بخشی از مقاله
آموزش پيش‌دبستاني کشوراندونزی
ساختار آموزشي
طول دوره آموزش پيش دبستاني1/ 2سال است که ازسن 4سالگي آغاز گرديده و تا سن6سالگي به طول مي انجامد. اين مقطع آموزشي در زمره آموزش رسمي و رايگان بوده اما گذراندن آن براي کودکان اجباري نمي باشد. طبق آمارسال 1994،نسبت مربيان به کودکان در مراکز آموزش پيش دبستاني به نسبت 9/ 16است.اين آموزش مبنايي است براي رشدو ارتقاء دانش،مهارت وقوه ابتكاركودك،ازميان انواع آموزشهاي پيش‌دبستاني،مهدكودك رايجتراست كه مدت يك تادوسا
ل براي كودكان4تا6ساله بطول مي‌انجامد.كودكستان نيز براي بچه‌هاي 3ساله و كوچكتر است.
تعداد كل معلمان تعداد كل ثبت نامي تعدادمدارس سال تحصيلي
29367 1604208 39121 199
93429 1614715 39284 1991
95585 1596283 40007 1992
96466 1636342 40506 1993
كودكستان و مهد كودك
كودكستان(KB) مؤسسه‌اي است براي رفاه اجتماعي كودكان و يكي از مدارس پيش‌دبستاني به حساب مي‌آيد. اساسي‌ترين اهداف اين گونه مؤسسات اين است كه فعاليتهاي آموزشي را فراهم ببينيد كه باعث رشد و توسعه جسم وذهن كودكان شود وهمچنين نيروي ابتكار، خلاقيت و تفكر آنان رانيزرشد دهد.مهد كودك(TPA) براي مراقبت از نوزاداني كه والدين آنها مشغول به كار هستند تدارك ديده شده است. در كشور اندونزي، سازمانهاي مربوطه همچون سازمان امور اجتماعي،
سازمان فرهنگ و آموزش و انجمنها و مؤسسات خود اداره مي‌شوند. براساس قانون مصوبة دولت درباره آموزش پيش دبستاني، تنها كودكان زير سه سال مي‌توانند در كودكستانها و مهدكودكها پذيرفته شوند. با وجود اينكه اطلاعات متناوب دقيق و كاملي از تعداد كودكستانها و مهد كودكها در دسترس نيست، اما ميتوان تعداد اين نوع مؤسسه، در كشور اندونزي را نسبتاً كم تخمين زد. از
اطلاعات بدست آمده در سال 1997 اين طور برآورد مي‌شود كه از ميان كودكستانهاي موجود در استانها و شهرهاي بزرگ اندونزي تعداد 202 كودكستان با ظرفيت 6185 نفري، از سري مؤسسات خصوصي اداره مي‌شده‌اند و حدود 759 مهدكودك با ظرفيت 17048 نفري، كه در ادارات، بازارها و باغها قرار داشتند از طرف دولت حمايت مي‌شده است. تقريباً ميتوان گفت كه تعداد كودكان 3 تا 5 سالي كه در برنامه‌هاي ECD از طريق KB(كودكستانها) و TPA(مهدكودكهايي)كه ازسوي سازمان امور اجتماعي وسازمان فرهنگ و آموزش(MOEC) اداره مي‌شوند، نسبتاً كم است. اين رقم درسال 1997 به 14/0 درصد در سطح مهدكودكها و 005/0 درصد درسطح كودكستانها
مي‌رسد. اطلاعات جمع‌آوري شده كه ميزان شركت كنندگان را كه بر اساس جنسيت آنها تخمين زده، قابل دسترسي نيست. بر اساس اطلاعات بدست آمده در سالهاي 1997 و1998، اينطور به نظر مي‌رسد كه افزايشي بالغ بر19/10درصد در تعداد كودكستاتها وجود داشته‌است. بر طبق اطلاعات جمع‌آوري شده، هنوز همه استانها داراي كودكستان نمي‌باشند. از 27 استان، فقط 13 استان كودكستان دارند.
