مقاله در مورد پسته در کرمان

بخشی از مقاله

پسته در کرمان

مقدمه:
پسته نام علمی Pistacia vere که یکی از مهمترین گیاهان خانواده Ane-cradiaceae می باشد. زادگاه اصلی آن ایران می باشد به خاطر همین بیشتر با نام های ایرانی خوانده می شوند. پسته گیاهی بسیار مقاوم به شرایط نامساعد محیطیط می باشد سرما تا 30- تا 20- درجه سانتی گراد و گرمای زیاد تا 50 درجه سانتی گراد را می تواند تحمل کند و نسبت به کم آبی و شوری آب و

خاک مقاوم است. دارای ریشه بسیار عمیق و راست می باشد. شاخساره و شکل این درخت در ایران به صورت چند شاخه ای ولی در کشورهای دیگر مثل آمریکا با تربیت کردن این درخت به صورت یک تنه رشد می کند برگ های مرکب که شامل 5 تا 7 برگچه می باشد دارد. گل های آن به شکل خوشه ای می باشد و 2 پایه می باشد یعنی گیاه نر و ماده داریم و گلهای ماده که روی

پایه ماده قرار دارند هنگام رسیدن ترتب خاصی ندارند و اکثراً در این گیاه یک مشکل وجود دارد که مربوط به نا هم رسی می شود ولی در ارقام جدید این مشکل وجود ندارد گرده افشانی در باغات پسته به وسیله با دو حشرات صورت می گیرد و نکته مهم در تلقیح باغات پسته نسبت به درختان به ماده می باشد که در شهر رفسنجان که گستره وسیعی از باغات پسته را دارد مهم نمی باشد ولی در شهرهای دیگر برای تلقیح مناسب نیاز به رعایت این نسبت می باشد از ارقام مهم پسته در رفسنجان می توان احمد آقایی، فندقی و کله قوچی که بیشترین وسعت زیر کشت این محصول را به خود اختصاص داده اند نام برد.

زمین شناسی استان کرمان:
مطالعات انجام گرفته نشان می دهد استان کرمان ز نظر زمین شناسی تا اندازه ای در هم و پیچیده می باشد و انواع و اقسام سنگهای مادری در این ناحیه وجود دارد. با یک دید کلی سنگهای کرتاسه و قسمتی نیز بدوره poli-plestocene تعلق دارد. از شمال هر چه به طرف کرمان نزدیک می شویم روی این سنگها را الوومهای بیابانی نسبتاً شور پوشانیده است بین کرمان و جیرفت سنگهای مادری متعلق به دوره (ائوسن) می باشد و قسمتی نیز از سنگهای mio-pliocene تشکیل یافته است و کلیه منطقه جلگه سیرجان را الوویومهای بیابانی واپستی (تواما) پوشانده است. بافت خاک در اراضی زیر کشت پسته از سبک تا نسبتاً سنگین متغیر می باشد و اغلب خاکها در کلاس بافتهای، رسی شنی، لوم شنی، شن لومی، لوم رسی سلیسی و لوم رسی قرار می گیرد. همانطوریکه قبلاً اشاره شد خاکهای این منطقه غالباً شور یا قلیایی هستند و همچنین ارزیابی کیفیت آب که در همین راستا قرار دارد از چهار نظر مورد بررسی قرار می گیرد:
1. شور یا غلظت کل نمکهای محلول
2. قلیایی بودن (سدیک) یا غلظت سدیم موجود در آب نسبت به سایر کاتیونها (SAR)
3. ترکیبات آنیونی آب بویژه غلظت کربنات و بی کربنات
4. غلظت بر یا دیگر عناصری که ممکن است برای رشد گیاه سمی باشد.
عرض جغرافیایی ئ ارتفاع از سطح دریا
زمستان از عرض جغرافیایی پایین بطرف عرض جغرافیایی بالا سردتر و طولانی تر می شود. همچنین طول نسبی روز و نسبتاً با عرض جغرافیایی تغییر می نماید هر قدر عرض جغرافیایی بالاتر باشد، روزهای زمستان طولانی تر و روزهای زمستان کوتاهتر خواهد بود. در بعضی از مناطق با عرض جغرافیایی بین 28 تا 38 درجه ایران ، درخت پسته بعمل می آید با توجه به اینکه ارتفاع از سطح درا در متاطق پسته کاری ایران 700 متر تا بیش از 1800 متر گزارش شده است ولی طی بازدیدی که از منطقه شمال شرق استان گلستان به عمل آمده مشخص گردید پست

