دانلود مقاله اهمیت شناسایی علفهای هرز مزارع گندم و مدیریت کنترل آنها

بخشی از مقاله

مقدمه
گندم به عنوان اساسي ترين محصول در الگوي غذايي ايرانيان از جايگاه ويژه اي برخوردار است، به گونه اي كه همواره در سيا ستگذاري ها محور اصلي بوده است. براي حركت در جهت تامين گندم مورد نياز كشور بايد به افزايش پتانسيل توليد و حفظ حداكثر پتانسيل موجود توجه داشت. امروزه در كشورهاي پيشرفته فعاليت هايي كه صرفاً برا ي حفط پتانسيل توليد صورت مي گيرد با فعاليتهايي انجام شده براي افزايش پتانسيل توليد برابري مي كند و همين امر باعث شده است كه در اين كشورها فاصله بين توليد در شرايط مزرعه كشاورز و توليد در شرايط مزارع تحقيقاتي، نسبت به كشورهاي در حال توسعه، به مراتب كمتر باشد.

يكي از روشهاي مؤثر براي حفظ پتانسيل توليد، مديريت علف‌هاي هرز است. در حال حاضر كشورهاي پيشرفته توانسته اند خسارت ناشي از علف های هرز را به 5%کاهش دهند،این در حالی است که در کشورهای در حال توسعه این خسارت 25%ویا بیشتر است.هنگامی که گفته می شود خسارت علف های هرز 25%است ،منظور این است که اگر با علف های هرز مبارزه شود،25%به عملکرد افزوده خواهد شد.به نظر می رسد که اگر بتوان از طریق مبارزه با علف های هرز25%عملکرد راافزایش داد،این روش به مراتب ارزانتر از روش های وقتگیر و پرهزینه به نژادی (که البته آن هم به جای خود ضروری و حیاتی است)خواهد بود.

براي كنترل شيميايي علف هاي هرز بايد مراحل زير را به دقت پيگيري نمود:
1. علف هاي هرز مسئله ساز مزرعه را شناسايي نمود.
2. علف كشي را انتخاب نمود كه قادر به كنترل علف هاي هرز مسئله ساز باشند.
3. كليه توصيه هاي نوشته شده روي برچسب علف‌كش را مورد مطالعه قرار داده و به آنها عمل نمود.
4. سمپاش مناسبي را انتخاب نمود و آن را به طرز صحيح تنظيم نمود. در سطوح بزرگ حتي‌الامكان از سمپاش‌هاي بوم‌دار 400 ليتري پشت تراكتوري با نازل تي‌جت و با فشار 2-3 بار استفاده گردد.

5. زمان سمپاشي را رعايت نمود و نقش عوامل اقليمي را در هنگام سمپاشي مد نظر قرار داد.
6. چنانچه لازم است هم از باريك برگ كش ها و هم پهن برگ كش ها استفاده شود، اختلاط پذيري علف كش ها را مورد توجه قرار دهيد و در صورتي كه علف‌كش‌ها با هم سازگاري ندارند، از مخلوط كردن آنها خوداري نمود.


روشهاي مكانيكي كنترل علف‌هاي هرز را مي توان به دو دسته تقسيم نمود:
1) روشهاي مكانيكي قابل اجرا در قبل از كشت گندم، كه مهمترين آنها عبارتند از:
سبز نمودن علف‌هاي هرز از طريق آبياري قبل از كشت و بلافاصله شخم نمودن علف‌هاي هرز سبز شده.
استفاده از سيستمهاي بدون شخم يا داراي شخم حداقل: بايد توجه داشت كه سيستمهاي بدون شخم يا داري حداقل شخم، باعث افزايش حضور علفهاي هرز چند‌ساله و كاهش علف‌هاي هرز يك ساله، بخصوص پهن برگها مي شود.

