بخشی از مقاله
چكيده
انسان موجودياجتماعي و متمدن است و از رهگذر آن به تعالي و سعادت ميرسد و وجود بايستهها و شايستهها و نبايستهها و ديگر ضوابطي كه معيار حق و باطل باشند، مقولهاي عقلاني و ضروري در اين راستا است. فرهنگ به معناي مجموعهاي از آگاهيها، باورها، اخلاق، هنر، آداب و رسوم و هرگونه توانايي است كه انسان بر مبناي آن زندگي فردي و اجتماعي خود را تداوم ميبخشد و اساس سعادت و پايه پويايي فرد و جامعه است.
قرآن كريم، در كنار مسائل عقلي يا فقهي به آرايش فرهنگي قلوب انسان نيز پرداخته و ميكوشد تااز مزرعه خرّم دل، ميوههاي عمل صالح به بار بياورد و به سير و سلوك پرداخته شود و راه و رسم پيوند علم و عمل روشن گردد. از منظر قرآن كريم، رشد و شكوفايي جوامع بشري، در گرو فرهنگ درست و متعالي و رشد يافته مردم است و مهم ترين علل و عوامل شكوفايي و اعتلاي فرهنگي عبارت است از :پيروي از قوانين الهي؛ حكومت و رهبري صالح؛ آزادي اجتماعي؛ امنيت جامعه؛ عدالتگستري؛ برقراري نظم و وحدت در جامعه.