ه کاری در ارتفاع بسیار پایین حتی در ارتفاع هم سطح دریاچه خزر نیز انجام شده است.
محدودیت های قسمت زیر زمینی گیاه پسته
خاک:
پسته در هر نوع خاک زراعی قابل کشت است. اما در خاکی که زمین عمیق تر و بافت یکنواخت و سبک (رسی و شنی) باشد باعث افزایش تولید کمی و کیفی محصول پستهمی گردد. زمینی که با ترکیب خاک قابل نفوذ، ظرفیت حفظ مقدار آب مفید و تهویه ریشه است، آینده مطلوبی را در احداث باغ پسته تامین می نماید.

محدودیت های فیزیکی خاک
خاکهای نامناسبی که دارای سختی و شوری بالایی هستند سبب کاهش ظرفیت نگهداری آب مفید، جلوگیری از نفوذ آب در زمین و یا باعث تجمع عناصر سمی در بافت گیاه می شود. شناسایی و رفع موانعی که احتمالاً در زهکشی و یکنواخت کردن جنس خاک از نظر سهولت نفوذ آب و چگونگی حفظ آن در زمین وجود دارد قبل از احداث باغ ضروری می باشد.
بهترین راه شناخت جنس خاک از ابتدا جمع آوری و استفاده از اطلاعات و مطالعات سازمانهای خاکشناسی ، منابع طبیعی و حفظ خاک در هر منطقه و سپس بهره گیری از بررسی های انجام شده روی پروفیل خاک با نمونه برداری از لایه های مختلف جهت شناخت تغییرات بافت خاک در قسمت سطحی و زیر زمینی است. داشتن این داده ها می توان برای اصلاح فیزیکی خاک از ماشینهای سبک در روی زمین و از تجهیزات سنگین در زیر زمین استفاده نمود.
در صورت انتخاب محل مناسب برای احداث باغ خاک آن نیاز به تغییرات گسترده نخواهد داشت. عموماً 4 تیپ خاک وجود دارند که محدودیت های فیزیکی آنها نیازمند به بررسی های جداگانه دارند؛ خاکهای مطبق، خاک های رسی، خاک های سخت، خاک های دایر (زراعی)
1. خاک های مطبق مرکب از لایه های مختلف الجنس هستند که بر روی هم در زیر زمین چیده شده اند و قسمتی از آنها به سبب فشردگی عملاً مانع زه آب، تهویه و رشد ریشه می شوند. اصلاح چنین خاکی منحصر به درهم ریختن و همگن کردن لایه هاست.
2. خاک های رسی که با رس یکدست و فشرده ترکیب شده اند و طبعاً مانع نفوذ آب و جریان هوا در زمین و در نتیجه مانع رشد گیاهی می شوند.
3. خاک های سخت که شبیه به تیپ دوم بوده با این تفوت که ذرات آنها مخلوط با مواد معدنی بسیار سخت چنان بهم چسبیده اند که نرم کردن آنها حتی با خیساندن در آب هم میسر نخواهد بود.
4. خاک های دایر (زراعی) از آن دسته خاک هایی هستند که در اغلب باغهای پسته عملاً دیده می شوند این تیپ مرکب از خاکی است که در عمق معین و ثابتی از زمین متوالیاً شخم خورده و لایه های نامتجانس احتمالی آن در اثر عملیات مکانیکی و زراعی مداوم و مکرر مخلوط و متجانس شده اند، نقص این گروه کم عمق بودن لایه خاکی زراعی (4 تا 8) سانتی متر است که بجای مخلوط کردن باید شکسته شود.
مخلوط کردن نامتجانس سبب آسانی نفوذ آب، تسهیل در زهکشی های احتمالی و تسریع در رشد ریشه و ذخیره آب مفید در منطقه ریشه بندی درخت می شودم
چنانچه همین کار در باغهای پسته بارور نیز که با روشغرقاب و یا نهری آ

بیاری می شوند رعایت شود تولید محصول افزایش می یابد.
برای مخلوط کردن خاک ها با جنس های متفاوت از ماشین آلاتی مانند ریپو، بولدوزد، دیسک، تیلر یا خیشهای برگردان کننده خاک و غیره در قطعات گسترده استفاده می شود. در زمینهایی که از قشر سخت تشکیل شده اند در صورتی مجاز به پسته کاری می شوند که به راحتی قشر سخت آن شکسته شده و قابل نفوذ آب گردند در غیراینصورت باید از کشت پسته در آنها صرفنظر کرد به ویژه در باغهایی که بصورت غرقابی و یا نهری آبیاری می شوند.