2) روشهاي مكانيكي قابل اجرا در زمان آيش يا پس از برداشت گندم، كه مهمترين آنها عبارتند از:
برگرداندن بقاياي گياهي گندم پس از برداشت از طريق جلوگيري از تكثير علف‌ها‌يي‌‌هرز (بخصوص علف‌هاي هرز يك ساله) باعث كاهش خسارت مي شود. البته اگر اين عمل با تاخير انجام گيرد، در بسياري از موارد باعث تشديد خسارت علف‌هاي‌هرز خواهد شد.

در صورتی که زمین دارای علف های هرز دائمی نظیر خارشتر،پیچک ،تلخه،قیاق، شیرین بیان،تلخ بیان و غیره باشد، شخم های عمیق با فاصله دو هفته پس از برداشت گندم بسیار موثر خواهد بود.معمولا پس از عملیات شخم، اندام های مختلف علف های هرز تکه تکه شده و در عمق خاک قرار خواهند گرفت. در این صورت این اندام ها به دلیل نداشتن ذخیره غذایی کافی قادر به رشد مجدد نخواهند بود. از طرفی ریشه ها و یا اندام های رویشی زیرزمینی این گیاهان به سطح خاک آورده شده و با قرار گرفتن در معرض هوا و نور خورشید آب خود را از

دست داده و خشک خواهند شد.البته هنگامی که از شخم برای کنترل علف های هرز چندساله استفاده می شود نباید انتظار داشت که در همان سال اول همه علف های هرز دائمی از بین بروند، بلکه ادامه این کار در طی 3تا4 سال تا حدود زیادی مشکل علف های هرز دائمی را حل خواهند نمود. برای نتیجه گیری سریع می توان در تلفیق با شخم از علف کش های سیستمیکمثل گلیفوزیت (راند آپ) و یا در مواردی از پیکلورام استفاده نمود(استفاده از پیکلورام دوام زیادی دارد و برای مزارع و درخت های اطراف بسیار خطرناک است).برای مصرف علفکش ها باید زمین را شخم زد و پس از رویش مجدد علف های هرز، روی آنها علف کش پاشید و مجددا پس از 7 تا 10 روز زمین را شخم زد.

الف) علف‌كش‌هاي قبل از كاشت يا قبل از رويش

علف‌كش‌هاي مزارع چغندرقند به دو دسته قبل از سبز شدن تقسيم مي‌شوند. دسته اول تماسي و عمومي بوده و كليه علفهاي هرز را قبل از سبز شدن محصول از بين مي‌برند. دسته دوم قبل يا بعد از كاشت و در خاك استفاده مي‌شوند.

در صورت پيش بيني و وجود مشكل علفهاي هرز، بايستي نوع علف‌كش را از نظر مصرف در قبل يا بعد از كاشت مشخص نمود، معمولاً زناني از علف‌كش عمومي و تماسي در قبل از كاشت استفاده مي‌شود. كه علت هرز كامل نباشد و يا اينكه زمان كاشت محصول علف هرز كاملاً زير خاك مدفون نباشد. در صورتيكه زمان مصرف علف‌كش‌هاي تماسي عمومي تا بعد از كاشت با تاخير بيفتد. بيشتر علفهاي هرز ظاهر شده و در نتيجه از بين خواهند رفت. با اين وجود تعلل در مصرف علف‌كش تا زماني كه ظهور بوته‌هاي نزديك باشد. امكان دارد به گياهچه‌هاي محصول آسيب برساند. پاركرات (همراه يا بدون ديكوات)، گليفوست و گلوفلوسسينات مهمترين علف‌كش‌هاي تماسي هستند كه در اكثر نقاط جهان مصرف مي‌شوند. مهمترين امتياز مصرف علف‌كش‌هاي عمومي قبل از سبز شدن چغندرقند كنترل تقريباً تمامي گونه‌هاي علفهاي هرز از جمله چغندرعلفي مي‌باشد.

