بخشی از مقاله
چکیده
با افزایش بهای انرژی در اکثر نقاط جهان، مهندسین در صدد ساخت بناهایی با مصرف انرژی کم برآمدند، اما همچنان ساخت چنین بناهایی با مصرف انرژی صفر در حیطه مطالعات و تحقیقات می باشد. کشورهای توسعه یافته، با هدف کاهش 25 درصدی تولید دی اکسید کربن تا سال 2020 ، راهکارهای متعددی را برای حفظ انرژی و دستیابی به جامعه ای کم کربن به کار می برند که توجه به آنها برای کشوری همچون ایران با میزان مصرف بالای سوختهای فسیلی بسیار ارزشمند خواهد بود. برای تحقق این ایده، از 5 دسته بندی استفاده شده است :
- 1 طراحی ساختمانها و تجهیزات سازگار با محیط زیست که برتر از حدود معمول حفظ انرژی میباشند.
- 2 پژوهش در مورد شیوه زندگی و کار سازگار با محیط زیست برای کاربران ساختمان.
- 3 بکار بردن مدیریت مؤثر در حفظ انرژی به کمک نظارت، عملکرد و پیشرفت.
- 4 استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر از جمله انرژی خورشیدی.
- 5بهره وری از روش های متعادل سازی کربن برای کاهش گسیل دی اکسید کربن به منظور دستیابی به کمترین میزان تولید کربن.
در این مقاله، سعی در طرح دستاوردها و چالش های تحقق ایده ساختمان خودپایا انرژی و موضوعاتی برای مطالعات آینده، عنوان شده است. راهکارهایی همچون استفاده از نمای دوجداره به منظور عایق بندی، بهرهوری از تهویه طبیعی ایجاد شده توسط بوم شفت ها، تطابق شرایط داخلی محل کار با تغییرات نوع فعالیت کاربران و ...
.1مقدمه
درک این حقیقت که بقای پایدار انسان و محیط انسانی وابسته به حفظ و تداوم تعادل جهان زیستی است و به تبع آن پذیرش نقش و مسئولیت اخلاقی انسان بر منابع بوم شناختی،کنشی آگاهانه و هوشمندانه را در تنظیم رابطه محیط انسانی و محیط طبیعی می طلبد . رویکرد معماری پایدار در پاسخ به این آگاهی و ملاحظات رو به گسترش نسبت به پی آمدهای فعالیت های انسانی بر محیط، به عنوان نگرشی بازبینی شده به معماری مطرح شده است. »
معماری پایدار« به عنوان رویکرد ایجاد محیط پایدار بر »معماری حساس به محیط1« مبتنی است. تعابیر متفاوت از »حساسیت محیطی« و عدم وفاق بر یک مفهوم واحد از پایداری در ادبیات معماری پایدار که خود ناشی از مواضع اخلاقی متفاوت و شرایط سیاسی، اقتصادی و زیست محیطی مختلف می باشد - به برداشت های متنوعی از مفهوم معماری پایدار منجر شده است، به طوری که امروزه اصطلاح معماری پایدار برای طیف وسیع و متنوعی از رویکرد های حساس به محیط بکار گرفته میشود.
از معماری بومی سنتی که همواره به عنوان معماری با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی و اجتماعی دیده میشود، تا گرایش هایی که با ادعای پایدار تر کردن معماری موجود، معتقد به حفظ یک سبک خاص و وارد نمودن جنبه ای از حساسیت محیطی در ظاهر طرح یا کارکردهای محیطی آن هستند، و در نهایت آن دسته معدود از معمارانی که معماری را به سمت کنش مندی و پاسخگویی به شرایط محیط داخلی و خارجی سوق میدهند.
2. رویکردها و چالشها برای تحقق ایده ساختمان خودپایا انرژی
2.1 طراحی سازگار با محیط زیست
رویکردها در زمینه طراحی سازگار با محیط زیستعمدتاً شامل دو راهکار طراحی زیر میباشند: - [1] - Todorovic -2010 - 1 - تدابیر در نظر گرفته شده در طراحی ساختمان به منظور کاهش مصرف انرژی در ساختمانها - 2 - طراحی تجهیزات با هدف استفاده بهینه انرژی برای تهویه مطبوع، روشنایی و سایر سیستمها
2.1.1 تدابیری در زمینه طراحی ساختمان
افزایش عایق گرما و عملکرد پنجره های محافظ تابش خورشید برای کاهش بارهای گرمایشی و سرمایشی و بهبود محیطهای حرارتی در منطقه پیرامونی. شکل 1 نمونه ای از نمای دو پوسته منتخب برای افزایش این عملکردها میباشد.
