضح و آشکار است. بجز در تلفن های جدید که هر جفت از آنها توسط یک خط جداگانه به هم وصل می گردد، هماهنگی از اصلی ترین ویژگی یک شبکه به شمار می آید. این همان شیوه ای است که تلفن های سنتی کاربران را در سراسر جهان به هم وصل می کردند. هر کسی که تلفن داشته باشد می تواند شماره ای را بگیرد و با هر فردی در سراسر جهان که تلفن (و یا حتی یک دستگاه اتصال به اینترنت) دارد تماس بگیرد. این نیاز به برقراری ارتباط نشان میدهد که قسمت عمده ای از ارزش اصلی یک تلفن بخاطر شبکه ای است که تلفن به آن متصل است. نیاز به ارتباط متقابل نیز باعث می شود که سیستم های تلفن خیلی پیچیده گردند. تلفن های سنتی با یک شبکه تلفن تعویضی عمومی (PSTN) کار می کنند که یک کار مهندسی مهم در قرن گذشته به شمار می رفت.
زمینه: مدل تلفن شبکه های تعویضی مدار
PSTN دارای یک ساختمان تعویضی مدار است. شبکه تعویضی مدار برای برقراری یک تماس، از اتصال ارتباط برای ایجاد و استمرار ارتباط بین دو تلفن استفاده میکند، و آنرا تا مدت زمان مکالمه نگه می دارد. طراحی و عملکرد این شبکه شامل این موارد است: (1) کنترل مرکزی در مسیرهای یک شبکه، (2) استانداردهای ارتباطات متمرکز بر روی وجه مشترک ها مانند وجه مشترک کاربر-به-شبکه و شبکه-به-کاربر، (3) عدم کنترل کاربر بر روی انتخاب خدمات (که توسط ارائه دهنده خدمات تعیین می گردد)، (4) حافظه و پردازش اطلاعات در همه مؤلفه های شبکه برای استمرار و تداوم ارتباط، و (5) قرارگیری در معرض عدم موفقیت، که نیازمند تجهیزاتی برای حالت انتظار است.

استاندارد ITU-T H.323
برای اجرای یک PSTN واحد ارتباطات ITU (ITU-T) استاندارد H.323 را ایجاد کرد. ITU یک نمایندگی خاص از ملل متحد با 193 ایالت مستقل و حدود 700 نهاد بخش خصوصی بعنوان اعضای خود است. این استاندارد که برای اولین بار در سال 1996 (نسخه اول) ایجاد شد، در سال 2006 به نسخه 6 ویرایش شد. این استاندارد پروتکل هایی را برای ارتباطات چند رسانه ای (صوت، تصویر، داده و کنفرانس) در بین پایانه ها و تجهیزات شبکه ای تعیین می کند. فقط زیرمجموعه H.323 برای ارتباط تلفنی IP مورد نیاز است.

شبکه تعویضی بسته: مدل پروتکل آغاز جلسه رقابت SIP توسط نیروی کار مهندسی اینترنت (IETF) ایجاد شد که گروهی از مردم و سازمان هایی بود که با همرایی در مورد نیاز به توضیحات با هم کار می کردند. اولین استاندارد SIP با استفاده از راهکاری متفاوت در سال 1998 نوشته شد و در سال 2002 ویرایش شد. بجای ارسال کل پیام در یک خط که باید برای مدت زمان استمرار تراکنش روشن بماند، SIPپیام را به بسته های کوچکی از اطلاعات تقسیم بندی می کند، که هر کدام از آنها بصورت جداگانه در سیستم فرستاده می شوند و در نقطه پایانی دوباره باهم ترکیب می گردند.