در صورت مصرف علف‌كش‌ها در خاك قبل ار كاشت چغندرقند، بايستي آنها را با خاك علف‌كش با خاك سطحي تا عمق پنج سانتي متري اطمينان حاصل نمود. مخلوط كردن علف‌كش با خاك، از طريق كاهش اثر آب و هوا روي فعاليت سم موجب تاثير يكنواختي علف‌كش مي‌شود. مخلوط نمودن علف‌كش با خاك، از طريق كاهش اثر آب و هوا روي فعاليت سم موجب تاثير يكنواخت علف‌كش
مي‌شود. مخلوط نمودن علف‌كش با خاك در مورد تركيبات فرار و در نواحي خشك لازم مي‌باشد. از آنجائيكه اين روش نيازمند وسايل خاصي جهت مخلوط كردن علف‌كش با خاك، تراكتورهاي قوي و زمان بيشتر است، چندان مورد استفاده قرار نمي‌گيرد.

همانند علف‌كش‌هاي تماسي، انواع پردوام را نيز بايستي با خاك سطح الارض و قبل از سبز شدن گياهچه‌هاي چغندرقند به كاربرد. در غير اينصورت موجب صدمه به محصول اصلي مي‌شوند. به علت آنكه در بعضي شرايط ، مخلوط كردن علف‌كش‌هاي بادوام با خاك باعث افزايش خسارت به چغندرقند مي‌شود(بعنوان مثال،‌ لناسيل روي املاح معدني خاك) نمي‌توان تمامي آنها را با خاك مخلوط نمود. مزيت علف‌كش‌هاي با دوام مورد استفاده در خاك، كاهش شديد علفهاي هرزي اسست كه همزمان با چغندرقند سبز مي‌شوند و همچنين باعث حساس شدن ساير علفهاي هرز سبز شده مي‌گردند (دكستر 1971، دانكن و همكاران، 1982) بعضي محققين عقيده دارند كه تاثير رقابت علفهاي هرز روي عملكرد تا هنگامي كه مراحل اوليه رشد چغندرقند ناچيز است. آنان مصرف علف‌كش‌ها را در مراحل قبل از كاشت و سبز شدن به دلايل اكولوژيك قبول ندارند (مه ير و همكاران1986)، با اين وجود اكثر زراعين مصرف علف‌كش‌هاي قبل از سبز شدن را مهم و مكمل مصرف علف‌كش‌هاي بعداز ظهور گياه اصلي مي‌دانند.

در دهه 1980 در نواحي شمال اروپا جهت كنترل علفهاي هرز استفاده از روش سمپاشي با مقدار پائين بعد از مرحله جوانه زدن باعث تغيير مقدار علف‌كش‌هاي قبل از رويش گرديد.
آزمايش‌ها نشان داد قابليت اعتماد به مصرف زودتر علف‌كش با مقدار پائين بعد از مرحله رويش افزايش يافته و باعث شده تا بتوان از علف‌كش‌هاي قبل از رويش با مقدار كمتري براي مبارزه با پهن برگ‌ها استفاده كرد.

(مي و هيلتون1985) متعاقباً برخي سازندگان، علف‌كش‌هاي قبل از رويش و بدنبال آن انواع علف‌كش‌هاي بعد از رويش را با مقادير پائين معرفي نمودند. پائين آمدن مقدار مصرفي و در نتيجه كاهش هزينه، منجر به مصرف برخي علف‌كش‌هاي بعد از رويش توسط زارعين شده است كه از طرف ديگر اطمينان يافتن از مصرف ديرهنگام علف‌كش‌هاي بعد از رويش سه مبارزه با علفهاي هرز كمك نمايند. مهمترين علف‌كش‌هاي بادوام كه قبل استفاده زيست شناسي سبز كردن علفهاي هرز پهن به كار مي‌روند عبارتند از: كلرايدازون (پيرازون)، سيكلوات، دي اتاتيل، اتوفومسات، لناسيل و متاميترون.

قبل از كاشت براي مبارزه با علفهاي هرز باريك برگ مي‌توان از علف‌كش‌هاي سيكلوآت، دلاپون، دي آلات، اي پي تي سي آو تري ـ آلات استفاده نمود. با وجود ارزان بودن اين علف‌كش‌ها خصوصاً دالاپون وتي سي آب و هوايي، بعضي كشورها آنها را با علف‌كشهاي باريك برگ انتخابي بعد از رويش كه خسارت كمتري به زراعت اصلي مي‌زنند، جايگزين نموده اند.