ظرفیت حفظ آب در زمین بستگی به جنس خاک و به ویژه به چگونگی شخم دارد. با آنکه رطوبت هنگام شخم اثر مطلوبی نشان می دهد ولی چون ماشینهای سنگین مانع اختلاط کامل لایه ها و باعث کوبیده شدن سطح خاک می شوند، لذا شخم زمین در حالتی که خشک باشد نتیجه بهتری نشان داده است.
محدودیت های شیمیایی خاک
عوامل خاک از قبیل جنس، بافت، زطوبت، PH و عمق خاک همانند عوامل محیطیط چون درجه حرارت، بیماری، شوری و وجود سایر یونها هر کدام اعم از مقدار موجودی آن ها ر خاک یا در گیاه و یا در چگونگی قدرت جذب ریشه تاثیر متفاوتی در درخت پسته نشان می دهد، مثلاً PH بالای 5/7 قابلیت حل اغلب عناصری چون روی، منگنز و آهن را محدود می نماید و PH پایین کمبود های فسفر و آهن یا مسمومیتهای ناشی از آهن و... را تشدید می کند.
همچنین حرارتهای پایین، تهویه ناقص، آبیاری های ناکافی یا وجود اقشار سخت و سنگین در خاک نیز قدرت گیاه را محدودتر می سازند.
بررسی محدودیتهای خاک با نمونه برداری صحیح امکان پذیر می گردد. نمونه برداری از لایه های عمیق تر زمین نیز شناخت تغییرات ساختار خاک و تاثیر آن را در آبیاری یا در رشد درخت روشن تر می سازد. نمونه کامل از یک خاک، ابتدا بستگی به میزان شوری خاکی دارد که در هر زمینی بطور محسوس متفاوت است. برداشت نمونه یکنواخت در هر سال با توجه به نوع و سیستم آبیاری از هر 3.0 سانتی متر عمق، دومین قدم در این راه است. مرحله سوم ترکیب و اختلاط نمونه ها با هم است به این معنی که هر قطعه زمین معینی و در یک عمق معین حداقل (نه) نمونه بر می داریم و سپس از مخلوط کردن آن ها با هم، نمونه ها را با هوا خظک می کنند و نیم کیلو از آن را برای تجزیه و تشخیص میزان شوری به آزمایشگاه می فرستند..
خاکهایی که از نظر بافت با هم همگن نباشند از نظر میزان شوری نیز با یکدیگر تفاوت دارند. چنانچه خاکهای سبک و شنی از خاکهای سنگین، شوری کمتری نشان می دهند. زیرا قابلیت نفوذ و در خاکهای سبک بیشتر از خاکهای سنگین است. نمونه برداری از خاک های یکنواخت و همگن اختلاف میزان شوری را کاهش می دهد و رشد درختان هماهنگ
اگر شوری سطح خاک زیاد باشد نشان دهنده این است که روی خاک سله بسته سپس نفوذ آب دچار مشکل می شود. میزان شوری در 30 سانتی متر عمق زمین حد متوسط مقدار شوری را در منطقه تعیین می کند و درخت نیز بنا به خاصیت اس

مزی اثرات آن را همراه با مسمومیت های آهن ظاهر می سازد. پسته جز گیاهان لومنیت یا نمک دوست طبقه بندی شده است. در خاکهایی که مقادیر نمک آنها مناسب برای بسیاری از گیاهان زراعی و درختان مثمر نسبت پسته رشد می کند. مثلاً در خاکی با هدایت الکتریکی عصاره اشیاع 8 دسی زیمنس بر متر، پسته کاری معمول می باشد.