كودكستانها به عنوان مدارس پيش‌دبستاني، از طريق كانان مدرسه‌اي به اجرا در مي‌آيند
تا كمكي باشند براي رشد نگرش اساسي، شناخت، مهارت و خلاقيت كودكان در بيرون از محيط خانواده قبل از ورود به مقطع آموزش ابتدايي. كودكان شركت كننده در اين كودكستانها، كودكان 4 تا 6 سال
مي‌باشند، چرا كه در اين مقطع آموزشي از كودكان شركت كننده، انتظار مي‌رود كه قادر به درك و جذب برنامه‌هاي ارائه شده در اين كودكستانها(TK) باشند. در كشور اندونزي اين نوع آموزش هنوز از جمعيت بالايي برخوردار نيست، بطوريكه، با وجود افزايشي كه در ميزان ناخالص پذيرش((GER)Gross Exrollment Rate) وجود داشته است، اما هنوز آن طور كه بايد و شا
يست نيست. در نواحي شهرنشين ميزان ناخالص پذيرش(GER) كودكان در كودكستانها بالغ بر 65/36
درصد در 1990 بوده است كه اين رقم تا 46/43 درصد در سال 1995 افزايش داشته است. اين كاهش 96/41 درصدي درسال 1996 رخ داد و پس از آن كاهش‌ها و افزايش‌هاي نامحسوس ديگر نيز وجود داشته،و بالاخره در سال 2000 ميزان ناخالص پذيرش(GER) را تا 30/42 درصد تخمين زده‌اند.در نواحي روستا نشين درصد شركت كنندگان كمتر از نواحي شهري است. و از لحاظ كاهش و افزايش، همان وضعيت كه در شهرها مي‌بينيم در مورد آنها نيز صادق است. با وجودي كمي شركت كنندگان، اما افزايشي را از 94/8 درصد تا 23/11 درصد مابين سالها 1990 تا 1995 داشته‌ايم. در طي يك دورة 10 ساله افزايش شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهاي خصوصي بيشتر از كودكستانها عمومي بوده است.در سال 1990 شمار دانش آموزان در كودكستانهاي خصوصي 42/16درصد بوده درحالي كه شمار دانش آموزان در كودكستانهاي عمومي فقط 07/0 درصد بوده است.هرسال اين درصد افزايش پيدا كرد تا اينكه درسال 1995درصد شركت كنندگان كودكستانهاي خصوصي به 13/20 ودرصد شركت كنندگان كودكستانهاي دولتي به 10/0 رسيد. شمار شركت كنندگان در مدارس خصوصي در سال 1996 كاهش 86/18 درصدي داشته و در
سال 2000 افزايش 88/19 درصدي. درحالي كه كودكستانهاي دولتي تا سال 2000، با وجود نامحسوس بودن، دائماً افزايش داشته است به طوريكه اين درصد در سال 2000 تا 17/0 درصد تخمين زده شده است. شمار كودكان دختر و پسر در كودكستانهاي دولتي به نظر يكسان
مي‌رسد، اما دركودكستانهاي خصوصي نه. در سال 1990 تفاوت مابين تعداد كودكان دختر و پسر نسبتاً زياد است بطوريكه 55/13 درصد كودك پسر و 51/19 درصد كودك دختر در اين كودكستانهاي خصوصي شركت داشته‌اند. اين رقم در سال 1995 تقريباً متعادل مي‌شود و اينطور تخمين زده مي‌شود كه در سال 2000 شمار كودكان دختر 46/20 درصد و كودكان سر 31/19 درصد خواه
د بود(الحاق جدول 6 را ببينيد). علت اين شرايط و وضعيت اين است كه بيشتر كودكستانها نه از جانب دولت، كه از جانب بخش‌ها خصوصي اداره مي‌شوند؛ بطوريكه هنوز جامعة كم درآمدتر نتوانسته‌اند از اين برنامه استفاده كنند.هنوز اطلاعات دربارة درصد دانش آموزان سال اول ابتدايي، كه شانس حضور در برنامه ECD را دارند تهيه ديده نشده است. به هر حال، بر اساس بررسي تعداد كل دانش آموزان سال اول ابتدايي كه قبلاً در مدارس پيش دانشگاهي شركت داشته‌اند را ميتوان تقريباً درصد دانش آموزان مقطع ابتدايي كه در مدارس پيش دبستاني شركت داشته‌اند بسيار كم بوده است، حدود 6/26 درصد در سال 1994 و در سالهاي 96/1995 حدود 11/27 درصد كه درسالهاي 97/1996 به 45/27 درصد افزايش يافت، اگر چه يك مدت بعد يعني در سالهاي 98/1997 به 26/23 درصد كاهش يافت.اين آمار نشان مي‌دهد كه كودكاني كه شانس ورود به مدارس پيش دبستاني را قبل از ورود به مقطع ابتدايي(SD) دارند كمتر از 30 درصد مي‌باشد. اين
در حالي است كه بر اساس يافته‌هاي تحقيقي كه توسط دفتر توسعه و تحقيق فرهنگي و آموزش (The Office Of Educational and Culturch Research and Development)(Balitbang Dikbud)
با همكاري مؤسسات مربوطة ديگر انجام گرفته، نشان مي‌دهد كه تفاوتي در توانايي دانش آموزان كه در كودكستانها شركت كرده‌اند و آنهايي كه شركت نداشته‌اند وجود دارد، مخصوصاً در توانايي زبان و مهارتهاي اجتماعي آنها.