جهت انتخاب علف‌كش‌هاي قبل از رويش، عوامل زيادي را بايد در نظر گرفت. نوع علف‌هاي هرزي كه بايد كنترل شوند در درجه اول اهميت است. جهت اطمينان از كنترل كامل علفهاي هرز، بايستي تاثير علف‌كش‌هاي پس از رويشي را در انتخاب علف‌هاي قبل ار رويش در نظر داشت. نوع خاك و مواد آلي از عوامل مهمي هستند كه در تعيين سموم قابل مصرف، مقدار و تاثير آنها تاثير مي‌گذارند. سازندگان بر تاثير مصرف متوالي بعضي علف‌كش‌ها روي محصول تاكيد دارند (بعنوان مثال: متاميترون قبل از رويش و بدنبال آن لناسيل بعد از رويش). مصرف پشت سرهم علف‌كش‌هاي قبل از رويش و آفت‌كش‌ها نيز مي‌تواند خسارت وارد نمايد، براي مثال مصرف كار بوفروان مي‌توان تا حدي اين مسئله را برطرف نمود.

بعضي اوقات جهت مبارزه با فرسايش بادي لازم است در انتخاب علف‌كش‌هاي قبل از رويش دقت نمود. مالچ معدني باي تومن و زراعت پوششي جو، دو روش رايج حفاظت محصول در برابر فرسايش بادي هستند. مالچ باي تومن مي‌تواند فعاليت علف‌كش‌هاي قبل از رويش را كاهش دهد. نثورورر1984) . وجود جو در زراعت چغندرقند، كار مبارزه را دشوار مي‌كند زيرا در انتخاب مصرف علف‌كش بايستي دقت نمود كه به رشد و نمو جو آسيبي وارد نيايد.

علفهاي هرز مزارع گندم
منابع مختلف تعداد علف‌هاي هرز مزراع گندم ايران را بيش از200 گونه ذكر كرده اند. ولي آنچه مسلم است همه اين گونه ها علف‌هاي هرز مهم و بسيار خسارت‌زا نيستند. بسياري از اين علف‌هاي‌هرز اتفاقي بوده و اهميت زيادي ندارند. جدول 1 تعداد علف‌هاي هرز مهم پهن‌برگ و باريك‌برگ موجود در مزارع گندم كشور و جدول 2 نيز فهرست نام فارسي و نام علمي آنها نشان مي دهند. علف‌هاي هرزي مانند، يولاف وحشي، پيچك و غيره در اغلب اسـتـانهاي ايران يافـت مي شوند.. برخي از علف‌هاي هرز نيز به دليل تحمل در برابر روشهاي كنترل، جزء علف‌هاي هرز مسئله ساز محسوب مي شوند. از جمله اين علف‌هاي هرز مي توان به خارشتر در يزد و خراسان، شيرين بيان در غرب، تلخه در قزوين، جو دره در فارس، علف شور در قم ، مياگروم در اصفهان، سيلن وجغجغك در استان مركزي، پيچك در همدان، گلايول در ديمكاريهاي اطراف اردبيل، ارشته خطايي در اطراف خوي و اخيراً در اطراف تهران، پنيرك در مناطق گرمسيري مانند خوزستان و بروموس در بلوچستان اشاره نمود.

به طور كلي پويايي جمعيت علف‌هاي هرز باعث شده است كه همواره يكي از علف‌هاي‌هرز در مزارع گندم به عنوان علف‌هرز غالب بروز پيدا كنند. علي رغم آنكه در يك مقطع زماني تلاشهاي زيادي صرف كنترل علف‌هاي‌هرز غالب يك منطقه مي شود و آن علف‌هرز از بين مي‌رود، ولي پس از مدت كوتاهي علف‌هاي‌هرز ديگر ميدان را خالي از رقيب ديده و به عنوان علف‌هرز غالب مطرح مي شود. به همين دليل همواره با علف‌هاي هرزي مواجه خواهيم شد كه روش كنترل آنها ناشناخته است.
جدول 1 : تعداد علف‌هاي هرز پهن برگ و باريك برگ موجود در اقليمهاي مختلف.

