بخشی از مقاله
-1 مقدمه
اجزاي مختلفی در تأمین انرژي الکتریکی مصرفکنندگان نقش دارند که از جمله این اجزا میتوان به نیروگاهها، خطوط انتقال و خطوط توزیع اشاره نمود و نحوه عملکرد هر یک از این اجزا در کیفیت توان تحویلی به مصرفکنندگان نقش دارد. با انجام تجدید ساختار در صنعت برق، هر یک از این اجزا به سمت خصوصیسازي پیش رفته است به طوري که تولیدکننده، منتقل کننده و توزیعکننده انرژي میتواند شرکتهاي مختلفی باشد و در نتیجه بازار رقابتی انرژي شکل گرفته و در این میان راهکارهاي مختلفی براي ارزشگذاري بر انتقال مطرح شده است [1] تا .[5] مالک خط در ازاي دریافت مبلغی، انرژي الکتریکی را از تولیدکننده به مصرفکننده منتقل میکند اما نکته قابل تأمل کیفیت این توان است. حوادث ناخواسته میتواند سبب از کار افتادن یک یا چند خط از خطوط انتقال شود، در نتیجه انرژي مورد نیاز مصرفکنندگان تأمین نخواهد شد. از این رو انتظار میرود مالک خط انتقال قابلیت اطمینان خطوط را افزایش دهد تا این عدم تأمین انرژي به حداقل ممکن برسد. اما این کار نیاز به صرف هزینه دارد و در ساختار جدید که منفعت خصوصی ملاك تصمیمگیري قرار میگیرد، مالکان خطوط علاقهاي به انجام این کار ندارند. نویسنده در [6] عنوان میدارد براي احداث خطوط انتقال جدید، تمرکز از قابلیت اطمینان بر مباحث اقتصادي تغییر پیدا کرده است. در گسترش خطوط انتقال مبتنی بر مسایل اقتصادي، با در نظر گرفتن
این مقاله در تاریخ 6 دي ماه 1391 دریافت و در تاریخ 23 شهریور ماه 1392 بازنگري شد.
علی خندانی، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه سمنان، سمنان،
.(email: alikhandoon@gmail.com)
اصغر اکبري فرود، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه سمنان، سمنان،
.(email: aakbari@semnan.ac.ir)
رشد تقاضاي انرژي الکتریکی، افزایش تعداد تنگناهاي انتقال و کاهش سرمایهگذاري در بخش انتقال نیاز به ایجاد انگیزه در سرمایهگذاران احساس میشود. براي ترویج سرمایهگذاري در بخش انتقال، نیازهاي روزافزون براي یک روش سیستماتیک براي بررسی گسترش انتقال براي تشویق سرمایهگذاران از دیدگاههاي مختلف احساس میشود. در [6] مشکل توسعه انتقال در محیط بازار رقابتی از دیدگاه بهرهبردار مستقل سیستم و سرمایه گذران فرموله شده است. روش پیشنهادي با استفاده از تجزیه و تحلیل پارامتري به شناسایی محل و میزان افزایش خط انتقال براي کسب بیشترین سود پرداخته است. احداث خطوط جدید میتواند موجب افزایش قابلیت اطمینان شده و براي شرکتهاي انتقال منافع اقتصادي داشته باشد. در [7] و [8] نویسندگان به موضوع افزایش قابلیت اطمینان با اضافهکردن خطوط جدید با در نظر گرفتن مباحث اقتصادي پرداختهاند.