گزارشهای مختلف حاکی تز آن است که ارقام مختلف پسته از نظر مقاومت به شوری خاک با هم تقاوت زیادی دارند که رقم فندقی احتمالاً به دلیل قدرت جذب بالا و انتقال زیاد یونهای کلرو سدیم نسبت به شوری حساستر از کله قوچی و بادامی است. آزمایشهای گلخانه ای محمد خانی، حاکی از آن است که مقاومت ارقام بادامی و با استفاده از محلول غذایی هوگلنو نتیجه عناصر غذایی فسفر، ازت، پیاسیم، کلسیم و منیزیم، روی، بر، مس و منگنز روی رشد د گونه ورا (رقم بادامی و فندقی) و گونه تربینتوس حاکی است که حداکثر رشد نهال گیاهان یاد شده در محلول هوگلنو در غلظت یک و کمتر از یک حاصل شده است.
نتایج بررسی ها نشان می دهد که غلظت های بالای کلرو سدیم در خاک یا آب آبیاری منجر به کاهش جذب پتاسیم به وسیله درخت پسته می گردد که نتیجه آن ممکن است با کبود پتاسیم و افزایش آثار سود کلروسدیم را به همراه داشته باشد. بنابراین توجه به تغذیه درختان پسته و مصرف کودهای پتاس دار در شرایط شوری امری ضروری به نظر می رسد. در مغز پسته بیشتر از دیگر قسمتها فسفر وجود دارد. بطوریکه یک تن پسته خشک تقریباً 5/3 کیلو گرم فسف عنصری دارد، به علاوه برای رشد هم مقداری فسفر لازم دارد بر فرض اینکه از یک هکتار باغ یک تن پسته بدست آید حدود 17 کیلو گرم فسفات آمونیوم از یک هکتار زمین برداشت می شود در مناطق پسته کاری سالیانه 600 کیلو گرم فسفات آمونیوم در هر هکتار مصرف می شود بویژه پس از رسیدن محصول برگهای بالای خوشه ارغوانی رنگ و سپس نارنجی و زرد شده و می ریزند با توجه به شرایط خاک های مناطق پسته کاری بیشتر فسفر اضافه شده به خاک به صورت غیرقابل جذب درمی آید بنابراین به نظر می رسد با محلول پاشی و تغذیه برگی، قسمتی از این کمبود فسفر را می توان جبران کرد.
اندازه برگ با مواد غذایی، بیانگر آن است که سطح برگ با میزان فسفر و ازت برگ رابطه مستقیم دارد. در همین زمینه بررسیهای انجام شده در کالیفرنیا نیز نشان داده است که هر چه سطح برگ بیشتر باشد احتمال ریزش جوانه شاخه های بار ده سا

ل آینده هم کمتر خواهد بود با توجه به مطالبی که گفته شد تغذیه باغهای پسته با کودهای فسفری اهمیت زیادی دارد.
چون بیشتر باغهای پسته ایران در مناطق خشک با شوری متوسط یا نسبتاً زیاد واقع شده اند، بنابراین مسئله سمیت بر نیز بیشتر از کمبود آن مطرح است. در یک ازمایش گلخانه ای ارقام پسته بادامی، فندقی و کله قوچی مورد بررسی قرار گرفتند و مقدار 31/0 پی پی ام بر در خاک برای رشد بهینه ارقام فندقی و و بادامی مناسب تشخیص اده شد. حد سمیت برکه در رشد ارقام مذکور اختلال ایجاد کرد. 9/8 برای بادامی، 38 برای فندقی و 95 پی پی ام برای کله قوچی گزارش شده است. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده ارقام بادامی، فندقی و کله قوچی را می توان به ترتیب خیلی حساس و نیمه حساس به بر تقسیم بندی نمود.
از مجموعه گزارشهای موجود می توان نتیجه گرفت که تحمل گیاهان در برابر کلر، بین گونه های مختلف گیاهان و حتی ارقام و پایه های یک گونه معین متغیر است. این اختلاف را می توان مربوط به توانایی گیاه در جلوگیری از تجمع یون کلر در قسمتهای هوایی دانست. در این صورت برای افزایش مقاومت درختان میوه و بخصوص پسته می توان از ارقام و پایه هایی که تجمع کلر در بافت خود را محدود می کنند استفاده نمود.
زیادی سدیم نیز ممکن است به دو صورت به گساه آسیب برساند یکی از افزایش فشار اسمزی محیط ریشه که باعث کم شدن جذب آب توسط ریشه و در نتیجه کاهش رسیدن آب به برگها می شود و دیگری ایجاد رسمیت در گیاه که گاهی منجر به کاهش رشد و حتی برگ گیاه می گردد. سپاسخواه و مفتون (1985) کاهش 50% ماده خشک را طی 20 هفته تیمار با 159 میلی مولار کلر در ارقام بادامی و فندقی گزارش کرده اند و عقیده دارند پسته نسبت به کلر و سدیم و کلر متحمل ولی در برابر سدیم نیمه متحمل است.
در بررسی آماری چهار ساله شرکت مولکول کرمان، تجزیه اجزاء مختلف دانه های پسته خندان دهن بست نسان می دهد:
1. درصد مغز در دانه های پسته خندان بیشتر است
2. در مغز پسته های دهن بست، عناصر روی و منیزیم بطور قابل توجهی بیشتر از مغز پسته خندان است.
3. در پوست نرم پسته های دهن بست و خندان فسفر و پستاسیم اثر متقابل دارند بطوری که با افزایش فسفر میزان پتاسیم پوست کاهش می یابد.
دادن مودهای آلی و شیمیایی و حتی اضافه مردن مواد اسیدی می توان نقش موثری داشته باشد اضافه کردن مواد آلی در زمین هنگامی اثر بخش است که به صورت همه ساله باشد زیرا دوام عناصر موجود در آنها پس از تجزیه بسیار کوتاه است.
اضافه کردن کودهای شیمیایی به آب با آنکه سبب

