بخشی از مقاله
چکیده
وسایل الکترونیکی از جمله وسایل پرمصرف در دنیای مدرن امروز محسوب می شوند که به طور روز افزون بر تعداد آن ها افزوده می شود. هم اکنون برخی از روشهای بازیافت قطعات الکترونیکی در دنیا بهطور صنعتی مورد استفاده میباشند. تا کنون در ایران اقدامی برای بازیافت اصولی این زباله ها صورت نگرفته است و سرنوشت وسایل الکترونیکی از رده خارج درست مشخص نیست. 8 روشهای متداول برای دفن زبالههای الکترونیکی از نقطه نظر اقت صادی و زی ست محیطی دارای معایب مختلفی می با شند.
در بازیافت این مواد ابتدا برر سی کیفی و کمیت زباله های الکترونیکی لازم و ضروری بنظر می رسد. تبلیغات مناسب و آشنا نمودن مصرف کنندگان با نحوه جمع آوری این زباله ها گام های بعدی میباشد. بنابراین گزینه های جدیدی مانند بازیافت در مورد مدیریت زباله های الکترونیکی می بایست مد نظر قرار گیرد. بازیافت قطعات الکترونیکی سابقه چندانی نداشته و دارای زیرساخت مطمئنی نمی باشد. در این مقاله به منظور درک کامل تر پروسه ها و زیرساخت های متداول بازیافت دستگاه های الکترونیکی، بررسی خود را از زمانی که دستگاه های الکترونیکی تبدیل به زباله می شوند آغاز کرده و سپس به پروسه های جمع آوری، فرایندها و دفع نهایی زباله های الکترونیکی می پردازیم.
.1 مقدمه
میلیون تن. این میزان ضایعات الکترونیکی است که در سال 2014 توسط انسان ها تولید شده است . تا سال 2017 حجم یخچال های از کار افتاده ، تلویزیون ها ، تلفن های همراه ، کامپیوتر ها و دیگر ضایعات الکترونیکی وزنی برابر با 200 ساختمان در نیویورک خواهد داشت. در نتیجه رشد بی رویه لوازم الکترونیک و صنعت فن آوری اطلاعات، ضایعات الکترونیکی و یا WEEEاکنون مبدل به منبعی از ضایعات شهری با رشد بسیار سریع شده اند. ما در دنیای حمایت از مصرف کننده زندگی می کنیم، درنتیجه شروع به آلوده سازی زمین نموده ایم.
در عین حال ما رابطه نزدیکی با ابزار های دیجیتالی پیدا کرده ایم اما به این باور نرسیده ایم که آنها هم ممکن است منسوخ و از کار افتاده شوند. ابزار های الکترونیکی ما بعد از اینکه کنار گذاشته می شوند ، چه بر سرشان می آید؟ در دو دهه گذشته، رشد روز افزون تولید و مصرف محصولات الکتریکی و الکترونیکی بسیار خیرهکننده بوده است. این مسأله بدلیل افزایش نفوذ محصولات الکترونیکی در بازار کشورهای در حال توسعه، توسعه بازار جایگزین در کشورهای توسعهیافته، کاهش قیمت محصولات الکترونیکی و همچنین افزایش استفاده از اینترنت میباشد - برنامه محیطی سازمان ملل متحد [UNEP]، DTIE، 2007 . - امروزه، زبالههای الکتریکی و الکترونیکی - از این پس بهعنوان زبالههای الکترونیکی نامیده میشود - بهعنوان وسیعترین زباله - حدود 4 درصد رشد در سال - شناخته میشوند.
از آنجا که بازیافت زبالههای الکترونیکی مراحل اولیه تکامل خود را طی مینماید، شناخت نیاز به بازیافت، فاکتور بحرانی و تعیین کننده در توسعه بیشتر این صنعت خواهد بود. بسیاری از خریداران، دستگاه های خود را هنگام از کارافتادن به جریان بازیافت راهی نمی کنند .در حقیقت بیش از % 70 از دستگاههای الکترونیکی مصرفی از کارافتاده بین 3 تا 5 سال نگه داشته میشوند و خریداران آنها تصور میکنند که این دستگاهها دارای ارزش هستند که این تفکر نادرست است.