در [7] توسعه بهینه شبکه انتقال با اضافهکردن اتصالات جدید خطوط مورد ارزیابی قرار گرفته و تابع هدف مورد استفاده شامل قابلیت اطمینان خطوط و هزینه گسترش شبکه می باشد. مسأله بهینه سازي چندهدفه با استفاده از سه روش الگوریتم ژنتیک حل شده است. در [8] یک روش جدید براي حل مسأله برنامهریزي توسعه خطوط انتقال در شبکه قدرت بر پایه برنامهریزي ابتکاري مورچگان (ACO) معرفی شده است. هدف مسأله توسعه انتقال مطرح شده در این مقاله؛ کاهش هزینه ها با در نظر داشتن هزینه گسترش شبکه و ارزش قابلیت اطمینان میباشد. ارزش قابلیت اطمینان از طریق محاسبه هزینه وقفه توسط شاخص (LOLC) تعیین شده و تمرکز این کار بر روي گسترش روشهاي چندهدفه توسعه خطوط انتقال با در نظر گرفتن تأثیر قابلیت اطمینان می باشد. در [9] روش تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه براي واحدهاي تولیدي و خطوط انتقال در یک بازار رقابتی آزاد ارائه شده و محدودیتهاي انتقال و خروج اجباري خطوط در یک بازه زمانی عملیاتی در این مقاله در نظر گرفته شده است. هدف ISO از تعمیرات و نگهداري واحدهاي تولیدي و خطوط انتقال، حفظ سطح مناسبی از قابلیت اطمینان در طول دوره عملیاتی است اما هدف شرکتهاي انتقال حداقلکردن هزینه تعمیرات و نگهداري میباشد. نتایج نشان میدهد اجراي برنامهریزي زمانی ISO براي تعمیرات و نگهداري نسبت به اجراي برنامهریزي زمانی شرکت انتقال براي تعمیرات و نگهداري، منجر به انرژي تأمیننشده کمتري در دوره زمانی مورد بحث خواهد شد. در [10] هم نویسندگان به بهینهسازي تابع هدف، شامل هزینه تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه و هزینه قابلیت اطمینان پرداختهاند. نویسنده در [11] و [12] به بهینهسازي تابع هدف، شامل هزینه تعمیرات و نگهداري و هزینه انرژي تأمیننشده در شبکه توزیع پرداخته است. هزینه تعمیرات و نگهداري، شامل هزینه تعمیرات و نگهداري اصلاحی و پیشگیرانه میباشد. نتایج نشان میدهد که با افزایش عملیات تعمیرات و نگهداري، هزینه انرژي تأمیننشده کاهش یافته است.
65 نشریه مهندسی برق و مهندسی کامپیوتر ایران، الف- مهندسی برق، سال 12، شماره 1، بهار 1393
در این مقاله سعی شده روشی تشویقی براي افزایش قابلیت اطمینان خطوط موجود، بدون اضافهنمودن خط جدید مطرح شود که این روش، بیمه انتقال نام دارد. صنعت بیمه در کنار اغلب صنایع، کالاي مورد نیاز را بیمه مینماید تا در صورت بروز عیب، خسارت واردشده به مشتري را جبران نماید. در روش بیمه انتقال انرژي الکتریکی، انرژي الکتریکی منتقلشده، بیمه خواهد شد و شرکتهاي بیمه براي اولین بار به عنوان بازیگران جدید در بازار برق معرفی شده و علاوه بر افزایش قابلیت اطمینان سیستم مورد بررسی، انگیزه اقتصادي لازم براي شرکتهاي بیمه نیز تأمین میشود. بدین منظور در بخش دوم، بیمه انتقال به عنوان یک راهکار تشویقی براي افزایش قابلیت اطمینان تشریح خواهد شد و در ادامه روشهایی براي افزایش قابلیت اطمینان ارائه میشوند. در بخش سوم، روند اجراي این روش و نحوه پیادهسازي آن بیان شده و در بخش چهارم به مطالعه موردي یک سیستم نمونه پرداخته شده است. بخش پنجم هم به نتیجهگیري اختصاص دارد.
-2 بیمه انتقال
صنعت بیمه در کنار اغلب صنایع با دریافت مبلغ بیمهنامه کالاي مورد نظر را بیمه مینماید تا در صورت بروز عیب، خسارت واردشده به بیمهگذاران را جبران کند. بیمه حمل و نقل کالا یکی از خدمات شرکتهاي بیمه است و شرکتهاي حمل و نقل کالا با دریافت هزینه، کالاي مورد نظر را از جایی به جاي دیگر منتقل میکنند. در کنار این شرکتها، شرکتهاي بیمه با دریافت مبلغ بیمهنامه، کالاي منتقلشده را بیمه میکنند و در صورت آسیبدیدن کالا در حمل و نقل، شرکت بیمه خسارت واردشده را جبران مینماید. به این ترتیب بیمهگذار از وصول کالاي خود اطمینان خواهد داشت و در صورت عدم وصول کالاي مورد نیاز از شرکت بیمه خسارت دریافت خواهد کرد.