مناطق پهن برگ باريك برگ
سردسير
معتدل
گرمسيري
خزري
مهم ساير مهم ساير
12
15
4
10 13
26
5
10 5
5
5
5 2
5
3
3
جدول2: فهرست علف‌هاي هرز غالب مزارع گندم در مناطق اقليمي مختلف كشور
رديف پهن برگ

ازمك Cardaria draba L. Desv. Subsp
خارشتر Alhagi pseudalhagi (MB.) Desv
سلمك Chenopodim album L
علف شور Salasola kali L

پيچك صحرائي Convolvulus arvensis. L
رديف باريك برگ
چچم ايراني Lolium persicum Boiss & Hohen
دم روباهي باريك Alopecurus myosuroides
يولاف وحشي Avena ludoviciana Dur
جو موشي Hordeum morinim

معرفي چندنوع علف هرز غالب مزارع گندم
الف :علف هرز پهن برگ

1- ازمك
بانام هاي فارسي بلقسط- بجند-بوشي ونام علمي Lepidium draba
گياهي است دائمي به ارتفاع 20 تا 60 سانتي متر كه توسط بذر و ريزوم تكثير مي شود. داراي ساقه هاي سبز متمايل به خاكستري است كه در قسمت انتهايي منشعب و پوشيده از كركهاي خاكستري يا سفيد هستند. برگها متناوب، تخم مرغي يا بيضي شكل و برگهاي بالايي بدون دمبرگ يا ساق

2-خارشتر
Alhagi psuedalhagi
Camelthornخارشتر گياهي است علفي و چند ساله از خانوادهLeguminosae،تكثير ان توسط بذر و ريزوم صورت ميگيرد.داراي شاخه هايي انبوه و در هم، ساقه سبز رنگ است. اين گياه برگهاي ساده اي دارد كه2تا4ميليمتر عرض و2تا10 ميليمتر طول دارند. برگها به شكل بيضي كشيده هستند كه در پايه خارها قرار گرفته اند.گلها به طور منفرد يا دوتايي در طرفين شاخه ها قرار دارند. كاسه گل تقريبا 2 ميليمتر طول دارد و بدون كرك است.دندانه هاي كاسه نوك تيزوتخمدان نيز بدون كرك است. ميوه اين گياه باريك و بدون كرك بوده سطح رويي ان صاف و سطح زيرش بند بند است.رنگ گلها صورتي يا صورتي مايل به بنفش است. دمگل 1 تا 3 ميليمتر است.اين علف هرز به شوري مقاوم بوده و بيشتر در نواحي خشك وبياباني وجود دارد گوسفندان و شتر از آن تغذيه ميكنند.از گونه هاي ديگر ان ميتوان A.persarum را نام برد.خارشتر از علفهاي هرز مزارع پنبه،نيشكر،چغندرقند،گندم،جو،سبزي و صيفي است.
3- سلمك

سلمه تره(سلمك)
گياهي است از خانواده اسفناجيان(chenopodiaceae) و يكساله با ساقه هاي ايستا و انشعابات فراوان كه غالباً داراي خطوط صورتي يا بنفش هستند. ارتفاع آن بر حسب آب و هوا و نوع خاك تغيير مي كند برگهاي سلمك كشيده، تخم مرغي شكل و دندانه دار است. برگهاي قسمت فوقاني گياه باريكتر و داراي حاشيه صاف است. كركهاي سفيدرنگي برگ و ساقه هاي اين گياه را پوشانده است گل آذين آن از نوع سنبله و سبز رنگ است. ميوه نيز سبز رنگ وداراي بذرهاي ريزي است.اين گياه در اكثر مزارع به خصوص مزارع صيفي و غلات زياد ديده ميشود.تكثيرآن از طريق بذر صورت ميگيرد. گياهان اين جنس توليد مقادير زيادي گلوكوزيدسيانوژنيك كرده باعث مسموميت دام ميشوند