ویژگی های کلیدی این مدل SIP تقسیم بندی شده بدین شرح می باشد: (1) عدم کنترل مرکزی بر روی شبکه –SIP در یک محیط نامتمرکز عمل می کند، (2) هوش در نقطه پایانی با یک شبکه ساکن ادغام می گردد که آنها را به هم متصل می سازد – استانداردهای اینترنت فقط بر روی پروتکل هایی متمرکز هستند که تعیین می کنند که دستگاه ها چطور در اینترنت (و نه در وجه مشترک ها) با هم ارتباط داشته باشند، (3) بخوبی به وب و ایمیل متصل می گردد، بنابراین برای مردم آسان خواهد بود که ویژگی های جدید و خدمات مناسبی را برای مشتریان فردی خود برنامه نویسی کنند، (4) نیازی نیست که سرور یک شبکه SIP حتی برای مدت زمان روشن تراکنش بماند، که نیاز به حافظه و پردازش را در مؤلفه های شبکه کاهش میدهد، (5) هیچ شکستی رخ نمیدهد، و (6) وضوح کاربردها و کنترل کامل کاربران بر کاربردها و انتخاب خدمات را دارا است.

شبکه تعویضی مدار اولیه یک سیستم ارتباط تلفنی کیفیت بالا را با امکان ارتباط جهانی ایجاد می کرد. البته به نظر می رسد که SIP یک حریف قوی برای سیستم تعویضی-بسته باشد که با محیط تعویضی مدار مرتبط نیست. وب-محوری SIP دامنه عملکردهای وسیع تری را ممکن می سازد که شامل بازی های چند نفره، تراکنش های بانگی، و تحرک به شکل ساده، مقیاس پذیر و قابل توسعه ای می باشد که برنامه نویسی و اشکال زیادی آن کار آسانی است.
ساختمان SIP دو نقش اصلی را تعریف می کند: مشتری (ایستگاه پردازش گر) و سرورها. مشتری در RFC 3261 بعنوان یک عنصر شبکه ای توصیف می گردد که درخواست های SIP را ارسال میکند و پاسخ های SIP را نیز دریافت میکند. سرور هم یک عنصر شبکه ای است که درخواست ها را برای ارائه خدمات به آنها دریافت میکند و سپس به این درخواست ها پاسخ میدهد. بنابراین اساس پروتکل های اینترنتی اجرا شده گسترده مانند پروتکل انتقال ما فوق متن (HTTP)، همراه با ساختمان مشتری/سرور، درجه سادگی بالا، هزینه های کمتر، نیاز به حافظه کمتر، و مقیاس پذیری و قابلیت توسعه بالاتر و پیمانه ای بودن را به SIP می دهد، که خیلی ها احساس می کنند که نسبت به پیچیدگی های H.323 برتری دارد.
SIPبر مبنای یک ساختمان متفاوت است؛ SIP فقط شکل توسعه یافته ای از یک شبکه تعویضی مدار نیست، بلکه به حرکت دادن کل صنعت ارتباط تلفنی بسوی وب کمک کرده است. چون نمایندگی شبکه های PSTN همراه با زمان تضعیف می گردد، این یک پیش بینی ایمن می باشد که در آینده همه تلفن ها بر مبنای اینترنت کار کنند و بر مبنای شبکه های تعویضی مدار نباشند. سلطه SIP برای ارتباط تلفنی باعث شده است که ITU و IETF با هم کار کنند تا آخرین و جدیدترین استاندارد شش-SIP را طراحی کنند که در اول آوریل 2011 روانه بازار شد.
مزیت هیئت های تنظیم استاندارد رقابتی
ITU-T بعنوان یک تنظیم کننده استاندارد جهانی برای ارتباطات، ثبت مسیر خوبی را برای تنظیم استانداردهای بین المللی با استفاده از چارچوبی ایجاد کرده است که یک استاندارد جدید برای هر ویژگی تعریف می گردد، و سپس یک سری ویژگی ها در یک متا-استاندارد مانند H.323 ترکیب می گردد. اینکار چارچوب پیچیده ای را ایجاد میکند که اضافه سازی هر ویژگی جدید نیازمند تنظیم تعریف و عملکرد همه ویژگی های موجود باشد. هیئت استانداردسازی ITU-T علیرغم این پیچیدگی ها، یک تنظیم کننده استاندارد جهانی مؤثر بوده است که بصورت زمانی نسبت به تغییرات تکنولوژی در چندین دهه واکنش نشان میدهد. PSTN ایجاد شده و نگه داشته شده توسط استانداردهای ITU-T بعنوان یک پوشش جهانی قابل اطمینان، دارای کیفیت بالا و دارای کمترین تأخیر تصور می شود.