بیمه انتقال انرژي الکتریکی پیشنهادشده در این مقاله، همانند بیمه حمل و نقل کالا میباشد به طوري که شرکت بیمه با دریافت مبلغ بیمهنامه، انرژي الکتریکی منتقلشده از تولیدکننده به مصرفکننده را بیمه مینماید. در بیمه انتقال انرژي، شرکت بیمه در صورت عدم تأمین انرژي الکتریکی مورد نیاز مصرفکننده، به بیمهگذار خسارت پرداخت خواهد کرد (متناسب با میزان انرژي تأمیننشده) که این عدم تأمین انرژي الکتریکی در صورت وقوع خرابی در سیستم انتقال رخ خواهد داد. بدیهی است که هزینه بیمه انتقال انرژي، جدا از هزینهاي است که براي انتقال انرژي پرداخت میشود.
تفاوتهایی بین انتقال انرژي الکتریکی با حمل و نقل کالا وجود دارد. انتقال انرژي الکتریکی بر اساس قوانین فیزیکی از خطوط انتقال انجام میپذیرد، در نتیجه مصرفکننده یا تولیدکننده نمیتواند مسیر انتقال را تعیین نماید و این قوانین فیزیکی هستند که تعیینکننده مسیر انتقال میباشند. قابلیت اطمینان مسیرهاي مختلف، متفاوت است و این امر سبب میشود قابلیت اطمینان مصرفکنندگان مختلف تفاوت داشته باشد. همچنین بر خلاف سیستم حمل و نقل کالا، در انتقال انرژي الکتریکی شرکتهاي متعددي براي انتقال انرژي وجود ندارد تا مصرفکننده یا شرکت بیمه بتوانند از خطوط مختلف انرژي خود را تأمین نمایند. در نتیجه عوامل فوق، قابلیت اطمینان هر مصرفکننده تابعی از شرایط خطوط میباشد و به دلیل این که مصرفکنندگان نمیتوانند مسیر انتقال و شرکت انتقال را انتخاب نمایند، قابلیت اطمینان مصرفکنندگان ثابت است. از این رو مصرفکنندگان علاقمند به افزایش قابلیت اطمینان خطوط موجود میباشند.
افزایش قابلیت اطمینان هزینههایی براي شرکتهاي انتقال در پی دارد و از این رو شرکت هاي انتقال علاقهاي به افزایش قابلیت اطمینان خطوط موجود ندارند. اما شرکتهاي بیمه با دریافت حق بیمه، در صورت عدم تأمین انرژي مورد نیاز مصرفکنندگان باید به آنها خسارت پرداخت نمایند. از این رو خسارت پرداختشده نسبت معکوس با قابلیت اطمینان سیستم خواهد داشت به طوري که در سیستمهاي با قابلیت اطمینان بیشتر، خسارت کمتري به مشترکین پرداخت خواهد شد. در نتیجه شرکتهاي بیمه به دنبال روشهایی براي افزایش قابلیت اطمینان خطوط موجود میباشند تا با افزایش قابلیت اطمینان خسارت پرداختی به مصرفکنندگان کاهش یابد.
روشهاي مختلفی براي افزایش قابلیت اطمینان وجود دارد که از جمله این روشها میتوان به موارد زیر اشاره نمود.
(1 احداث خطوط جدید (2 برنامهریزي تعمیرات دورهاي
(3 تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه هر یک از روشهاي فوق میتواند به همراه پارامترهاي دیگري در
تابع هدف مسأله منظور شود. در بخش مقدمه، نمونهاي از کارهاي صورتگرفته در زمینه افزایش قابلیت اطمینان با تابع هدف مورد استفاده بیان گردیده است. در این قسمت به بررسی تأثیر تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه در افزایش قابلیت اطمینان پرداخته میشود.
انواع روشهاي مختلف تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه براي افزایش قابلیت اطمینان در خطوط انتقال را میتوان به 3 دسته کلی تعمیرات و نگهداري اصلاحی، تعمیرات و نگهداري پیشگیرانه و نظارت بر وضعیت (پیشبینی تعمیرات و نگهداري) تقسیمبندي نمود. در این روشها قابلیت اطمینان خطوط موجود افزایش مییابد.