4-علف شور
Salsola kali
Russian thistle= Prickly saltwort
گياهي است يكساله بهاره بصورت ايستا، با ارتفاع 15 تا 150 سانتيمتر كه توسط بذر تكثير مي شود. ساقه آن منشعب، با انشعابات باريک، محکم و فاقد کرک. برگها متناوب، خطي تا سرنيزه اي در مراحل اوليه گوشتي و باريک و منتهي به خار. گلها ريز، بدون دمگل،

5- پيچك
گياهي است چندساله از خانواده Convolvulaceae كه از طريق بذر و ريزوم هاي زير زميني تكثير مي يابد. ريزوم ها به رنگ سفيد بوده و در تمام جهات گسترده شده اند و گوشتي و آبدار هستندداراي ريشه هاي بسيار گسترده و در هم پيچيده و ساقه هاي خزنده روي زمين(استولون)به درازاي30 تا120سانتيمتر،برگهاي ان متقابل وپيكاني شكل،گلهايش سفيد تا سفيد صورتي و شيپور مانند است. گلدهي آن مختص فصل خاصي نيست و گلهاي ان به تدريج باز ميشوند.توليد كپسول بذر ميكنند كه تخم مرغي شكل بوده و محتوي1-4عدد بذر ميباشد.بذرها به رنگ سياه و گاه قهوه اي متمايل به خاكستري است.بذرها داراي دو سطح مسطح و يك سطح محدب(گرد) ميباشد.ريشه كني پيچك صحرايي به دليل وجود ريشه هاي عميق با انشعابات فراوان، استولون و بذرهاي بادوام(حفظ قوه ناميه تا 50سال)غير ممكن است. گونه هاي ديگر آن شاملC.strachidifolius ,C.pilosellaefolius ميباشد.پيچك صحرايي از علفهاي هرز مزارع ، گندم، جو، زمينهاي باير است

ب:علفهاي هرزباريك برگ
1- چچم
چچم يا گيج دانه گياهي است يكساله و تك لپه اي از خانواده گندميان(Poaceae ياGramineae) كه از طريق بذر تكثير مي يابد. ساقه راست يا كمي گسترده،منفرد و چند تايي دارد.ارتفاع ان به 30 تا60و گاهي90سانتي متر ميرسد.برگ و غلاف برگ صاف و ظاهراً سبز،فاقد مو و ضمائم، و پهنك آن مسطح و باريك است.سنبله هاي اين گياه قائم،سخت، و مسطح و طول انها از30سانتيمتر متجاوز است.سنبلچه هاي چچم بر خلاف ساير گياهان اين جنس كه دراز و كشيده اند، مسطح،پهن، وفشرده اند كه6تا8گل درآنها ديده ميشود.اين

سنبلچه ها سبز رنگ هستند. و به طور منفرد و متناوب در دو رديف روي ساقه گل دهنده و در كنار فرورفتگي ان قرار گرفته اند. به قسمتي كه لبه باريك آنها مقابل محور ساقه واقع شده سنبله را مسطح مي نمايد. طول محور گل10تا30سانتي متر است.گلومها سخت و عموما مساوي سنبلچه يا درازتر از ان هستند.طول گلوم گاهي به 3ميليمتر ميرسد. انتهاي گلومل تحتاني نوك تيز، خشك و غشايي است. گاهي ريشك دارد وگاهي بدون ريشك است. گلومل فوقاني ان داراي دو دندانه است.دانه چچم داخل دو گلومل قرار دارد و بر خلاف ساير گونه هاقطور، بادكرده،شياردار و عاري از موست.طول بذر چچم2تا6ميليمتر است.