برنامه هاي آموزشي
ازجمله مهمترين برنامه هاي آموزشي مراکز آموزش پيش دبستاني اندونزي ميتوان از موارد ذيل نام برد:
پنكاسيلا
آموزش علوم اخلاقي و ديني
اصول و قوانين
مهارتهاي زباني
انگيزش هارموني
خلاقيت
مهارتهاي اجتماعي
مهارتهاي دستي
توانائيهاي بدني
بهداشت
اهداف آموزشي
هدف آموزش پيش‌دبستاني افزايش رش
د جسمي و فكري محص
لان درخارج از محيط خانواده و قبل از ورود به دبستان مي‌باشد.از جمله ديگر اهداف مقطع آموزش پيش دبستاني ميتوان به موارد ذيل اشاره نمود :
تقويت رشد جسمي و ذهني كودكان خارج از محيط خانواده قبل از ورود به مدرسه ابتدايي و برنامه آموزشي خارج از مدرسه .
رشد گرايشات،دانش،مهارت و توانائيهاي اخلاق به منظور اينكه کودکان با محيط سريعتر و آسانتر وفق پيدا كرده و رشد و توسعه بيشتري بيابند .
معضلات آموزشي
اصليترين معضل پيش روي مراکز آموزش پيش دبستاني ،عدم توسعه مراقبتهاي كودكان طي سالهاي اولية زندگي است.درحاليكه تمام مردم درتلاش براي افزايش تحقق اين برنامه هستند، بحران اقتصادي موجود در كشور اندونزي تأثيري جدي درتحقق همه برنامه هاي آموزشي از جمله برنامة آموزشي متعلق به كودكان درسالهاي اوليه تولد آنها داشته است. جامعه مستقيماً تأثيرات اجتماعي آن را تجربه كرده است، مخصوصاً مراقبتهاي بهداشتي براي كودكان درسالهاي اولية تولد بسيار نا اميد كننده است. اين بحران باعث شده است كه مردم نتوانند ازغذاهاي مناسب و با
كيفيت بالا استفاده كنند، بخصوص مردم فقير چرا كه آنها قادر نيستند هم غذاهايي با كيفيت بالا بخرند و هم با كميت بالا. علاوه بر اين، كاهش بوجود آمده در خدمات بهداشتي نيز مسائل تغذيه أي و بهداشتي زيادي براي جامعه بخصوص براي كودكان و مادران باردار، به بار آورده است .
اگرچه ، اطلاعات خاصي در دسترس نيست ، با وجود اين اينطور تصور مي رود كه تا پايان سال
1998، 4 ميليون كودك زير 2سال از سوءتغذيه أي كه به خاطر بحران اقتصادي بوجود آمده بوده، رنج مي بردند. اگر به اين رقم كل، شمار ديگر نوزادان را نيز اضافه كنيم اين تعداد دو برابر خواهند شد . وضعيت موجود توسعه هوش كودكان علاوه بر كيفيتشان را به تأخير مي اندازدكه اين خود بيني از اثرات كمبود مراقبتهاي بهداشتي در طول دوران كودكي است كه بحران اقتصادي منجر به آن شده است.كودكان نمي توانند بطور مطلوب پيشرفت كنند چرا كه نيازهايشان درزماني كه در خانه از آنها
مراقبت مي شود، تحقق نمي يابد.دركشوراندونزي،مهدكودكها و كودكستانهايي براي كودكان
پيش دبستاني وجود دارد، اطلاعات جمع آوري شده اينطور نشان مي دهد كه درصد کودکاني كه تا به حال به تحصيل پرداخته اند نسبتاً كم بوده است.با وجود چنين وضعيت اقتصادي،نيازبه ارجحيت بيشتري نسبت به فرستادن کودکان به مهد كودكها و كودكستانها، دارد. علاوه بر اين، شهريه ها
ي مدارس و هزينه هاي ديگري كه براي كمك به مهد كودكها و كودكستانها بايد پرداخت بسيارگران است.بعلاوه،كيفيت مهد كودكها و كودكستانها هنوز پايين است، از جمله كيفيت معلمان ومراحل تدريس و يادگيري که همه اينها به خاطر فقدان حمايت مالي ايجاد شده است.
ازجمله ديگر معضلات ميتوان به موارد ذيل اشاره نمود :
ميزان شركت دانش آموزان 2تا 4سال دركشور اندونزي تنها 2درصد است ؛كه خيلي كمتراز حد متعارف 41 درصدي كشورهاي عضو برنامه OECD (سازمان همكاري و توسعه اقتصادي) مي باشد.
وجود پراكندگي غير عادي مدارس هم از جنبه استاني و هم از جنبه شهري روستايي
عدم برخورداري اغلب مربيان پيش دبستاني ازحداقل توانايي لازم براي اين كار را ندارند، البته طي چند سال گذشته،برنامة آموزش پيش دبستاني رشد منطقي داشته است،هم از لحاظ تعداد وهم از لحاظ كيفيت نوع برنامه.