با اینحال مشخص شده است که خلاقیت نامتمرکز یک گروه سازماندهی شده از مهندسان در IETF مشاهده شد و عامل ثانوی بهتری را طراحی کرد. با ساختار تصمیم گیری رسمی آن، میراث تاریخی، و میلیاردها دلار سرمایه گذاری در سیستم موجود توسط شرکت های ارتباط تلفنی، این تردید وجود دارد که آیا ITU-T و صنعت ارتباطات جهش بسوی یک زیرساخت اینترنتی را بدون حضور، فشار رقابتی، و آگاهی از IETF فراهم کرده باشند. حتی اگر این تکنولوژی جدید تا حدودی غالب باشد، با اینحال غیاب IETF مسلماً انتقال بسوی اینترنت را کند می سازد. انتقال ارتباط تلفنی به یک ارتباط اینترنتی یک فرآیند مجزا نیست. این فرآیند بر روی زیرساخت استانداردهای اینترنتی ساخته می شود که در چندین سال توسط IETF ایجاد شده است. در غیاب این زیرساخت استانداردی، اینکار مشکل تر خواهد بود که صنعت ارتباطات را به یک ارتباط اینترنتی تبدیل کنیم. با اینکه ما ممکن است که به این تمایل داشته باشیم که باور کنیم که یک تکنولوژی بهتر در نهایت بر تکنولوژی پایین تر غالب خواهد شد، با اینحال این غلبه در اقتصاد شبکه ای تضمین نمی گردد که شرکت های قوی و تنظیم کنندگان دولتی از باقی ماندن تکنولوژی ها و استانداردهای موجود نفع زیادی می برند.

IETF ارتباط تلفنی اینترنتی را بعنوان موضوعی از ایدئولوژی با تعهد به استفاده از اینترنت و تأکید آن بر روی داشتن کنترل بر مقاصد نهایی بجای کنترل از سوی یک سرور مرکزی دنبال کرد. SIP عوامل اولیه ای را تعریف می کند که یک سیستم بجای ویژگی ها می تواند از آنها پشتیبانی کند. این تمرکز بر روی عوامل اولیه اینکار را برای SIP آسان می کند که ویژگی ها و نقش های جدیدی را اضافه کند. این فلسفه عدم وجود کنترل مرکزی به نظر می رسد که خیلی قوی باشد چون ارتباط تلفنی تحت شبکه های دوستانه یا P2P است. استفاده از اینترنت به سادگی و مقیاس پذیری کمک میکند، و امکان قابلیت بهتری

را برای استفاده از دستگاه های هوشمند و مسائل مربوط به وجود، تحرک، P2P، و ارسال پیام های فوری ایجاد میکند. بسیاری از این خدمات حتی به خیال کسی نمی رسید وقتی که تعداد کمی از محققان IETF ایجاد پروتکل هایی را برای اجرای تماس های تلفنی با استفاده از اینترنت آغاز کردند. این یک مزیت اضافه برای هزینه های کمتر نیز به شمار می رود. تحت شبکه تلفن های هوشمند سنتی، فقط شرکت های تلفن می توانند ویژگی های جدیدی را اضافه کنند و بروزرسانی شبکه کند و پرهزینه بود. در یک محیط اینترنتی توزیعی، اضافه کردن خدمات بدون نیاز به بروزرسانی کل شبکه، کار آسان تری است.
نگرش و موفقیت IETF دقیقاً نقطه مخالف SIP های حسابداری مانند FASB و IASB است. مانند ITU-T، گزینه دوم نیز با یک نوع مدل تنظیم استاندارد کنترل-و-دستور متمرکز مرتبط است. حتی اگر آنها ارائه خدمات عالی را متوقف کنند، دادن یک انحصار به آنها امکان مزیت بالقوه عملکرد بهتر تحت یک سیستم نامتمرکز را افزایش می دهد.