2-دم روباهي باريك
از علفهاي هرز يكساله با ساقه هاي باريك است.از خانواده poaceae كه توسط بذر تكثير مي يابد .با ساقه هايي كه درازاي ان تا60سانتي متر ميرسد و به صورت توده هاي نزديك به هم ديده ميشوند.در انتهاي هرساقه، سنبله باريك و طويل ريشكدار به طول 3-10سانتيمتر قرار دارد.گل اذين از نوع Spike و متراكم ،شبيه به دم روباه است. برگها داراي ليگول غشايي و محل اتصالشان به ساقه متورم است

3-يولاف وحشي (جو دوسر)
ياهي است يكساله،تك لپه اي و از خانواده گندميان(Poaceae)كه با بذر تكثير مي يابد. گل اذين خوشه اي خيلي باز و پانيكول منظمي دارد كه در تمام جهات به طور يكنواخت رشد ميكنند.سنبلچه هاي ان منفرد و از پهلو فشرده شده اند.ودرهريك از انها2تا3گل ريشكدار ديده ميشودكه معمولا گل انتهايي ان عقيم است. پايه اين سنبلچه ها تقريبا2 سانتيمتر طول دارد.گلومهاي فوقاني و تحتاني با يكديگر مساوي و طول انها به8ميليمتر ميرسد.قاعده گلومها با موهاي سفيد يا قهوه اي رنگ خشن و طويلي پوشيده شده است واز وسط ان رگبرگ

مياني واز نزديكي قاعده گلومل ريشك طويل و زانوداري خارج ميشود كه قاعده ان پيچيده و تابيده به نظر ميرسد.گل اين گياه 3 پرچم دارد و دانه در داخل گلومل باقي ميماند.
ساختمان ظاهري يولاف در نواحي مختلف نسبت به نوع زمين تغيير ميكند مثلا در نواحي پست و شني از هر بوته چندساقه باريك منشعب ميشودبرگها كوتاه،سخت و مقاوم و غلاف ان را موهايي پوشانده است.ولي در اراضي حاصلخيز و مرتفع بوته ها منحصرا يك ساقه نسبتا قوي دارند.برگهايشان دراز بوده،غلاف انها غالبا بدون موست.
.

4- جو موشي
علف هرزي يكساله،از خانواده Poaceae ،داراي ريشه هاي افشان كه از طريق بذر توليد مثل ميكند.ساقه ها بالا رونده و داراي انشعاب،برگها در سطح داراي مو و به رنگ سبز،زبانك از نوع غشايي و طويل و بلند است.گل آذين از نوعSpik>Spikelet داراي 3گلچه كه گلچه مياني هرمافروديت و بقيه گلچه ها نر ميباشند. لما داراي ريشكهاي مودار، بذرها كوچك و طول آنها چهار برابر عرض آنها ميباشد.اين گياه از علفهاي هرز مزارع گندم، جو، سبزي و صيفي،يونجه و مراتع است

روشهاي مديريت علف هاي هرز مزارع گندم
مي‌توان از طرق مختلف جمعيت علف‌هاي هرز را در مزارع گندم كنترل نمود. آنچه مسلم است استفاده از يك روش، به تنهايي نمي تواند در بلند مدت جمعيت علفهاي هرز را كاهش دهد. در حال حاضر روشهاي تلفيقي مديريت علف‌هاي هرز در دنيا از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده و توصيه محققان بر استفاده از اين روشها است. مجموع روشهايي كه در مديريت تلفيقي علف‌هاي‌هرز مزراع گندم قابل توصيه مي باشد، عبارتند از روشهاي پيشگيري، روشهاي زراعي، روشهاي مكانيكي و روشهاي شيميايي.
الف پيشگيري
پيشگيري اولين مرحله مديريت علف‌هاي هرز در محصولات مختلف و بخصوص گندم است. اين روش از جمله اساسي ترين روش عمليات مزرعه اي است كه مراحل زير را شامل مي شود:
• تحت نظارت قرار دادن مزارع و آمار برداري دوره اي از علف‌هاي هرز آن.