با توسعه فناوریهای الکترونیک، ارزش باقیمانده دستگاه های الکترونیکی فرسوده به سرعت از بین میرود. همچنین ارزش بازیافت قطعات الکترونیکی و فروش مجدد آنها نیز با افزایش عمرشان کاهش مییابند . برای مثال ارزش یک دستگاه کامپیوتر که از نظر تکنولوزی دو نسل قدیمیتر است به صفر میرسد - جوفره و موریوکا، . - 2005 از طرف دیگر بازیافت دستگاههای قدیمی تر از انواع جدیدتر مجدولتر است. بطور کلی دستگاههای قدیمیتر حاوی تنوع بیشتری از مواد مختلف مانند پلاستیک های مختلف و مقادیر خطرناک بیشتری مانند سرب هستند .
بنابراین بهتر است هنگامیکه کامپیوتر از کارافتاده به نظر می رسد نسبت به بازیافت آن اقدام نمود. حدود 40 میلیون تن زباله الکترونیکی در هر سال ایجاد میگردد - اشلوپ و همکاران، . - 2009 زبالههای الکترونیکی شامل لوازم خانگی الکتریکی مانند یخچال، تهویه مطبوع، ماشینآلات شستشو - لباس و ظرف - ، اجاقهای مایکروویو، و لامپهای فلورسنت و محصولات الکترونیکی مانند کامپیوتر و لوازم جانبی، تلفن همراه، تلویزیون و تجهیزات استریو میشود.
به دلیل اینکه مدیریت زبالههای سازگار با محیط زیست به شدت نیازمند تکنولوژی مدرن و سرمایه گذاری مالی بالا میباشد، در حال حاضر برای بازیافت ارزانتر چنین موادی، سطح بالایی از حرکت زبالههای الکترونیکی را به کشورهای در حال توسعه - اغلب به طرق غیر قانونی - شاهد میباشیم - رویکرد استراتژیک بین المللی مدیریت مواد شیمیایی[SAICM] ، 2009 . - در کشورهای درحال توسعه، بازیافتکنندگان و دلالان زباله با استفاده از هزینههای کمتر بازیافت و در عین حال اجتناب از مسئولیتهای قانونی، در خانه اقدام به بازیافت چنین زبالههایی میکنند. تخمین زده میشود که تا 80 درصد از تمام زبالههای الکترونیکی فرستاده شده برای بازیافت در کشورهای در حال توسعه - عمدتا در آفریقا و آسیا - در مکانهای بازیافت غیر رسمی انجام میگیرد. در این کشورها، روش خام و خطرناک بازیافت استفاده می شود، که این امر سلامت مردم و محیط زیست را به خطر میاندازد.
زباله الکترونیکی چیست؟ - - E-waste
به دستگاه های الکترونیکی مصرف شده و قطعات آنان همچون تلفنها و کامپیوترها، لوح فشرده و... که حاوی فلزات خطرناکی مانند سرب، کادمیوم و جیوه هستند گفته میشود که در صورت رهاسازی در طبیعت پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح آلوده کننده خطرناک محیط زیست به شمار میروند. عمر کوتاه تجهیزات کامپیوتری از یک طرف و تنوعطلبی مردم به استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید سبب شده است که رفتهرفته بحث زبالههای الکترونیکی به مشکل بزرگ دنیا تبدیل شود؛ مشکلی که کشورهای پیشرفته و بزرگ برای آن راه حلی یافته اند و با تصویب قانون خاص مربوط به آن و موظف شنا ساندن تولیدکنندگان به بازیافت مح صولات تولید شده خود این م شکل را تا حدودی حل کرده اند.