اصلاح و تقویت خاک می شود اما با افزایش غلظت املاح باعث بسته شدن منافذ زیرین خاک و سله بستن روی زمین نیز می گردد. معمولاً کودهای شیمیایی حاصل مقداری املاح و مواد شور هستند لذا پس از پخش در زمین یا بعد از حل در آب طبعاً شوری خاک را افزایش می دهند. دادن املاح آهکی همچون سنگ گچ دولومیت و کلرید کلسیم نیز به زمین شوری خک را بالا می برد.
اضافه کردن مواد اسیدی چون اسید سولفوریک، گوگرد و آمونیوم پلی سولفید (بجز کلسیم پلی سولفید) که حامل گوگرد به صورت هستند، گوگرد

آنها در زمین تحت تاثیرذ کنشهای بیولوژیکی اکسید شده و به اسید سولفوریک تبدیل می گردند. بهر حال مجموعه مواد اسیدی چون در خاک تحت تاثیر کنشهای بیولوژیک قرار نمی گیرد با واکشنهای خود تبدیل به اسید می شوند که چنانچه به مقدار کافی به زمین داده شود PH خاک ا پایین می آورند.
نکته قابل توجه انتخاب و دادن کودهای اصلاح کننده زمین است. که در این خصوص انتخاب کودهای اصلاح کننده بستگی به وجود میزان آهک خاک و البته قی

مت مواد انتخابی دارد و چونن میزان آهک در اغلب خاکها زیادتر از حد معین است لذا برای انتخاب کودهای ترمیمی باید از یک ملخ آهکی با یک ماده اسیدی با توجه به قیمت آن استفاده نمود.
فاکتور دیگری که در انتخاب کودهای اصلاحی تاثیر دارد توجه به میزان تاثیری است که روی ریشه می گذارند بعضی از این مواد، سولفات، کلر و یا نیترات به ریشه گیاه خواهند داد وجود کلرو نیترات موجود در خاک میزان کمبود یا نیاز گیاه را معین می کنند مقدار نیتروژن (N) از میزان نیاز سالیانه نباید تجاوز نماید تجمع کلر نباید بیش از حد باشد مواد ترکیب کننده اسیدی نیز تا آنجا که آثار و علائم وجود آهک در سطح خاک پایدار نباشد مصرف نمی گردد.
اضافه کردن خاک به باغ های پسته
مسائل و مشکلات خاکها و باغ های مناطق پسته کاری در سالهای اخیر که اغلب ناشی از کاهش میزان آب در این مناطق است. باغداران را بر آن داشته است تا جهت رفع این مشکلات به کارهایی دست بزنند یکی از این کارها که در مناطق پسته کاری مرسوم است اضافه کردن خاک به باغ های پسته می باشد این خاکها شامل ماسه بادی، لایی و نخاله های ساختمان می باشد در بین این موارد استفاده از ماسه بادی رایج تر است. اضافه کردن یکی از این خاکها اغلب بدون اطلاع از خصوصیات و لزوم استفاده آنها صورت می گیرد و هزینه هایی را نیز به باغداران تحمیل می کند در بازدیدهای مکرر از باغ های پسته در مناطق مختلف مشخص شده است که بعضی از مشکلات ایجاد شده در باغ های پسته در اثر اضافه کردن نابجای خاکهای نامطلوب بوده است از ا«جا که باغداران سایر مناطق پسته کاری کشور نیز عمدتاً از باغداران رفسنجانی الگو برداری می کنند دامنه تبعات این مسئله وسیعتر شده و سایر مناطق پسته کاری کشور را در برگرفته است گر چه استفاده بجا از خاکهای مطلوب می تواند داثرات مثبت و خوبی در باغ پسته داشته باشد.
به منظور بررسی اثرات اضافه کردن خاک به باغ های پسته به عنوان قدم اول سعی شده است بعضی از خاکهای اضافه به باغها و معادن مورد استفاده باغداران