(1 تعمیرات و نگهداري اصلاحی: معمولاً بعد از وقوع خطا انجام شده و آخرین راهکار براي افزایش قابلیت اطمینان میباشد. از این روش معمولاً در مورد تجهیزاتی که نمی توان پیشبینی از وضعیت آنها داشت (خطا به طور اتفاقی در آنها رخ میدهد) استفاده میشود.
(2 تعمیرات نگهداري پیشگیرانه: براي کاهش هزینههاي مربوط به تعمیرات و نگهداري اصلاحی صورت میگیرد و معمولاً به صورت دورهاي انجام میشود. فواصل زمانی تعمیرات به زمان مورد انتظار براي وقوع خرابی بستگی دارد و این فواصل به گونهاي تنظیم میشوند تا قبل از وقوع خرابی مشکل تجهیزات برطرف شود.
(3 نظارت بر وضعیت: بر مبناي برآورد از وضعیت اجزا میباشد. یکی از اشکال ساده نظارت بر وضعیت، افزایش دوره تعمیر و نگهداري براي تجهیزات تازه است چرا که این تجهیزات در شرایط بهتري کار میکنند و احتمال وقوع خرابی در آنها کمتر است.
از جمله روشهاي تعمیرات و نگهداري میتوان به موارد زیر اشاره کرد: (1 سیستمهاي تعمیر اضطراري:1 بلایاي طبیعی، طوفانهاي فصلی و ... باعث تخریب دکلهاي انتقال در نتیجه اخلال در انتقال انرژي میشوند. بازیابی خطوط به روشهاي معمول زمان زیادي میگیرد و استفاده از روش تعمیر اضطراري زمان بازیابی را کاهش خواهد داد. (2 تعمیر و نگهداري خط گرم:2 تعمیراتی مانند تعویض عایقها، دمپرها و سایر سختافزارها بدون این که انتقال انرژي متوقف شود.
1. Emergency Restoration Systems 2. Hotline Maintenance
خندانی و اکبري فرود: قرارداد بیمه انتقال انرژي الکتریکی، روشی تشویقی براي افزایش قابلیت اطمینان 57
(3 شستشوي عایقهاي خطوط:1 از این روش در مناطق با آلودگی زیاد استفاده میشود.
(4 تعمیرات پیشگیرانه:2 روشهاي مختلفی براي تجهیزات مختلف به کار میرود که شامل نظارت لحظهاي بر تجهیزاتی مثل ترانس، راکتور، مدارشکن، تجهیزات ترانس، برقگیر و ... میباشد.
(5 نظارت بر شرایط:3 روشهایی مانند RVM4، PDC5 و DGA6 براي ترانس، DCRM7 براي مدارشکنها و اندازهگیري جریان برگشتی هارمونیک سوم براي برقگیرها.
-3 نحوه پیادهسازي روش پیشنهادي
همان گونه که عنوان شد بیمه انتقال به عنوان یک راهکار تشویقی براي افزایش قابلیت اطمینان میتواند مطرح باشد. مهمترین نکاتی که در این بحث به نظر میرسد نحوه تعیین مبلغ بیمهنامه، نحوه تعیین خسارت و لزوم افزایش قابلیت اطمینان میباشد.
(1 نحوه تعیین حقبیمه: با توجه به این نکته که بیمه انتقال روشی براي بهبود قابلیت اطمینان پیشنهاد شده است، مبلغ بیمهنامه متناسب با خسارت هر یک از مصرفکنندگان در سال گذشته در اثر عدم تأمین انرژي الکتریکی در نظر گرفته میشود
(1) , 0 α 1 A( i) α NDE (i ) CC ( i)
در (1)، ( A(i مبلغ بیمهنامه براي مصرفکننده i ، NDE(i)
انرژي تأمیننشده در طول سال براي مصرفکننده i و ( CC(i
هزینه هر کیلووات ساعت انرژي تأمیننشده براي مصرفکننده
i میباشد.
انرژي الکتریکی مورد نیاز مصرفکنندگان ارزش مشخصی براي
آنها دارد به طوري که با تأمیننشدن این انرژي، خسارتی به
مصرفکنندگان وارد خواهد شد و در نتیجه افزایش قابلیت اطمینان
ارزشی برابر با این خسارت خواهد داشت. اما در صورتی که کل
خسارت واردشده به مصرفکنندگان در سال گذشته به عنوان حق
بیمه به شرکت بیمه پرداخت شود، ممکن است شرکت بیمه با
مبلغی بسیار کمتر از مبلغ دریافتی قابلیت اطمینان را افزایش داده و
سود قابل توجهی دریافت نماید. در نتیجه میزان حق بیمه باید
متناسب با هزینه لازم براي افزایش قابلیت اطمینان باشد. هزینه
افزایش قابلیت اطمینان میتواند به شرایط مختلفی از جمله شرایط
جغرافیایی، عمر تجهیزات موجود، تجهیزات مورد استفاده و ...