در حال حا ضر امریکا ، اتحادیه اروپا ، ژاپن ، کره جنوبی و ا سترالیا بزرگترین تولیدکنندگان زباله های الکترونیکی و ک شورهایی مانند چین ، هند ، تایلند ،برزیل ، مکزیک ،نیجریه ، سنگاپور و پاکستان وارد کنندگان عمده این زباله ها هستند. ضایعات الکترونیک" عبارتی است که همه تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی - EEE - و اجزای آن را که از سوی مالک و به عنوان یک زباله و بدون هدف استفاده مجدد از آن، منهدم می شود، دربر دارد. ضایعات الکترونیک تحت عنوان - WEEE تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی قراضه - ، ضایعات الکترونیک یا قراضه های الکترونیک هم اطلاق می گردند . ضایعات الکترونیک دربرگیرنده گستره ای از محصولات هستند که اغلب خانگی و تجاری می باشند و دارای اجزای الکترونیکی و مدار می باشند و یا منبع تامین انرژیشان باطری است. اساسا EEE را می توان به شش دسته زیر تقسیم نمود:
تجهیزات تبادل کننده دما. این ابزار ها را تحت عنوان تجهیزات خنک کننده و فریزینگ هم می شنا سند. این و سایل اغلب دربرگیرنده یخچال ها، فریزر ها، تهویه ها و پمپ های گرمایشی هستند . صفحات و مانیتور ها. این تجهیزات متشکل از تلویزیون ها، مانیتور ها، لپ تاپ ها، نوت بوک ها و تبلت ها هستند. لامپ ها. این تجهیزات شامل لامپ های فلورسانت، لامپ های کم مصرف ، لامپ های فشار قوی و لامپ های LED هستند.
تجهیزات بزرگ این تجهیزات شامل ماشین های لباس شویی، خشک کن ها، ماشین های ظرف شویی، اجاق های برقی ، پرینتر های بزرگ، دستگاه های کپی و پنل های فتوولتائیک هستند . تجهیزات کوچک این وسایل دربرگیرنده جارو برقی ها، ماکروویو ها، تهویه ها، توستر ها، کتریهای برقی، ریش تراش های برقی، ترازو ها، ماشین حساب ها ، رادیو ها، دوربین های فیلمبرداری، اسباب بازی های برقی و الکترونیکی، ابزار های الکتریکی و الکترونیکی کوچک، ابزار های کنترل و مانیتورینگ کوچک می باشند.
41,8 میلیون تن این میزان ضایعات الکترونیکی است که در یک سال اخری توسط انسان ها تولید شده است . تا سال 2017 حجم یخچال های از کار افتاده ، تلویزیون ها ، تلفن های همراه ، کامپیوتر ها و دیگر ضایعات الکترونیکی وزنی برابر با 200 ساختمان در نیویورک خواهد داشت. در نتیجه رشد بی رویه لوازم الکترونیک و صنعت فن آوری اطلاعات، ضایعات الکترونیکی و یا WEEE اکنون مبدل به منبعی از ضایعات شهری با ر شد ب سیار سریع شده اند. ما در دنیای حمایت از مصرف کننده زندگی می کنیم، درنتیجه شروع به آلوده سازی زمین نموده ایم.
در عین حال ما رابطه نزدیکی با ابزار های دیجیتالی پیدا کرده ایم اما به این باور نرسیده ایم که آنها هم ممکن است منسوخ و از کار افتاده شوند. ابزار های الکترونیکی ما بعد از اینکه کنار گذاشته می شوند ، چه بر سرشان می آید؟ بخش اعظم ابزار های الکترونیکی دور انداخته شده ، قبل از اینکه در فرآیند بازیافت قرار گیرند، به طور غیر قانونی به ک شور های در حال تو سعه صادر می شوند .دلالان می توانند با فروش هر کانتینر مونیتور کامپیوتر یا تلویزیون به 2600 دلار سود برسند. به عنوان مثال انبار های دامپینگ غنا ، سالانه یک هزار کانتینر ضایعات الکترونیک دریافت می کنند.