نمونه برداری شده و خصوصیات مهم آنها تعیین گردد. نوشته حاضر نتایج این بررسی اولسه است.
علت های اضافه کردن خاک
1. برطرف کردن سبکی یا سنگینی یا اصلاح بافت خاک در باغ
2. تامین بعضی از عناصر غذایی مورد نیاز گیاه
3. کمک به نگهداری بیشتر آب

4. کمک به نفوذ بهتر آب
در بین دلایل اعتقاد به مواد سوم و چهارم بیشتر است و بر حسب شرایط استفاده و نوع خاک اضافه شده موارد یک و دو مطرح می باشند. لازم به ذکر است برخی باغداران بدون آگاهی به موارد 1 تا 4 و بدون هیچ هدف و دلیلی و صرفاً بر اساس تقلید از دیگران مبادرت به افزودن خاک به باغ های خود می نمایند.
روشهای اضافه کردن خاک به باغ
1. به صورت لایه ای با ضخامت نسبتاً زیاد در سطح بدون مخلوط کردن با خاک سطحی باغ در این حالت ضخامت خاک اضافه شده در سطح معمولاً بیشتر از 20 سانتیمتر می باشد.
2. به صورت لایه ای با ضخامت نه چندان زیاد در سطح همراه با مخلوط کردن با خاک سطحی باغ. در این حالت ضخامت خاک اضافه شده در سطح معمولاً کمتر از 20 سانتیمتر بوده و با خاک سطحی باغ مخلوط میگردد.
3. استفاده درکانالکود همراه با کود های آلی
4. مخلوط کردن با حجم زیادی از خاک اصلی باغ (لودر کردن)
در این حالت در فاصله بین درختان معمولاً به اندازه عرض بیل لودر در خاک تا عمق حداقل 1 متری به هم خورده و همراه آن خاک اضافه می شود.
بیشتر باغداران از روش اول و دوم استفاده می کنند.
کیفیت خاک های اضافه شده به باغ پسته
برای بررسی این موضوع اقدام به نمونه برداری لز بعضی از خاکهای اضافه شده به باغ های پسته و معادنی شدند که به این منظور استفاده می گردیدند. در نمونه های مذکور خصوصیات مهمی همچون شوری یا قابلیت هدایت الکتریکی عصاره اشباع (Ece) غلظت کاتیونهای سدیم، کلسیم و منیزیم محلول و پتاسیم قابل جذب اندازه گیری شد. با استفاده از غلظت کاتیونهای محلول نسبت جذبی سدیم (SAR) و نسبت کلسیم به منیزیم محاسبه شد. میانگین نتایج

حاصله در جدول شماره 1 آمده است.
فاکتورهای اندازه گیری میانگین حداقل حداکثر
شوری یا قابلیت هدایت الکتریکی عصاره اشباع (دسی زیمنس به متر) 37 7/0 231
نسبت جذبی سدیم 46 1/1 537
نسبت کلسیم به منیزیم 4/1 2/0 13