بستگی داشته باشد. از این رو ضریب α براي برقراري تعادل بین
هزینه پرداختی توسط مصرفکنندگان و هزینه لازم براي افزایش
قابلیت اطمینان در نظر گرفته شده به طوري که در مکانهاي
صعبالعبور یا در سیستمهاي فرسوده که نیاز به جایگزینی تجهیزات
میباشد، ضریب α به 1 نزدیک می شود تا هزینه شرکت بیمه
جبران شود.
خسارت واردشده به مصرفکنندگان در سال گذشته در اثر خرابی
1. Live Line Insulator Washing 2. Preventive Maintenance 3. Condition Base Monitoring 4. Recovery Voltage Monitoring
5. Polarisation and Depolarisation Current 6. Dissolved Gas Analysis 7. Dynamic Contact Resistance Measurement
سیستم انتقال، علاوه بر طول زمان خاموشی به دو عامل ارزش انرژي براي مصرفکننده و میزان انرژي مصرفی (بار) بستگی دارد. متناسببودن حق بیمه دریافتی با خسارت پرداختشده در سال گذشته سبب میشود:
الف) مصرفکنندگانی که انرژي براي آنها از اهمیت بیشتري برخوردار است، هزینه بیشتري براي افزایش قابلیت اطمینان پرداخت نمایند.
ب) مصرفکنندگانی که انرژي بیشتري از شبکه انتقال دریافت مینمایند و به عبارت دیگر وابستگی بیشتري به شبکه انتقال دارند، هزینه بیشتري براي افزایش قابلیت اطمینان پرداخت نمایند.
در نتیجه به نظر میرسد نحوه تعیین حق بیمه عادلانه باشد.
(2 نحوه تعیین خسارت: انرژي الکتریکی براي مصرفکنندگان مختلف ارزش متفاوتی دارد. براي مصرفکنندگان هرچه نیاز به انرژي بدون وقفه بیشتر باشد و به عبارت دیگر حساسیت مصرفکنندگان بالاتر باشد، ارزش انرژي الکتریکی براي آنها بیشتر خواهد بود. عدم تأمین انرژي الکتریکی سبب واردآمدن خسارت به مصرفکنندگان میشود و این خسارت متناسب با ارزش انرژي الکتریکی میباشد. هرچه ارزش انرژي بیشتر باشد، خسارت واردآمده به مصرف کننده بیشتر خواهد بود. شرکت بیمه با دریافت حق بیمه این خسارت را جبران خواهد کرد اما به دلیل این که حق بیمه دریافتی و خسارت پرداختشده تابعی از این ارزش انرژي میباشد، شرکت انتقال و مصرفکننده میتوانند توافقی براي تعیین این ارزش داشته باشند. به این ترتیب مصرفکنندگانی که انتظار دریافت خسارت بیشتري دارند، حق بیمه بیشتري نیز پرداخت خواهند کرد.
رابطه (2) نحوه تعیین خسارت کل در سال گذشته را نشان میدهد
(2) n∑ NDE (i ) CC(i) TCC
i1
در این رابطه TCC ، مجموع خسارت واردشده به مصرفکنندگان
در سال گذشته است و همان گونه که مشاهده میشود، مجموع
خسارت واردشده به مصرفکنندگان تابعی از هزینه هر کیلووات
ساعت انرژي تأمیننشده براي مصرفکنندگان (( (CC(i میباشد. در نتیجه با در نظر گرفتن (1) و (2)، مصرفکنندگانی که خسارت بیشتري دریافت میکنند، حق بیمه بیشتري نیز پرداخت نمودهاند.