پتاسیم قابل جذب میلی گرم بر کیلوگرم خاک 256 19 834
آبیاری درختان پسته
استفاده از آب با کیفیت خوب و تامین نیاز آبی درختان با دوره آبیاری مناسب باعث رشد مطلوب و بالطبع کاهش شذت سال آوری، عارضه زود خندانی و پایین آمدن خسارت آفات و بیماریها شده و افزایش کمی و کیفی محصول پسته را در پی دارد. حساس ترین دوره آبیاری درخت پسته جهت تولید محصول خوب، زمان گلدهی (فروردین- اردیبهشت) و زمان رشد مغز (تیرماه) می باشد. تنش خشکی از اواسط اردیبهشت تا اواخر خرداد تاثیر زیادی در افزایش پسته های زود خندان و ترک خورده دارد ضمناً مهمترین آب برای خندان شدن پسته آبیاری شهریور ماه و یا آخرین آب قبل از رسیدن کامل است. کیفیت آب از شاخص های مهم برای افزایش عملکرد می باشد بطوریکه بینعملکرد محصول پسته و شوری آب و خاک رابطه معنی داری وجود دارد به عبارتی با افزایش شوری میزان عملکرد کاهش می یابد و زمانیکه Ec به 24 دسی زیمنس بر متر می رشد عملکرد به صفر تنزل می یابد . قابل ذکر است تا شوری حدود 8 دسی زیمنس بر متر در خاک کاهش معنی داری در عملکرد محصول پسته ایجاد نمی شود.
انتخاب دوره آبیاری:
دور آبیاری مناسب در باغات پسته با توجه به فصل رشد، نوع خاک، روش آبیاری و سن گیاه متفاوت است نهال های پسته دوره آبیاری 7 روزه آبیاری می گردند و در سن 5 سالگی به 14 روز افزایش می یابد از 5 تا 10 سالگی به تدریج افزایش می یابند تا در 1 سالگی به 25 روز افزایش می یابد. در درختان بارور دوره آبیاری در خاک های سبک 25 روز و خاک های متوسط 30 روز و در نهایت خاک های سنگین 35 روز می باشد که در ماه های گرم سال بهتر است این دوره کمی کمتر در نظر گرفته شود.
علائم شوری در دوران رشد گیاه پسته:
شاخص ترین علامت شوری خشک شدن حاشیه برگ است که از حاشیه شروع به خشک شدن نموده و به تدریج پیشروی نموده و می تواند به برگ اصلی برسد (شکل موجی دارد) رنگ خشکی قهوه ای کم رنگ (خاکی رنگ) می باشد اگر شدت شوری زیاد باشد ابتدا از نوک میوه مسمغی بی رنگ ترشح شده و در مجاورت هوا زرد می شود پس باعث سیاه شدن نوک میوه می گردد و باعث پوکی و نیم مغزی هم می شود.
علائم شوری در ابتدای فصل:
خشک شدن درختان پسته در ابتدای فصل هنگام تورم جوانه ها و یا همان روزهای اولیه سبز شدن درخت معمولاً بدلیل شوری است و کمتر دلایل دیگر می تواند داشته باشد مخصوصاً در سال هایی که در زمستان بارش برف یا بارندگی مداوم و آرام داریم آب زمان لازم برای نفوذ در خاک را داشته باشد در فروردین باید منتظر خشک شدن تعدادی از درختان را داشته باشیم.
توصیه های مدیریتی جهت کاهش اثر شوری آب و خاک
1. کاشت زراعتهایی مثل جو و گندم و... در اراضی بکر با آبیاری مرتب و دور آبیار

ی کوتاه قبل از احداث باغ
2. در اراضی شور و یا شور و قلیایی در کف جوها کشت شوند به عبارت دیگر نواری به عرض 1 متر و عمق مناسب ایجاد و نهال کاملاً در خط وسط این نوار کشت شود.

3. از طریق آبیاری های سنگین قبل از احداث باغ و همچنین دادن آب مازاد بر نیاز آبیاری درخت پسته در طول فصل رشد
4. استفاده از نهال های مقاوم به شوری
5. انجام آبیاری های زمستانه از اواخر پاییز تا اواسط زمستان (دوره خواب درخت)
6. حفظ آب قابل دسترس گیاه در خاک در حد بالا با اعمال دوره های آبیاری کوتاه مدت
تغذیه درختان پسته
تعیین نیاز کودی درختان پسته، محاسبه مقدار مواد غذایی لازم برای برداشت یک تن پسته خشک می باشد. درختان پسته در مواد غذایی مثل ازت، فسفر، پتاسیم، کلسیم و سدیم و عناصر میکرو مثل آهن، منگنز روی و مس نیاز دارد. از طریق تجزیه خاک و برگ می توان به نیاز کودی گیاه پر برد.
توصیه های کودی

توصیه های عمومی مصرف بهینه کود در صورتی که امکانات لازم برای تجزیه برگ و خاک نباشد:
- محلول پاشی بخ منظور fruit set (5 در هزار اوره یا سولفات روی یا اسید بوریک) در پائیز یا اوایل بهار یا هر دو زمان در صورتیکه خاک شور یا شور قلیایی باشد بر از فرمول حذف می شود.