(3 لزوم افزایش قابلیت اطمینان: با فرض ثابتبودن میزان بار نسبت به سال گذشته و برابربودن احتمال وقوع خرابی با احتمال در نظر گرفته شده در سال گذشته، اگر حق بیمه متناسب با ارزش قابلیت اطمینان در سال گذشته (خسارت واردشده به مصرفکنندگان در سال گذشته) به شرکت بیمه پرداخت شود و شرکت بیمه قابلیت اطمینان سیستم را افزایش ندهد، آن گاه شرکت بیمه مبلغ حق بیمه دریافتی را به عنوان بخشی از خسارت به مشتریان پرداخت خواهد نمود و علاوه بر آن اختلاف بین حق بیمه دریافتی و مجموع خسارت واردشده به مصرفکنندگان را نیز باید از سرمایه خود پرداخت نماید که موجب ضرر براي شرکت بیمه میشود. در حالی که میزان بار مصرفی، هر ساله افزایش مییابد و به دلیل استهلاك تجهیزات، احتمال وقوع خرابی افزایش خواهد یافت. در نتیجه شرکت بیمه به دنبال روشی براي کاهش خسارت پرداختی یا به عبارتی افزایش قابلیت اطمینان خواهد بود، چرا که در غیر این صورت ضرر خواهد نمود.
58 نشریه مهندسی برق و مهندسی کامپیوتر ایران، الف- مهندسی برق، سال 12، شماره 1، بهار 1393
محاسبه نمود. تعیین α بر اساس عمر تجهیزات، شرایط جغرافیایی،
شرایط آب و هوایی و ... صورت می گیرد. مقایسه هزینه حاشیهاي افزایش
قابلیت اطمینان با هزینه عملی افزایش قابلیت اطمینان، سود و زیان
شرکت بیمه را مشخص میکند. هزینه حاشیهاي افزایش قابلیت اطمینان،
در واقع بیشترین مبلغی است که شرکت بیمه میتواند براي افزایش
قابلیت اطمینان هزینه کند، بدون آن که متحمل ضرر شود. مراحل اجراي
این روش به صورت زیر میباشد:
(1 تعیین خسارت کل در سال گذشته با استفاده از (2) و تعیین حق
بیمه با α تعیینشده با استفاده از .(1)
(2 تعیین اولویت خطوط بر اساس بیشترین خسارت وارده ناشی از
خروج خط.
شکل :1 شبکه 6باسه مورد مطالعه. (3 تعیین میزان افزایش قابلیت اطمینان مورد نظر.
(4 محاسبه هزینه حاشیهاي افزایش قابلیت اطمینان در ازاي افزایش
با افزایش قابلیت اطمینان خطوط، خسارت پرداختی شرکت بیمه به قابلیت اطمینان هر یک از خطوط با استفاده از .(4)
(5 تعیین بیشترین هزینه حاشیهاي
مصرفکنندگان کاهش مییابد و در نتیجه مبلغ بیمهنامه (خسارت عدم
n∑ NDEnew (i) CC(i)
تأمین انرژي در سال گذشته) کاهش خواهد یافت. از این رو این مبلغ (3) TCCnew
بیمهنامه براي چند سال ثابت در نظر گرفته میشود تا هزینههاي شرکت i 1
بیمه براي افزایش قابلیت اطمینان جبران شود. به عبارت دیگر میزان (4) α TCC − TCCnew MRIC
ارزش قابلیت اطمینان براي مصرفکنندگان (قبل از قرارداد با شرکت بیمه LLM
و افزایش قابلیت اطمینان) به عنوان مبلغ بیمهنامه در نظر گرفته میشود. در این رابطه TCCnew مجموع خسارات واردشده به مصرفکنندگان در
با این کار، مصرفکنندگان مبلغی متناسب با ارزش قابلیت اطمینان به اثر عدم تأمین انرژي با تغییر قابلیت اطمینان (بر حسب دلار)، LLM
شرکت بیمه پرداخت مینمایند و شرکت بیمه قابلیت اطمینان سیستم را طول خطوطی که در آنها عملیات تعمیر و نگهداري پیشگیرانه صورت
افزایش خواهد داد و در صورت وقوع خرابی، به بیمهگذاران خسارت میگیرد (بر حسب کیلومتر) و MRIC هزینه حاشیهاي افزایش قابلیت
پرداخت خواهد کرد. لازم به ذکر است که این مبلغ بیمهنامه جدا از مبلغ اطمینان (بر حسب دلار بر کیلومتر) میباشد.
